Το τρίτο «επιχείρημα» του είδους, είναι «ανθρωπιστικής» μορφής:
– Στον πόλεμο θα έχουμε θύματα. Γουστάρεις σκοτωμούς, ρέ βάρβαρε; («Φασίστα», κτλ κτλ.)
Στο πόλεμο φυσικά θα έχουμε σκοτωμούς, αλλά δεν χρειάζεται να φτάσουμ’ εκεί. Σκοτωμούς σ’ αυτή τη χώρα έχουμε κάθε μέρα. Εκτός απ’ το πρόσφατο κύμα αυτοκτονιών, έχουμε τις διαρκείς μαζικές δολοφονίες Ελλήνων κι Ελληνίδων από τροχαία κι εκτρώσεις. (Ειδικά γιά το τελευταίο, δεν ξέρω ποιά μέρα θα πιάσω κανένα εκτρωσάδικο καί θα το κάνω στάχτη… μαζί με τον «γιατρό» μέσα. Περίμενε, μόνο, η Ελλάδα να γίνει Ελλάδα.)
Καλοπερνάμε, δηλαδή, καί σε καιρό ειρήνης – καί δεν χρειαζόταν νά ‘ρθει η «κρίση» καί το ΔΝΤ να μας οδηγήσουν στον τάφο. Άρα, ο επερχόμενος Γ’ ΠΠ δεν πρόκειται να μας κάνει κάποιο -αξιοσημείωτο- κακό παραπάνω. (Στο κάτω-κάτω, δεν είναι υποχρεωτική η συμμετοχή μας.)
Τώρα, αν είμαστε αυτοκτονικός λαός, καιρός ν’ αναθεωρήσουμε. Δεν νομίζετε; Η ζωή είναι ωραία! Κι η ζωή στην Ελλάδα είναι δυό φορές ωραία.
Τέταρτο «επιχείρημα», αυτό του γενικόλογου «ειρηνιστή»:
- – Έλα, μωρέ! Ειρήνη! Τί θες, δηλαδή;
Βλακείες καραμπινάτες! Ο πόλεμος είναι απαραίτητο συστατικό της …ειρήνης, όπως ο θάνατος είναι απαραίτητο συστατικό της ζωής. Τουλάχιστον επάνω στον πλανητάκο μας. Η ειρήνη μονάχα γιά χάρη της ειρήνης, εμένα δεν μου λέει απολύτως τίποτε.
Ως αντιπαράδειγμα, η τωρινή ειρήνη που διανύουμε εδώ στην Ελλάδα: Ειρηνικώς μας σφίγγει ο Ατλάντειος / σιωνιστικός πύθων σιγά-σιγά, οδηγώντας μας στον συλλογικό θάνατό μας. Επομένως, αντιρωτώ:
– Κι εσείς, οι «πασιφίστες», τί θέλετε, δηλαδή; Γουστάρετε πυθώνειο σφίξιμο μέχρι να πεθάνετε, ή προτιμάτε να πολεμήσετε με το φίδι, με σκοπό να του κόψετε το κεφάλι;
(Αυτό το τελευταίο «επιχείρημα» με την ειρήνη, μου θυμίζει κάτι κατά καιρούς κινήματα «υπέρ της ειρήνης», καί …ειρηνικές «Μ»ΚΟ υπέρ της τσέπης των μελών τους. Θα δούμε παρακάτω μιά εξοργιστική περίπτωση.)
Αυτά είναι απάνω-κάτω όσα «επιχειρήματα» κατά του Γ’ ΠΠ υπέπεσαν στην αντίληψή μου.
Λοιπόν, μερικές φορές η καθυστέρηση στο να παρουσιάσω νέες αναρτήσεις μ’ εφοδιάζει με …υλικό. Έτσι, κι ενώ είχα στο μυαλό μου ν’ αναπτύξω τα «επιχειρήματα» που σας παρέθεσα, έπεσε στα χέρια μου ένα φυλλάδιο γιά μιά εκδήλωση. Θα σας το δείξω, διότι τέτοιοι θησαυροί δεν χάνονται.
Το φυλλάδιο
Υποτίθεται επρόκειτο γιά μιά χριστιανική εκδήλωση,… αλλά κάτσε να δείς πανηγύρια!!! Πρώτα η μία όψη του:
Καί η άλλη:
Πρώτα, να εξηγήσω ότι το φυλλάδιο το βρήκα κάπου πεταμένο καί το περιμάζεψα, διότι έχει μία αισθητική ανάλογη με τα αντίστοιχα των (ηπαπαρόθεν εκπορευομένων) γιαχωβάδων. Γι’ αυτό μου κίνησε την περιέργεια.
(Είχε γεμίσει ο Βόλος από δαύτα, καί αργότερα βρήκα κι άλλα. Όμως, είμαι μαθημένος να ενεργώ άμεσα, γι’ αυτό το περιμάζεψα αμέσως.
