Αυτές οι «θανασίμως τραγικές» συνέπειες γιά το έθνος μας, ποιές είναι; Ποιές μπορεί να είναι;
Να το θέσω διαφορετικά: Εάν η ηγεσία των ορθοδόξων χριστιανών Ελλήνων (έστω, ένα μέρος της) λιποτακτήσει, καί μάλιστα τις κρίσιμες στιγμές, τί θα γίνει;
Υφίστανται οι εξής πιθανές καταστάσεις:
- Μπορούμε ν’ αδιαφορήσουμε παντελώς γιά τους «ξεκρέμαστους» ορθοδόξους συν-Έλληνές μας.
Αλλ’ αυτό καί λάθος είναι, καί δεν αποτελεί λύση. Αν μη τί άλλο, το να έχεις σε καιρό κρίσης μπουλούκια ανθρώπων περιφερομένων τυφλά από ‘δώ κι από ‘κεί με αρνητικά συναισθήματα, δεν είναι ό,τι καλύτερο.
- Αυτοί όλοι μπορούν ν’ αλλαξοπιστήσουν.
Δηλαδή, ν’ ακολουθήσουν άλλο δόγμα (πχ καθολικοί), ή εντελώς άλλη θρησκεία (πχ μωαμεθανοί). Όπου το κριάρι, καί το κοπάδι. Εάν η θρησκευτική ηγεσία φραγκεύει καί τουρκεύει (γιά να χρησιμοποιήσουμε τους όρους της εποχής της Αλώσεως), τότε καί το ποίμνιον ακολουθεί το μπροσταρόκριο στον γκρεμό. Πώς νομίζετε ότι βρέθηκε σήμερα με εβδομήντα μύρια ανθρώπους η Τουρκία; Τόσοι πολλοί ήταν οι αρχικοί Σελτζούκοι κι Οθωμανοί Τούρκοι επιδρομείς, ή μήπως τόσοι πολλοί ήταν οι αρχικοί (με το ζόρι) εξισλαμισθέντες Βυζαντινοί του 1453 κι εντεύθεν;
Πλην όμως, αυτό ακριβώς είναι αυτό που ΔΕΝ θέλουμε.
Σκεφθήτε μονάχα το ότι ο προσήλυτος γενίτσαρος είναι ο φανατικώτερος όλων – καί κατά κανόνα δρά εναντίον της παλιάς του πίστης καί των ανθρώπων που την αντιπροσωπεύουν. Άρα, δεν θα χάσουμε απλώς καθαρούς Έλληνες, θ’ αποκτήσουμε αμέσως-αμέσως κι ένα ισοπληθές τσούρμο φανατικών εχθρών.
(Νά πού οδηγούν οι περιτομές καί τα «φιλοσοφικά» συνδαυλίσματα των δογμάτων του ισλάμ. Αυτά δεν σας τα είπα στο οικείο άρθρο, πριν λίγο καιρό, γιά να μη βαρύνω το κείμενο. Αλλά εμείς οι Έλληνες έχουμε κάτι αιώνων άσχημη εμπειρία γενιτσαρισμού,καί ουδεμία όρεξη να ξαναδούμε τέτοια φαινόμενα.)
- Μπορούν να γίνουν «αρχαιόθρησκοι».
Θαυμάσια ιδέα! Όμως, γιά ποιά «αρχαία θρησκεία» μιλάμε;
Εάν νομίζετε ότι το να γυρίσει κανείς στην προ Χριστού θρησκεία των προγόνων μας είναι τόσο εύκολο, όσο το ν’ απαγγέλλει αρχαίους ύμνους μέσα στα δάση του Ολύμπου κάθε θερινό ηλιοστάσιο… Άντε, καλάααα!…
Σοβαρευτείτε!!!
