Δεν είναι αυτοί έξυπνοι, εσύ είσαι βλάκας.
Δεν κουράζονται οι επικυρίαρχοι να φτιάξουν μια απάτη για ό,τι τους κάνει κέφι και η μάζα που ανήκεις, δηλ. ο μαζάνθρωπος, είναι αυτός που συμφωνώντας, υποκύπτοντας και ενεργώντας με βάση τα σχέδια τους, σαν υπάκουη και κοινή μαριονέτα, ναι, είναι αυτή που ευθύνεται για τα χάλια του πλανήτη σήμερα και για ό,τι ακολουθήσει.
Όχι δεν φταίνε οι επικυρίαρχοι ή τα τσιράκια τους, αλλά ΕΣΥ που λες ΝΑΙ εκεί που πρέπει να πεις ΟΧΙ και για να μπορείς να πεις ΟΧΙ πρέπει να ‘χεις νοημοσύνη λίγο παραπάνω από μια μαϊμού κι όπως δείχνει το βίντεο πιο κάτω, δεν την έχεις. Λειτουργείς με το ξένο μυαλό, το καταπατημένο κι αυτό το ξένο μυαλό το θεωρείς δικό σου !! Έτσι ζεις και έτσι μεγαλώνεις τα παιδιά σου, νομίζεις ότι είσαι αθάνατος και θεϊκό όν, μιλάς για ολότητα, συλλογικότητα κλπ κλπ ανούσια και ηλίθια λόγια, ενώ είσαι ένα θνητό τίποτα.
Έχεις την δυνατότητα να είσαι κάτι θαυμαστό και ηρωικό, αλλά την αποποιήθηκες για την ασφάλεια και σιγουριά της αθανασίας … μιας επίπλαστης αθανασίας που ενώ γνωρίζεις ότι δεν υπάρχει, εσύ συμπεριφέρεσαι σαν να υπάρχει, σαν να είναι αληθινή.
Κοίτα γύρω σου, κοίτα τον πολιτισμό σου μέσα στις κοινωνίες των τσιμεντουπόλεων που ζεις.
Αυτά είναι τα έργα ενός θνητού όντος που νομίζει ότι είναι αθάνατο !!
Τα αρχαία ελληνικά τα αντιπαθούν όλοι οι Έλληνες.
«Η παιδεία των νέων, είναι το δυνατό αίμα και ο αέρας ιωδίου για το μέλλον των λαών. Όμως, της δικής μας παιδείας το αίμα, έχει αιματοκρίτη λευχαιμίας»
Αν κάνει κανείς μια δημοσκόπηση σήμερα, το αποτέλεσμα που θα του δοθεί θα το βρει πελώριο. Στους εκατό θα ανακαλύψει πως οι ενενήντα τόσοι, τα αρχαία ελληνικά δεν θέλουν ούτε να τ’ ακούσουν και το χειρότερο είναι, πως την ίδια αποστροφή την αισθάνεται και η πλειονότητα των φιλολόγων που διδάσκει το μάθημα στα σχολεία.
Σήμερα όταν μιλήσεις σε κάποιονε για τα αρχαία ελληνικά, αμέσως θα τον χτυπήσει ναυτία. Ένα πνευματικό ανακάτωμα παραγουλιάζει ολόκληρη την υπόστασή του. Μονόπτωτα ρήματα, ετερόπτωτοι διορισμοί, τρίπτωτες προθέσεις, βαρείες, οξείες, ερωτηματικές, εγκλιτικά και εγκλίσεις, παραγωγή και έτυμα, προληπτικό κατηγορούμενο.
Είναι μια στοίβα τσάνταλα που ξεχειλίζουν το ψυχοσωματικό μας και χύνουνται σαν ερευγμοί, κρυάδες, νυστάλα, χασμήματα, και όλα τα ουά του ιουδαϊκού όχλου. Οι σχετικές μνήμες από τη σχολική εμπειρία ανακαλούν στους ενήλικους πλήξη νεότητας, ψυχικά τραύματα, κατακάθια νευρωτικά, έλλειψη αέρα, δυσχέρεια ύπαρξης.
«Κύρος ανεβαίνει, Κύρος κατεβαίνει, και γαμώ τους Έλληνες και όλους τους δασκάλους». Έτσι άκουσα να καταριέται κάποτε κάποιος τα εφηβικά του χρόνια. Την αθωότητα, δηλαδή και την πιο τρυφερή ώρα της ηλικίας του.
