Όπου σήμερα ακούμε το συγκρότημα U2 να λέει unfuck Greece και του απαντάμε Unfuck U2… ρε.
Υποψιαζόμαστε ότι οι ομοκρέβατοι τραγουδιστές των θεσμών δεν δικαιούνται να θέλουν να βοηθήσουν χώρες που βρέθηκαν στην παγίδα του χρέους όπως η Ελλάδα η Κύπρος και τόσες άλλες.
Θυμόμαστε όταν ο νεαρός Bono έγραφε διαμάντια για τη Nικαράγουα και το Eλ Σσαλβαδόρ και αναρωτιόμαστε πως κατέληξε διακοσμητικό στοιχείο στο Νταβός και την Παγκόσμια Τράπεζα.
Και ύστερα φωνάζουμε όχι άλλο σώσιμο. Αναρωτιόμαστε γιατί μερικοί Αφρικανοί θα ήθελαν να βοηθήσουν τους Νορβηγούς στέλνοντάς τους ηλεκτρικές σόμπες.
Ξεσκονίζουμε τις γνώσεις μας στο διεθνές δίκαιο και θυμόμαστε δύσκολους όρους όπως η ευθύνη προστασίας