Όχι μόνο δεν έχουμε αρχαίο ιερατείο σήμερα, όχι μόνο δεν τελούνται τ’ αρχαία μυστήρια, αλλά καί δεν μπορούμε να ξαναβρούμε πουθενά την άκρη (από γραπτές πηγές κτλ) προς την κατεύθυνση αυτή – εκτός αν η ψυχή θυμηθεί. Καί προς το παρόν, ο δρόμος των προς τα πίσω ενθυμήσεων, όσον αφορά τ’ αρχαία μας μυστήρια, είναι καί παραμένει κλειστός.
Άνωθεν.
(Σημειώστε το αυτό, μερικά ξυπνοπούλια, που δεν λαμβάνετε υπ’ όψη σας το τί γίνεται πέραν της φυσικής πραγματικότητας.)
Κάτι βιβλία, που κατά καιρούς κυκλοφορούν πχ γιά τα δρώμενα μέσα στο Τελεστήριο της Ελευσίνας, κάν’ τε τα κατ’ ευθείαν καύσιμη ύλη γιά να καπνίζετε ρέγγες. Ουδείς έχει σήμερα τέτοιες γνώσεις. Κι όποιος επιμένει πως έχει, είναι ξεκάθαρα απατεώνας ή/καί πράκτορας. Κρατηθήτε μακρυά του!
(Γιά να είμαι ειλικρινής, κάτι ελάχιστα πράγματα μας είναι γνωστά. Καί μάλιστα, προέρχονται από τη δεύτερη Ελευσίνα, της Αλεξάνδρειας. Την κοσμοπολίτικη Ελευσίνα, που άφηνε τον κάθε περίεργο άσχετο να μπαίνει μέσα καί να βλέπει τα δρώμενα. Πχ τον –εξ ιουδαίων, αν θυμάμαι καλά- Ευσέβιο.
Αλλ’ αυτές οι γνώσεις δεν επαρκούν ούτε γιά ορεκτικό. Όλες οι υπόλοιπες ουσιαστικές γνώσεις, που θα επέτρεπαν την αναβίωση των αρχαίων μας μυστηρίων, σήμερα θεωρούνται -καί είναι- απωλεσθείσες.)
Ακόμη ένας σοβαρώτατος λόγος, που απαγορεύει την ξαφνική μεταστροφή ορθοδόξων χριστιανών σε «αρχαιόθρησκους»:
Ποιός, νομίζετε, ότι θα μπορούσε να φέρει αυτούς τους ανθρώπους σε σωστή επαφή με μία αρχαιοπρεπή κουλτούρα, με την οποία οι περισσότεροι έχουν ν’ ασχοληθούν από τα μαθητικά τους θρανία; Καί μάλιστα, μέσα σε μιά νύχτα;
Ποιός, νομίζετε, ότι θα μπορούσε όχι απλά να τους θυμίσει το αρχαίο παρελθόν της Ελλάδας, αλλά να τους το εμφυσήσει ως τρόπο ζωής …σε μιά νύχτα;
Συνεπώς, ο μόνος εφικτός δρόμος, που απομένει σε προδομένους από την ηγεσία τους ορθοδόξους χριστιανούς Έλληνες, είναι:
- Το να ψάξουν να βρουν ποιό μέρος της ορθόδοξης ηγεσίας παραμένει σταθερό στις επάλξεις, καί να προσκολληθούν σ’ αυτό πάσηι θυσίαι.
Γι’ αυτό, λοιπόν, τώρα στους έσχατους καιρούς πρέπει να παρακαλάμε να κρατηθεί ακλόνητο το Άγιο Όρος. Τους «απέξω», με τις «δημόσιες σχέσεις» γλειψίματος των πολιτικάντηδων καί τις «πανθρησκείες» (του Κρόνου), δεν τους βλέπω καλά… (Όπως δεν βλέπω καλά καί κάτι μονές στο Άγιο Όρος, που εσχάτως κάνουν χοντρά «ανοίγματα» σε αλλοδόξους καί τσεπώνουν ευρωπαϊκά κονδύλια γιά «αξιοποιήσεις», καί λοιπά λιβάνια του Ακατονόμαστου.)
