Δημοσιεύματα που δείχνουν τους Σημερινούς Εβραίους να είναι Χαζάροι εκ καταγωγής και όχι Ισραηλίτες και πως είναι όντως Τουρκικός λαός και… Οι δοσοληψίες που είχαν οι Έλληνες Βυζάντιοι με τους Χαζάρους
– του Ιωάν. Κουντούρη
Είναι γεγονός πλέον πως το μεγαλύτερο μέρος των προγόνων των σημερινών Εβραίων δεν έζησε ποτέ στην Παλαιστίνη κατα την βιβλική περίοδο, κάτι το οποίο αποτελεί μάρτυρα της δυνάμεως των ιστορικών ισχυρισμών που –δυστιχώς– είναι υπεράνω των ύπαρκτων γεγονότων.
Επιπλέον, υπό τον τίτλο «A brief History of the Terms for Jew» (δηλ., «Μια Σύντομη Ιστορία των Όρων για τη λέξη Εβαίος») στο απο 1980 Εβραϊκό Ημερολόγιο (Jewish Almanac) βρίσκουμε το ακόλουθο: «Αυστηρά μιλώντας, είναι λάθος να λέμε έναν αρχαίο Ισραηλίτη ‘Εβραίο’ (δηλ., Jew) ή να αποκαλούμε έναν σύγχρονο Εβραίο Ισραηλίτη ή Εβραίο (δηλ., Hebrew υπο την έννοια ενος Εβραίου της Παλαιάς Διαθήκης).»
Το World Book Encyclopdia (δηλ., Το Παγκόσμιον Εγκυκλοπαιδικόν Βιβλίον) παραλείπει κάθε αναφορά στους Εβραίους, αλλά κάτω από το το λήμμα ‘Σημίτης’ αναφέρει τα εξής: «Οι Σημίτες είναι εκείνοι που μιλούν σημιτικές γλώσσες. Με αυτή την έννοια, οι αρχαίοι Εβραίοι, Ασσύριοι, Φοίνικες, και Καρχηδονικοἰ ήσαν όλοι Σημίτες. Οι Άραβες και ορισμένοι Αιθίοπες είναι σημερινοί λαοί που ομιλούν σημιτικές γλώσσες. Καλούνται συχνά οι σύγχρονοι Εβραίοι ‘Σημίτες’, αλλά το όνομα αυτό ισχύει κανονικά μόνο για εκείνους που χρησιμοποιούν την εβραϊκή γλώσσα. Οι Εβραίοι ήσαν κάποτε ένα υπο-είδος της Μεσογειακής φυλής, αλλά έχουν αναμειχθεί διαχρονικά με άλλους λαούς έως ότου να χάσει κάθε φυλετική έννοια το όνομα ‘Εβραίος’».
Υπάρχουν εκατοντάδες βιβλία (περισσότερα από τα οποία είναι εβραϊκές εγκυκλοπαίδειες και βιβλία ιστορίας) διαθέσιμα για μελέτη, τα οποία αποδεικνύουν ότι πάνω από το 90% των Εβραίων στον κόσμο ΔΕΝ είναι σημιτικής καταγωγής, αλλά λίγοι άνθρωποι, εκτός από τους ιστορικούς, δεν μπήκαν στον κόπο ποτέ να τα διαβάσουν. Τα παρακάτω είναι μόνο μερικά παραδείγματα:
