Η χθεσινή ψηφοφορία στη Βουλή θα μείνει στην ιστορία. Είναι η πρώτη φορά που τόσο ανοιχτά η Βουλή βρίσκεται σε τόσο κατάφωρη αντίθεση με το κοινό αίσθημα και την εκφρασμένη θέληση του λαού. Λιγότερο από μια εβδομάδα μετά το δημοψήφισμα που έδωσε ένα συντριπτικό 61,3% κατά οποιασδήποτε συμφωνίας σε βάρος του λαού και της πατρίδας, 251 βουλευτές ψηφίζουν την χειρότερη συμφωνία που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα από την αρχή των μνημονίων.
Πρόκειται για ένα τόσο κατάφωρο πραξικόπημα, που κανείς δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί. Η Βουλή, όπως και η κυβέρνηση, στερούνται πλέον λαϊκής εντολής και σφετερίζονται ανοιχτά την εξουσία που τους δίνει το Σύνταγμα. Καταπατούν την λαϊκή κυριαρχία και αντιστρατεύονται την λαική θέληση, ιδίως όταν αυτή είναι τόσο νωπά και έκδηλα εκφρασμένη. Το κοινοβουλευτικό αυτό πραξικόπημα προσιδιάζει με εκείνα της περιόδου του εμφυλίου, αλλά και κατόπιν από τις δοτές κυβερνήσεις με τις πλάτες ξένων δυνάμεων.
Καμιά δικαιολογία δεν μπορεί να σταθεί. Αν η κυβέρνηση του Τσίπρα δεν ήξερε πώς να διαχειριστεί το περήφανο ΟΧΙ της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, ούτε να ανταποκριθεί σ' αυτό, όφειλε να παραιτηθεί και να διευκολύνει την προσφυγή στις κάλπες προκειμένου να διαμορφωθούν νέοι πολιτικοί συσχετισμοί αντίστοιχοι της λαικής θέλησης. Δεν το έκανε. Αντίθετα προτίμησε το πραξικόπημα με τη συνέργεια των δυνάμεων του δοσιλογισμού, προκειμένου να υποταχθεί η χώρα στους δανειστές.
Είχαμε όμως κι ορισμένα καινούργια δεδομένα. Είναι η πρώτη φορά που ουσιαστικά ψηφίζεται μνημόνιο και μάλιστα το χειρότερο δυνατό με τις λιγότερες διαφοροποιήσεις στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Μόνο δυο βουλευτίνες του κυβερνητικού συνασπισμού είχαν την αξιοπρέπεια να καταψηφίσουν κι έτσι να διασώσουν τιμή και αξιοπρέπεια.
Από την άλλη, οι επαναστάτες της μεταξωτής καλτσοδέτας και της αριστερής παντόφλας, ψήφισαν "παρών". Ο ηγέτης τους κ. Λαφαζάνης εξήγησε το γιατί ως εξής: «Με το "παρών" εξέφρασα τη ριζική και κατηγορηματική μου αντίθεση σε μια "πρόταση" που κινδυνεύει να παρατείνει την κηδεμονία της πατρίδας μου. Στηρίζω την κυβέρνηση αλλά δεν στηρίζω ένα πρόγραμμα λιτότητας, νεοφιλελεύθερων απορρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων, που αν γίνει δεκτό από τους "θεσμούς" και εφαρμοστεί στην πράξη, θα επιτείνει το φαύλο κύκλο της ύφεσης, της φτώχειας και της δυστυχίας. Η χώρα θα έχει αύριο, αν όλοι μαζί κάνουμε παρελθόν την ευρω-νεοαποικιοκρατία και η Ελλάδα ανεξάρτητη και κυρίαρχη, χαράξει - χωρίς νέα μέτρα λιτότητας, με ικανή ρευστότητα και βαθιά διαγραφή του χρέους- μια νέα πορεία προοδευτικής ανασυγκρότησης της παραγωγικής μας βάσης, της οικονομίας και της κοινωνίας».
