Οι συνεργάτες των τοκογλύφων.
Οι μόνοι εργαζόμενοι, που χαιρόμαστε να τους βλέπουμε να πέφτουν στην άβυσσο της ανεργίας.
Οι μόνοι εργαζόμενοι που θέλουμε να τους δούμε να τρώνε από τα σκουπίδια.
Βλέποντας τη θλιβερή εικόνα τους, "είδαμε" το μέλλον ολόκληρης της συνομοταξίας αυτής. Κάπως έτσι θα φύγει η αστική τάξη από τη διαχείριση του συστήματος.
Θα πάρει το "κουτάκι" της με τα προσωπικά της αντικείμενα και θα βρεθεί στους πέντε δρόμους.
Γεύση του μέλλοντος πήραμε, βλέποντας πανίσχυρους παράγοντες πίσω από τα πανάκριβα γραφεία τους να μετατρέπονται μέσα σε μια στιγμή σε κοινούς κακομοίρηδες μακριά από αυτά.
Οι περισσότεροι από αυτούς την επόμενη στιγμή της απόλυσής τους έψαχναν καινούρια φτηνά σπίτια να νοικιάσουν και ενεχυροδανειστήρια, για να παραδώσουν τα ρολόγια τους και τα αυτοκίνητά τους.
Στην εποχή της παντοκρατορίας τους και με τα χρήματά των θυμάτων τους νοίκιαζαν Penthouse στον Μανχάταν.
Τώρα, περιοριζόμενοι αυστηρά στο δικό τους κεφάλαιο, αναρωτιούνται ποια γέφυρα της Νέας Υόρκης είναι η πιο προστατευμένη από τους ανέμους.
Οι "ασυναγώνιστοι" θα δημιουργήσουν ανταγωνισμό στην κοινωνία των homeless. Μέσα στον στεγανοποιημένο "σοβιετικό" κόσμο τους έμαθαν την κόκα και τώρα μπαίνουν στον πραγματικό κόσμο και δεν είναι βέβαιον ότι θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν την κόκα-κόλα.
Η πολυεθνική δύναμη των κακομοίρηδων.
Τους είδαμε τους φουκαράδες με το πραγματικό κεφάλαιό τους. Ένα "τεράστιο" κεφάλαιο, που χωρούσε μέσα σ' ένα κουτάκι.
Τι μπορεί να περιείχε το κουτί, που κρατούσαν στα χέρια τους; Το πτυχίο του Χάρβαρντ, μια φωτογραφία της αποφοίτησής τους, μια πένα —δώρο του μπαμπά, για να υπογράφει τις μεγάλες συμφωνίες—, το σάντουιτς της ημέρας, ένα ζευγάρι ελαφριά παπούτσια και πιθανόν κανένα σώβρακο.
Αυτά ήταν τα μέσα τους, που κατέκτησαν τον κόσμο. Αυτό ήταν το κεφάλαιό τους. Ακόμα και από τα σπίτια τους με ένα κουτάκι θα φύγουν, γιατί και τα πανάκριβα έπιπλά τους με πιστωτικές κάρτες τα έχουν αγορασμένα.
Βλέποντας τα πρώην μεγαλοστελέχη της αυτοκρατορίας της Νέας Τάξης να φεύγουν με τα κουτάκια τους στα χέρια, συνειρμικά μας ήρθε στο μυαλό η κινηματογραφική ταινία του Μπερτολούτσι με τον τίτλο "Ο τελευταίος αυτοκράτορας".
Θυμηθήκαμε την εικόνα των ευνούχων Μανδαρίνων της κινεζικής αυτοκρατορίας.
Όμοιοι παρασιτικοί ευνούχοι είναι και τα σημερινά Golden boys. Όλους αυτούς τους όμοιους η πτώση των αυτοκρατοριών τους τούς βρήκε αδύναμους και με το κεφάλαιό τους να το κρατούν ατόφιο στα χέρια τους.
Το μοναδικό ιδιόκτητο κεφάλαιο που είχαν στην κατοχή τους και με το οποίο θα έπρεπε ν' αντιμετωπίσουν το μέλλον τους μακριά από τις ακριβοπληρωμένες "καρέκλες" τους.
Κάπου όμως δεν μας κολλούσε η εικόνα τους. Κάπου διέφεραν μεταξύ τους και έπρεπε να το εντοπίσουμε. Τελικά το βρήκαμε. Ενώ είναι όμοιοι λειτουργούν αντίστροφα. Οι Μανδαρίνοι κόβουν τους όρχεις τους και τους κουβαλάνε σε ένα κουτάκι και κατόπιν κυβερνάνε. Οι νεοταξίτες ευνούχοι του Χάρβαρντ πρώτα κυβερνάνε και κατόπιν παίρνουν τους όρχεις τους σε ένα κουτάκι.
Ήδη ο κόσμος από ένστικτο έχει αρχίσει να τους στοχοποιεί.
Τους μισεί και έχει πλέον συνειδητοποιήσει ότι αυτοί είναι οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι για τη σημερινή αθλιότητα. Κάποιοι στις ΗΠΑ διαδήλωσαν έξω από τα σπίτια των μεγαλοστελεχών της AIG.
Κάποιοι άλλοι στη Βρετανία πήγαν και έκαψαν το αυτοκίνητο του πρώην διευθύνοντος συμβούλου της Bank of Scotland. Στις πρόσφατες κινητοποιήσεις του Λονδίνου τα στελέχη του City φοβούνταν να βγουν στο δρόμο.
Άφησαν τα "σύμβολα" τους στα σπίτια τους, προκειμένου να μην είναι αναγνωρίσιμοι από τον κόσμο. Δεν φόρεσαν τα Armani ή τα Rolex, που μέχρι τώρα τους επέτρεπαν να επιδεικνύουν τη "διαφορετικότητά" τους. Τώρα τη φοβούνται αυτήν τη διαφορετικότητα.
Αυτό το οποίο δεν γνωρίζουν όλοι αυτοί είναι ότι δεν πρόκειται να ξεμπλέξουν τόσο εύκολα.
Από τον κόσμο μπορείς να ξεφύγεις με μια "μεταμφίεση".
Από τον νόμο όμως όχι.
Αν αλλάξει η εξουσία χέρια, όλοι αυτοί κινδυνεύουν.
Fnous Fnous