Βέβαια, για τα φορτία όλου αυτού του κακού, ο τελευταίος που ευθύνεται είναι οι Έλληνες και τα κείμενά τους. Στο θρυλικό «τις πταίει» του Τρικούπη η απόκριση είναι: Οι δάσκαλοι φταίνε, οι δάσκαλοι και οι διδακτικοί. Ο βασιλιάς τα φταίει, που φώναξε ο Λαέρτης στον Άμλετ. Και κύρια φταίνε οι δάσκαλοι των δασκάλων. Εννοώ τους πανεπιστημιακούς που τόσο μοχθήσανε για να μάθουν τους δασκάλους να δασκαλίζουν. Να πιθηκίζουν δηλαδή στις έδρες και στις τάξεις. Να ψιττακίζουν το «Καλημέρα» του Ζαχαρία Παπαντωνίου. Να γρυλλίζουν και να σουσουνίζουν, πάντα τους σχολαστικοί και ομπρελοφόροι. [«Τα Ελληνικά» Δημήτρης Λιαντίνης]
Είσαι κατώτερος από μια μαϊμού
Δες το βίντεο
Μεγαλώνοντας έχεις εκπαιδευτεί να αγνοείς, ορισμένες όψεις της πραγματικότητας, γιατί οι άλλοι ενήλικοι τις θεωρούν γελοίες ή ανύπαρκτες και για να είσαι αποδεκτός τις αποδέχεσαι κι εσύ δηλ. ΣΥΜΦΩΝΕΙΣ πως υπάρχουν, άρα υπάρχουν και ο κύκλος της κάθε ανοησίας και της Δημιουργίας διαιωνίζεται.
Μαθαίνεις να βλέπεις τις γεωμετρικές μορφές. Συμφωνείς ότι υπάρχουν μόνο τρεις διαστάσεις. Συμφωνείς πως ο θεός είναι χριστιανός, μουσουλμάνος, βραχμάνος ή ό,τι άλλο σου υποδείξουν, συμφωνείς πως υπάρχει θεός ή αιώνια φλόγα ή άπειρο ή δύναμη ή αλήθεια ή ό,τι άλλο σου έχουν πει κάποιοι άλλοι πριν καν μπορέσεις να σκεφτείς μόνος σου γι αυτά τα θέματα.
Αποδέχεσαι και συμφωνείς, για την εικόνα του κόσμου που σου παρουσιάζουν. Πως πρέπει να δουλεύεις για να ζήσεις και μάλιστα συμφώνησες πως πρέπει να σου αρέσει που δουλεύεις για να ζήσεις. Πως πρέπει να κάνεις οικογένεια και να φροντίζεις την οικογένεια σου, μα όχι απαραίτητα και την οικογένεια των άλλων ανθρώπων. Να κάνεις παιδιά, γιατί χρειάζεσαι τα παιδιά, (ποιοί άραγε τα χρειάζονται; το σκέφτηκες κάποια στιγμή; ) να κάνεις πολλούς φίλους, πιστούς πελάτες, φανατικούς εχθρούς κλπ κλπ και όλα αυτά Συμφώνησες πως είναι αληθινά και μάλιστα πως είναι δικές σου σκέψεις ή ανακαλύψεις κι αυτός είναι ο μοναδικός λόγος που υπάρχουν.
Επειδή Συμφώνησες πως υπάρχουν.
Δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια και δεν παρατηρείς μόνο το φυσικό κόσμο.
Συμμετέχουμε όλοι οι άνθρωποι σε αυτόν … κι αναφερόμαστε μονάχα στους ανθρώπους κι όχι σε άλλα όντα κατά πολύ ανώτερα από την όποια ανθρώπινη συμφωνία περί του κόσμου και της όποιας Αλήθειας του. Σκέφτομαι μερικές φορές πως κάποια όντα που διαθέτουν επτά ή δέκα αισθήσεις για να αντιλαμβάνονται τα πράγματα, πως κινούνται στο άυλο διαθέτοντας μεγάλη ενέργεια και τότε ο Πυθαγόρης κι ο Ηράκλειτος φαντάζουν αστείοι, πόσο μάλλον όλοι εμείς οι υπόλοιποι με τις μεγαλοστομίες μας και την τεράστια ιδέα που έχουμε για το άχρηστο και υπερφίαλο ΕΓΩ, που καταδυναστεύει την ζωή μας, που μόνοι μας του επιτρέψαμε και Συμφωνήσαμε να υπάρχει.