Εδώ διαβάζουμε μερικά αποσπάσματα του βιβλίου Η ιστορία των Εβραίων Χαζάρων του D.M. Dunlop, σελ. 4-15:. «…Το πρώτο μας ερώτημα εδώ είναι, πότε εμφανίστηκε για τη πρώτη φορά το όνομα Χαζάρος μαζί με τον εν λόγῳ λαό των Χαζάρων; Υπήρξε σημαντική συζήτηση ως προς τη σχέση των Χαζάρων με τους Ούννους, αφενός, και τους δυτικούς Τούρκους από την άλλη. Η επικρατούσα άποψη εδώ και καιρό είναι ότι προέκυψαν από τη Δυτική τουρκική αυτοκρατορία οι Χαζάροι. Αναφορές στους Χαζάρους εμφανίζονται απο την στιγμήν που παύουν να αναφέρονται στον κόσμο ως φυλή οι δυτικοί Τούρκοι. Έτσι, αναφέρεται ότι ένωσαν τις δυνάμεις τους με τον Έλληνα Αυτοκράτορα Ηράκλειο εναντίον των Περσών το 627 μ.Χ. και πως τον υποβοήθησαν υλικά στην πολιορκία της Τυφλίδας. Το ζήτημα είναι κατά πόσον οι Χαζάροι ήσαν εκείνη την εποχή υπο την υπεροχή των δυτικών Τούρκων. Ο Έλληνας χρονογράφος Θεοφάνης (απεδήμησεν γύρω στο 818 μ.Χ.), που αφηγείται την ιστορία αυτήν, τους παρουσιάζει [τους Χαζάρους] ως ‘τους Τούρκους από την ανατολή τους οποίους καλούν οι άλλοι λαοί ‘Χαζάρους’. … Μια παρόμοια συζήτηση επί της ουσίας των διαφορετικών φυλών είχε αναφερθεί από τις ημέρες πριν από την έλευση του Μωάμεθ, στην οποία οι ομιλητές είναι ο Άραβας Nu’man ιμπν αλ-Mudhir της αλ-Hirah και ο Πέρσος Khusraw Anushirwan. ο Πέρσος δίνει την άποψή του ότι οι Έλληνες, Ινδοί και οι Κινέζοι είναι ανώτεροι των Αράβων και έτσι, επίσης, είναι τουλάχιστον καλά οργανιμένοι οι Χαζάροι υπό τους βασιλιάδες τους παρά τα χαμηλά επίπεδα της υλικής τους ζωής. Εδώ και πάλι οι Χαζάροι αντιπαρατίθενται με τα μεγάλα έθνη της Ανατολής. Είναι σύμφωνο με αυτό ότι είχαν ειπωθεί ιστορίες πώς πρεσβευτές από τους Κινέζους, Τούρκους, και τους Χαζάρους ήσαν μονίμως στις πύλες του Khusraw, του μεγάλου Πέρσου ποιητού και λογίου, και ότι κρατούσε μάλιστα τρεις θρόνους απο χρυσό στο παλάτι του, που δεν είχαν απομακρυνθεί ποτέ και επί των οποίων ουδείς δεν εκάθισεν, διότι προορίζονταν μόνον για τους βασιλείς του Βυζαντίου, της Κίνας και των Χαζάρων… Σε γενικές γραμμές, το υλικό των Αράβων και Περσών συγγραφέων σε σχέση με Χαζάρους σε πρώιμους καιρούς κατανέμεται σε περίπου τρεις ομάδες, που επικεντρόνονται αντίστοιχα γύρω από τα ονόματα (α) ενός ή άλλων από τους Εβραίους πατριάρχες, (β) του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και (γ) ορισμένων από τους Σασσανιδους βασιλείς, ιδιαίτερα, του Anushirwan και των άμεσων διαδοχών του. Μια τυπική ιστορία της πρώτης ομάδος δίνεται από τον Ya’qubi στο βιβλίο του με τίτλο ‘Ιστορία’. Μετά τη σύγχυση των γλωσσών στη Βαβέλ, οι απόγονοι του Νώε ήρθαν εις τον Πελέγ, γιου του Έβερ, και του ζήτησαν να διαιρέσει τη γη