Ο Χριστός στο Λόγο Του, προσπαθεί να προστατέψει τους ανθρώπους κι αυτό με δεδομένη την αποστολή Του σημαίνει ότι δε θέλει σε καμία περίπτωση να τους φέρει σε σύγκρουση με την εκκλησία. Αυτή η προστασία έχει να κάνει με την αποφυγή της παγίδας του κηρύγματος της εκκλησίας.
Δε λέει σε καμία περίπτωση να μην προσεύχονται.
Όμως προτείνει να αποφεύγουν να προσεύχονται εκεί, όπου οι υποκριτές κι οι υπόλοιποι άθλιοι προσεύχονται όρθιοι.
Λόγω αποστολής το μέρος το ονομάζει συναγωγή. Όμως ο άνθρωπος, ως λογικό ον, έπρεπε ν’ αντιληφθεί ότι μιλά για την εκκλησία. Αυτό που οι αριθμοί δείχνουν, το φανερώνει η πιο απλή λογική.
Συναγωγή = Εκκλησία = 35.
Ο Χριστός θέλει τον άνθρωπο να προσεύχεται μόνος του και στ’ απόκρυφα δωμάτια.
Δε θέλει ούτε ψαλμωδίες ούτε ύμνους ούτε θυμιατίσματα.
Εκεί που είναι ο απλός άνθρωπος, εκεί είναι ο Θεός και ο Υιός Του, που γνωρίζουν και τις ανάγκες του και τις αγωνίες του. Ακόμα και η προσευχή του Χριστού επιβεβαιώνει την τελειότητα της αποστολής Του. “τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον”.
Ο Χριστός προτείνει σε κάθε περίπτωση τη στατικότητα.
Δεν επιθυμεί σε καμία περίπτωση ο άνθρωπος ν’ αγωνίζεται και μ’ αυτόν τον τρόπο να χρονοτριβεί για την απόκτηση του πλούτου ή της δόξας.
Τον καθημερινό άρτο προτείνει να ζητούν οι πιστοί Του και όχι τον πλούτο, που οδηγεί στην καταστροφή. Σ’ ό,τι προτείνει ο Χριστός, που αφορά το τυπικό της λατρείας, αυτό που κυριαρχεί είναι η μυστικότητα: (Ματθ. 6.6) "είσελθε εις το ταμιείον σου, και κλείσας την θύραν σου πρόσευξαι τω πατρί σου τω εν τω κρυπτώ," (πήγαινε εις τό πιό απόμερον δωμάτιόν σου, κλείσε τήν πόρτα καί προσευχήσου εις τόν Πατέρα σου, ο οποίος είναι παρών εκεί εις τό κρυφό μέρος,), και συνεχίζει: "τω πατρί σου τω εν τω κρυπτώ, και ο πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ αποδώσει σοι εν τω φανερώ."
( Καί ο Πατέρας σου, πού βλέπει τί γίνεται εις τά κρυφά, θά σέ aνταμείψη εις τά φανερά.).
Όλα αυτά δείχνουν την αγάπη και τη μέριμνα του Χριστού για τους ανθρώπους.
Το σκάνδαλο ήταν αδύνατο ν’ αποφευχθεί, αλλά ο κάθε θνητός άνθρωπος, ως ξεχωριστή οντότητα, δεν έχει κανένα λόγο να υποστηρίζει ότι αδικήθηκε. Ποιος μπορεί να υποστηρίζει μία τέτοια θέση, όταν τα πάντα έχουν ειπωθεί κι έχουν δοθεί.
Ο Λόγος του Χριστού είναι πολύ πυκνός και κλειδωμένος, αλλά αυτό αφορά μόνον θέματα, που έχουν άμεση σχέση με την αποστολή Του. Όμως ο άνθρωπος, ο “κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν”, που κατάφερε να περπατήσει ακόμα και στο φεγγάρι, δεν μπορούσε να καταλάβει τα απλά πράγματα;
Για να λειτουργήσει η κοινωνία με τέτοιον τρόπο, ώστε να φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο τεχνολογίας, ήταν αναγκαίο να περάσει απ’ αυτό το στάδιο ελέγχου.
Ο έλεγχος σε παγκόσμιο επίπεδο γινόταν πάντα από την εκκλησία κι αυτό μέσω συγκεκριμένων διαδικασιών.
Για να υπάρξει όμως έλεγχος κι εξουσία, έπρεπε σε κάθε περίπτωση να υπάρχουν άνθρωποι, που θα είχαν συμφέρον για ορισμένους λόγους να την υπηρετούν.
Όμως ποιο συμφέρον μπορεί να δώσει σ’ ένα μηχανισμό αυτήν την ισχύ;
Τι δίνει η εκκλησία, που είναι τόσο πολύτιμο, ώστε οι άνθρωποι να δέχονται τις εξουσίες της;
Όλοι αυτοί οι πρεσβύτεροι που την ακολουθούν, ποια ευχαρίστηση αντλούν μέσω της ηθικής επιβεβαίωσης, που τους δίνεται;
Ο άνθρωπος έχει κρίση κι αυτό σημαίνει ότι τις πρωτοκαθεδρίες και τ’ αξιώματα κάποτε θα έπρεπε ν’ αρχίσει να τα θεωρεί κενά. Αγωνίζεται όμως γι’ αυτά μέχρι το τέλος της ζωής του και μ’ ένα πάθος, που δε μειώνεται. Ακουμπά το θάνατο και δε μετανοεί.
