Αυτό που έχει σημασία είναι ότι, αν οι απλοί άνθρωποι καταλάβουν τι συμβαίνει με τις πολυεθνικές, δεν μπορεί κανένας να τις προστατεύσει.
Το όλο πρόβλημα είναι να "ξυπνήσει" ένας και μόνο λαός και να κάνει χρήση των κυριαρχικών του δικαιωμάτων.
Αν συμβεί αυτό, θ' ακολουθήσουν και άλλοι λαοί κι αυτό θα είναι το τέλος των πολυεθνικών.
Αρκεί να γνωρίζει κάποιος τι ακριβώς είναι τα κυριαρχικά δικαιώματα.
Κυριαρχικό δικαίωμα είναι για έναν λαό να μονοπωλεί την αγορά που δημιουργεί ο ίδιος με τις ανάγκες του.
Κυριαρχικό δικαίωμα είναι για έναν λαό να εκμεταλλεύεται μόνος του τις πλουτοπαραγωγικές του πηγές.
Από εκεί και πέρα ο οποιοσδήποτε αμφισβητεί αυτά τα θεμελιώδη δικαιώματα είναι εχθρός και άρα θα πρέπει να είναι έτοιμος να πολεμήσει.
Το πρόβλημα όμως με τις πολυεθνικές είναι ότι είναι εξαιρετικά αδύναμες στο να πολεμούν. Ακόμα και μια μοδίστρα ή ένας μαθητής μπορεί να καταστρέψει από το σπίτι του μια πολυεθνική.
Αν μια μοδίστρα αρχίσει κι αντιγράφει τα διάφορα Dona Karan ή Escada και τα προσφέρει στην αγορά με μόνη απαίτηση το μεροκάματό της, μπορεί ν' ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου για μια πολυεθνική.
Αν ένας μαθητής προσφέρει στους συμμαθητές του δωρεάν τα Windows που ο ίδιος αγόρασε, απειλεί την ίδια τη Microsoft.
Αν αρχίσει κι αντιγράφει τραγούδια ή κινηματογραφικές ταινίες σε CD's και DVD's, τότε απειλεί τον κορυφαίο σε κερδοφορία κλάδο των πολυεθνικών.
Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στον τομέα των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Είναι μια απλή απόφαση της κάθε εθνικής κοινωνίας να διώξει από το έδαφός της τους κλέφτες των πολυεθνικών.
Οι πολυεθνικές δεν μπορούν ν' αντιδράσουν, γιατί ο χώρος δεν τους ανήκει και το εργατικό δυναμικό που χρησιμοποιείται για την εκμετάλλευση αυτών των πηγών είναι γηγενείς, που μπορούν ανά πάσα στιγμή ν' αρνηθούν να εργαστούν.
Ακόμα δηλαδή κι αν δεν γίνει επανάσταση, οι γηγενείς έχουν τη δυνατότητα να καταστρέψουν τις πολυεθνικές, εφόσον αυτοί είναι που με τη δική τους εργασία μετατρέπουν το κεφάλαιο της κάθε πολυεθνικής σε παραγωγικό και άρα κερδοφόρο.
Αν αυτοί αρνηθούν να εργαστούν, το κεφάλαιο παραμένει στην ιδιοκτησία της πολυεθνικής, αλλά πρακτικά είναι άχρηστο, εφόσον δεν μπορεί να παράγει.
Οι άνθρωποι σήμερα δεν αντιδρούν, γιατί απλά δεν καταλαβαίνουν ποιο είναι το κεφάλαιο και άρα ποια είναι η δύναμη μιας πολυεθνικής.
Βλέπουν τις τεράστιες περιουσίες τους και μπερδεύονται. Η δύναμη, για παράδειγμα, της Coca-Cola δεν είναι ούτε οι ιδιόκτητοι ουρανοξύστες της ούτε τα οικόπεδά της ούτε το υψηλά αμειβόμενο προσωπικό της και οι πολιτικές της διασυνδέσεις.
Η Coca-Cola είναι δυνατή μόνο για όσο διάστημα είναι δυνατό κι απρόσβλητο το κεφάλαιό της κι αυτό είναι η συνταγή του προϊόντος της.
Αν αυτή η συνταγή μοιραστεί στον κόσμο κι αρχίσει η ανεξάρτητη παραγωγή να παράγει αυτό το προϊόν, χωρίς να ζητάει έγκριση από την εταιρεία, την έχει καταστρέψει.
