Το πλαίσιο των συζητήσεων με την ελληνική πλευρά καθορίστηκε από έγγραφο του Σόιμπλε, το οποίο κατατέθηκε στις 10 Ιουλίου. Μία μέρα μετά την κατάθεση της λεγόμενης ελληνικής πρότασης. Η πρόταση του Σόιμπλε κατατέθηκε ενόσω στην ελληνική Βουλή συντελούνταν το πρωτοφανές πραξικόπημα σε βάρος του ελληνικού λαού.
Τι προβλέπει η συγκεκριμένη αντιπρόταση Σόιμπλε;
"Οι προτάσεις αυτές δεν έχουν μια σειρά από υψίστης σημαντικούς τομείς μεταρρυθμίσεων για τον εκσυγχρονισμό της χώρας, για την προώθηση της μακροπρόθεσμης οικονομικής ανάπτυξης και της βιώσιμης ανάπτυξης. Μεταξύ αυτών, η μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας, τη μεταρρύθμιση του δημόσιου τομέα, οι ιδιωτικοποιήσεις, τραπεζικός τομέας, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν επαρκούν.
Αυτός είναι ο λόγος που οι προτάσεις αυτές δεν μπορούν να χτίσουν τη βάση για μια εντελώς νέο, τριετές πρόγραμμα του ΕΜΣ, όπως ζήτησε η Ελλάδα. Χρειαζόμαστε μια καλύτερη, μια βιώσιμη λύση, διατηρώντας την ανάμιξη του ΔΝΤ. Υπάρχουν δύο δρόμοι τώρα:
1. Οι ελληνικές αρχές να βελτιώσουν τις προτάσεις τους γρήγορα και σημαντικά, με την πλήρη υποστήριξη του Κοινοβουλίου τους. Οι βελτιώσεις πρέπει να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη, τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους εκ των προτέρων και την επιτυχή υλοποίηση του προγράμματος - ώστε να εξασφαλιστεί η πρόσβαση στις αγορές μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος. Οι βελτιώσεις περιλαμβάνουν:
α) τη μεταφορά των πιο πολύτιμων ελληνικών περιουσιακών στοιχείων [50 δις ευρώ] σε εξωτερικό ταμείο όπως το Ίδρυμα για την Ανάπτυξη στο Λουξεμβούργο, ώστε να ιδιωτικοποιηθούν με την πάροδο του χρόνου και να μειωθεί το χρέος. β) την ενίσχυση των ικανοτήτων και αποπολιτικοποίησης των ελληνικών διοικητικών καθηκόντων υπό την ασυλία της COM για την ορθή εφαρμογή του προγράμματος. γ) αυτοματοποιημένες περικοπές δαπανών σε περίπτωση που υστερούν οι στόχοι για το έλλειμμα.
Παράλληλα, μια σειρά από στοιχεία χρηματοδότησης θα τεθούν από κοινού για να γεφυρωθεί το χρονικό χάσμα μέχρις ότου θα μπορούσε να γίνει μια πρώτη εκταμίευση στο πλαίσιο του ενισχυμένου προγράμματος. Αυτό σημαίνει ότι ο υφιστάμενος κίνδυνος της μη σύναψης ενός νέου προγράμματος με τον ΕΜΣ θα πρέπει χρεωθεί στην Ελλάδα, όχι στις χώρες της Ευρωζώνης.
2. Στην περίπτωση που, η βιωσιμότητα του χρέους και μια αξιόπιστη προοπτική εφαρμογής δεν μπορεί να εξασφαλιστεί εκ των προτέρων, η Ελλάδα θα πρέπει να της προσφερθούν ταχείες διαπραγματεύσεις σχετικά με μια προσωρινή έξοδο από την Ευρωζώνη, με πιθανή αναδιάρθρωση του χρέους, αν είναι απαραίτητο, στη Λέσχη των Παρισίων - με πιθανό ορίζοντα τουλάχιστον για τα επόμενα 5 χρόνια. Μόνο αυτή η λύση θα μπορούσε να επιτρέψει επαρκή αναδιάρθρωση του χρέους, η οποία δεν θα ήταν σύμφωνη με την ένταξη σε μια νομισματική ένωση (125 Art. ΣΛΕΕ).
Η λύση προσωρινής εξόδου θα πρέπει να συνοδεύεται από την υποστήριξη της Ελλάδας ως μέλους της ΕΕ και του ελληνικού λαού με την ενίσχυση της ανάπτυξης, της ανθρωπιστικής και τεχνικής βοήθειας για τα επόμενα χρόνια. Η λύση προσωρινής εξόδου θα πρέπει επίσης να συνοδεύεται από τον εξορθολογισμό όλων των πυλώνων της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης και συγκεκριμένα μέτρα για την ενίσχυση της διακυβέρνησης της Ευρωζώνης."
