Τα σύμβολά τους είναι πλέον παντού. Πολλοί τα κοιτάνε. Πόσοι τα βλέπουν; Τέτοια σύμβολα υπάρχουν και στα λογότυπα των μεγάλων πλανητικών γεγονότων, όπως είναι οι Ολυμπιακοί αγώνες. Οι συμβολισμοί αυτοί έχουν επιβληθεί από τους εξουσιάζοντες τον πλανήτη δίνοντας έτσι έναν καθαρά τελετουργικό χαρακτήρα σ’ αυτό που κάνουν, με σκοπό την επιτυχία. Προσδοκούν στην βοήθεια αυτών που πιστεύουν δηλώνοντας παράλληλα ότι ανήκουν σ’ αυτούς. Κάνουν ότι ακριβώς έκαναν οι πρόγονοί τους. Τα σύμβολα αποτελούν επίσης κώδικα επικοινωνίας αυτών που είναι ταγμένοι στον κοινό σκοπό, καθόσον δεν γνωρίζονται όλοι αναμεταξύ τους, και συνήθως είναι κρυμμένα σε κοινή θέα. Δείχνουν ποιος κρύβεται πίσω από όλα αυτά και ποιος τα ελέγχει, έτσι κι αλλιώς ο σκοπός είναι ένας. Η επιβολή της Νέας Τάξης.
Οι Ολυμπιάδες ως το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός παγκοσμίως είναι καθοδηγούμενες και εξυπηρετούν τούς σκοπούς των πλανηταρχών οι οποίοι τους εκμεταλλεύονται για να επηρεάσουν δισεκατομμύρια ανθρώπους. Επιπροσθέτως, τα σήματα των Ολυμπιακών αγώνων συνδέονται αρμονικά με τις τελετές έναρξης και λήξης. Και στην δικιά μας Ολυμπιάδα το 2004 στην Αθήνα, που ήταν η πρώτη της νέας χιλιετίας, τα ίδια δεν συνέβησαν; Θα θυμάστε ότι ο αθλητικός χώρος του Ολυμπιακού σταδίου των Αθηνών είχε γεμίσει με νερό (εποχή του υδροχόου) και είχε μετατραπεί τόσο στην τελετή έναρξης, όσο και στην τελετή λήξης των αγώνων σε ένα τεράστιο μάτι. Σε έναν γιγαντιαίο οφθαλμό. Το δε στεφάνι, το σήμα των αγώνων της Αθήνας, ήταν σαν να το είχε ζωγραφίσει το «φωτεινό» νεογέννητο που γεννήθηκε στο νερό του ΟΑΚΑ.
Αναφορικά με το σήμα των Ολυμπιακών αγώνων του Ρίο τώρα. Το σήμα απεικονίζει τρεις ανθρώπους που κρατιούνται μεταξύ τους από τα χέρια και έχουν ενωμένα τα πόδια τους σχηματίζοντας κύκλο. Η ιδιαιτερότητα όσο και η πρωτοτυπία του, και έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτό, είναι το ότι δεν είναι εικόνα αλλά αντικείμενο. Αυτό που βλέπουμε, είναι μια άποψη του κανονικού σήματος. Βλέπουμε μια φωτογραφία του. Το επίσημο σήμα είναι αντικείμενο τρισδιάστατο και, επαναλαμβάνω, αυτό είναι το σημαντικότερο στοιχείο του που μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα το τι συμβολίζει. Το τρισδιάστατο αυτό δημιούργημα είναι φωτογραφημένο κατά τέτοιο τρόπο ώστε στην φωτογραφία που βλέπει ο παρατηρητής να μπορεί να διαβάσει εύκολα την λέξη “Rio”.
Αυτό είναι οφθαλμοφανές, και είναι οφθαλμοφανές για να λειτουργεί ως παγίδα μη δημιουργώντας υποψίες. Με την λογική ότι εφόσον το σήμα δημιουργήθηκε για τους Ολυμπιακούς του Ρίο, και γράφει «Ρίο», όλα είναι φυσιολογικά. Αυτό όμως περιέχει και άλλους συμβολισμούς.
