Στις 20 Ιανουαρίου ενεστώτος έτους…
Όχι. Όχι αυτό.
Όταν ο Κορτέζ κατέκτησε το Μεξικό…
Όχι, όχι. Ούτ’ αυτό είναι ταιριαστή αρχή.
Πάμε σωστά.
Μέσα στις γιορτές, διάβασα την πολυαναμενόμενη συνέχεια του Endgame, τον δεύτερο τόμο. Το βιβλίο «Endgame 2 – Το κλειδί του ουρανού».
Θυμίζω εν τάχει την υπόθεση: έχουμε 12 νεαρά άτομα, τα οποία το καθένα αντιπροσωπεύει έναν διακεκριμένο (ορίστε; καλά, κάντε πως δεν το διαβάσατε αυτό) πολιτισμό της ανθρωπότητας. Αυτά τα άτομα εκπαιδεύονται όλη τους τη ζωή ως υπερ-δολοφόνοι. Γιατί; Διότι στο τέλος -δίκην Χαϊλάντερ– πρέπει να εξοντώσουν το ένα το άλλο, ώστε να μείνει μόνο ένα, του οποίου ο πολιτισμός θα είναι ο μόνος που θ’ απομείνει ζωντανός επί Γής μετά από επερχόμενους σεισμούς, λιμούς, λοιμούς, καταποντισμούς.
Γιατί αυτό, τώρα; Διότι τους το είπε ένα κακεντρεχές (αλλά δυστυχώς απρόσβλητο από σφαλιάρες) εξωγήϊνο ρομποτάκι (άλλες φορές εμφανιζόμενο ως «υπερφωτεινή οντότητα»– να κάνουμε καί το σταυρό μας, δηλαδή). Ως αντιπρόσωπος των εξωγηΐνων που μας φτιάξανε, λέει. (Τα εφτά δις στόματα επί Γής είναι περίσσια, καί πρέπει να μειωθούνε.Η γνωστή θεωρία – διατυπωμένη καί σε βιβλίο επιστημονικής φαντασίας.)
Ταυτόχρονα, οι δώδεκα αυτοί «παίκτες» πρέπει να λύσουν κάτι γρίφους, γιά ν’ αποδείξουν στο ρομποτάκι πως αξίζει τον κόπο ν’ ασχοληθεί κανείς μαζί τους. Παράλληλα, οι αναγνώστες του βιβλίου συμμετέχουν σε επιλύσεις διαδοχικών γρίφων, με έπαθλο γιά τους γρίφους του 1ου τόμου μισό μύριο ντάλλαρζ. (Στον δεύτερο τόμο έπεσε λιτότητα: μόνον εκατό χιλάρικα το βραβείον.)
Βέβαια, όταν ο Ελληνικός πολιτισμός αναφέρεται πολύυυυυ εμμέσως (κι ο υποτιθέμενος αντιπρόσωπός του είναι ο πρώτος που σκοτώνεται), αλλά θεωρείται άξιος μνείας «πολιτισμός» ο πρωτογονισμός κι η βρώμα των βιολογικών ρομπότ του Προμηθέα, των Αμπορίτζινων (που τρώνε τους πεθαμένους τους, παρά τον σχετικό απαγορευτικό νόμο του 1955), τότε να με συμπαθάνε οι συγγραφείς, αλλά με την ανάγνωση των πρώτων σελίδων του πρώτου τόμου τά ‘ξυσα επιδεικτικώς.
Να πω, όμως, καί του στραβού το δίκιο, διότι στο μεταξύ το καλοσκέφτηκα: οι συγγραφείς είναι μιά χαρά φιλέλληνες – καί τους είχα παρεξηγήσει! (Μπαρδόν, ρέ! Φρέντζ στο εξής; ) Γιατί; Διότι, αν «πολιτισμός» σημαίνει παραγωγή εκπαιδευμένων υπερ-δολοφόνων, ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε. Επομένως, χάριτας χρωστώ στους συγγραφείς, που άφησαν την Ελλάδα απέξω απ’ αυτόν τον βόθρο. Στο εξής, δεν θα τρέφω αρνητικά αισθήματα εναντίον υποθετικών ανθελλήνων. Απλώς, θα διαβάζω με σαδιστική χαρά ν’ αλληλοεξοντώνεται όλος αυτός ο συρφετός των κωλόπαιδων. (Αν καί στον δεύτερο τόμο νεκρανασταίνεται το ένα. Φτού, γαμώτο!)
Στον δεύτερο τόμο συνεχίζονται οι σκοτωμοί, αλλά έχουμε κι άλλες ανατροπές. Κι ανακατεύονται κι άλλοι τύποι (καί τύπισσες) με κουμπούρια, που δεν άκουσαν τη μαμά τους, να μην κάνουν κακές παρέες. Ως κερασάκι στην τούρτα, όλων αυτών των αλητών τους τη φέρνει ένα βρέφος, που ακόμη φοράει πάνες! (Να τους δω στον τρίτο τόμο να το ξεσκατίζουν, καί τί στον κόσμο! Λολ!!!) Τέλος πάντων, η υπόθεση εξακολουθεί να παραμένει άκρως ενδιαφέρουσα, καί το βιβλίο το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Αξίζει τα λεφτά του. Κι αν κάποτε βγεί σε ταινία, θα πάω να τη δώ.
Εδώ, όμως, αρχίζουν τα παράδοξα.
Κατ’ αρχήν, με την κυκλοφορία του πρώτου τόμου, οι ανακοινώσεις των συγγραφέων καί του εκδοτικού οίκου (του πρωτοτύπου έργου στην Αγγλική) μιλούσανε γιά τρείς τόμους, εκδιδόμενους ανά δύο χρόνια – αν θυμάμαι καλά, δηλαδή. (Εκτός αν εννοούσαν ότι, αν βρεθεί νικητής των γρίφων του πρώτου τόμου, θα εκδοθεί καπάκι ο δεύτερος.) Όμως, πραγματικά ξαφνιάστηκα, που είδα τον δεύτερο τόμο σε διαφήμιση στα ιντερνέτια μόλις ένα χρόνο μετά τον πρώτο. Δεν το περίμενα.