μεταξύ τους. Επιμέρισε αυτός εις τους απογόνους των Ιάφεθ-Κίνας, Hind (Χϊντ), Σιντ, της χώρας των Τούρκων και εκείνης των Χαζάρων, καθώς και του Θιβέτ, τη χώρα της Βόλγας (των Βουλγάρων δηλαδή), των Daylam, και τη γειτονική χώρα που συνορεύει την Khurasan (Κουρασάν). Σε ένα άλλο απόσπασμα, ο Ya’qubi δίνει μια είδους συνέχεια σε αυτό. Αφού ο Πέλεγ χώρισε τη γη με αυτό τον τρόπο, βγήκαν προς τα βορειοανατολικά οι απόγονοι του ‘Αμούρ ιμπν-Θουβάλ που ήταν ένας γιος του Ιάφεθ. Μια ομάς που αποτελείτο απο τους απογόνους του Togarmah, προχωρώντας βορειότερα, διεσπορπίσθη εις διάφορες χώρες και έγινε μια σειρά από βασίλεια, μεταξύ των οποίων και οι Burjan (Βούλγαροι), Αλανοί, Χαζάροι (Ασκενάζ), και οι Αρμένιοι. Ομοίως, σύμφωνα με τον Ταμπαρί, εκεί γεννήθηκαν εις τον Ιάφεθ οι υιοί Jim-r (ο βιβλικός Γκομερ), Maw ‘-‘ (βλέπε Mawgh-gh, Magog, Μαγώγ), Mawday (Madai), Yawan (Ιαυάν), Thubal (Θουβάλ), Mash -j (διαβάστε Mash-kh, Μεσέχ) και Tir-sh (Tiras). … Υπάρχει ίσως ένας συσχετισμός εδώ με τους Turgesh, τους επιζώντας της δυτικών Τούρκων, οι οποίοι νικήθηκαν από τους Άραβες το 119 και πάλι το 737, και εξαφανίστηκαν ως μια κυρίαρχη φυλετική ομάς στον ίδιο αιώνα. Λέει περιέργως ο Tabari (Ταμπαρί) ότι εκ των απογόνων του Mawgh-gh (Magog, Μαγώγ) ήσαν και οι Yajuj και Majuj, προσθέτοντας ότι αυτοί ευρίσκοντο ανατολικά των Τούρκων και των Χαζάρων.
Ο Benjamin Freeman στο βιβλίο του ‘Facts Are Facts’ (δηλ., Τα γεγονότα δεν επιδέχονται αμφισβήτηση), στο κεφάλαιο ‘CHAZARS’,(δηλ. ΧΑΖΆΡΟΙ) λέει τα εξής:«Μιλάμε για έναν λαό τουρκικής καταγωγής του οποίου η ζωή και η ιστορία είναι συνυφασμένες με τις απαρχές της ιστορίας των Εβραίων της Ρωσίας … που είναι κινούμενος από τις νομαδικές φυλές των στεπών και από τη δική του επιθυμία για την λεηλασία και την εκδίκηση … Στο δεύτερο μισό του έκτου αιώνος, οι Χαζάροι εκινήθησαν δυτικώς…Το βασίλειον των Χαζάρων εδραιώθηκε ως επι το πλείστον στη νότια Ρωσία πριν από την ίδρυση της ρωσικής μοναρχίας από τους Βαράγγους (Varangians) … Εκείνη την εποχή, η βασιλεία των Χαζάρων στάθηκε στο ύψος της δύναμής της και ήταν συνεχώς σε πόλεμο με άλλα έθνη γύρω της… Στο τέλος του όγδοου αιώνος, ο Chagan (δηλ., βασιλεύς) των Χαζάρων, οι μεγιστάνες του, μαζί με ένα μεγάλο αριθμό των ειδωλολατρών ανθρώπων του, ησπάσθησαν την εβραϊκήν θρησκείαν.»
