ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ
Το έγκλημα της 13ης Ιουλίου του 2015 ίσως κοστίσει πανάκριβα στις επόμενες γενιές των Ελλήνων – αφού κινδυνεύουν να ζουν σε ένα κράτος που μόνο ως κράτος δεν θα μπορεί να χαρακτηριστεί.
.
Όλες οι πληροφορίες οδηγούν στο συμπέρασμα ότι, η πλήρης απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας σε γεωπολιτικό και οικονομικό επίπεδο ολοκληρώνεται – με την κυβέρνηση να αναγνωρίζει το όνομα των Σκοπίων ως Μακεδονία και το Κόσσοβο ως ανεξάρτητο κράτος, καθώς επίσης να αποδέχεται τη συνεχή παρουσία της Τουρκίας και του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, με την αιτιολογία των μεταναστευτικών ροών.
Ως εκ τούτου, το δήθεν λάθος του υπουργού μετανάστευσης, όσον αφορά τη χρήση του ονόματος Μακεδονία για τα Σκόπια, φαίνεται πως δεν ήταν εκ παραδρομής ή τόσο αθώο, όπως παρουσιάστηκε – αλλά μία σκόπιμη ενέργεια, έτσι ώστε να το συνηθίσει η κοινή γνώμη. Την ίδια στιγμή συνεχίζεται η γεωπολιτική περικύκλωση και απομόνωση της Ελλάδας με το κλείσιμο των συνόρων της στο Βορά, όπως πολύ σωστά αναφέρθηκε στον τύπο – με τελικό στόχο την πλήρη υποταγή της, καθώς επίσης την οριστική απώλεια της εθνικής της κυριαρχίας, ενδεχομένως με εδαφικές ανακατατάξεις.
Όσον αφορά την Κύπρο, φαίνεται ότι τελικά θα συμβιβαστεί με τη λύση που θα της επιβληθεί (σχέδιο Ανάν), ενώ θα διαχωριστεί εντελώς από την Ελλάδα – παραμένοντας υποχείριο της Τουρκίας, η οποία θα συνεχίσει την επεκτατική της πολιτική. Με απλά λόγια, η Ελλάδα κινδυνεύει να μετατραπεί σε ένα «εθνικό κέλυφος» κενό περιεχομένου – ενώ δρομολογείται η λεηλασία της δημόσιας και της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, αφού δεν πρόκειται πλέον να τους επιτραπεί η χρεοκοπία, αλλά και δεν έχουν πια τις προϋποθέσεις ή το θάρρος να την επιλέξουν.
Για τη Θράκη πάντως διίστανται οι απόψεις, αφού αρκούν οι παραπάνω ενέργειες για να εισέλθουν όλα τα κράτη των Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ – έτσι ώστε να συνεχιστεί η προετοιμασία της κατά μέτωπο σύγκρουσης με τη Ρωσία (άρθρο), για να εξασφαλιστεί η δυτική ηγεμονία στην Ευρασία, οπότε σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Περαιτέρω, η ήττα και η συλλογική συνθηκολόγηση των Ελλήνων επετεύχθη με τη βοήθεια της σημερινής κυβέρνησης, η οποία λειτούργησε ως Δούρειος Ίππος, όταν μετέτρεψε το ΟΧΙ της πλειοψηφίας σε ΝΑΙ – υποχρεώνοντας στη συνέχεια τα περισσότερα κόμματα, καθώς επίσης τους Πολίτες στις εκλογές, να εγκρίνουν το μνημόνιο νούμερο ΙΙΙ που η ίδια δρομολόγησε, έχοντας χάσει την αυτοπεποίθηση και τη μαχητικότητα τους.
Ως συνήθως, οι πόλεμοι χάνονται εντός των τειχών της χώρας που αμύνεται, με τη βοήθεια ενδοτικών ατόμων ή/και ομάδων – από προδοσίες δηλαδή, τις οποίες πληρώνουν αργότερα πολύ ακριβά οι ηττημένοι. Στα πλαίσια αυτά, ήταν προφητική η κατωτέρω εικόνα που επιλέχθηκε για το έγκλημα της 13ης Ιουλίου του 2015 – το οποίο ίσως κοστίσει πανάκριβα σε όλες τις επόμενες γενιές των Ελλήνων, αφού κινδυνεύουν να ζουν πλέον σε ένα κράτος που μόνο ως κράτος δεν θα μπορεί να χαρακτηριστεί.