Το δε χρηματικό βραβείο -συνέχιζαν οι αρχικές ανακοινώσεις- θα δινόταν (ή όχι), ανάλογα αν υπήρχε (ή όχι) νικητής των γρίφων κάθε τόμου. Τέλος πάντων, άμα έχετε περιέργεια, οι πλήρεις κανονισμοί του διαγωνισμού, εδώ.
Φυσικά, το αν θα ρίχνανε τα χρήματα σε τζάκ-πότ κτλ, εμένα μου είναι αδιάφορο. Άλλαείναι αυτά που με τίναξαν όρθιο, όταν τα κατάλαβα.
Λοιπόν, η εσπευσμένη ( ; ) κυκλοφορία του δευτέρου τόμου είναι σαφές δείγμα πως κάποιοι, κάπου, βιάζονται… Δεν ξέρω αν «αυτό» που περιμένουν έρθει πρώτο, ή προλάβει να κάνει καμιά βλακεία ο Ερντογάν. Αλλά βιάζονται. Αναντίρρητα.
(Παρένθεσις.
Κουμπάρε, το ότι όλοι κάνουν την πάπια κι αφήνουν εσένα τον χαζοβιόλη να ξεκινήσεις τον Γ’ ΠΠ, είναι επειδή -σαν τους χαρτοπαίχτες- περιμένουν το κορόϊδο να φορτωθεί όλο το κάρμα. Γι’ αυτό θα την πάρει καί θα τη σηκώσει τη χώρα σου, με τα καμώματά σου. Όχι ότι θα με χαλάσει, δηλαδή, μιά τέτοια προοπτική, αλλά κουβέντα κάνουμε. Δε σου τά ‘παν αυτά στις στοές καί τις «λέσχες» που συχνάζεις;
Δεν καθόσουνα στις σπαλομπριζόλες, ρε κακομοίρη;… Τί την ήθελες την πολιτική; )
Μετά, ψάχνοντας ν’ αγοράσω το βιβλίο, διαπίστωσα πως οι δύο τόμοι (1ος καί 2ος) πωλούνται καί μαζί σε κασετίνα, καί μάλιστα στην τιμή του ενός. (Όντως πολύ καλή ευκαιρία. Όσοι δεν αγοράσατε ούτε τον πρώτο τόμο, σπεύσατε.) Κασετίνα;! Ξέρετε τί σημαίνει αυτό,… όταν δεν πρόκειται γι’ άρμεγμα χρημάτων από κορόϊδα; Οι κασετίνες είναι αναμνηστικές εκδόσεις με το σύνολο ενός έργου, εννοείται τελειωμένου. Επομένως, η κασετίνα σημαίνει πως ο συγγραφέας (ο συνθέτης, ο σκηνοθέτης) όσα είπε, είπε, καί δεν έχει άλλο παρακάτω.
Κι εντάξει, σε διάφορα «Στάρ Γουώρς», «Ιντιάνα Τζόουνς» καί τέτοια, βγαίνουν κασετίνες, γιά …να βγεί κι άλλο έργο μετά! (Εκεί που έφτασε στα ύψη αυτή η πατέντα, είναι οι αλεπάλληλες κασετίνες των Μπήτλς, όπου -εξαντληθέντων προ πολλού των τραγουδιών- συνεχίζουν να βγαίνουν σιντιά ακόμη καί με το τί σιγοσφύριζε ο Λέννον, όταν έπινε καφέ.) Αλλά εδώ, το έργο κάθε άλλο παρά τελειωμένο είναι. Άρα;
Είπαμε, κάποιοι βιάζονται… Κι εδώ βιάζονται γιά την -ας πούμε- κατοχύρωση του «- Εμείς, σας τά ‘παμε!» (Σε περίπτωση που δεν προλάβουν να φτάσουν στο κανονικό τέλος της αφήγησης.)
(Εντάξει… Το συγγραφικό δίδυμο έκανε κι αυτό το φαουλάκι του. Βλέποντας την τρομερή εμπορική επιτυχία των δύο Endgames, έβγαλε άλλα τρία βιβλία, ή εναλλακτικώς ένα που τα περιλαμβάνει καί τα τρία. Αυτά είναι τα «πρήκουελζ» της ιστορίας, δηλαδή περιγράφουν τις παιδικές ηλικίες των ηρώων. Χαλάλι, όμως, διότι πρόκειται γιά προικισμένους συγγραφείς. Είναι σίγουρο πως η σειρά έχει φανατικούς οπαδούς, και συνεπώς, όποιος γουστάρει, ας πάει να τ’ αγοράσει. Αν καί, προσωπικώς, τα «πρήκουελζ» δεν τα θέλω ούτε τζάμπα. Με το συμπάθειο, αλλά χέστηκα γιά το πώς εκπαιδεύονται οι επαγγελματίες δολοφόνοι.)
Εκεί, όμως, που το ενδιαφέρον μου έφτασε κάτι έτη φωτός ψηλά στον ουρανό, ήταν με τον νικητή. Ναί, υπήρξε νικητής της σειράς των γρίφων του πρώτου τόμου, όστις τσέπωσε καί τον αντίστοιχο αθλοθετημένο παρά του πρώτου τόμου. Γιά να δήτε τη φάτσα του (επειδή, πιστέψτε με, πρέπει να το κάνετε), ακολουθήστε τον δρόμο που ακολούθησα εγώ. Πάμε μαζί στον εκδοτικό οίκο γιά την Ελληνική γλώσσα, κι ακολουθούμε τον σύνδεσμο που βλέπουμε εκεί γιά φωτογραφίες του νικητή. (Γιά βίντεο της απονομής, εδώ. Φωτογραφίες με συνέντευξη, εδώ.)
Το ευχάριστο είναι πως είχαμε τρείς Έλληνες νικητές (με τους δύο μέσα στην πρώτη δεκάδα!!!), δείγμα πως βεβαιωμένα τρείς συμπατριώτες μας έχουν δείκτη νοημοσύνης άνω του 160. (Δυστυχώς, γράφοντας αυτή την ανάρτηση, δεν κατάφερα να ξαναβρώ τις δικές τους σελίδες με τις εντυπώσεις τους. Τις είχα βρεί πριν αρκετές μέρες, αλλά δεν τις κράτησα.) Πολύ καλά, διότι ελπίζω σ’ ένα καλύτερο μέλλον αυτής της χώρας. Πολύ καλά… αν κι όχι όσο χρειάζεται καλά.