Τι συμβαίνει και οι άνθρωποι δε διδάσκονται;
Ακόμα και σ’ αυτό το σημείο, οι άνθρωποι δείχνουν ότι δε θέλουν να καταλάβουν τι συμβαίνει κι αυτό, γιατί δεν τολμούν ν’ αντικρίσουν την αλήθεια.
Η εκκλησία στους ανθρώπους, όλους αυτούς τους αιώνες, έχει δώσει για το θάνατο την άποψη που τη συμφέρει.
Οι άνθρωποι, που αγγίζουν το βιολογικό θάνατο, έχουν την άποψη ότι αγγίζουν μία νέα ζωή.
Η εκκλησία καλλιεργεί αυτήν την άποψη κι επωφελείται, καθιστώντας τον εαυτό της ως το μόνο, που μπορεί να εξασφαλίσει τις καλύτερες συνθήκες σ’ αυτήν την επόμενη ζωή. Όταν λοιπόν οι πρεσβύτεροι, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι απογοητευμένοι από τη ζωή, βλέπουν το τέλος να έρχεται, φοβούνται.
Ο φόβος έχει να κάνει με την πίστη στο Θεό.
Όταν ένας άνθρωπος που πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού γίνει πρεσβύτερος, δε θέλει σε καμία περίπτωση να συνειδητοποιήσει ότι η ζωή που έζησε και άρα έχει ήδη καταναλώσει, είναι το σύνολο της προσφοράς του Θεού προς αυτόν.
Ο Θεός είναι Άπειρος, Πανάγαθος, κι Αθάνατος.
Ο άνθρωπος που πιστεύει, τρομάζει απ’ αυτήν την τεράστια διαφορά και λόγω προέλευσης και σχέσης, εθελοτυφλεί. Όταν επιπλέον διαβάζει στο Λόγο του Υιού του Θεού, περί Αναστάσεως, Αιωνίου Ζωής, παίρνει και την αντίστοιχη δύναμη.
Ο Χριστός αναφέρεται πολλές φορές στην Ανάσταση και μάλιστα στα θαύματά Του υπάρχει το αντίστοιχο περιστατικό.
Όμως όλα αυτά, είτε έχουν σχέση με το Λόγο Του είτε με το έργο Του, πρέπει να μας προβληματίζουν, εφόσον δεν έχουμε γνώση της αποστολής Του.
Άφησε ο Χριστός γνώση για την ανάσταση των νεκρών κι αν άφησε ποια είναι;
Ο Χριστός λόγω αποστολής, άφησε πίσω Του ορισμένους ανθρώπους για να συνεχίσουν το έργο Του. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι γνωστοί από την ιστορία των ανθρώπων και γνωστά επίσης είναι και τα έργα τους.
Απ’ αυτό ξεκινάμε τη σκέψη μας και φτάνουμε στο σημείο του Λόγου του Χριστού, που δίνει οδηγίες σ’ όλους αυτούς τους ανθρώπους, αλλά και σ’ όλους όσους τους ακολούθησαν.
Λέει λοιπόν ο Χριστός:
(Ματθ. 10.6-10.9) "πορεύεσθε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ. πορευόμενοι δε κηρύσσετε λέγοντες ότι ήγγικεν η βασιλεία των ουρανών. ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε.." (πηγαίνετε μάλλον εις τά χαμένα πρόβατα τής γενεάς τού Ισραήλ. Καθώς πηγαίνετε, νά κηρύττετε καί νά λέγετε ότι επλησίασε η βασιλεία τών ουρανών. Ασθενείς νά θεραπεύετε, νεκρούς νά ανασταίνετε, λεπρούς νά καθαρίζετε, δαιμόνια νά διώχνετε).
Ο Χριστός δίνει εξουσία, αλλά πέραν αυτής δίνει και δυνατότητες σ’ ορισμένους να δίνουν ζωή.
Όμως ποια ζωή;
Έδωσε ζωή σε κανέναν ο Πέτρος ή ο Παύλος;
Αυτοί όχι μόνο δεν έδωσαν ζωή σε κανέναν, αλλά και μαρτύρησαν με το χειρότερο τρόπο. Είδε ποτέ κάποιος αυτούς τους ανθρώπους ανάμεσα στους ζωντανούς;
Ο Χριστός εννοεί σίγουρα κάτι διαφορετικό κι αυτό το περιγράφει: (Ματθ. 8.21-8.22) "Κύριε, επίτρεψόν μοι πρώτον απελθείν και θάψαι τον πατέρα μου. ο δε Ιησούς είπεν αυτώ.. ακολούθει μοι, και άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς."
