Δάκρυα, τέλος. Θρήνοι, τέλος. Λυπητερά τραγούδια, τέλος.
Όσοι Έλληνες έχουν το δάχτυλο στη σκανδάλη, ας περιμένουν το «- Πύρ!»της Νεμέσεως.
Όσο γιά μερικούς από μας, που μαχόμαστε με άλλα μέσα, να ξέρετε πως ακόμη δεν μας έχουν δοθεί «άνωθεν» οι «κωδικοί». Επειδή το -καλώς οργανωμένο- Θείο Σχέδιο δεν επιτρέπει επεμβάσεις με θυμό καί βρασμό ψυχής.
Έλα, Ρετζέπ Ταΐπ! Εμπρός, λοιπόν, κάνε το μοιραίο βήμα. Περιμένουμε.
Μόνο που δεν ξέρω αν εσύ προσωπικά προλάβεις να δείς το ατλάντειο λάβαρό σου να καταλήγει στα σκατά, μαζί με τους οπλικούς τενεκέδες του «Ατλαντικού» παραφώνου «Συμφώνου» καί το κλωνίστικο σκυλολόϊ που μας κουβάλησες, ως δήθεν «πρόσφυγες».
Ωραία τα στήσατε εσύ κι οι κρυφοί σου σύμβουλοι κι εντολοδότες!… Όπως τότε.
Δικτατορία του κερατά με τις μυστικές λέσχες σας, οπλική υπερτεχνολογία, φτηνό κρέας να σκοτωθεί στην πρώτη γραμμή. Κι οι Έλληνες στριμωγμένοι.
Όλα εδώ είναι πάλι. Μά, όλα!
Έλα, λοιπόν! Τί σου λείπει; Τί περιμένεις; Μή μου πεις την εαρινή ισημερία… όπως τότε;!