– Γιατί, ωρέ Εργοδότη; Πάλι γκρινιάζεις;
Διότι… Αλλά, ας δούμε πρώτα τον νικητή. Ας διαβάσουμε τα σχετικά. Καί μετά, αλήθεια ή ψέμματα, όσα πω δείχνουν αν μη τί άλλο ότι από φαντασία καί συγγραφιλίκι τους πάω μιά κόντρα στα ίσα τους συγγραφείς του Endgame!
Ακολουθήστε με, λοιπόν, στην αρχή ενός μυθιστορηματικού κυνηγητού, πολύ πιό ενδιαφέροντος από το Endgame.
Το παρατιθέμενο μίνι βιογραφικό του νικητή μας ενημερώνει πως είναι Μεξικανός στην καταγωγή καί Αστροφυσικός στο επάγγελμα. 25 ετών, ζεί στο Μιλάνο. (Δεν το ξέρω, αλλά υποθέτω πως κάνει μεταπτυχικές εργασίες στην Ιταλία. Τί στην ευχή; Έτσι αέρα ξοδεύει χρήματα, γιά να ζεί μακριά απ’ την πατρίδα του ως κοπρόσκυλο; )
Γιά κάτσε τώρα να κάνω λύση-αρμολόγηση των πληροφοριών αυτών, με τον τρόπο τον δικό μου.
Λοιπόν, τί «Μεξικανός» καί κολοκύθια;! Το άτομο είναι αυθεντικός Αζτέκος. (Καί, περιέργως γι’ απόγονο έθνους σκληρών πολεμιστών, τον κόβω ελαφρώς ως …τσιγκολελέτα! )
Καί πώς καί κέρδισε; Επειδή είναι πιό έξυπνος ή πιό τυχερός απ’ τους συν-Έλληνές μας;
Χμμμ… Δε νομίζω. Θα την πω πω την κακία μου, διότι δεν αντέχω: η φάτσα του ξετρυπώνει απ’ τα βάθη της μνήμης μου την απωθημένη απεχθή -κι επαχθή- ανάμνηση ενός ατόμου, με το οποίο (κακήι τήι τύχηι) σπουδάζαμε μαζί, που πέρασε τις σπουδές του «αέρα» (μη ρωτάτε πώς καί γιατί) καί συνέχισε γιά παραπάνω, ενώ αντικειμενικά δεν έπρεπε ποτέ στη ζωή του να πιάσει στα χέρια του βιβλίο Φυσικής. (Πλην του Δημοτικού Σχολείου, που είναι υποχρεωτικό.) Ενώ η αφεντιά μου, αντιθέτως, που παιδιόθεν «μιλούσα» στα ηλεκτρόνια καί τα πρωτόνια, έφτυσα αίμα να πάρω ένα κωλοπτυχίο. Τί να κάνουμε; όταν είσαι είκοσι χρονών (συν πλήν), κι ειδικά όταν έχεις ρίξει όλες σου τις προσπάθειες σ’ έναν στόχο, δεν τα ξέρεις όλα. (Των ανωτέρω, εξαιρούνται οι γιαλαντζή «επαναστάτες» των αμφιθεάτρων, που στα 20 τους τα ξέρουν όλα. Καί που στα 40 τους ήδη έχουν γίνει τα χειρότερα καθήκια του κατεστημένου.)
Πού να ξέρω, λοιπόν, τότε γιά «πίσω πόρτες», γιά το ότι ο κατώτερος μασώνος στέκεται σούζα στον ανώτερο, καί διάφορα άλλα τέτοια… Κβαντική Μηχανική σπούδαζα, όχι Κοινωνική Μηχανική!
Ευτυχώς, απ’ όλη αυτή την άσχημη περιπέτεια, μού ‘μειναν οι γνώσεις. Της Φυσικής, εννοώ – αν κι αργότερα προστέθηκαν καί της …πισωπορτικής Κοινωνιολογίας.
– Δηλαδή, ρέ Εργοδότη, εννοείς πως τον βοήθησαν; Τού ‘δωσαν τα θέματα λυμένα; Όντως λες κακίες!
Κακίες-ξεκακίες, συγκρατήστε τα όλ’ αυτά. Στο σκεπτικό μου, έχουν τη σημασία τους. Θα σας πω ξεκάθαρα τη γνώμη μου γιά το τί έγινε.
Ευθύς αμέσως από τις πρώτες σελίδες του πρώτου τόμου, είχα καταλάβει πως στην όλη ιστορία δεν είχαν μείνει απόξω οι «υπερεσίες» των ηπαπάρα. Εφ’ όσον οι συμμετέχοντες έπρεπε να είναι επώνυμοι (αν ήθελαν να πάρουν το παραδάκι, εφ’ όσον κέρδιζαν), αμέσως-αμέσως σχηματιζόταν μιά βάση δεδομένων με τα στοιχεία ατόμων υψηλής νοημοσύνης – η οποία ήταν ούλτρα χρήσιμη γιά τις «υπερεσίες».
Γιατί;
Διότι θα έβρισκαν νέα στελέχη.
Τί να τα κάνουν, όμως, εφ’ όσον παραδοσιακά «στρατολογούν» πράκτορες με χίλιες-δυό άλλες διαφορετικές μεθόδους;
Κοιτάξτε: εφ’ όσον δέκα, είκοσι, πεντακόσια… άτομα αποδείξουν ότι είναι ικανά να λύνουν δύσκολους γρίφους, θα τα έβαζαν μετά (τη «στρατολόγησή» τους) να λύσουν κάποιον άλλον γρίφο-παλούκι, που ΔΕΝ αναφέρεται στο βιβλίο. Καί τον οποίο γρίφο αδυνατούν να λύσουν τα ήδη υπάρχοντα στελέχια των «υπερεσιώνε». Φαινότανε το πράγμα, μπάμ έκανε. (Εντάξει, κατά τη γνώμη μου πάντα.)