Περαιτέρω, καταστάσεις όπως αυτές που βιώνουμε στην Ελλάδα σήμερα, ενέχουν τον κίνδυνο εμφυλίων πολέμων ή/και στρατιωτικών καθεστώτων. Πολύ περισσότερο εάν εγκλωβιστούν οι δεκάδες χιλιάδες μετανάστες που μάλλον εισρέουν σκόπιμα, για να μετατραπεί η χώρα μας σε ένα αδύναμο, μη συνεκτικό πολυπολιτισμικό κράτος – μεγάλο μέρος των Πολιτών του οποίου θα ασπάζονται την ισλαμική θρησκεία, καθώς επίσης το μουσουλμανικό δίκαιο της σαρίας.
Κάτι ανάλογο είχε εκφραστεί σε σχέση με τη Σουηδία (άρθρο), όταν θεωρήθηκε πως εξυπηρετούσε την παγκόσμια ελίτ ως πειραματόζωο, με στόχο επίσης τη Ρωσία – αν και φυσικά δεν έχουμε τη δυνατότητα να το τεκμηριώσουμε. Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα δεν μπορεί να αφομοιώσει αυτού του είδους τους μετανάστες, ειδικά λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει – τα οποία, όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές, θα διαιωνιστούν (αναδιάρθρωση αντί ονομαστική διαγραφή χρεών κλπ.), έτσι ώστε η πατρίδα μας να μείνει για πάντα σκλαβωμένη.
Επομένως, εμείς οι Έλληνες θα κινδυνεύσουμε πολύ σοβαρά να χαθούμε ως φυλή και ως πολιτισμός, για μία ακόμη φορά στην ιστορία μας – αφού προηγηθεί η πλήρης απομόνωση μας από την Κύπρο, ενώ ταυτόχρονα θα εμποδιστεί ασφαλώς η οποιαδήποτε δυνατότητα γεωπολιτικής, ενεργειακής ή οικονομικής συνεργασίας μας με τη Ρωσία, την οποία θεωρούν κόκκινο πανί τόσο η Γερμανία, όσο οι Η.Π.Α. και η Τουρκία.
Ολοκληρώνοντας, τα παραπάνω δεν σημαίνουν πως δεν υπάρχει ελπίδα να καταφέρουμε να ξεφύγουμε από την παγίδα – ούτε πως θα συμβούν νομοτελειακά, πόσο μάλλον εάν αντισταθούμε αποτελεσματικά και έγκαιρα όλοι μαζί οι Έλληνες, εντός και εκτός των συνόρων.
Σημαίνουν όμως πως οι κίνδυνοι είναι πολύ μεγαλύτεροι από όσο φανταζόμαστε, ότι δεν επιτρέπονται κανενός είδους κομματικές ή άλλες αντιπαλότητες (ειδικά όταν τόσο η κυβέρνηση, όσο και η αντιπολίτευση δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τους κινδύνους «ατομικά»), πως δεν υπάρχει η δυνατότητα έστω και ελάχιστων λαθών, καθώς επίσης ότι πρέπει να ενεργοποιηθεί σύσσωμο το ελληνικό Έθνος, εντός και εκτός της εδαφικής μας επικράτειας.
Ο χρόνος που έχουμε στη διάθεση μας δεν είναι δυστυχώς πολύς, αλλά αρκετός για να τα καταφέρουμε, ανακτώντας την εθνική μας κυριαρχία – αρκεί βέβαια να κατανοήσουμε τι ακριβώς μας περιμένει, εάν δεν λειτουργήσουμε ορθολογικά, ώριμα, γρήγορα, αποφασιστικά και όλοι μαζί, παίρνοντας την τύχη της πατρίδας μας στα δικά μας χέρια, με κάθε κόστος. Τέλος, μπορεί και ευχόμαστε φυσικά να κάνουμε λάθος, ειδικά επειδή η γεωπολιτική δεν ανήκει στο δικό μας γνωστικό πεδίο – κάτι που όμως θα φανεί σύντομα.