(Το πρωτότυπο μπορεί να το δει κανείς εδώ: http://www.sven-giegold.de/wp-content/uploads/2015/07/grexit_bundesregierung_non_paper_10_juli_2015.pdf)
Οι δυό εναλλακτικές του Σόιμπλε.
1η. Να παραδώσει η Ελλάδα τα τιμαλφή της (αξίας 50 δις ευρώ) σε εξωτερικό ταμείο, όπως το Ινστιτούτο για την Ανάπτυξη με έδρα το Λουξεμβούργο. Τι περιλαμβάνουν αυτά τα τιμαλφή; Σχεδόν τα πάντα. Όλη η δημόσια περιουσία που έχει περάσει στον ΤΑΙΠΕΔ, όπως επίσης τα νοσοκομεία, τα σχολεία, η ενέργεια, το σύνολο των υποδομών, κοκ.
Τι είναι αυτό το Ινστιτούτο για την Ανάπτυξη με έδρα το Λουξεμβούργο; Είναι σίγουρο ότι οι περισσότεροι Έλληνες δεν το γνωρίζουν. Είναι μια σκιώδης εταιρεία με την επωνυμία IfG που δημιούργησαν από κοινού η Ελληνική κυβέρνηση και η Γερμανική κρατική τράπεζα KFW τον Φεβρουάριο του 2013, υποτίθεται για την ενίσχυση της ελληνικής οικονομίας και κυρίως των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Η έγκριση ίδρυσης δόθηκε από τον τότε υπουργό του Σαμαρά, Κ. Χατζηδάκη. Τον Ιούλιο του ίδιου έτους επισκέφτηκε την Ελλάδα ο Σόιμπλε και υπεγράφη "Μνημόνιο Κατανόησης" μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας για την από κοινού λειτουργία της συγκεκριμένης εταιρείας.
Γιατί με έδρα το Λουξεμβούργο; Για να είναι εκτός δικαιοδοσίας ελληνικών δικαστικών αρχών και για να μπορεί η συγκεκριμένη εταιρεία να έχει μορφή "ιδρύματος" για διαχείρηση χαρτοφυλακίου υπό καθεστώς υπεράκτιας προστασίας. Η συγκεκριμένη εταιρεία μέχρι σήμερα δεν υολοποίησε κανένα πρόγραμμα χρηματοδότησης μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Αντίθετα η αγορά βοά ότι πρόκειται για βιτρίνα μέσω της οποίας οι Γερμανοί εξαγοράζουν το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας.
Σ' αυτήν την IFG, δηλαδή τη δική του σκιώδη εταιρεία με έδρα το Λουξεμβούργο, προτείνει ο Σόιμπλε να περάσουν τα τμαλφή της χώρας, ώστε να πουληθούν, ή να ιδιωτικοποιηθούν για να μειωθεί το χρέος. Η κρατική τοκογλυφία στον απόγειό της.
Φυσικά απαιτεί να "αποπολιτοκοποιηθεί" ο έλεγχος της κρατικής διοίκησης, που σημαίνει ότι το σύνολο της δημοσιονομικής και οικονομικής πολιτικής θα πρέπει να περάσει στα χέρια απολίτικων μηχανισμών (όπως η Δημοσιονομική Επιτροπή), οι οποίοι δεν λογοδοτούν στους πολιτικούς θεσμούς του ελληνικού κράτους. Δηλαδή στην κυβέρνηση και το κοινοβούλιο. Ούτε φυσικά στις δικαστικές αρχές, μιας και όπως όλοι οι εξωτερικοί ελεγκτές που ήρθνα μαζι με την τρόικα διαθέτουν ασυλία.
Και φυσικά δεν θα έλειπε η πρόταση Βαρουφάκη, που η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για παλιά πρόταση Σόιμπλε: Επιβολή συστήματος αυτόματης οριζόντιας περικοπής δαπανών, αν δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι της δημοσιονομικής πολιτικής. Ένα είδος λαιμητόμου, που θα το χειρίζονται οι "αποπολιτοκοποιημένοι" μηχανισμοί ελέγχου.
Προσωρινή έξοδος από το ευρώ.
Η 2η εναλλακτική που προτείνει ο Σόιμπλε είναι η προσωρινή έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ. Τουλάχιστον για 5 χρόνια. Προσωρινή έξοδος από το ευρώ, αλλά όχι από την ΕΕ. Γιατί; Για να μπορεί η Γερμανία, αλλά και οι Ευρωπαίοι να ελέγχουν την χώρα ακόμη και εκτός ευρώ.
Ο Σόιμπλε προτείνει να τεθεί η Ελλάδα εκτός ευρώ και να διαπραγματευθεί μια αναδιάρθρωση του χρέους της με τη Λέσχη των Παρισίων. Εδώ υπάρχει ένα τεράστιο θέμα. Αν η Ελλάδα τεθεί εκτός ευρώ, γιατί μέρος του χρέους θα προσφύγει στη Λέσχη; Η συγκεκριμένη Λέσχη χειρίζεται διακρατικό χρέος. Από το σύνολο του δημόσιου χρέους της Ελλάδας, μόνο τα 52 δις ευρώ είναι διακρατικό. Δηλαδή το δανείστηκε στα πλαίσια του πρώτου μνημονίου απευθείας από τα κράτη μέλη της ευρωζώνης. Ακόμη και με τη λογική του Σόιμπλε η Λέχση δεν έχει δικαίωμα να συζητήσει με την Ελλάδα τίποτε περισσότερο.
