Ο ναζισμός και ο φασισμός γεννήθηκε σε μια Ευρώπη όπου οι πιο ισχυροί τραπεζίτες και χρηματιστές ήθελαν να καθυποτάξουν λαούς και χώρες υπό καθεστώς μόνιμης ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Το 1929 έριξαν την ευρωπαϊκή οικονομία στα βράχια γιατί απαιτούσαν να πληρωθούν χρέη που ήταν αδύνατο να πληρωθούν παρά μόνο με το αίμα των λαών. Τα κράτη το ένα μετά το άλλο χρεοκοπούσαν. Οι τεράστιες χρεωστικές απαιτήσεις των μεγάλων κερδοσκόπων κινδύνευαν.
Ο φασισμός κι ο ναζισμός, όπως έγραφε ο Φραντζ Νόιμαν, είναι γέννημα θρέμα του χρηματιστικού κεφαλαίου, όπως ονομάζονται οι μεγάλοι χρηματιστές, επενδυτές χρήματος και τραπεζίτες. Κι όταν αυτό κινδύνευσε να χάσει τα δάνεια με τα οποία είχε αλυσοδέσει λαούς και χώρες, τότε ανέλαβε η "πολεμική οργάνωσις" του, όπως χαρακτήριζε το φασιστικό πολίτευμα ο Αλέξανδρος Σβώλος, να οικοδομήσει με τα όπλα μια Ενωμένη Ευρώπη. Την Ευρώπη των μεγάλων χρηματιστών και τραπεζιτών.
Το 1933 αναριχάται στην εξουσία ο ναζισμός και μετά από ένα όργιο χρηματοδότησης από το χρηματιστικό κεφάλαιο αναλαμβάνει να επιβάλλει την νέα Τάξη Πραγμάτων στην Ευρώπη, όπου οι ισχυροί δεν θα νοιάζονταν πια για την αντίσταση των λαών, είτε για το αν χρεοκοπεί ένα κράτος, ή όχι. Οι λαοί θα έχουν υποδουλωθεί για πάντα. Τα κράτη τους θα έχουν εξαλειφθεί οριστικά και η Ενωμένη Ευρώπη υπό το σκήπτρο τους θα είναι γεγονός. Τα κεφάλαια των μεγάλων χρηματιστών και κυρίως οι χρεωστικές απαιτήσεις τους θα είναι καθεστώς, υπέρτατος νόμος, υπεράνω της ζωή των λαών.
Την Ενωμένη Ευρώπη του ναζισμού, οι λαοί της Ευρώπης χρειάστηκε να την πολεμήσουν με τα όπλα και με εκατόμβες εκατομμυρίων νεκρών. Την συνέτριψαν διεκδικώντας εθνική ανεξαρτησία και ελευθερία. Η μικρή μας χώρα κι ο λαός της, υπό καθεστώς φασιστικής τυρανίας και η ίδια, το φερε η ιστορία και ήταν από τις πρώτες που θα έπρεπε να απαντήσει αν θα ενσωματωνόταν οικειοθελώς στην Ενωμένη Ευρώπη του φασισμού, ή όχι.
Αυτό το νόημα είχε το τελεσίγραφο Γκράτσι τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου 1940. Ο δικτάτορας πρωθυπουργός Μεταξάς, παρά το γεγονός ότι ήταν ομοιδεάτης, αναγκάστηκε να πει ένα δειλό ΟΧΙ. Ήταν ο μόνος Έλληνας που είπε ΟΧΙ, ενώ θα μπορούσε να είχε πει ΝΑΙ, όπως είπε χαρακτηριστικά ο Γ. Καφαντάρης στη δίκη της Ελευθερίας το 1946. Ο Μεταξάς και το καθεστώς του υπολόγιζε στην ταχύτατη συντριβή του μετώπου στην πρώτη εβδομάδα των μαχών.
Όμως ο ελληνικός λαός μετέτρεψε αυτό το ΟΧΙ σε νικητήρια πολεμική ιαχή, σε έπος, στην πρώτη καθοριστική νίκη εναντίον του άξονα των δυνάμεων της Ενωμένης Ευρώπης. Ένας έπος που έδωσε τη δυνατότητα μιας νέας εθνικής, πατριωτικής και λαικής ενότητας κατά την κατοχή.
Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Η Ενωμένη Ευρώπη του χρηματιστικού κεφαλαίου έκανε το λάθος να δώσει τελεσίγραφο στον ελληνικό λαό. Κι ένας άλλος πρωθυπουργός, ο Τσίπρας, δήλωσε το ίδιο δειλό ΟΧΙ, το ίδιο μ' εκείνο που ξεστόμισε ο Μεταξάς το 1940. Με την ίδια λογική και τις ίδιες προσδοκίες.
Όμως ο ελληνικός λαός ξέρει να λέει το δικό του ΟΧΙ. Και το δικό του ΟΧΙ μοιάζει εκπληκτικά μ' εκείνο που είπε εναντίον του φασίστα Ευρωπαίου εισβολέα στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας. Κανένας δεν μπορεί να το χειραγωγήσει, ούτε να το οδηγήσει στην ήττα. Το δικό μας ΟΧΙ είναι η πρώτη ήττα της σύγχρονης φασιστικής Ευρώπης, του νέου άξονα που θέλει να καθυποτάξει λαούς και να διαλύσει χώρες.
Ψηφίζουμε λοιπόν ΟΧΙ, όχι για τον Τσίπρα. Όπως και το ΟΧΙ που είπαν οι Έλληνες στα πεδία των μαχών το 1940, δεν ήταν το όχι του Μεταξά. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι η ίδια πολεμική ιαχή όπως και τότε για την ελευθερία της πατρίδας. Για να μην επιτρέψουμε την αναβίωση της ναζιστικής Ευρώπης, του Ευρωπαϊκού Ράιχ.