Η δήλωση αυτή αποτελεί μνημείο πολιτικαντισμού και πολιτικής ανηθικότητας. Δείτε τι λέει. Ψηφίζει "παρών" για να μην ρίξει την κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση που απεργάζεται την αποικιοκρατική κηδεμονία της Ελλάδας, την επιβολή προγραμμάτων λιτότητας, απορυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων, κοκ. Με άλλα λόγια ο κ. Λαφαζάνης βάζει πάνω από την πατρίδα, τον λαό και τους εργαζόμενους τη νομή της εξουσίας από το κόμμα του. Δίκαια λοιπόν πήρε τον τίτλο του Λαλιώτη του ΣΥΡΙΖΑ.
Μας τάζει μάλιστα ότι άμα κάτσουμε ήσυχοι και πειθαρχήσουμε στην κυβέρνησή του, άμα δεν απαιτήσουμε την ανατροπή της, τότε κάπου, κάπως, κάποτε "μια νέα πορεία προοδευτικής ανασυγκρότησης της παραγωγικής μας βάσης", θα χαραχθεί από μόνη της για την Ελλάδα. Και μέχρι τότε, όλοι τα κεφάλια μέσα και το πολύ-πολύ αρκεί καμιά δηλωσούλα διαφωνίας για να εκτονώνεται η βάση. Ταμάμ Λαλιώτης.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία επίσης ψήφισε "παρών". Και η Προκαταρκτική Έκθεση για το χρέος της δικής της επιτροπής, που το χαρακτήρισε παράνομο, αθέμιτο και απεχθές; Πώς συμβιβάζεται με το "παρών"; Δεν συμβιβάζεται, απλά η κ. Κωνσταντοπούλου ότι έκανε, το έκανε για το θεαθήναι, ή ορθότερα, για να γίνει βεζύρης στη θέση του βεζύρη. Κι επομένως της είναι πιο πολύτιμο το κόμμα, από την πατρίδα και τον λαό της. Το κόμμα δεν πρέπει να χάσει την κουτάλα της εξουσίας και δεν πρέπει να διαλυθεί. Αλλιώς πώς θα γίνει βεζύρης στη θέση του βεζύρη.
Τώρα αν διαλυθεί η πατρίδα και εξοντωθεί μαζικά ο λαός της, δεν έχει καμιά σημασία. Ψιλοπράγματα. Αρκούν οι κομματικές φιλοδοξίες της κ. Κωνσταντοπούλου.
Δεν θα μιλήσουμε για Λαπαβίτσα, Κυρίτση και για όλους τους άλλους ηρακλειδείς της αριστερής παντόφλας. Έκαναν την επανάστασή τους με "παρών". Δεν αξίζουν λοιπόν ούτε να τους φτύσει κανείς. Όσο για την κ. Ραχήλ Μακρή, φρόντισε να εξαφανιστεί για να μην πάρει θέση με την ψήφο της. Απουσίαζε από την μάχη, όπως αρμόζει στις πολιτικές της επιλογές.
Από τις τάξεις των Ανεξάρτητων Ελλήνων δεν υπήρξαν διαρροές. Εκεί έχει ξεκαθαρίσει προ πολλού το τοπίο. Εν τη παλάμη κι ούτω βοήσωμεν.
Για το πραξικόπημα αυτό και για ότι ακολουθήσει, ο Τσίπρας και η αριστερά του, όπως και οι πατριώτες της τσέπης και του θώκου του Καμμένου, φέρουν ακέραια την ευθύνη και οφείλουν να λογοδοτήσουν όχι μόνο πολιτικά στον λαό, αλλά και στην ποινική δικαιοσύνη για πράξεις σφετερισμού της εξουσίας και εσχάτης προδοσίας. Κι αν νομίζουν οι εν λόγω κυρίες και κύριοι ότι όλα αυτά θα ξεχαστούν, γελιούνται.