Ας ευχηθούμε, λοιπόν, το όποιο σάπιο (ή υποψήφιο σαπίσματος) μέρος της ορθόδοξης ηγεσίας των Ελλήνων ν’ αποκοπεί το συντομώτερο δυνατόν από τον εθνικό κορμό. Όπως πετάμε τα σάπια τρόφιμα στα σκουπίδια, γιά να καθαρίσει ο τόπος.
Η τυχούσα προδοσία της ορθόδοξης ηγεσίας των Ελλήνων σ’ αυτή τη χρονική στιγμή, δεν μπορεί να περιγραφεί εύκολα με λόγια. Μοιάζει με… πώς να το διατυπώσω;
Φαντασθήτε πχ τον Ιωάννη Μεταξά τον Νοέμβριο του 1940 να είναι δεκαπέντε έως είκοσι χρόνια νεώτερος, καί ξαφνικά να τα παρατάει όλα σύξυλα, καί να την κοπανάει στις Μπαχάμες, με δυό γκομενάρες της εποχής -τύπου Γκρέτα Γκάρμπο- παραμάσχαλα. (Δεν είχαν Μπαχάμες τότε, είχαν Κούβα. Με καζίνα, χαρτοπαίγνια, καί …«οίκους».) Κι αφού πρώτα έχει ρίξει μιά γερή δαγκωνιά στο κρατικό ταμείο.
Προσέξτε: όχι να προδώσει, πηγαίνοντας με τους Ιταλούς – πράγμα που θα έφερνε ακόμη μεγαλύτερο θυμό στον μαχόμενο Έλληνα φαντάρο (κι ορμή να νικήσει). Αλλά να γυρίσει την πλάτη σ’ ολόκληρη τη μαχόμενη χώρα, αδιαφορώντας καί γιά το ποιός μάχεται στην Πίνδο, καί γιατί μάχεται, καί γιά τα κομμένα πόδια απ’ τα κρυοπαγήματα, κτλ κτλ.
Έ! Το ίδιο ακριβώς πράγμα είναι η όποια προδοσία της θρησκευτικής ηγεσίας των Ελλήνων επισυμβεί αυτή την εποχή. Εδώ ο κόσμος χάνεται, άλλοι αυτοκτονούν κι άλλοι, γεροντάκια κι άστεγοι, τρώνε απ’ τους σκουπιδοτενεκέδες, και μερικοί υψηλόβαθμοι ρασοφόροι πραγματοποιούν ταξιδάκια καί «διαθρησκειακές συλλειτουργίες» με ιμάμηδες καί ραββίνους στα εξωτερικά.
Ακόμη μιά σημαντικώτατη συνέπεια (αν καί ακόμη ευρισκόμενη στη σφαίρα του πιθανού) της -πραγματικής, ή, έστω, πιθανής- προδοσίας της σημερινής θρησκευτικής ηγεσίας του τόπου.
Προ ετών, εκείνος ο λαοπλάνος ο Φουκαράκης είχε γράψει στον πρόλογο ενός βιβλίου του κάτι γιά «εθνική συμφορά», η οποία θά ερχόταν μετά από κάμποσα χρόνια. (Δηλαδή, ακριβώς αυτό που ψιθυρίζεται ευρέως σήμερα, ότι κάποια στιγμή σύντομα θα μας την πέσουν οι Τουρκαλάδες.) Την οποία εθνική συμφορά θ’ αντιμετωπίσουμε με παλλαϊκή εξέγερση καί κρέμασμα των ενόχων (πολιτικών, καί όχι μόνο) στις πλατείες. Μάλιστα, είχε γράψει ότι θ’ αρχίσουν να χτυπάνε οι καμπάνες των εκκλησιών ταυτόχρονα σ’ ολόκληρη τη χώρα, γιά να καλέσουν τον κόσμο σε πανεθνικό συλλαλητήριο.
