Το σταμάτημα της ανάπτυξης των καρκινικών όγκων θα μπορούσε να είναι τόσο εύκολο, όσο και η θεραπεία τους με νανοκρυστάλλους ανθρακικού ασβέστιου, το κύριο συστατικό των δισκίων ενάντια στην καούρα και τη δυσπεψία, που μπορούν να αλλάξουν το pH των ασθενών κυττάρων, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
Επιστήμονες του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον στο Σεντ Λούις έκαναν ενδοφλέβια ένεση με νανοσωματίδια ανθρακικού ασβεστίου - το κύριο συστατικό των αντιόξινων φαρμάκων - σε ποντίκια κάθε ημέρα, για τη θεραπεία συμπαγών όγκων.
Η ένωση αυτή αλλάζει το pH του περιβάλλοντος του όγκου από όξινο σε αλκαλικό, κάτι που στη συνέχεια σταματά την ανάπτυξη των όγκων.
"Ο καρκίνος σκοτώνει λόγω της μετάστασης”, δήλωσε ο φοιτητής Avik Som, κάτοχος MD και PhD , σε δελτίο Τύπου, αναφερόμενος στην εξάπλωση του καρκίνου από το ένα μέρος του σώματος στο άλλο.
«Το pΗ ενός όγκου συσχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με την μετάσταση", πρόσθεσε, δηλώνοντας ότι μία από τις μεθόδους που χρησιμοποιεί ένας όγκος για να εξαπλωθεί είναι το μειωμένο pΗ.
O Som και οι συνεργάτες του έθεσαν ως στόχο να βρουν έναν τρόπο για να αυξηθεί το pH του περιβάλλοντος όγκου. Η απάντηση τους ήταν το ανθρακικό ασβέστιο, που χορηγείται σε μορφή νανοσωματιδίων. Ωστόσο, η χρήση αυτής της ένωσης έθεσε πολλές επιστημονικές προκλήσεις.
"Το ανθρακικό ασβέστιο έχει την τάση να μην βρίσκεται σε μικρό μέγεθος”, είπε ο Som.
“Οι κρύσταλλοι ανθρακικού ασβεστίου είναι συνήθως 10 έως 1.000 φορές μεγαλύτεροι από ό, τι ένα ιδανικό νανοσωματίδιο για την θεραπεία του καρκίνου. Επιπλέον , το ανθρακικό ασβέστιο στο νερό θα προσπαθήσει συνεχώς να αυξάνει σε μέγεθος, όπως οι σταλακτίτες και σταλαγμίτες σε μια σπηλιά.”
Αλλά οι ερευνητές ήταν σε θέση να δημιουργήσουν δύο λύσεις σε αυτό το πρόβλημα.
Πρώτα, ανέπτυξαν μια μέθοδο που χρησιμοποιεί διάχυση με βάση την πολυαιθυλενογλυκόλη για να συνθέσει κρυστάλλους ανθρακικού ασβεστίου με μέγεθος 20 έως και 300 νανόμετρα.
Δεύτερον, δημιούργησαν ένα διαλύτη κατασκευασμένο από λευκωματίνη για να συγκρατήσει την ανάπτυξη του μεγέθους των νανοσωματιδίων ανθρακικού ασβεστίου.
Αυτό τους επέτρεψε να εγχύσουν το φάρμακο στα ποντίκια ενδοφλεβίως.
Τα νανοσωματίδια κατασκευάζονται συχνά από χρυσό και από άργυρο, αν και αυτή η διαδικασία δημιουργεί ανησυχίες, με δεδομένο ότι τα μέταλλα αυτά δεν βρίσκονται φυσιολογικά στο ανθρώπινο σώμα.
Τόσο το ασβέστιο, όσο και το ανθρακικό ασβέστιο, ωστόσο, βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό στο σώμα και είναι γενικά μη τοξικά, σύμφωνα με τον Som.
“ Όταν το ανθρακικό ασβέστιο διαλύεται, η ανθρακική ρίζα γίνεται διοξείδιο του άνθρακα και απελευθερώνεται μέσω των πνευμόνων και το ασβέστιο συχνά ενσωματώνεται στα οστά” , είπε.
Οι επιστήμονες, των οποίων η έρευνα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nanoscale , είπαν ότι το επόμενο βήμα είναι να καθοριστεί η βέλτιστη δόση του ανθρακικού ασβεστίου για την πρόληψη της μετάστασης, καθώς επίσης και να βελτιωθεί η στόχευση των όγκων και να καθορισθεί , εάν η ένωση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με φάρμακα χημειοθεραπείας.
ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ
Το ανθρακικό ασβέστιο είναι μία πάμφθηνη ουσία και για το λόγο αυτό δεν συμφέρει τις φαρμακοβιομηχανίες να το χρησιμοποιήσουν ως αντικαρκινικό φάρμακο.
Αν όμως καταφέρουν να πατεντάρουν τη δημιουργία νανοκρυστάλλων ανθρακικού ασβεστίου , μπορούν να το χρησιμοποιήσουν ως φάρμακο.
Η δράση του ανθρακικού ασβεστίου κατά του καρκίνου είναι γνωστή από παλιά και εμφανίζεται σε πολλά σημεία στο διαδίκτυο, αλλά δεν διαφημίζεται ,γιατί οι φαρμακευτικές εταιρίες δεν μπορούν να αποκομίσουν σημαντικό οικονομικό κέρδος από την ανάπτυξη φαρμάκων με αυτό, ούτε να πατεντάρουν μία συνηθισμένη και γνωστή σε όλους χημική ένωση.
Η λύση, που χρησιμοποιήθηκε σύμφωνα με το παραπάνω άρθρο, έχει ως σκοπό την εισαγωγή του ανθρακικού ασβεστίου σε υφιστάμενα φάρμακα χημειοθεραπείας.
Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται η πραγματοποίηση οικονομικού κέρδους , χωρίς να διαφημίζεται όμως ότι το ανθρακικό ασβέστιο θα μπορούσε να είναι από μόνο του το φάρμακο εναντίον του καρκίνου.
Η δράση ενός παρόμοιου φαρμάκου θα είχε σαν σκοπό την αύξηση του pH του όγκου, αλλά ταυτόχρονα και το φράξιμο των αγγείων, που τροφοδοτούν με αίμα τον όγκο.
Το φράξιμο θα προέκυπτε ακριβώς επειδή οι κρύσταλλοι του ανθρακικού ασβεστίου με παρουσία νερού διογκώνονται, όπως αναφέρεται στο παραπάνω άρθρο.
Στη φύση υπάρχουν κρύσταλλοι ανθρακικού ασβεστίου στα περιβλήματα αυγών, στα κελύφη σαλιγκαριών και στα περισσότερα κοχύλια.
Ιδιαίτερα ως διαιτητική πηγή ασβεστίου μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα κελύφη των στρειδιών και τα σκούρα πράσινα λαχανικά, όπως το μπρόκολο και η λαχανίδα.
Καταλάβατε τώρα γιατί υπάρχει η φήμη για τα παραπάνω λαχανικά ως αποτρεπτικά της εμφάνισης καρκίνου?
Επίσης ανθρακικό ασβέστιο είναι το κύριο συστατικό του εξωσκελετού των σαλιγκαριών, των σπόγγων και των κοραλλιών.
Στη μορφή αυτή βρίσκεται συνήθως παγιδευμένο σε ένα αζωτούχο πολυσακχαρίτη, τη χιτίνη.
Η χιτίνη είναι αδιάλυτη στο νερό, στην αιθυλική αλκοόλη, στα αλκαλικά αραιά οξέα και στους οργανικούς διαλύτες.
Είναι άπεπτη από τα περισσότερα ζώα και αποικοδομείται από μερικά βακτήρια και ακτινομύκητες.
Επίσης είναι γνωστά μερικά ένζυμα που την διασπούν (χιτινάσες).
Το τέλειο φάρμακο για τον καρκίνο θα μπορούσε να είναι χιτίνη βιολογικής προέλευσης (από σπόγγους ή από έντομα) με παγιδευμένους σ’ αυτήν κρυστάλλους ανθρακικού ασβεστίου, που θα διασπασθεί μέσα στον όγκο από την παρουσία κάποιας χιτινάσης.
Οι ειδικοί επιστήμονες γνωρίζουν το μηχανισμό άμυνας των φυτών ενάντια στα έντομα με χρήση χιτινάσης.
Τα φυτά παράγουν χιτινάση στα σημεία του δήγματος των εντόμων ή σε τραυματισμούς των ιστών τους, με σκοπό την υδρόλυση της χιτίνης, που βρίσκεται στην περιτροφική μεμβράνη, που προστατεύει το επιθήλιο του εντέρου των εντόμων.
Έτσι προκαλούν βλάβες στο πεπτικό σύστημα των εντόμων και προστατεύονται.
Στα αγγεία ,που τροφοδοτούν τον όγκο, μία παρόμοια ενέργεια θα προκαλούσε θρόμβους ή θα διέλυε τη χιτίνη σε μικρά κομμάτια, που θα μπορούσαν να προσκολληθούν στα τοιχώματα των αγγείων μαζί με τους κρυστάλλους του ανθρακικού ασβεστίου.