Εγκυκλοπαίδεια Americana (το 1985) λέει τα εξής για τους Χαζάρους: «Οι Χαζάροι ήταν ένας αρχαίος τουρκόφωνος λαός που κυβέρνησαν ένα μεγάλο και ισχυρό κράτος στις στέπες βόρεια της οροσειράς του Καυκάσου, από τον 7ο αιώνα εως την διάλυσή τους στα μέσα του 11ου αιώνα μ.Χ. … Τον 8ο αιώνα, ο πολιτικός και θρησκευτικός τους άρχων…καθώς και το μεγαλύτερο μέρος της αριστοκρατίας των Χαζάρων, εγκαταλείπουν την ειδωλολατρία και ασπάζονται τον Ιουδαϊσμόν …»
Η Εγκυκλοπαίδεια Britannica (15η έκδοση) αναφέρει: «οι Χαζάροι, που είναι μια συνομοσπονδία τουρκικών και ιρανικών φυλών, που καθιέρωσαν μια σημαντική εμπορική αυτοκρατορία στο δεύτερο μισό του 6ου αιώνα, καλύπτει το νοτιοανατολικό τμήμα της σύγχρονης ευρωπαϊκής Ρωσίας … Στα μέσα του 8ου αιώνα οι άρχουσες τάξεις υιοθέτησαν τον Ιουδαϊσμό ως θρησκεία τους.»
Πάλι το ίδιο έτος (1985) και στην ίδια έκδοση, η Εγκυκλοπαίδεια Americana λέει: «Οι Ασκεναζίμ είναι οι Εβραίοι των οποίων οι πρόγονοι ζούσαν στα γερμανικά εδάφη … ήταν ανάμεσα στους Ασκεναζίμ Εβραίους όπου ιδέα του πολιτικού Σιωνισμού προέκυψε για τη πρώτη φορά, οδηγώντας τελικά στην ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948…Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, οι Εβραίοι Ασκενάζι αριθμούσαν περίπου 11 εκατομμύρια, περίπου το 84 τοις εκατό του παγκόσμιου εβραϊκού πληθυσμού.»
H ίδια η εβραϊκή εγκυκλοπαίδεια αναφέρει τα εξής εκπληκτικά: «οι Χαζάροι ήταν μια μη-σημιτική, Ασιατική, Μογγολική φυλετική φυλή που μετανάστευσαν στην Ανατολική Ευρώπη γύρω στο πρώτο αιώνα, οι οποίοι ασπάστηκαν ως ένα ολόκληρο έθνος τον Ιουδαϊσμό τον έβδομο αιώνα…και οι οποίοι ευθύνονται για την παρουσία στην Ανατολική Ευρώπη των μεγάλων αριθμών των Εβραίων που μιλάνε τα γίντις στη Ρωσία, την Πολωνία, τη Λιθουανία, τη Γαλατία, τη Βεσσαραβία και τη Ρουμανία.»
Η εγκυκλοπαίδεια Judaica (1972) που είναι μια Εβραϊκή εγκυκλοπέδεια βεβαίως αναφέρει:«οι Χαζάρωοι είναι μια εθνική ομάδα Τούρκων γενικού τύπου που ήσαν ανεξάρτητοι και κυρίαρχοι στην Ανατολική Ευρώπη και που μεταξύ του έβδομου και του δέκατου αιώνων μ.Χ. ασπάζονται φανερά τον Ιουδαϊσμόν οι κορυφαίοι ηγέτες τους … Παρά τις αμελητέες πληροφορίες που είναι αρχαιολογικού χαρακτήρα, η παρουσία των εβραϊκών ομάδων και ο αντίκτυπος των Εβραϊκών ιδεών στην Ανατολική Ευρώπη είναι σημαντικά επι τη διάρκεια του Μεσαίωνος. Οι ομάδες που αναφέρονται πως είχαν μεταναστεύσει στην Κεντρική Ευρώπη από την Ανατολή, αναφέρεται συχνά ως Χαζάροι, καθιστώντας έτσι αδύνατο να παραβλέψουμε την πιθανότητα ότι είχαν προέλθει από το εσωτερικό της πρώην αυτοκρατορίας των Χαζάρων.»
