Από τη στιγμή όμως που κάποιος έχει μία πολύτιμη γνώση κι αυτό είναι κοινά αποδεκτό, βελτιώνει τη θέση του.
Η γνώση σ’ αντίθεση με τη μυϊκή δύναμη, έχει το χαρακτηριστικό ότι ακολουθεί τον άνθρωπο μέχρι το τέλος της ζωής του κι απ’ αυτό ξεκινούν όλα τα προβλήματα.
Ο εκλεκτός άνθρωπος έχει αυτήν την ιδιότητα μέχρι το θάνατό του.
Ο άνθρωπος έχει ορισμένες ανάγκες κι αυτές μέχρι τότε τις κάλυπτε με τον κόπο του. Από τη στιγμή όμως που μπορεί να εκβιάσει με τη γνώση του, αυτές τις ανάγκες προσπαθεί να τις καλύψει εκμεταλλευόμενος τον κόπο των άλλων.
Έτσι, πολύ γρήγορα ο εκλεκτός κι ο περίγυρός του άρχισαν να περιφέρονται τεμπελιάζοντας. Για μία μεγάλη κοινωνική ομάδα, όταν αυτοί είναι λίγοι, δεν υπάρχει πρόβλημα κι έτσι αφέθηκαν να λειτουργούν σύμφωνα με τον τρόπο που επέλεξαν.
Αν σταματούσαν σ'εκείνο το σημείο, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα κι όταν η γνώση τους θα ήταν πλέον άχρηστη γι’ αυτούς, αφού θα είχε εφαρμοστεί, η κοινωνία πάλι θα επανερχόταν στην ιδανική κατάσταση.
Ο άντρας όμως δε σταμάτησε εκεί.
Ο πονηρός και άθλιος άντρας, όταν έχει την εξουσία, προσπαθεί εκτός από την επιβίωσή του να εξασφαλίσει και την υπερπολύτιμη γι’ αυτόν πορνεία.
Ποιος άντρας εκείνης της εποχής, βλέποντας τη μοναδικότητά του, δε θα προσπαθούσε ν’ απολαύσει σαρκικά όποια γυναίκα επιθυμούσε;
Ποιος άντρας σήμερα, όταν κάνει όνειρα για πλούτο ή εξουσία, δε φαντάζεται τον εαυτό του περιτριγυρισμένο από καλλονές;
Ο άντρας, από τότε μέχρι σήμερα, δεν έχει αλλάξει καθόλου.
Ό,τι μπορεί να εκμεταλλευτεί, δεν το αφήνει.
Πόσο μάλιστα σε μία πρωτόγονη κι αγνή κοινωνία έχοντας ανώτερη γνώση. Επειδή η γνώση ακολουθεί τον άνθρωπο μέχρι το θάνατο, αυτή η κατάσταση επίσης ακολουθεί.
Ο πονηρός εκλεκτός βλέποντας όμως το γήρας και την αδυναμία να τον απειλούν, άρχισε κατά βούληση να δημιουργεί ψευδοεκλεκτούς. Μοιράζοντας συνθήκες εύκολης ζωής και πορνείας, εύκολο ήταν να συγκεντρώνει γύρω του πονηρούς δούλους κι άντρες ανώτερης σωματικής διάπλασης, που αναλάμβαναν πλέον να τον προστατέψουν.
Ο αναγνώστης βλέπει ότι, από ένα σημείο κι έπειτα, τα πάντα ακολουθούν με τρομακτική ταχύτητα.
Τι συμβαίνει όμως στη βάση, όταν συμβαίνει αυτό στην κορυφή της κοινωνικής ομάδας;
Από τη στιγμή που η γυναίκα παρέδωσε την εξουσία στον άντρα, επειδή έτσι της υποδεικνύουν τα έργα του, ο άντρας εκμεταλλεύεται αυτήν την εξουσία.
Δεν έχει ενδοιασμό να παραδώσει το μικρό κορίτσι του στον άθλιο γέροντα, που μοιράζει τεμπελιά και πορνεία.
Ο άντρας είναι πονηρός και παρασύρεται.
Βλέπει τους εκλεκτούς ν’ απολαμβάνουν τα πάντα και θέλει κι αυτός να τ’ απολαύσει. Γι’ αυτόν είναι το ίδιο αν η κόρη του ακολουθήσει τον έρωτά της ή τον άθλιο εκλεκτό. Εξασφαλίζει και το άλλοθί του πιστεύοντας ότι διευκολύνει τη ζωή της.
Όλα αυτά όμως έχουν και κάποια αποτελέσματα όσον αφορά τη γενικότερη λειτουργία της ομάδας. Αυτά είναι τα παρακάτω: από τη στιγμή που επιλέχθηκε το καλύτερο μέρος, αυτό σημαίνει ότι οι εκλεκτοί αρχίζουν και προωθούν τη θέση για τη στατικότητα.
Ενώ μέχρι τότε μπορεί να υπήρχε η περίπτωση μετακίνησης, αυτή είναι τώρα απαγορευτική.
Ο εκλεκτός δε θέλει να μετακινείται γιατί απλούστατα η γνώση του και τα όσα αυτή προσφέρει έχει αξία στο συγκεκριμένο μέρος.
Επειδή το μέρος είναι πολύ πλούσιο και οι γνώσεις το κάνουν ακόμα πλουσιότερο, αυτό σημαίνει ότι ένας μεγάλος αριθμός ατόμων μπορεί να επιβιώνει, χωρίς να εργάζεται καθόλου.
Μέχρι τότε η εύφορη κοιλάδα της Μεσοποταμίας ήταν σταθμός για πολλές φυλές και λαούς. Μία συγκεκριμένη περίοδο συνέρεαν πλήθη ανθρώπων απ’ όλες τις κατευθύνσεις για ν’ απολαύσουν τους καρπούς της.