Πότε Συμφωνείς; Κάθε φορά που ψηφίζεις συμφωνείς με όλα όσα κάνουν οι πολιτικοί οποιουδήποτε κόμματος, γιατί ψηλά στην πυραμίδα είναι όλα ένα, από το άκρα αριστερό μέχρι το άκρα δεξιό. Το να τους βλέπεις να διαφωνούν τάχα μου, είναι που απευθύνονται στην βάση της πυραμίδας δηλαδή στο πόπολο.
Κάθε φορά που γιορτάζεις ότι γιορτάζει η μάζα, Χριστούγεννα, Καρναβάλι, Βαλεντίνο, Πάσχα, Πολιτική και κάνεις ό,τι κάνει η μάζα, μην τα αναλύω εδώ, παρατήρησε τον εαυτό σου ή τους ανθρώπους γύρω σου, τι κάνουν Μαζικά. Αν ενημερώνεσαι από τα Μέσα ΜΑΖΙΚΗΣ … επικοινωνίας, μεταφοράς τότε ανήκεις στην Μάζα – Οχλο και είσαι ένας ΜΑΖΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Κάθε φορά που αποδέχεσαι το σύστημα τραπεζικό, πολιτικό, θρησκευτικό, αθλητικό, ιατρικό, κάθε δηλ. –ισμό δηλαδή δίνεις την Συμφωνία σου για να εξακολουθήσει αυτό το σύστημα να υπάρχει και να αναπαράγεται. Συμφωνείς σημαίνει είσαι ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΣ για ότι συμβαίνει, καθόλου ανεύθυνος ή αμέτοχος.
Η εξουσία των δημοσιογράφων πάει πολύ μακριά, στον βαθμό που οι δημοσιογράφοι έχουν το χάρισμα του υπνωτιστή, τη γνώση των αδυναμιών του κοινού: Ηδονοβλεψία, κουτσομπολιό, ξεδιαντροπιά, αδιακρισία, φθόνο, μίσος, άγχος κ.τ.λ.
Η κινητοποίηση αντίθετα της γενναιοδωρίας και των καλών αισθημάτων (όταν αυτά είναι γνήσια) δεν «συμφέρει», γιατί δεν οδηγεί πολύ μακριά στην πολιτική τα «καλά» αισθήματα δεν «οργανώνονται» γιατί απαιτούν ατομική στράτευση, υπευθυνότητα και αυτοθυσία, πράγματα όλα τα οποία φοβούνται ως δύσκολα τα ανθρώπινα ζώα.
Αντίθετα, η αποκάλυψη των «κακών» αισθημάτων οργανώνεται εύκολα, γιατί είναι το αποτέλεσμα της ψυχικής παλινδρόμησης της μάζας ή του κοινού. Έτσι απελευθερώνεται η λανθάνουσα ορμή για καταστροφή· μπορεί κανείς πάντα να καταγγείλει ή να συκοφαντήσει κάποιον δημοσίως, με αποτέλεσμα να γίνει «δόλωμα» και αποδιοπομπαίος τράγος του κοινού, προκειμένου να συγκαλυφθούν άλλα, πραγματικά κακώς κείμενα του ίδιου του κοινού.
Η συκοφαντία είναι το συμβολικό στοιχείο της υπόθεσης· όλη η στρατηγική της εξουσίας και του μάρκετινγκ βασίζεται στη δυνατότητα εξαπάτησης του κοινού, όχι με αφελή τρόπο (κουτοπόνηρο και χωριάτικο), αλλά με έμμεσο, λεπτό και υπολογισμένο τρόπο, με τη συμμετοχή και τη συνενοχή του κοινού. Η υποβολή του κοινού είναι τέχνη, η ικανότητα του να προσελκύεις την προσοχή του μέσω «αποκαλύψεων», σκανδάλων, υπερβολών και επαναλήψεων.