Η Παγκόσμια Εβραϊκή Εγκυκλοπαίδεια (The Universal Jewish Encyclopedia): «Οι Χαζάροι είναι ένας μεσαιωνικός λαός, που σχετίζονται πιθανώς με τους Βόλγα Βούλγαρους, των οποίων η άρχουσα τάξη υιοθέτησε τον Ιουδαϊσμό κατά τη διάρκεια του 8ου αι. Οι Χαζάροι φαίνεται να έχουν προκύψει κατά τη διάρκεια του 6ου αι., από τη μεγάλη αυτοκρατορία των νομαδικών Ούν (δηλ., απο τους Ούννους επίσης γνωστοί ως ‘Τουρκί’) που εκτεινόταν από τις στέπες της Ανατολικής Ευρώπης και της λεκάνης του Βόλγα στα σύνορα της Κίνας … Οι περισσότεροι Εβραίοι ιστορικοί σήμερα χρονολογούν τη μετατροπή του βασιλέως των Χαζάρων στον Ιουδαϊσμό κατά το πρώτο μισό του τρέχοντος αιώνος μ.Χ. …»
Η Αγία Γραφή αναφέρει στο βιβλίον Γένεσις, κεφάλαιον 10, εδάφια 1-3, ότι οι Χαζάροι (Ασκενάζ) Εβραίοι ήταν / είναι οι γιοι του Ιάφεθ και όχι του Σημ: «1 Και αύται είναι αι γενεαλογίαι των υιών του Νώε, Σημ, Χαμ και Ιάφεθ· και εγεννήθησαν εις αυτούς υιοί μετά τον κατακλυσμόν. (Α’ Χρ 1:4) 2 Οι υιοί του Ιάφεθ ήσαν Γομέρ, και Μαγώγ, και Μαδαΐ, και Ιαυάν, και Θουβάλ, και Μεσέχ, και Θειράς. (Α’ Χρ 1:5) 3 Και οι υιοί του Γομέρ, Ασχενάζ…» Έτσι, η Αγία Γραφή επιβεβαιώνει ότι οι Εβραίοι, οι Ασκεναζί [Χαζαρικοί], δεν είναι οι απόγονοι του Σημ και ως εκ τούτου δεν μπορεί να είναι Σημιτικής προέλευσης.
Η Εγκυκλοπαίδεια του Αμερικανικού Λαού το 1954 στις σελίδες 15 και 292 καταγράφει τα ακόλουθα σε σχέση με τους Χαζάρους: «οι Χαζάροι ασπάζονται επίσημα τον Ιουδαϊσμόν κατά το έτος 740 μ.Χ. Έναν αιώνα αργότερα, είχαν συνθλιβεί από τους εισερχόμενους σλαβόφωνους λαούς και διασκορπίστηκαν σε όλη την κεντρική Ευρώπη, όπου ήταν γνωστοί ως Εβραίοι. Είναι από αυτή την ομάδα, όπου κατάγωνται οι περισσότεροι γερμανικοί, πολωνικοί και ουγγρικοί Εβραίοι, και αποτελούν επίσης ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού αυτού που βρίσκεται σήμερα στην Αμερική. Ο όρος Ασκεναζίμ εφαρμόζεται σε αυτό το κυρτο-κέφαλο σκουρόχρωμο τμήμα.»
Το Academic American Encyclopedia Deluxe Library Edition (δηλ. η Πολυτελής Έκδοσις της Ακαδημαϊκής Αμερικανικής Εγκυκλοπαίδειας για τις Βιβλιοθήκες), τόμος 12, σελίδα 66 αναφέρει: «Οι Χαζάροι είναι ένας τουρκικός λαός που δημιούργησε μια εμπορική και πολιτική αυτοκρατορία που κυριάρχησε σημαντικά τμήματα της νότιας Ρωσίας κατά το μεγαλύτερο μέρος του 7ου έως τον 10ο αιώνα. Κατά τη διάρκεια του 8ου αιώνα, η Αριστοκρατία των Χαζάρων και ο βασιλεύς των Χαζάρων ησπάσθησαν τον χριστιανισμόν.»