Πρώτα απ’ όλα το σήμα των Ολυμπιακών αγώνων του Ρίο έχει δημιουργηθεί ακολουθώντας ακριβώς την ίδια λογική δημιουργίας των λογοτύπων των δύο προηγουμένων Ολυμπιάδων, δηλαδή του Πεκίνου το 2008 και του Λονδίνου το 2012. Τα σήματα των Ολυμπιάδων αυτών δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια «καλλιτεχνική» γραφή τῆς λέξεως “sion” ή “zion” (Σιών). Ειδικά στο σήμα της Ολυμπιάδος του Λονδίνου αυτό ήταν ολοφάνερο διαβάζοντάς το από τα δεξιά προς τα αριστερά όπως γίνεται στις σημιτικές γλώσσες.
Η ίδια αρχή ακολουθήθηκε και στο σήμα της Ολυμπιάδος του Ρίο. Υπάρχει και σ’ αυτό κρυμμένη η λέξη “Sion”. Διαβάζοντας από τα δεξιά προς τ’ αριστερά, και λαμβάνοντας υπόψη πάντα ότι το σήμα είναι τρισδιάστατο, οι χρωματιστοί άνθρωποι σχηματίζουν με τα χέρια τους και τα πόδια τους την λέξη “Sion” κατά τον εξής τρόπο. Tο “S” σχηματίζεται από τον μισό κίτρινο άνθρωπο και από τον μισό γαλάζιο. Το “I” σχηματίζεται από τον κορμό του κιτρίνου, το “O” σχηματίζεται από το σχήμα των χεριών-ποδιών του κιτρίνου και του πρασίνου και τέλος το “N” σχηματίζεται από τους κορμούς και τα χέρια των πρασίνου και γαλάζιου. Έτσι σχηματίζεται η λέξη “Sion”.
Ο δεύτερος συμβολισμός είναι το σύμπλεγμα των τριών ανθρώπων. Είναι μεν περισσότερο εμφανής, αλλά είναι άγνωστη η πηγή προέλευσης της εμπνεύσεως του σχεδιαστού. Αυτός που το σχεδίασε, γιατί το σχεδίασε έτσι; Η τρισδιάστατη αυτή παράσταση των τριών ανθρώπων με ενωμένα τα χέρια τους και τα πόδια τους είναι εμπνευσμένη από μασονική τελετή μύησης και το σύμπλεγμα αυτό των τριών ανδρών ονομάζεται three-man gambit.
Κατά την διάρκεια της τελετής οι τρείς μυημένοι ενώνουν τα χέρια τους και τα πόδια τους ως εξής. Με το δεξί χέρι ο ένας πιάνει τον δεξιό καρπό τοῦ άλλου, σχηματίζοντας έτσι με τα δεξιά χέρια τους ένα τρίγωνο, και τα σηκώνουν πάνω από τα κεφάλια τους. Με το ίδιο τρόπο συμπλέκουν και τα αριστερά τους χέρια τα οποία μένουν στο ύψος της κοιλιάς τους. Τα δε πόδια τους τα τοποθετούν με τέτοιο τρόπο που να ακουμπά η μύτη τοῦ δεξιού ποδιού τοῦ ενός την πτέρνα τοῦ δεξιού ποδιού τοῦ άλλου. Αυτή είναι η στάση τῶν σωμάτων τῶν μυημένων. Αφού πάρουν την ανάλογη σωματική θέση αρχίζουν να λένε τα λόγια από τα οποία φαίνεται ότι παραδέχονται τον Γιαχβέ ως θεό.