Δεν γνωρίζω, αν καί στις υπόλοιπες πόλεις της Ελλάδας υπήρξε ανάλογη πρόσφατη «φιλειρηνική» λαίλαπα. Αλλά πιστεύω πως σε θετικό ενδεχόμενο, οι αναγνώστες θα μας πληροφορήσουν στα σχόλια.)
Δεν ξέρω ποιός σκέφτηκε τη σύνθεση του φυλλαδίου, αλλ’ αυτό συγκεντρώνει όλα μα όλα τα «επιχειρήματα» που αναφέραμε. Φανερά, ή συγκαλυμμένα.
Κατ’ αρχήν, μας πετάει στη μάπα δύο «ψαρωτικά» χριστιανικά ρητά. Δηλαδή, μας λέει ευθύς εξ αρχής ποιός κάνει κουμάντο, καί μέσα σε ποιά πλαίσια οφείλουμε να κινηθούμε. Αμέσως κάτω απ’ τη σύνθεση φωτογραφιών, μας δηλώνει ότι πρόκειται γιά «καλό» σκοπό. («Να ξαναγίνει η Μεσόγειος θάλασσα ειρήνης.») Όμως, ο συντάκτης ΔΕΝ ξεκαθαρίζει:
- Αν καταλαβαίνει πως ανάμεσα στους «δυστυχισμένους πρόσφυγες» ενυπάρχουν καί οι αποκάτω εικονιζόμενοι τζιχαντοχασάπηδες.
- Κι αν γουστάρει να μπαίνουν ανεξέλεγκτα στην Ελλάδα κύματα λαθροεισβολέων, ή αν αυτά τα φαινόμενα του προξενούν απέχθεια καί θέλει να σταματήσουν.
Τυπική περίπτωση «γκρίζας προπαγάνδας» – δηλαδή, βάλε τον ιό στην ψυχή του λαβάνοντος την πληροφορία, κι άσ’ τον να πολλαπλασιαστεί. Πλην όμως, τα δύο ρητά απάνω-απάνω δεν αφήνουν καμμία αμφιβολία ότι (α) οι εικονιζόμενοι είναι εχθροί, καί (β) ότι εμείς οφείλουμε να τους συγχωρούμε – κι ας μας σφάξουν. (Εκτός κι αν ο δικός μου δείκτης νοημοσύνης είναι μονοψήφιος.) Δηλαδή, η συγκεκριμένη προπαγάνδα δεν είναι τόσο γκρίζα. Είναι ξεκάθαρη μαύρη. Καί οι οργανωτές της εκδήλωσης είναι σαφέστατα ΥΠΕΡ των τζιχαντοχασάπηδων.
Το αποκάτω ρητό, δηλαδή το ευχολόγιο γιά τη Μεσόγειο, είναι μιά καραμπινάτη μαλακία γιά ξεκάρφωμα. Εγώ δεν θυμάμαι να ξεκίνησε η Ελλάδα κανέναν πόλεμο τώρα πρόσφατα, καί ειδικά στη Μεσόγειο. Κι αν θέλετε, ούτε η Αλγερία ξεκίνησε κανέναν πόλεμο, ούτε το Μαρόκο, ούτε η Τυνησία, ούτε η Αίγυπτος, ούτε η …Μάλτα, ούτε η Ιταλία, ούτε… ούτε… ούτε κάν το Οξαποδουήλ.
Άρα, το φυλλάδιο τί μας τα λέει εμάς αυτά, καί δεν πάει να τα πεί στους Χαζαροβραίους των ηπαπάρα; Είτε γιά αμνήμονες ηλίθιους μας περνάει ο συντάκτης του εντύπου, είτε είναι αμνήμων ηλίθιος ο ίδιος.
Υπάρχει καί μιά τρίτη εκδοχή (περί του τί ακριβώς είναι ο συντάκτης), αλλ’ ας δούμε πρώτα την πίσω όψη του φυλλαδίου. Αυτή μας πληροφορεί πως, χωρίς αμφιβολία, ο στάρ της βραδιάς θα ήταν ο μητροπολίτης Δημητριάδος, διότι τα υπόλοιπα αναγραφόμενα ονόματα τυγχάνουν διεθνώς άγνωστα.
Ξαναπάμε, όμως, μπροστά, στους … «σπόνσορες». Αυτούς τους παρουσιάζω σε κάθετη διάταξη, γιά να μην κάνω σμίκρυνση στο σχέδιο καί καταστήσω δυσανάγνωστα κάτι μικρούλια γράμματα στον τελευταίο.