Μάλιστα, ο μεγάλος αριθμός συμμετεχόντων θα επέτρεπε στις «υπερεσίες» να κάνουν επιλογή ως προς την ιδεολογία των ατόμων καί τη συνεργασιμότητά τους. (Διότι, αν πχ συμμετείχα εγώ κι έβγαινα ψηλά στην κατάταξη, θα τους έλεγα ευθύς αμέσως ποιά ακριβώς γνώμη έχω γιά τη χώρα τους. Άρα, δεν θα …συνεργαζόμασταν! Λολ!!! )
Όλ’ αυτά σας τα ξαναείπα, στη βιβλιοπαρουσίαση του πρώτου τόμου. Σήμερα θα πούμε καί τη συνέχεια.
Τώρα, όσον αφορά τον τυπά που κέρδισε: αυτός σίγουρα έλυσε τους γρίφους μέχρι ένα σημείο, γιά δύο λόγους: (α) διότι βλάκας δεν είναι. Καί (β) διότι έπρεπε ν’ αποδείξει ότι σωστά τον …είχαν επιλέξει εξ αρχής! Εκπλήσσεσθε; Δεν θά ‘πρεπε.
Βλέπετε, πάντα -μα πάντα- σε μυστικές ομάδες ατόμων υπάρχουν (τουλάχιστον) τρείς «κύκλοι»: ο εξωτερικός, ο εσώτερος, κι ο εσώτατος. Ο Αζτέκος ανήκε εξ αρχής στον εσώτατο – κι αυτό (είμαι 1000% σίγουρος πως) δεν το ξέρανε οι συμπατριώτες μας, που διαγωνίστηκαν στα ίσα (καί δυό φορές μπράβο τους). Ο μάγκας, λοιπόν, είτε (μετά από μιά πρώτη συνεννόηση με τις «υπερεσίες») έπρεπε να άρει τις τελευταίες αμφιβολίες περί του ατόμου του (δηλ. πως όντως έχει ικανό μυαλό γιά τη δουλειά που τον θέλουν), είτε είχε ήδη περάσει τα τέστς καταλληλότητας, οπότε τα χρήματα που πήρε ήταν ένας τρόπος να του δείξουν πως τηρούν τις υποσχέσεις τους.
Βέβαια, θα μπορούσαν να τον πληρώσουν αμέσως, κι όχι να καταφεύγουν σε διαγωνισμούς γρίφων καί τέτοια. Αλλά σ’ εκείνη την περίπτωση όλο καί κάποιος περίεργος γερουσιαστής θα βρισκόταν να χωθεί καί να κάνει επερωτήσεις γιά το ξόδεμα κρατικών χρημάτων.
Οπότε, ο τύπος έλυσε ας πούμε το 70% των γρίφων, καί αμέσως -απ’ την …πίσω πόρτα- του πιστώσανε τη λύση καί στους υπόλοιπους.
Υφίσταται ακόμη ένα σοβαρό ερώτημα, το οποίο καλούμαι ν’ απαντήσω. Πώς, δηλαδή, ισχυρίζομαι ότι έγινε λαδιά γιά την πρώτη θέση;
Λοιπόν, έχω κάθε δικαίωμα να σκέφτομαι ό,τι γουστάρω περί του «διαγωνισμού», εφ’ όσον δεν υπάρχει κάποιο σύστημα έγκαιρης δημόσιας παρακολούθησης της πορείας των συμμετεχόντων. Σε πολύ ακριβότερους «διαγωνισμούς», πχ ράλλυ αυτοκινήτων, γίνονται γνωστά εγκαίρως τα πάντα μέχρι καί γιά τον τελευταίο τηλεθεατή ή διαδικτυακό αναγνώστη. Βαθμολογίες, θέσεις, χρόνοι ειδικών διαδρομών, βλάβες, κτλ κτλ. Δεν θα μπορούσε στον διαγωνισμό επίλυσης γρίφων να υπάρξει ένα σύστημα, που να μεταδίδει διαδικτυακώς τέτοιες πληροφορίες γιά δημόσια ανάγνωση; Άθροισμα χρόνων συμμετέχοντος, κατάταξη, κτλ. Δεν ήταν δύσκολο! (Καί ταυτόχρονα, θα μπορούσε ν’ αποκρύπτεται η λύση των γρίφων.) Όμως δεν υπήρξε κάτι τέτοιο.
Εντελώς αδιανόητο γιά τον 21ο αιώνα! Όπως εντελώς αδιανότητο είναι αυτό που γράφουν οι κανονισμοί του παιχνιδιού κάτω-κάτω, ότι γιά να μάθεις τον νικητή (αν ενδιαφέρεσαι), πρέπει να στείλεις στην εταιρεία του διαγωνισμού (καί μέχρι 31-01-2020) ταχυδρομικό φάκελλο με προπληρωμένο το απαντητικό γραμματόσημο!!! (Αν τό ‘γραψαν κατόπιν συμβουλής των δικηγόρων τους, καλώς. Αλλοιώς, πρόκειται γιά φαιδρότητα.)
Έτσι, εφ’ όσον δεν έχω έγκαιρη on-line πληροφόρηση, μπορώ (καί μου επιτρέπεται) να σκεφτώ ο,τιδήποτε. Κι όποιος έχει αντιρρήσεις, να τις καταπιεί.
Ωραία, λοιπόν! Με τον άλφα ή βήτα τρόπο επιλέξανε τον αρεστό τους νικητή. Τί γρίφο θα του δίνανε να λύσει στην πραγματική ζωή, εφ’ όσον ισχύουν τα «συνομωσιολογικά» τα δικά μου; Εδώ σε θέλω, Εργοδότη! Να λύσεις τον γρίφο …του γρίφου! Λολ!!!
Εξ αρχής φαινότανε πως θα ήταν κάτι σχετικό με το Διάστημα. Το μεν βιβλίο αναφέρεται σε «γρίφους» συνεννόησης με εξωγήϊνους καί τα σχέδιά τους, ο δε νικητής, Αστροφυσικός σου λέει! Υπέθεσα, λοιπόν, ότι ο τύπος είναι αρκετά γατόνι, ώστε (καί λόγωι ειδικότητας) να τους βοηθήσει να βρουν λύση στο θέμα που απασχολεί τις Νάσες καί τις «υπερεσίες» εσχάτως, καί τις κάνει να βλέπουν εφιάλτες: την προέλευση καί την αντιμετώπιση αστεροειδών, που περνάνε κοντά στη Γή – κ’ ίσως πέσουν καί πάνω της, με καταστροφικά αποτελέσματα.