Επίσης ο Σόιμπλε επικαλείται το άρθρο 125 της ΣΛΕΕ, το οποίο ορίζει ότι "η Ένωση δεν ευθύνεται για τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνουν οι κεντρικές κυβερνήσεις,...". Ωραία. Τότε γιατί το ΕΤΧΣ και ο ΕΜΣ; Γιατί η Ένωση ανέλαβε την υποχρέωση "δανειακής διευκόλυνσης" της Ελλάδας, ενώ θα έπρεπε να την αφήσει μόνη της να χειριστεί το ζήτημα των υποχρεώσεών της; Έστω κι αν πτώχευε. Γιατί παραβίασε κατάφωρα τα άρθρα 123 και 124 της ΣΛΕΕ; Μα για να δασωθούν οι Γερμανικές, Γαλλικές και Ολλανδικές τράπεζες και μαζί τους το χρεώγραφο που ονομάζεται ευρώ.
Ο Σόιμπλε γνωρίζει πολύ καλά ότι η Ελλάδα αν αποφασίσει να φύγει, τότε δεν την δεσμεύει τίποτε απ' ότι της έχουν επιβάλλει εντός ευρώ και ΕΕ. Δεν ισχύει καμιά υποχρέωση προς την ευρωζώνη και την ΕΕ. Για το κράτος μέλος που αποφασίζει να φύγει από το κλειστό κλαμπ με βάση το άρθρο 50 της ΣΛΕΕ, δεν ισχύει πια καμιά υποχρέωση που δημιουργήθηκε εντός ευρώ και ΕΕ.
Κι έτσι ο Σόιμπλε κοιτά πώς θα θέσει την Ελλάδα υπό ελεγχόμενη έξοδο προκειμένου να διασφαλίσει την αναγνώριση του χρέους που της έχουν φορτώσει. Προσωρινά εκτός ευρώ, αλλά εντός ΕΕ, για να μην χρησιμοποιήσει η Ελλάδα το άρθρο 50 της ΣΛΕΕ.
Με τι νόμισμα θα πορεύεται η ελληνική οικονομία κατά την προσωρινή έξοδό της από το ευρώ και μέσα στην ΕΕ; Με μια ξεφτιλισμένη δραχμή υπό τον έλεγχο της Φρανκφούρτης. Μόνο τέτοιο νόμισμα μπορεί να έχει ένα κράτος που φεύγει προσωρινά από το ευρώ, αλλά μένει στην ΕΕ. Και μάλιστα υπό καθεστώς ανοικτών συνόρων, κοινοτικών κεκτημένων που απαγορεύουν την ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής και υπέρογκων αναγνωρισμένων δανειακών υποχρεώσεων που η εξυπηρέτησή τους θα παραμείνει σε σκληρό ευρώ.
Αυτή την προοπτική ονομάζουν Grexit οι Ευρωπαίοι. Σε μια τέτοια περίπτωση, η Ελλάδα θα γεμίσει συσσίτια για την πλειονότητα των πεινασμένων κατοίκων της. Συσσίτια που θα εξασφαλίζονται από κονδύλια εξ Ευρώπης.
Το ερώτημα που σε κάθε λογικό άνθρωπο τίθεται είναι το εξής: Γιατί όλα αυτά; Γιατί η Ελλάδα να μην χρησιμοποιήσει το άρθρο 50 ης ΣΛΕΕ, να κόψει κάθε δεσμό και υποχρέωση με την ευρωζώνη και την ΕΕ και να εισάγει με τους δικούς της όρους το δικό της νόμισμα. Είναι ποτέ δυνατό μια τέτοια καθαρή λύση να είναι χειρότερη απ' αυτά που προσφέρει ο Σόιμπλε;
Προφανώς κάτι τέτοιο δεν βολεύει τον Σόιμπλε και τα συμφέροντα που αντιπροσωπεύει. Γιατί ξέρει πώς σε μια τέτοια περίπτωση δεν μπορεί με τίποτε - ούτε καν με πόλεμο - να αναγκάσει την Ελλάδα να αναγνωρίσει τα χρέη που της έχουν φορτώσει. Και πολύ περισσότερο να δεχθεί την εκποίηση που της έχουν επιβάλλει. Επομένως, η ρητορική απορία που μένει είναι εξής: Πόσο προδότες και πουλημένοι πρέπει είναι όσοι συζητάνε τις εναλλακτικές με τον Σόιμπλε, χωρίς ούτε καν να θέτουν στο τραπέζι την καθαρή έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και την ΕΕ;