Μιά έρευνα στο Διαδίκτυο απεκάλυψε πως ο πρώτος «σπόνσωρ» είναι μία «Μ»ΚΟ του Δημητριάδος, η οποία -υποτίθεται- ενδιαφέρεται γιά τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς της Μαγνησίας. (Δεν βάζω σύνδεσμο ούτε σ’ αυτήν, ούτε σε καμμία άλλη αναγραφόμενη οργάνωση.) Μ’ άλλα λόγια, το αν τα Μαγνησιωτάκια θα θυμούνται τον Ιάσονα ή -ξέρω ‘γώ- τον Πρωτεσίλαο, είναι θέμα της συγκεκριμένης δεσποτικής «Μ»ΚΟ.
Εν ολίγοις, πρόκειται γιά τυπικό σωλήνα αναρροφήσεως χρημάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό, τα οποία καταλήγουν σε τσέπες (δεσποτικών) ημετέρων. Μία «Μ»ΚΟ πάνω, μία κάτω, δεν θα το κάνουμε καί θέμα, τούτο ‘δώ το …δεσποτάτο! (Σας έχω …προειδοποιήσει πλειστάκις πως διαθέτω ποιητικό ταλέντο! ) Εδώ το πάν απόλλυται, καί ουδείς πολιτικάντης ενδιαφέρεται να ψηφιστεί νόμος με «άρθρον μόνον», την αποκοπή των κεφαλών (καί των πορτοφολιών) αυτής της Λερναίας Ύδρας των «Μ»ΚΟ. Να μη φάει, δηλαδή, κι ο δεσπότης κρατικά λεφτά, μέσα στο υφιστάμενον κρατικόν χάρβαλον, ώστε να μας …θυμίζει καθημερινώς τον Ιάσονα; Τί αντιδράτε, ρέ φθονεροί άνθρωποι;!
Το δεύτερο άνθος, αυτό το «Αγκάπε Ελλάς», δεν βρήκα σε τί αντιστοιχεί. Το πλησιέστερο στο εικονιζόμενο έμβλημα είναι ένα διαδικτυακό κατάστημα που πουλάει τσάντες. Τώρα, τί σχέση έχουν οι τσάντες με τις αγάπες, αγνοώ πανηγυρικώς. Προφανώς αποτελεί συμπλήρωση του «αγαπάτε τους εχθρούς υμών», με τη φράση: «…ειδικά τα πορτοφόλια τους!» ΛΟΛ!!!
Στο τρίτο άνθος, όμως, πέσαμε σε γαϊδουράγκαθο! Το «Ορθόδοξο δίκτυο ενημέρωσης» υφίσταται στο Φατσομπούκ, η φράση «Άγιον Όρος» είναι άσχετη (γιά ξεκάρφωμα), αλλά μιά ματιά σ’ αυτό το «Βίβλος τελεία νέτ» έβγαλε λαγό. Ορθόδοξοι (αφελείς, βλάκες, παραπλανημένοι, ή συνειδητά ξεπουλημένοι) μαζί με προτεστάντες της «Βιβλικής Εταιρείας» (ενδεχομένως καί γιαχωβάδες), καί σχεδίαση σελίδας από ιουδαίο! (Λες καί δεν υπήρχαν άλλοι, μη ιουδαίοι, να σκαμπάζουν από σχεδίαση ιστοσελίδων.)
Λοιπόν, «σεβασμιώτατε»;
Τί ρωτάω «λοιπόν» καί «ξελοιπόν», που τα πράγματα είναι περισσότερο από ξεκάθαρα! Ένα μέρος της Ελλαδικής Ορθόδοξης ( ; ) Εκκλησίας εκδήλωσε από τώρα τις προθέσεις του: Είναι καταφανώς ισλαμολάγνο, παπολάγνο, προτεσταντολάγνο, κι ας πάει -κατ’ αυτό- να γ.μηθεί κι η Ελλαδίτσα, καί η Ιστορία της. Ας μας σφάξουν όλους τα τζιχάντια! Έτσι κι αλλοιώς, φαίνεται πως είναι ήδη σχεδιασμένο αυτοί οι ιερωμένοι να βολευτούν στο μέλλον από «ποίμνιον», άσχετα αν δεν θα πρόκειται γιά «ποίμνιον» Ελλήνων καί γιά Ελληνική θρησκεία.
Κατά τους πραγματικούς ορθόδοξους πιστούς, εδώ έχουμε νέους Βησσαρίωνες καί Βέκκους. Αλλά όχι μόνον: δικαιώνεται απολύτως η πάγια θέση του Μάρκο ντέΣάντ, που μιλάει γιά διαχρονική προδοσία της Εκκλησίας εις βάρος του έθνους μας. Κι αυτό έχει συνέπειες θανασίμως τραγικές γιά το έθνος μας.
Ξέχασα, όμως, να σας πω τί άλλο μπορεί να είναι ο συντάκτης αυτού του κατάπτυστου φυλλαδίου, ως τρίτη επιλογή: συνειδητός ανθέλλην προδοτάκος, θα έλεγα.