Λογικό, πλην όμως κάτι δεν μου κόλλαγε. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Κάτι έλειπε: η απάντηση στο «γιατί στην Ιταλία;». Εφ’ όσον τα μεγάλα τηλεσκόπια βρίσκονται κοντά στην πατρίδα του, κι όχι στην Ευρώπη. Το Αρεσίμπο, το Φλάγκσταφφ, ακόμη καί το …«παπασκόπιο» (Pope scope) – γιά ν’ αναφέρω πρόχειρα μερικά. Εντάξει, σήμερα μπορείς να χειριστείς τηλεσκόπια από μακριά με τα ιντερνέτια, αλλά πάλι…
…Καί τότε, 20 Ιανουαρίου το απόγευμα, μούτζωσα τον καθρέφτη μου. Νά, ηλίθιε!!! Άνοιξε τα μάτια σου καί δές! Μπροστά σου είναι όλα!
(Πληροφορίες για την -συμπατριώτισσα του νικητή- Αζτέκικη-Ατλάντεια Μέδουσα που βλέπετε, εδώ.)
…Όταν οι Ισπανοί κατέκτησαν το Μεξικό (φοβερή ιστορία, να τη διαβάζεις καί ν’ ανατριχιάζεις – γιά το πόσο κοντά είναι η κορυφή με την άβυσσο), δεν είχαν μαζί τους μονάχα στρατιώτες. Είχαν καί καθολικούς παπάδες. Οι οποίοι παπάδες, με το που πάτησαν τα ποδάρια τους στην Αμερική, επιτέθηκαν στα ίσα στη θρησκεία των ιθαγενών πληθυσμών. Άρχισαν να γκρεμίζουν είδωλα, να μοιράζουν χαστούκια στους ντόπιους, κτλ. Μέχρι σημείου που επενέβη ο ίδιος ο Κορτέζ να τους σταματήσει, διότι λίγο έλειψαν αυτά τα καμώματα να μετατρέψουν τους συμμάχους του Τολτέκους σε εχθρούς.
Βέβαια, όταν -κάποια χρόνια αργότερα- οι Ισπανοί στρογγυλοκάθησαν στην καμπούρα των ιθαγενών, οι καθολικοί ιερείς άρχισαν τον συστηματικό προσηλυτισμό – κι όχι μόνον: άρχισαν αρχικά την καταστροφή καί μετέπειτα τη λεηλασία των βιβλίων των ιθαγενών.Βιβλίων ιερατικών καί μή – ό,τι έπιαναν στα βρωμόχερά τους.
Οι Αζτέκοι είχαν μεγάλη ικανότητα στις εικαστικές τέχνες, οπότε τα βιβλία τους ήταν πλούσια διακοσμημένα – καί η εικόνα μιλάει από μόνη της: οι φλάροι είπαν πως ο μεγάλος θεός των ντόπιων, ο Κετζαλκοάτλ (το φτερωτό φίδι), ήταν ο ίδιος ο Σατανάς. Όθεν, καί τα βιβλία που τον απεικόνιζαν, θα ήταν -τί άλλο;- σατανικά. Βούρ γιά προσάναμμα κάτω απ’ τα καζάνια του φαγητού, λοιπόν.
Όμως, ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η Καθολική Εκκλησία είναι ένας τεράστιος καί αυστηρότατα ιεραρχικώς δομημένος οργανισμός, με άριστη πληροφόρηση από «κάτω» προς τα «πάνω». (Δηλ. οι κατώτεροι ιερωμένοι διαρκώς συντάσσουν αναφορές προς τους ανωτέρους τους.) Γιά τα πάντα. Ακόμη καί γιά τα λεγόμενα στην «απόρρητη» (ναί, πώς;!) εξομολόγηση.
(Οταν έβλεπες τους αιώνες εκείνους στη θεία λειτουργία ο παπάς να λέει αυστηρά πως τα Σόδομα καί τα Γόμορρα τα τιμώρησε ο Θεός, καί ταυτόχρονα να καρφώνει με το βλέμμα κάποια συγκεκριμένη Ισπανίδα δόνα, ήταν 1000% σίγουρο πως ο ψιλοβλάξ σύζυγος είπε στην εξομολόγηση πως γουστάρει καί την …πίσω πόρτα γιά είσοδο στις απολαύσεις! Ψιλοτραγικό απ’ τη μία, όμως απ’ την άλλη δεν μπορείς να μη γελάσεις!)
Έτσι, μετά τις πρώτες πυρπολήσεις βιβλίων από αμόρφωτους στρατιώτες κι ιεροκήρυκες, την …βιβλιοθηκονομία την ανέλαβε η ηγεσία του καθολικού παπαδαριού με οργανωμένο σχέδιο – κι η λεηλασία των υπολοίπων βιβλίων (όσων δεν πρόλαβαν να κρύψουν οι ιθαγενείς, δηλαδή) ήταν συστηματική. Καί πού κατέληξαν αυτά; Σε διάφορα μουσεία καί πανεπιστήμια ανά τας Ευρώπας, αλλά κυρίως στο Βατικανό. Το οποίο είναι πασίγνωστο -εκτός απ’ τον …πάπα! Λολ!!!- καί γιά τη μυστική του βιβλιοθήκη.