Ιδιαίτερα το τελευταίο οδηγεί στη δημιουργία στερεοτύπων. Παράδειγμα είναι τα στερεότυπα της σταλινικής «ξύλινης γλώσσας», έτσι όπως παράγονται στα στείρα και ανιαρά άρθρα των σταλινικών εντύπων. Παρ’ όλη την ανία που προκαλούν, οι οπαδοί τα διαβάζουν με θρησκευτική ευλάβεια, αυτό εξηγεί το αίνιγμα, γιατί στα άρθρα αυτά επαναλαμβάνονται για πολλοστή φορά εκείνα τα δόγματα, τα οποία δίνουν τροφή στην πίστη των οπαδών, τους αποκοιμίζουν διανοητικά και τους παρέχουν ψυχολογική ασφάλεια.
Όταν η επανάληψη των στερεοτύπων, μαζί με τη συνενοχή του κοινού, δηλαδή την εκμετάλλευση του άγχους και του υπάρχοντος αισθήματος ενοχής των ανθρώπων και την αποπληροφόρησή του γίνει επίσημο εργαλείο κυριαρχίας στους ανθρώπους, τότε έχουμε την «πλύση εγκεφάλου» και είναι εύκολη η αποδοχή του οτιδήποτε από έναν υποταγμένο και υπάκουο λαό.
ΑΠΟΔΟΧΗ=ΣΥΜΦΩΝΙΑ
Το φαινόμενο της εξουσίας μέσα από τη μάζα ξεκινάει από το γεγονός ότι σε καιρούς κρίσης βρίσκονται συχνά ορισμένα χαρισματικά άτομα, τα οποία αντιπροσωπεύουν προς τα έξω εκείνα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που ασυνείδητα θα επιθυμούσαν να έχουν οι άλλοι, πράγμα που τους κάνει να τα επιζητούν. Η πιο πρωτόγονη περίπτωση είναι όταν κυριαρχούν ο κοινοτισμός και ο λαϊκισμός· τότε δεν υπάρχουν στη μάζα άλλα, πιο διαφοροποιημένα στοιχεία συνοχής.
Εδώ κάθε άνθρωπος «υπάρχει» μόνο ως κομμάτι της μάζας, έξω από την οποία δεν «υπάρχει», οπότε αισθάνεται άχρηστος, αδύναμος και φτωχός. Αυτό συμβαίνει όταν δεν έχουν αναπτυχθεί στα ανθρώπινα ζώα, προσωπικές ικανότητες, γνώσεις και απαιτήσεις. Η μάζα εδώ σημαίνει: Κατόπτρισμα του ενός στον άλλον και όλων μαζί απέναντι στον αρχηγό, που μπορεί να είναι ένας νεκρός ηγέτης ή ο αντικαταστάτης του ή ένας «ανεπίσημος» αρχηγός (chef informel), ή ένας θεός, που τους συγκρατεί ως «όλον» απορροφώντας και εξουδετερώνοντας τις «διαφορές» ανάμεσά τους, συγκροτώντας έτσι μια «οργανική ολότητα».
Όσο πιο αναπτυγμένος, διαφοροποιημένος, ανεξάρτητος και μορφωμένος είναι ένας άνθρωπος, τόσο λιγότερο επιρρεπής είναι στη «μαζοποίηση». Αλλά ο άνθρωπος είναι ένα εύθραυστο ον· αρκεί μια δύσκολη περίσταση ανασφάλειας και τα άγχη και η επιθετικότητα του τον οδηγούν στο να υπερνικήσει την ορθή του κρίση και τις καλές του διαθέσεις για χάρη της «φωλιάς» που του προσφέρει η μάζα, ακόμα και αν έχει εγκληματικούς σκοπούς. Η δυναμική της μάζας δεν διακρίνει ανάμεσα στις διάφορες τάξεις και παρατάξεις, η ιστορία έδειξε ότι πολλοί «διανοούμενοι» μπορούν εξίσου να είναι υστερικοί και φανατισμένοι όπως και οι «απλοί» άνθρωποι.
Οι Σκέψεις-Λέξεις-Αισθήσεις δεν είναι χωρισμένες από αυτό που υπάρχει «εκεί έξω» Συμμετέχουμε αδιάκοπα Συμφωνώντας γι αυτό, σε μια περίπλοκη, υλική ή ψυχολογική διαδικασία, που ουσιαστικά παράγει όλα τα πράγματα του κόσμου, όπως τα ζούμε.
Είναι πολύ στο που δίνεις την ΠΡΟΣΟΧΗ σου γιατί αυτό δείχνει και το που Συμφωνείς και το τι Αποδέχεσαι.