Στη συνέχεια το ανθρακικό ασβέστιο λόγω της παρουσίας νερού θα διογκωνόταν , το αιμοφόρο αγγείο θα στένευε ή θα έκλεινε και ό όγκος θα πέθαινε ή θα καθυστερούσε την ανάπτυξη του από έλλειψη οξυγόνου.
Παράλληλα η έλλειψη οξυγόνου θα έκανε το περιβάλλον του όγκου λιγότερο όξινο και θα περιορίζονταν οι μεταστάσεις.
Η ερευνητική ομάδα του Som βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο, γιατί χρησιμοποιεί ήδη στη συνταγή της την πολυαιθυλενογλυκόλη, που χρησιμοποιείται ως φάρμακο για την ανθρώπινη δυσκοιλιότητα.
Είναι λοιπόν θέμα χρόνου να αντιληφθεί η ερευνητική ομάδα τις ομοιότητες της δράσης της στο έντερο με την διαδικασία, που αναφέρω παραπάνω σε όγκους με χρήση χιτίνης και χτινάσης.
Με τον ίδιο τρόπο ,που οι φυτικής προέλευσης χιτινάσες καταστρέφουν το έντερο των εντόμων, θα μπορούσαν να καταστρέψουν και το αγγειακό σύστημα τροφοδοσίας των όγκων....
Μία μορφή χιτινάσης υπάρχει και στις ώριμες μπανάνες.
Λέτε να είναι άσχετη αυτή η ουσία με τα ευρήματα του Iάπωνα καθηγητή Senji, που ανακάλυψε ότι η κατανάλωση ώριμης μπανάνας από τους ποντικούς αποτρέπει τον καρκίνο?
Ο καθηγητής αυτός απέδωσε την αντικαρκινική δράση της ώριμης μπανάνας σε μία ουσία, που εντοπίζεται στα μαύρα στίγματα στο φλοιό της μπανάνας και την ονόμασε TNF (Tumor Necrosis Factor).
Η ουσία αυτή εμφανίζεται στο φλοιό της μπανάνας για τον ίδιο λόγο και με τον ίδιο μηχανισμό, που χρησιμοποιούν τις χιτινάσες τα φυτά για την προστασία τους από τα έντομα...
Προσπάθησα να εντοπίσω πληροφορίες για τον καθηγητή Senji χωρίς λοιπά στοιχεία, που εμφανίζεται να κάνει την παραπάνω ανακάλυψη.
Και βρήκα ότι η ανακάλυψη αυτή είναι παλιά, καθώς ο καθηγητής Senji Uchino σπούδασε σε Γερμανία, Γαλλία και ΗΠΑ και έδρασε επιστημονικά στην Ιαπωνία την περίοδο 1932 έως και 1957 ασχολούμενος με θέματα όγκων, φωσφολιπιδίων και προτεόλυσης (ένζυμα και προιόντα) ως καθηγητής ιατρικής στο πανεπιστήμιο του KYOTO.
H ουσία TNF ανήκει σε μία κατηγορία μικρών πρωτεινών, που ονομάζονται γενικά Cytokine.
Το πρώτο είδος τους (ιντερφερόνη άλφα) “ανακαλύφθηκε” την χρονιά που συνταξιοδοτήθηκε ο Senji (τρομερή σύμπτωση!).
Oι πρωτείνες αυτές έχουν μέγεθος , που μετριέται σε πικόμετρα, δηλαδή είναι περίπου 1000 φορές μικρότερες από τους νανοκρυστάλλους του άρθρου.
Φαντάζομαι ότι δεν είναι τυχαίο, που οι ανακαλύψεις του αποδόθηκαν χωρίς να αναφέρεται το μικρό του όνομα και μεταφέρθηκε η δράση του στο Τόκιο (με αναγραμματισμό του ΚΥΟΤΟ).
Αν τον εύρισκαν εύκολα όλοι , πώς θα έμεναν “άγνωστες” οι “φτηνές” γνώσεις του για την καταπολέμηση όγκων και καρκίνου από το 1957 έως σήμερα?
Οι “ακριβές” πάντως γνώσεις (ιντερφερόνη) ανακαλύφθηκαν από το Άγγλο Alick Isaacs και τον Ελβετό Jean Lindenmann το 1957 και αξιοποιούνται από τις φαρμακευτικές εταιρείες με μεγάλο κέρδος ως σήμερα...
JOHN OFEON