Όμως, μή νομίζετε: στη δεκαετία του 1520, στο σημερινό Μεξικό, το φαινόμενο της συστηματικής λεηλασίας βιβλίων δεν ήταν καθόλου καινούργιο. Πρώτα έκαναν το ίδιο οι ορδές του Μωάμεθ στην κατακτημένη απ’ αυτούς Αλεξάνδρεια. Μετά, πάλι οι καθολικοί στην Κωνσταντινούπολη το 1204. Καί τρίτη φορά, πάλι οι καθολικοί στο Μεξικό. Καί λίγο αργότερα, πάλι οι καθολικοί στους (γείτονες των Αζτέκων) Μάγιας. Πάντα πρώτα οι κατακτητές έκαιγαν μερικά βιβλία, γιά να σπάσει ο τσαμπουκάς των ντόπιων, αλλά μετά τσούρνευαν τα υπόλοιπα. Πώς νομίζετε ότι ανέπτυξαν οι Άραβες Ιατρική καί Μαθηματικά τον Μεσαίωνα… αν είχαν κάψει τα πάντα στην Αλεξάνδρεια, καταπώς λένε οι θρύλοι; Καί πού νομίζετε βρέθηκαν τα πρωτότυπα των στερεοτύπων εκδόσεων αρχαιοελληνικών συγγραμμάτων της Οξφόρδης;
Εφ’ όσον ασχολούμαστε εδώ με τους Αζτέκους, γιατί ανέφερα κι όλες τις άλλες λεηλασίες βιβλιοθηκών; Διότι προσωπικά πίσω απ’ όλες τους βλέπω ως κοινό παρονομαστή τους ιουδαίους. Πέρα απ’ τον καρα-εβραίο Μωάμεθ, ας μην ξεχνάμε πως λίγα χρόνια πριν τον Κορτέζ οι ιουδαίοι της Ισπανίας είχαν ένα αναγκαστικό δίλημμα: ή να βαφτιστούν, ή να φύγουν. Αρκετοί έφυγαν (καί μας κουβαλήθηκαν εδώ, στην Ελλάδα), κι αρκετοί έγιναν καθολικοί – έστω, φαινομενικά. Να, ας πούμε ο μέγας ιεροεξεταστής Τορκουεμάδα. (Να πούμε, δά, καί γιά τους εκ προσηλύτων εβραίων πάπες;… Λεγεών ολόκληρη!) Επομένως, γιατί να μην είναι κι άλλοι παπάδες των Κονκισταδόρες «πρώην» ιουδαίοι; (Πρώην; Ναί, καλά!)
Λοιπόν, θα μπορούσε κάλλιστα να υπάρχει ένα προαιώνιο κρυμμένο σχέδιο δικό τους, γιά συστηματικό ξεπάτωμα των βιβλιοθηκών άλλων λαών, καί πρωτίστως των Ελλήνων. Κι εφ’ όσον δεν άφησαν μεγάλη Ελληνική βιβλιοθήκη όρθια, τώρα σειρά είχαν οι λοιποί λαοί.
Είναι γνωστό πως οι Αζτέκοι υπήρξαν μισο-πολιτισμένοι καί μισο-βάρβαροι του κερατά. Ανθρωποθυσιαστές! Μέχρι πρόσφατα νόμιζα πως τα περί ανθρωποθυσιών λεγόμενα ήταν συκοφαντίες των Ισπανών τυχοδιωκτών (καί παντοειδών αλητών) Κονκισταδόρων, έως ότου πριν λίγα χρόνια ανακαλύφθηκαν στο σημερινό Μέξικο Σίτυ μαζικοί τάφοι θυσιασμένων παιδιών. (Δες πχ εδώ.) Άρα, οι Ισπανοί είχαν δίκιο στις κατηγορίες τους. Όμως, η καταστροφή / ληστεία / απόκρυψη βιβλίων είναι τελείως άλλη υπόθεση. Είναι έγκλημα σαφώς κατά του πολιτισμού όλης της ανθρωπότητας. Καί, ποιοί άλλοι θα έκαναν διαχρονικώς ανά τους αιώνες τέτοια πράγματα; Όχι οι τυχόντες βάρβαροι (Βάνδαλοι, Ερούλοι, καί λοιποί), φυσικά, αλλά οι προαναφερθέντες συγκεκριμένοι!
Συμπερασματικώς: οι έγγραφοι θησαυροί των λαών «έπρεπε» ή να καταστραφούν, ή να θαφτούν σε ανήλιαγα υπόγεια – προς χρήσιν ολίγων εξουσιαστών καί μόνον. Πώς αλλοιώς θα επεβίωνε η λατρεία του Κρόνου επί 20 αιώνες, αν οι άνθρωποι δεν υποτασσόντουσαν πλήρως, ακόμη καί με τη βία;
Έτσι, τώρα καταλαβαίνουμε πολύ καλά τί ακριβώς πήγε να κάνει ο νικητής του διαγωνισμού στην Ιταλία. Όχι πως η Ιταλία δεν έχει παράδοση στην Αστρονομία (απ’τον Γαλιλαίο ακόμη), αλλά βλέπετε, αυτή η χώρα περιλαμβάνει καί το Βατικανό!… καί τη μυστική βιβλιοθήκη του. Άρα, ο έξυπνος Αζτέκος εκλήθη (ως αρμόδιο καί ικανό πρόσωπο) να «διαβάσει» ένα -κρυμμένο επί πέντε αιώνες στα υπόγεια- βιβλίο των προγόνων του.
Μιά ματιά στη Γουΐκι σχετικά με τα βιβλία των Αζτέκων, μας ενημερώνει πως πολλά απ’ αυτά όντως είχαν κείμενο (μαζί με τις εικόνες), αλλά υπήρξαν καί βιβλία με μόνο περιεχόμενο εικόνες, σ’ όλες τις σελίδες τους. Τα πρώτα, λέει, έγιναν η κυριαρχούσα τάση στα πρώτα χρόνια μετά την Κατάκτηση, ενώ αυτά με μόνο εικόνες είναι κατά κανόνα προγενέστερα.
Καί τί τόσο σημαντικό θα περιείχε ένα Αζτέκικο βιβλίο με εικονίτσες, ώστε να ενδιαφερθούν τόσο πολύ Βατικανό καί πρακτόρια; Γιά να το θέσουμε καλύτερα: κατ’ αρχήν, ό,τι καί να περιείχε, θα μπορούσε κάλλιστα να παραμείνει σε κατώτερα κλιμάκια. Να περιλάβουν το βιβλίο ικανοί αποκρυπτογράφοι των «υπερεσιώνε», καί να ξετινάξουν τα τυχόν κρυμμένα του νοήματα. Προς τί, όμως, τόση φασαρία; Προς τί κάλεσαν έναν παλιό εχθρό, καί του πρόσφεραν γήν καί ύδωρ, ώστε να τους βρεί καί να τους πεί τα μυστικά του βιβλίου;
Μμμμ…. Γιά όλ’ αυτά τα ερωτήματα, κάντε λίγη υπομονή.