Δείτε τώρα τι λέει επίσημα επι του θέματους αυτού η ίδια η Καθολική εκκλησία! Η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος VIII, σελίδα 173 αναφέρει: «οι Χαζάροι ήταν μια εθνική ομάδα, που άνηκαν στις τουρκικές εθνικές ομάδες, οι οποίοι, προς το τέλος του 2ου αιώνα της χριστιανικής εποχής, εγκαταστάθηκαν στην περιοχή μεταξύ του Καυκάσου και των χαμηλότερων Ποταμών της Βόλγα και του Ντον … Στις αρχές του 8ου αιώνα μ.Χ., οι δυναστικοί δεσμοί εδέσμευαν τους Χαζάρους στενότερα με την Κωνσταντινούπολιν, κάτι που οδήγησε σε μια περιορισμένη διάδοση του χριστιανισμού ανάμεσά τους. Επίσης, εξοικειώθηκαν με τον Ιουδαϊσμόν από τους πολυάριθμους Εβραίους που ζούσαν στην Κριμαία και κατά μήκος του Βοσπόρου. Όταν ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ο Λέων ο Ίσαυρος, εδίωξε τους Εβραίους το 723 μ.Χ., πολλοί Εβραίοι βρήκαν καταφύγιο στο βασίλειο των Χαζάρων, και η επιρροή τους ήταν τόσο μεγάλη που, γύρω στα μέσα του 8ου αιώνα, ο βασιλιάς των Χαζάρων και πολλοί της αρχοντιάς των Χαζάρων ησπάσθησαν τον Ιουδαϊσμόν.»
Το Cadillac Modern Encyclopedia, σελίδα 822, δηλώνει: «η βασιλική οικογένεια και η αριστοκρατία των Χαζάρων ησπάσθησαν τον Ιουδαϊσμόν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του βασιλιά Bulan (768 – 809 μ.Χ.) και μετέπειτα εθεωρήθη ο Ιουδαϊσμός ως επίσημη θρησκεία του κράτους.»
Υπάρχουν πολλά, πολλά δημοσιεύματα θα μπορούσα να παραθέσω, αλλά από τα παραπάνω, μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα ότι οι Εβραίοι κατανοούν πλήρως την ΧΑΖΑΡΙΚΉ κληρονομιά τους όπως δηλώνει το 1925 η τρίτη έκδοση της Εβραϊκής Εγκυκλοπαίδειας: «CHAZARS [δηλ., ΧΑΖΆΡΟΙ]: «…ένας λαός τουρκικής καταγωγής του οποίου η ζωή και η ιστορία είναι συνυφασμένες με τις απαρχές της ιστορίας των Εβραίων της Ρωσίας. Το βασίλειο των Chazars (Χαζάρων) εδραιώθηκε ως επι το πλείστον στην νότια Ρωσία πριν από την ίδρυση της ρωσικής μοναρχίας από τους Βαράγγους το 855 μ.Χ. Οι Εβραίοι ζούσαν στις ακτές της Μαύρης Θαλάσσης και της Κασπίας από τους πρώτους αιώνες μετά το θάνατο του Χριστού. Ιστορικά στοιχεία δείχνουν προς την περιοχή των Ουραλίων ως την κατοικία των Χαζάρων. Μεταξύ των κλασικών συγγραφέων του μεσαίωνα ήσαν γνωστοί ως «Chozars», «Khazirs», «Akatzirs», και «Akatirs», και στα ρωσικά χρονικά ως «Khwalisses» και «Ugry Byelyye».»
Το πρόβλημα όμως που έχουμε με αυτούς δεν είναι μόνο διότι το παίζουν σήμερα «Περιούσιος λαός του θεού» εξαπατώντας όλο τον κόσμο, κ.τλ, αλλά διότι και τρέφουν ένα μακραίωνο ΜΊΣΟΣ για εμάς τους…ΈΛΛΗΝΕΣ λόγῳ του ότι εμείς ΔΕΝ ανεχόμασταν διαχρονικά σαν λαός και έθνος τα εγκλήματά τους εναντίον της ανθρωπότητος εν γένει!