Από τη στιγμή όμως που μία ομάδα έχει τη γνώση να δαμάσει τη φύση κι έχει δουλέψει για την υποδομή, αυτό σημαίνει ότι η ελεύθερη μετακίνηση μέσα στο χώρο αρχίζει να γίνεται προβληματική.
Ο πλούτος, που είναι το πλεόνασμα και συντηρεί όλους τους τεμπέληδες, τίθεται σε κίνδυνο.
Όλοι αυτοί αρχίζουν και σκέφτονται να πάρουν για πρώτη φορά στην ιστορία ένα ρόλο. Αναλαμβάνουν να διώχνουν τους ανθρώπους που για αιώνες συνέρεαν στην περιοχή.
Αυτός είναι ο πρώτος στρατός κι είναι αποτέλεσμα καθαρά του αμαρτήματος. Οι άνθρωποι που μέχρι τότε δε γνώριζαν το φόνο, παρά μόνον το θάνατο από τα θηρία, γνώρισαν το χειρότερο θηρίο, που είναι ο άνθρωπος.
Η ζωή του ανθρώπου έπαψε να έχει αξία κι ο θάνατος σκορπιζόταν απλόχερα μέσα κι έξω από την πρώτη πατριαρχική κοινωνία.
Από τότε έπαψαν να τηρούνται και τα προσχήματα.
Άρπαζαν, βίαζαν κι εξασφάλιζαν δούλους με τη δύναμη των όπλων.
Δε χρειαζόταν τώρα να ρωτηθεί ο πατέρας ή να είναι πονηρός.
Ο φόβος ήταν αρκετός για να μην υπάρξει αντίσταση.
Ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στην πρώτη πατριαρχική κοινωνία, τι συμβαίνει στον περίγυρο, που παραμένει στο μητριαρχικό τύπο;
Αυτή η κοινωνία έχει το μειονέκτημα, να μη μπορεί με κανέναν τρόπο ν’ αναπτύξει μηχανισμούς άμυνας. Η μητέρα ασκεί εξουσία, αλλά αυτή η εξουσία είναι μέσα στην οικογένεια. Δεν μπορεί να γίνει κεντρική, κι αν γίνει δεν έχει το τρομερό ένστικτο της αντίστοιχης αντρικής.
Αυτό το τρομερό ένστικτο γεννιέται από τα πάθη των διεστραμμένων δούλων, που όταν γεράσουν αποκτηνώνονται πλήρως.
Όταν οι άθλιοι της πατριαρχικής κοινωνίας δε διστάζουν να σκοτώσουν και ν’ αδικήσουν ανθρώπους της ίδιας φυλής, είναι δυνατό να έχουν ενδοιασμούς με τις υπόλοιπες φυλές;
Το επόμενο βήμα ήταν εξορμήσεις, με σκοπό τη λεηλασία είτε αγαθών είτε ανθρώπων.
Άρπαζαν ό,τι έβρισκαν.
Τους άντρες τους έκαναν δούλους και τις γυναίκες τις βίαζαν μετατρέποντάς τες σ’ ερωμένες δια της βίας.
Μέσα σ’ αυτές τις φυλές που αδικούνταν, φυσικό είναι να υπήρχαν αντιδράσεις και φόβοι. Οι άντρες εκείνων των φυλών αποφάσισαν ν’ αντιδράσουν και ν’ αμυνθούν.
Το έργο τους ήταν η οργανωμένη άμυνα. Αυτό υπήρξε κι ο καρπός του προπατορικού αμαρτήματος για τη γυναίκα αυτών των φυλών.
Ενώ στη Μεσοποταμία ο καρπός ήταν η εύκολη επιβίωση, στον περίγυρο ήταν η άμυνα. Όλες αυτές οι φυλές που αμύνθηκαν έγιναν κι αυτές επιθετικές, επειδή ακολουθούσαν την ίδια ακριβώς πορεία.
Απλά ο εκλεκτός δεν ήταν πλέον λόγω γνώσης, αλλά λόγω ηρωισμού. Άρχισαν να εμφανίζονται κι οι ήρωες που, εκμεταλλευόμενοι τη δήθεν ιστορία τους, απολάμβαναν μέχρι το θάνατό τους προνόμια που γνωρίζουμε ποια είναι.
Στη Μεσοποταμία πυροδοτήθηκε μία αλυσιδωτή αυτοτροφοδοτούμενη αντίδραση. Μέσα στην κοινωνία των ανθρώπων έπεσε η γνώση σαν ατομική βόμβα και διασκορπίστηκε στα πέρατα της Γης.
Από τη στιγμή που διαπράχθηκε το προπατορικό αμάρτημα και μετά, δεν υπήρχε περίπτωση πισωγυρίσματος.
Ήταν τόσο καθοριστικό το πέρασμα μίας ομάδας στην κοινωνία πατριαρχικού τύπου, που το μόνο που απέμενε πλέον ήταν η συμπλήρωση του χρόνου που απαιτούσε το Μυστικό Σχέδιο.
Στη Βαβυλώνα λοιπόν βρίσκονται τα θεμέλια της πατριαρχικής κοινωνίας κι εμείς πρέπει να δούμε τι ακριβώς έχει οικοδομηθεί σ’ αυτά τα θεμέλια.
Οι αριθμοί περιγράφουν τα όσα συνέβησαν τότε μ’ ακρίβεια κι αυτό σημαίνει ότι εμείς πρέπει να βρούμε τι ακριβώς είναι το δέντρο της γνώσης ή το δέντρο της ζωής.
Fnous Fnous