Κάποιες δεκαετίες αργότερα, κάποια χίλια χιλιόμετρα παρακάτω απ’ την Τενοχτιτλάν των Αζτέκων (δηλαδή το σημερινό Μέξικο Σίτυ),
στη χώρα των Μάγιας (Ονδούρα, χερσόνησος Γιουκατάν), οι Ισπανοί συνέχισαν το ίδιο βιολί. Κατάκτηση, στρατιώτες, παπάδες, προσηλυτισμός, καταστροφή καί πλιάτσικο βιβλίων κι έργων τέχνης των ιθαγενών. Πρωταγωνιστής, ο αμφιλεγόμενος Ισπανός καθολικός επίσκοπος Ντιέγκο ντε Λάντα. Αργότερα, όμως, ο ντε Λάντα άλλαξε μυαλά, καί βάλθηκε να περισώσει όσα Μαγιάνικα βιβλία καί πολιτισμικά στοιχεία μπόρεσε. Μάλιστα, έγραψε κι ένα βιβλίο, πολύτιμο γιά την ιστορική έρευνα.
Τί σημασία έχουν αυτά; Μά, σίγουρα έχετε ακούσει ότι το ημερολόγιο των Μάγιας είναι ακριβέστερο από το σημερινό δικό μας! Επίσης, σας έχω πεί πως, όταν επαναδιαβάζουμε κείμενα σε ξεχασμένα αλφάβητα, πρώτα φανερώνονται (α) τα αριθμητικά σύμβολα, (β) τα ημερολογιακά, κι ακόμη ύστερα (γ) τα σύμβολα μέτρων καί σταθμών. Μ’ αυτή τη σειρά. Έ, λοιπόν, τα πάσης μορφής αριθμητικά σύμβολα των Μάγιας ήταν γνωστά από τον καιρό του ντε Λάντα! (Αν καί στο μεταξύ χάθηκε η γνώση αυτή, ακόμη κι απ’ τους Ισπανούς, οπότε φτάσαμε στον 19ο αιώνα γιά να ξαναδιαβαστούν οι Μαγιάνικοι αριθμοί.) Κι επειδή καμμία επανανάγνωση (ειδικά μη Ευρωπαϊκών γλωσσών) δεν είναι εύκολη, από τότε χρειάστηκε να περάσουν τέσσερεις αιώνες, γιά να φτάσει να καταλάβει το 1982 η μακαρίτισσα Λίντα Σήλε τα ρήματα στα Μαγιάνικα γραπτά.
Λοιπόν; Η σημασία της αναφοράς μου στους Μάγιας; Η σχέση της με το θέμα μας; Ιδού:
Ο ντε Λάντα άρχισε να μελετάει Μαγιάνικα κάπου γύρω στο 1555 (έξι χρόνια, αφ’ ότου πήγε στο Γιουκατάν κι άρχισε να …σώζει ψυχές με το ζόρι), καί το 1582 το Βατικανό εισήγαγε το Γρηγοριανό («νέο») ημερολόγιο. Νομίζω, λοιπόν, πως 16 χρόνια (ο ντε Λάντα επέστρεψε το 1566 κι άρχισε να γράφει το βιβλίο του «Σχετικά με τα πράγματα στο Γιουκατάν» την ίδια χρονιά) είναι περισσότερο από αρκετά γιά επεξεργασία ημερολογιακών δεδομένων.
Τί έχετε να πήτε τώρα;
Ξέρω, ξέρω, η συνάφεια των χρονολογιών δεν συνεπάγεται απαραίτητα σχέση αιτίου-αιτιατού. Όπως ξέρω το ότι διάφορες μυστικές ομάδες Γνωστικών αντιλήψεων (πχ Καθαροί, Αλβίγιοι, καί λοιποί) γνώριζαν ήδη -αιώνες προ των Κονκισταδόρες- πως το ημερολόγιο προχώρησε κάτι μέρες. Αφήστε, όμως, τα «δεν», καί πήτε μου κάτι θετικό. Όχι τί δεν δέχεστε απ’ όσα λέω, αλλά τί έχετε ν’ αντιπροτείνετε εσείς. Από τη θετική πλευρά, θα δεχθώ (επαρκώς αιτιολογημένο, όμως) ακόμη καί το ότι ο πάπας Γρηγόριος μίλησε με το Άγιο Πνεύμα, πριν αλλάξει το ημερολόγιο.
Τί; Δεν γνωρίζετε; Άααα, δεν γίνεται δεκτή αυτή η απάντηση! Δεν ενδιαφέρομαι γι’ ακαδημαϊκού / καφενοβιακού τύπου κωλυσιεργίες άνευ νοήματος.
Ένα το κρατούμενο, λοιπόν: το Βατικανό πήρε τουλάχιστον άπαξ πολύ στα σοβαρά τα γραπτά κάποιων ξυπόλητων ιθαγενών. Άρα, γιατί να μην τα πάρει καί δεύτερη φορά;
Η διαφορά Αζτέκων με Μάγιας, τώρα, είναι πως οι γνώσεις των δευτέρων έγιναν γνωστές παγκοσμίως (κάτι με συνομωσιολογίες, κάτι με το Διαδίκτυο), αλλά τα σωζόμενα γραπτά τους είναι ελάχιστα. Ενώ των Αζτέκων πιό πολλά, καί …διεθνώς άγνωστα.
Επανερχόμαστε, όμως, στο υποθετικό μας βιβλίο, που θα κληθεί να διαβάσει ο Αζτέκος αστρονόμος. Κατά τη γνώμη μου, αυτό περιέχει (μεταξύ των άλλων) αριθμητικά σύμβολα – όπως είπαμε, εύκολα να διαβαστούν. Που οδηγούν σ’ ένα είδος ημερολογίου, αλλά καί στον πανικό. Το βιβλίο αυτό στην κυριολεξία πρέπει να δείχνει τον τρόπο να μετριέται ο χρόνος μέχρι ένα μεγάλο γεγονός, μάλλον καταστρεπτικής φύσεως.Ίσως όχι καταστροφής σκέτης, όπως η Αποκάλυψη, αλλά όλες οι μεγάλης κλίμακας αλλαγές οπωσδήποτε φέρνουν καί καταστροφές του παλιού.