Για όσο διάστημα όμως ο κόσμος δεν το καταλαβαίνει αυτό, ο διευθυντής της θα παριστάνει τον θεό και θα βιάζει όχι μόνον τους υφισταμένους τους και τις γραμματείς του, αλλά λαούς και χώρες ολόκληρες.
Ο σημερινός άνεργος Έλληνας ας σκεφτεί για ποιον λόγο υποφέρει και ποιος ευθύνεται γι' αυτό.
Για όσο διάστημα θα αδρανεί, η κατάσταση θα γίνεται χειρότερη καί γι' αυτόν καί για τα παιδιά του.
Αν δεν καταλάβει ότι οι μισθοί των καραγκιόζηδων των πολυεθνικών είναι υπεύθυνοι για την αποβιομηχάνιση της Δύσης και άρα και για τη δική του ανεργία, δεν θα μπορεί να ελπίζει σε τίποτε.
Θα κάθεται νηστικός κι απελπισμένος να βλέπει το βλακόμετρο που παριστάνει τον διευθυντή της Walt Disney να εισπράττει ετήσιο μισθό 581 εκατομμύρια δολάρια.
Θα βλέπει τον κάθε καραγκιόζη, που παριστάνει τον τραγουδιστή ή τον καλλιτεχνικό ιμπρεσάριο, να εισπράττουν εκατομμύρια δολάρια και να υποστηρίζουν τη λειτουργία ενός κόσμου άδικου, που καθημερινά θρηνεί παιδιά του από λιμοκτονία.
Τα κινούμενα σχέδια ή τα τραγούδια, όταν παύουν να διασκεδάζουν τον άνθρωπο και γίνονται αίτιο λιμοκτονιών, δεν είναι δυνατόν να τα αντιμετωπίσουμε ως τέχνη και ν' αποδώσουμε τα οφειλόμενα στους δημιουργούς τους.
Φτάσαμε στο 2000 κι ακόμα υπάρχουν μανάδες που θρηνούν παιδιά που δεν μπορούν να τα ταΐσουν και πεθαίνουν.
Γιατί;
Γιατί έτσι το θέλησαν οι πολυεθνικές και οι διευθυντές τους, που θέλουν να αισθάνονται σημαντικοί.
Γιατί πάνω μας θέλουν να βγάλουν τα απωθημένα τους από τον βιασμό τους στα πάσης φύσεως Harvard.
Πρέπει ο σύγχρονος άνθρωπος ν' αποφασίσει για το τι θα κάνει. Πρέπει ν' αποφασίσει ν' αγωνιστεί. Το ευτύχημα είναι ότι σήμερα —και λόγω της ιδιομορφίας του κυρίαρχου κεφαλαίου, που είναι άυλο— μπορούμε ν' αγωνιστούμε, χωρίς να χυθεί ούτε μια σταγόνα αίμα.
ΑΝΤΙΓΡΑΨΤΕ τα προϊόντα των πολυεθνικών. Στείλτε στο διάολο τους κλέφτες και δολοφόνους που τις κυβερνούν.
Στείλτε μαζί τους στο διάολο όλους τους ιμπεριαλιστές, τους ανάπηρους που μας κυβερνάνε και τα ζώα που τους υπηρετούν.
Δεν χρειάζεται να τους σκοτώσετε.
Στερήστε τους τα έσοδα και είναι το ίδιο.
Αυτοί έτσι κι αλλιώς έχουν μάθει να ζουν μέσα από τα χρήματά τους. Χωρίς χρήματα και αξιώματα δεν έχουν τίποτε.
Ούτε φίλους, ούτε γυναίκες, ούτε κοινωνική αναγνώριση.
Στείλτε στο διάολο αυτούς που σας έχουν στείλει σ' αυτόν εδώ και αιώνες.
Όλοι αυτοί οι φαινομενικά πανίσχυροι είναι εύκολο να νικηθούν και αυτό είναι κάτι που έχει ξανασυμβεί.
Άλλωστε ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Αγγλοσάξονες, όπως και οι Εβραίοι, μπορεί να βιαιοπράγησαν ή να αισχροκέρδησαν αντίστοιχα εις βάρος ολόκληρου του πλανήτη, αλλά δεν υπάρχει ούτε ένας λαός που —έστω και για μια φορά στην ιστορία του— να μην τους έχει αρπάξει με τις "κλωτσιές".
Παναγιώτης Τραϊανού
Δημιουργός της θεωρίας του ΥΔΡΟΧΟΟΥ