Δεν θυμάμαι την ακριβή έκφραση, αλλά απάνω-κάτω αυτό ήταν το νόημα. Καί δεν έχω τα βιβλία του, να την ξαναθυμηθώ. (Διότι, τη στιγμή που κατάλαβα τον ρόλο του ανδρός, αυτά κατέληξαν ιπτάμενα ομαδικώς στον κάδο σκουπιδιών του Δήμου – κι ας είχα ξοδέψει ένα σκασμό λεφτά, να τ’ αγοράσω.)
Έ, λοιπόν! Εάν φτάσει εκείνη η μέρα (που όλα δείχνουν πως θα φτάσει) κι ακούσετε καμπάνες,… μην κουνηθήτε ρούπι απ’ το σπίτι σας!!! Μην πάτε πουθενά!
Γιατί;
Διότι, η καμπάνα είναι ειλικρινής, εάν αυτός που τη χτυπάει είναι ειλικρινής. (Βλέπε τον μύθο με τον βοσκό, που φώναζε: «- Λύκος!») Κι αν τη μέρα εκείνη η θρησκευτική ηγεσία τά ‘χει ήδη κάνει πλακάκια με τα τζιχάντια, μήπως φαντάζεστε ποιός θα χτυπάει τις καμπάνες, καί ποιός θα σας περιμένει στις πλατείες; Έ;
Καί φυσικά, αν σας περιμένουν τζιχάντια με όπλα καί χατζάρες, δεν θά ‘ναι γιά να σας κεράσουν σοκολατάκια.
Εάν νομίζετε ότι γράφω βλακείες, ή ότι ζηλεύω κάποιον «μεγάλο πατριώτη» καί πάω να του φάω τη δόξα, τότε δεν έχετε ιδέα γιά το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη. (Η Γουΐκι δεν αναγράφει τα πλήρη περιστατικά.)
Είμαστε μέσα στη μαύρη περίοδο της Κατοχής. Προς το τέλος της, ότε καί οι σημερινοί «εταίροι» μας (φτού!) καί «σύμμαχοι» (ξανά φτού!) είχαν παραγριέψει.
Κάποια στιγμή, λοιπόν, οι πρόγονοι των «εταίρων» μας ξεκίνησαν να πάνε στον Χορτιάτη γιά πλιάτσικο καί σφαγή. Αλλά τους αντιλαμβάνονται εγκαίρως οι χωριάτες, οι οποίοι την κοπανάνε χωρίς χρονοτριβή στο βουνό γιά να γλυτώσουν, βοηθούσης καί της πυκνής ομίχλης.
Καί γλυτώνουν. Προσώρας.
Όντως καταφθάνουν στο χωριό οι Γερμανοί με άγριες διαθέσεις, καί δεν βρίσκουν ψυχή. Κι εκεί που πάνε να φύγουν (μετά το πλιάτσικο των σπιτιών, εννοείται – διότι οι προτεστάντες είναι ηθικοί, ό,τι καί να κάνουν, άρα …επιτρέπεται να κλέβουν), πετάγονται καναδυό σκατόψυχοι γερμανοτσολιάδες, καί προτείνουν στον Γερμανό διοικητή του αποσπάσματος ένα σατανικό σχέδιο. Το οποίο βάζουν αμέσως σ’ εφαρμογή.
Τί, δηλαδή;
Αρχίζουν να φωνάζουν στα Ελληνικά: «- Ελάτε πίσω, πατριώτες! Έφυγαν οι Γερμανοί!»
Τη συνέχεια τη μαντεύετε.
Βλέπετε, η Ιστορία είναι μεγάλη δασκάλα – αρκεί να της δίνεις τη δέουσα σημασία, καί να μην την προσπερνάς. Καί να είσαι δεκτικός μαθητής, κι όχι στόκος.