Άρα, το βιβλίο αυτό πρέπει να μιλάει γι’ αλλαγές πλανητικής κλίμακας, που θα συμπαρασύρουν τα πάντα. Καί πρέπει να δίνει την εντύπωση του αναπόφευκτου (γιά το αναμενόμενο μεγάλο γεγονός). Όθεν καί η εσπευσμένη μετάκληση (καί με το αζημίωτο) του …ειδικού.
Αλλά, γιά μισό λεπτό! Εικονίτσες είπαμε, έ; Κάτι σαν τον Δίσκο της Φαιστού, δηλαδή;Έ, ρέ, γλέντια, νά ‘ναι κι ο Δίσκος (ή, έστω, η μία απ’ τις πολλές αναγνώσεις του) οδηγίες γι’ αντίστροφη μέτρηση!!! Όχι τίποτ’ άλλο, αλλά γελάω από τώρα με την κωλοπιλάλα που θα πιάσει τα τυχόν πρακτόρια, που διαβάζουν τις σοφίες μου! Καλή επανανάγνωση του Δίσκου, παιδιά! Κι άμα βρήτε τίποτε, να το μάθουμε κι εμείς! ‘Ντάξ’;
(Γελάω καί με τους αναρίθμητους «αποκρυπτογράφους» του, αλλ’ αυτό είναι άλλη ιστορία. Εδώ ουδείς έχει ξεκαθαρίσει το τί ακριβώς απεικονίζουν τα υπόλοιπα δυσερμήνευτα σύμβολα του Δίσκου, η δόξα της επανανάγνωσης τους μάρανε; Τέλος πάντων…)
Όχι, προσωπικά δεν θα τρέξω να κλειστώ σε καταφύγιο. Θα κάτσω να παρακολουθήσω τα γεγονότα ήρεμος, με εκλεκτό σκάτς δεκαπέντε ετών. Όπως τα γεροντάκια στο κατάστρωμα του βυθιζόμενου Τιτανικού.
Μάλιστα… Καί ποιό, τάχα, νά ‘ναι αυτό το γεγονός;
Αστρονομικής φύσεως οπωσδήποτε, διότι το Endgame 2 δίνει την εντύπωση πως επίκειται καταστροφική πτώση μετεωρίτη. Καί δή, πως ο χρόνος μέχρι τότε τρέχει καί …ελαττώνεται απότομα από εξωγήϊνη παρέμβαση!
Εμείς, όμως, θα πάμε λιγάκι πιό συμβατικά: ποιό μεγάλο γεγονός περίμεναν οι φυλές των ιθαγενών της Κεντρικής Αμερικής την εποχή των Κονκισταδόρες; Ποιό άλλο, παρά την επιστροφή του μεγάλου εκπολιτιστή τους, του θεού Κετζαλκοάτλ – που τους την είχε υποσχεθεί ο ίδιος φεύγοντας. (Αυτό τους έφαγε, βέβαια, διότι οι Ισπανοί με τα γένεια κάθε άλλο παρά γενειοφόροι θεοί εκπολιτιστές ήσαν.)
Εφ’ όσον, τώρα, αποδείξαμε πως ο Κετζαλκοάτλ είναι ο Ερμής, κι εφ’ όσον ο Ερμής χειρίζεται τόσο το μικροκοσμικό, όσο καί το μακροκοσμικό κηρύκειο, τότε δεν ξέρω πώς θα επιστρέψει ο Κετζαλκοάτλ (το πότε, το υποψιάζομαι: σύντομα), αλλά αναμένουμε δύο πράγματα:
- Αλλαγές στο Ηλιακό μας Σύστημα, καί
- αλλαγές στο dna μας.
Όπως καταλαβαίνετε, καί τα δύο είναι ούλτρα επικίνδυνα γιά τους κρατούντες – κι αυτοί θα κοιτάξουν όχι μόνο να προφυλαχτούν, αλλά καί παντί τρόπωι να εμποδίσουν …εγκαίρως τους υπόλοιπους ανθρώπους να ευεργετηθούν από τις όποιες αλλαγές.Είκοσι (καί πλέον) αιώνες η κρόνια Λερναία Ύδρα μετατρέπει τους ανθρώπους σε κτήνη καί πτώματα! Είναι δυνατόν να έρχεται όποτε θέλει ο πάσα είς Κετζαλκοάτλ, καί να της χαλάει τη σούπα με το «έτσι γουστάρω»; Έ;
Όσον αφορά τις αλλαγές στο Ηλιακό μας Σύστημα, πολλοί ψάχνουν (εδώ καί χρόνια) έναν πλανήτη ακόμη, πέρα από τον Πλούτωνα. (Δες πχ εδώ.) Η δέ σχετική έρευνα τον τελευταίο καιρό έχει ενταθεί τόσο, που νομίζεις πως από στιγμή σε στιγμή θ’ ανακοινώσουν την (επαν)εύρεση του πλανήτη. Αυτός ο πλανήτης είναι ο Πάν (σύμβολο το σαμπί), κύριος του ζωδίου του Ταύρου.
Όσον αφορά, πάλι, τις αλλαγές στο ανθρώπινο dna, τις περιμένω, αν καί δεν γνωρίζω πού θα οφείλονται. Ίσως θα οφείλονται στον Πάνα, ίσως όχι. Δυστυχώς, παρά το ότι ο -μέχρι τώρα εξώτατος πλανήτης- Πλούτων ανακαλύφθηκε στον 20ο αιώνα (το 1930), το dna δεν ήταν τότε μελετημένο σε τόσο βάθος, ώστε να καταγραφούν οι τυχόν αλλαγές του. Έτσι, δεν έχουμε ιστορικό προηγούμενο τέτοιων παρατηρήσεων. Κάλλιστα, όμως, μπορούμε να το δημιουργήσουμε τώρα!
Μέχρι την επιστροφή του γενειοφόρου θεού των Αζτέκων, όμως, μ’ αρέσει να βλέπω τα φίδια του κηρύκειου να φιλιούνται κάθε 20 Ιουλίου, καί να ενώνουν τις ουρές τους κάθε 20 Ιανουαρίου.
Ο καλλιτέχνης του εξωφύλλου, πάλι, μας δείχνει το …69, το 08, καί το 80 με το Μαγιάνικο μηδέν / μάτι του Ώρου. Κανείς δυνατός λύτης γιά τους αριθμούς αυτούς;
