Του Γιάννη Λαζάρου
Τι άλλο έμεινε να πούμε; Ότι δεν περιμέναμε το μνημόνιο να έρθει από την πλευρά της αριστεράς; Ότι όλα πήγαν πρίμα για τους δανειστές και τις παγκόσμιες αγορές; Ότι ο Τσίπρας και η παρέα του ήταν πάντα μέσα στο κόλπο από το 2010 (κι ακόμα πιο πριν); Ότι ρίχνοντας το κάστρο ακόμα και της κουτσουρεμένης λαϊκής αντίστασης μέσω πολιτικής όλα έχουν γίνει έτοιμο πεδίο για απανωτές εκτελέσεις Ελλήνων; Ότι το 2011 όταν ο Τσίπρας δήλωνε ότι έγινε ανάχωμα ανάμεσα στην εξουσία και στους οργισμένους πολίτες που ξεχύθηκαν στο δρόμο ενστικτωδώς, δήλωνε παράλληλα ότι ήταν εντεταλμένος των δανειστών;
Τι άλλο να πούμε; Ό,τι και να πούμε τώρα πια είναι περιττό. Δεν χρειάζεται να υπογράψουν οι τροϊκανοί το μνημόνιο της αριστεράς. Δεν χρειάζεται πλέον να παραμείνουν στο ρόλο του κακού εναντίον της Ελλάδας. Είτε συμφωνήσουν, είτε όχι η προδοσία έγινε. Το έγκλημα δεν έχει πλέον αόρατους ηθικούς αυτουργούς. Έχει ονόματα και δραστηριότητα. Η ελληνική κυβέρνηση πρόδωσε την Ελλάδα με την συμμετοχή των καθαρών μνημονιακών κομμάτων.
Αυτό δεν ήταν πρώτη φορά αριστερά. Αυτό ήταν πρώτη φορά όλοι μαζί να αποτελειώσουμε τους Έλληνες.
Ναι, πάντα η ατομική ευθύνη του πολίτη υπάρχει, αλλά η ευθύνη σταματά από την στιγμή που η εξουσία σε απειλεί με θάνατο, διότι αυτό που έκαναν σύσσωμοι οι μνημονιακοί είναι να κάνουν την ελπίδα λεπίδα στο λαιμό του ήδη κατεστραμμένου και αυτού που αναμένει την καταστροφή του. Ο πολίτης έχει ευθύνη για την χώρα αλλά πρώτα έχει ευθύνη για την επιβίωσή του. Όταν, λοιπόν, έρχεται ένας τσόγλανος με το προσωπείο του καθαρού πολιτικού και του βάζει διλήμματα του τύπου "ή σκλαβιά ή σκλαβιά μετά βασανιστηρίων", τότε η ευθύνη είναι καθαρά πολιτική και όχι ατομική.
Αλίμονο αν περίμενε ο Έλληνας να σωθεί από τον διπλανό του. Τότε δεν θα χρειαζόταν η πολιτική, θα υπήρχε το σύστημα της αλληλεγγύης. Αυτά γίνονται σε κοινωνίες που όλοι είναι ισότιμοι τουλάχιστον ταξικά. Ο πολιτικός είναι εκεί για να κλωτσάει τον αήθη και τον παρτάκια της ζωής να κουνήσει τον κώλο του όταν ο διπλανός πεθαίνει. Αυτό που συνέβη στην Ελλάδα με το μνημόνιο Τσίπρα είναι να σπρώχνει τον διπλανό σου να σου πάρει το κεφάλι για να σώσει τον μπεζαχτά του.
Ζούμε την τραγικότερη στιγμή της ιστορίας. Δημοκρατικό Πραξικόπημα. Δεν αφορά αυτή την στιγμή κανέναν νοήμονα πολίτη γιατί η Ελλάδα μπήκε σε μνημόνια και αν τα δις των δανείων πήγαν στις Τράπεζες και επέστρεψαν τοκισμένα στις τσέπες των δανειστών, πληρωμένα μέχρι δεκάρας από τους Έλληνες. Αυτό που αφορά τον Έλληνα πλέον είναι ότι σύσσωμη η πολιτική εξουσία της χώρας έσπρωξε τον Έλληνα να αυτοκτονήσει μέσω της ίδιας της δημοκρατίας. Γι'αυτό για τους πολιτικούς ποτέ η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, διότι σε αδιέξοδο μπαίνει αυτός που ψηφίζει και όχι αυτός που εκλέγεται.
Δεν βγαίνει κανείς έξω από την πολιτική και εθνική ευθύνη. Μην επαίρονται οι του ΚΚΕ ότι αυτοί τα έλεγαν και ήταν αλλιώς. Δεν τα έλεγε μόνο το ΚΚΕ, τα έλεγαν και απλοί πολίτες, που έχουν τραβήξει εδώ και χρόνια τον ακομμάτιστο πολιτικό δρόμο στην χώρα. Μάλιστα, αυτοί οι απλοί πολίτες, που ακόμα δεν είχαν πεινάσει και εξαθλιωθεί, αυθόρμητα τόλμησαν να υπερασπιστούν την αξιοπρέπεια τους και την εθνική κυριαρχία της χώρας τους ακριβώς τέσσερα καλοκαίρια πριν. Και τους βρήκαν όλους απέναντι, είτε με δηλώσεις εξαίρεσης και ξέχωρες πορείες, είτε με πουστιές των Συριζαίων της "κάτω πλατείας", είτε με χρυσαυγήτικες πρακτικές των ελληνόφωνων Χίτλερ. Μέχρι και κόμματα ξετρύπωσαν μέσα από εκείνο το ενστικτώδες ΟΧΙ.
Ο λαός είναι σοφός ακόμα και όταν είναι άκαιρος. Το "να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή" λεγόταν εκείνη την εποχή χωρίς αιτία. Η αιτία ήρθε σήμερα και το μπουρδέλο δεν κάηκε αφού το υπερασπίστηκαν με πάθος όλα τα σώματα ασφαλείας κομμάτων και αναχωμάτων τύπου Τσίπρα. Το μπουρδέλο έγινε πιο ισχυρό από ποτέ. Το μπουρδέλο έχει πλέον την προστασία της Αγίας Έδρας των Βρυξελλών. Το μπουρδέλο από πολίτη σε κατέστησε υπήκοο.
Κάηκε όμως όλη η Ελλάδα. Το μπουρδέλο πήρε την εκδίκησή του. Οι τσατσάδες πηγαινοέρχονται στους νταβατζήδες των Βρυξελλών να κανονίσουν το μερίδιο και οι πουτάνες ακόμα συζητούν, με την προστασία της πραξικοπηματικής δημοκρατίας τους, για το πώς θα ανανεώσουν την γκαρνταρόμπα τους για τους νέους πελάτες-επενδυτές που θα αναπτύξουν τα 11 εκατ. ζώα που κυκλοφορούν στην αποικία Ελλάδα.
Δεν έμεινε να ειπωθεί τίποτε άλλο πια.....
Η Δημοκρατία νίκησε σκοτώνοντας την Δημοκρατία.-
γράφτηκε Στον τοίχο