Επομένως, τί λέτε τώρα; Όταν ακούσετε τις καμπάνες εκείνη τη μέρα, θα πάρετε τα παιδάκια σας απ’ το χέρι καί θα κατευθυνθείτε στις πλατείες, ελπίζοντας να δείτε κρεμάσματα πολιτικών; Κρεμάσματα σίγουρα θα δείτε, αλλά υπάρχει σημαντική πιθανότης να μην κρεμαστούν αυτοί, που αναμένετε.
Όχι τίποτ’ άλλο, αλλά γιά να καταλάβετε τί σας σερβίρουν κατά καιρούς οι διάφοροι καλοθελητές καί το χαύετε αμάσητο. Καί -δυστυχώς- από κανενός το μυαλό δεν πέρασε το ότι τέτοια «μυστικά» σχέδια, που ανακοινώνονται δημοσίως, είναι εξ ορισμού άχρηστα! Βλέπεις, ο λαοπλάνος δεν έγραψε ότι «ο λαός θα ειδοποιηθεί καταλλήλως»(τηρώντας μυστικές τις λεπτομέρειες, οι οποίες όφειλαν να μεταδοθούν μόνο προφορικάκαί μόνο όταν έπρεπε), αλλά έγραψε χαρτί καί καλαμάρι γιά καμπάνες καί σήμαντρα. Προφανώς, κάπου άκουσε το μυστικό, καί τό ‘καψε ξεμπροστιάζοντάς το. Τέτοιος υπήρξε ο … «μεγάλος πατριώτης».
Γιά όσους δεν πείθονται με τα λόγια μου, κανένα πρόβλημα. (Μη φοβάστε, δεν παρεξηγούμαι εγώ τόσο εύκολα.) Αυτοί μπορούν ν’ αναμένουν την έλευση των εκπροσώπων των «Έψιλον» στην καφετέρια της Αρετσούς, ώστε να το κουβεντιάσουν καλά μαζί τους το πώς θα τους …σώσουν.
Βέβαια, έξι χρόνια πέρασαν από το πολυδιαφημισμένο ραντεβού, κι οι «Έψιλον» δεν ήρθαν ακόμη. Αλλά οι αμφισβητίες των λόγων μου μην πτοείστε! (Πτοείται ο βλάξ; Ποτέ των ποτών!) Να τους περιμένετε τους «Έψιλους», μέχρι να πεθάνετε – μπας καί γλυτώσ’ η Ελλάδα από σας.
Υγ: Μην παίρνετε στα σοβαρά εμένα, τον φαρμακόγλωσσο. Αν δεν έρθουν οι «Έψιλον»,δε χάθηκε ο κόσμος. Πιθανώτατα θά ‘ρθει να σας σώσει ο κρυπτο-ιουδαίος της Πάτρας με τα κατά φαντασίαν δισεκατομμύρια.
Υγ 2: Ακούω μερικούς εκεί έξω, να ψιθυρίζουν ότι δεν τα βάζουμε με πεθαμένους. Ναί, έ; Σοβαρά; Μά, κι ο Χίτλερ πεθαμένος είναι. Κι ο Κεμάλ Ατατούρκ το ίδιο. Τί, δηλαδή, με δαύτους; Χάδια κι επαίνους, επειδή …πέθαναν;
Άλλως τε, μπορεί κάποιος αυτού του φυράματος νά ‘χει πεθάνει, αλλά οι εις βάρος της Ελλάδας καί των Ελλήνων προβοκάτσιές του να συνεχίζουν να επιζούν καί να βασιλεύουν. Έ, λοιπόν, όσες τέτοιες πέσουν στην αντίληψή μου, θα τις ξερριζώσω με την τανάλια.
Υγ 3: Αν/όταν χρειαστεί να ειδοποιηθείτε γιά πλατείες καί τα ρέστα, θα το καταλάβετε. Δεν χρειάζεται να ξέρετε από τώρα το «πώς». Καί νά ‘ρθετε καταλλήλως εφοδιασμένοι.