("Κύριε επίτρεψέ μου νά πάω πρώτα νά θάψω τόν πατέρα μου". Ο Ιησούς τού λέγει, "Ακολούθησέ με καί άφησε τούς νεκρούς νά θάψουν τούς δικούς των νεκρούς").
Ο Χριστός σ’ αυτό το σημείο του Ευαγγελίου δείχνει σαφέστατα ότι οι νεκροί υπάρχουν σ’ αυτόν τον κόσμο, ακόμα κι όταν ζουν. Όταν δίνει εντολή στους Αποστόλους να ζωοποιούν νεκρούς, δίνει τη δυνατότητα να επαναφέρουν στη ζωή αυτούς τους νεκρούς, που σ’ αυτήν την περίπτωση θάβουν έναν όμοιο τους, αλλά νεκρό και βιολογικά.
Οι άνθρωποι προσδοκούν από την ανάσταση την Αιώνιο Ζωή κι αυτό σημαίνει ότι η ανάσταση σύμφωνα με την άποψή τους οδηγεί τον άνθρωπο σε μία άλλη διάσταση μ’ άλλα χαρακτηριστικά στην οποία θα ξαναζήσει κάνοντας μία καινούρια αρχή. Από τη στιγμή που ο άνθρωπος περιμένει την Αιώνιο Ζωή, πρέπει να γνωρίζει πώς αυτή κατακτάται.
Ο Χριστός απευθυνόμενος προς το νεανίσκο, ήταν πέραν αμφισβητήσεων σαφής. Την ίδια ακριβώς απάντηση δίνει και στο νομικό, που παριστάνει τον έξυπνο: (Λουκ. 10.27-10.29) "ο δε αποκριθείς είπεν.. αγαπήσεις Κύριον το Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της ισχύος σου και εξ όλης της διανοίας σου και τον πλησίον σου ως σεαυτόν. είπε δε αυτώ.. ορθώς απεκρίθης.. τούτο ποίει και ζήση." (Εκείνος απεκρίθη, "Να αγαπήσης Κύριον τόν Θεόν σου μέ όλην τήν καρδιά σου καί μέ όλην τήν ψυχήν σου καί μέ όλην τήν δύναμίν σου καί μέ όλην τήν διάνοιάν σου καί τόν πλησίον σου όπως τόν εαυτόν σου".
"Ορθά αποκρίθηκες", είπε ο Ιησούς, "κάνε αυτό καί θά ζήσεις").
Ο Χριστός είναι σαφής κι αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος από τη στιγμή που σέβεται αυτό, που είναι γραμμένο στο Νόμο, ζει.
Δεν υπακούει στο Νόμο, για να ζήσει σε μία άλλη διάσταση, ως ανταμοιβή αυτής της υπακοής. Απλά έχει δυνατότητα να ζήσει, από τη στιγμή που φέρεται μ’ αυτόν τον τρόπο.
Ένας νεανίσκος, λόγω χρονικών περιθωρίων, εφόσον το αντιληφθεί, παίρνει μεγαλύτερη ζωή από έναν πρεσβύτερο, που σκόρπισε το χρόνο του κυνηγώντας τις προσωπικές του φιλοδοξίες, που ήταν δικές του επιλογές.
Από τη στιγμή που υπάρχει γνώση, για το πώς κατακτάται η Αιώνιος Ζωή, τότε μόνο δικαιολογείται η δυνατότητα των Αποστόλων να ζωοποιούν νεκρούς.
Ο οποιοσδήποτε άνθρωπος, που μένει πιστός στο Λόγο του Χριστού, έχει τη δυνατότητα να ζωοποιεί, εφόσον έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει το Λόγο Του.
Οι πρεσβύτεροι έχουν ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους μέσα στο σκοτάδι και φοβούνται. Ακόμα κι αν αντιλαμβάνονται το Λόγο του Χριστού, τρέμουν στην ιδέα ότι ακόμα κι αν τον τηρήσουν, απέχουν ελάχιστα από το θάνατο.
Σ’ αυτήν την περίπτωση, οι άνθρωποι της ιεραρχίας της εκκλησίας είναι ταυτόχρονα θύτες και θύματα.
Θύτες είναι, γιατί σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπουν στους ανθρώπους να έρθουν σ’ επαφή με το Λόγο του Χριστού και να τον κατανοήσουν, ενώ θύματα, γιατί ως πρεσβύτεροι και αφού έχουν σκορπίσει το σύνολο της ζωής τους υπηρετώντας την ιεραρχία, αρνούνται να παραδεχθούν ότι έσφαλαν.
Δεν μπορεί ένας άνθρωπος, που δεν έχει πλέον επιλογές, να παραδεχθεί ότι έσφαλε.
Η τάση του ανθρώπου είναι να εθελοτυφλεί και όταν ακόμα αυτό είναι αδύνατον, προσπαθεί να παρασύρει στο σφάλμα του, όσους περισσότερους μπορεί. - http://tinyurl.com/j7qa22r
Fnous Fnous