Οι τρεις μυημένοι λένε με την σειρά τις λέξεις «Γιαχμπουλόν», «Γιεχωβά» και «Θεός» (Jahbulon –Jehovah – God) με τον εξής τρόπο. Ο κάθε ένας από τους μυημένους προφέρει μια συλλαβή της πρώτης λέξης που είναι η λέξη «Γιαχμπουλόν». Ο πρώτος λέει «Γιαχ», ο δεύτερος «μπουλ», και ο τρίτος «ον». Μόλις ολοκληρωθεί ο γύρος, κατόπιν ξεκινάει ο δεύτερος γύρος προφοράς των συλλαβών που όμως αυτήν την φορά πρώτος αναφωνήσας γίνεται αυτός που προηγουμένως ήταν δεύτερος. Μόλις ολοκληρωθεί και αυτός ο γύρος, ξεκινάει την προφορά των συλλαβών ως πρώτος αυτός που κατά τον πρώτο γύρο ήταν τρίτος αναφωνήσας και έτσι ολοκληρώνεται το τελετουργικό με την λέξη «Γιαχμπουλόν», όταν την πουν τρείς φορές. Το ίδιο γίνεται μετά με την λέξη «Γιεχοβά», και στο τέλος με τον ίδιο τρόπο προφέρουν, κατά γράμμα όμως, την αγγλική λέξη “GOD” (που σημαίνει «Θεός») τόσο επειδή έχει τρία γράμματα, αλλά κυρίως διότι το πρώτο γράμμα της είναι το “G”. Στον Γιαχβέ λοιπόν παραπέμπει η παράσταση του σήματος της Ολυμπιάδος του Ρίο.
Υπάρχει και ένας τρίτος κύριος συμβολισμός, όχι στην πολύχρωμη παράσταση, αλλά στα γράμματα και στους αριθμούς που υπάρχουν από κάτω, δηλαδή στην επιγραφή “Rio 2016”. Τα γράμματα και οι αριθμοί είναι γραμμένα με τέτοιον τρόπο που ναι μεν διαβάζει κανείς εύκολα «Rio 2016», πλην όμως αν κοιτάξει καλύτερα θα παρατηρήσει τρία σχήματα. Ένα σχήμα αντιστοιχεί στην λέξη “Rio” και δύο σχήματα αντιστοιχούν στο «2016». Τo αξιοθαύμαστο είναι ότι τα τρία αυτά σχήματα δεν είναι ούτε γράμματα αλλά ούτε και αριθμοί. Είναι σύμβολα. Προσέξτε, το μάτι τα αναγνωρίζει ως γράμματα και ως αριθμούς διότι αυτός που τα διαβάζει γνωρίζει ότι αναφέρονται στο Ρίο βλέποντας τα μαζί με το σχετικό σήμα από πάνω.
Το ωραίο του πράγματος είναι ότι αν ρωτήσεις κάποιον αν τα έχει δει αυτά τα σύμβολα ξανά στην ζωή του, το πιθανότατο είναι να σου δώσει αρνητική απάντηση. Αλλά οι περισσότεροι τα έχουν δει όχι λίγες φορές στην ζωή τους. Τα σύμβολα αυτά είναι σύμβολα ζωδίων, τα οποία είναι τοποθετημένα κατά τέτοιο τρόπο ούτως ώστε να… διαβάζονται. Τα σύμβολα αυτά είναι κατά σειρά: «Παρθένος», «Λέων» και «Αιγόκερως».
Για να γίνουν ευκολότερα κατανοητά όλα αυτά, γίνεται οριζόντια αντιστροφή τῆς επιγραφής “Rio 2016”, αυτό δεν γίνεται κατά τύχη, και απομακρύνονται αναμεταξύ τους τα τρία σύμβολα. Στην παρακάτω φωτογραφία μπορεί κανείς να τα παρατηρήσει όλα αυτά πιο εύκολα.
Δεν θα γίνει ανάλυση όλου του θέματος αυτού λόγω της πληθώρας των πληροφοριών που πρέπει να παρατεθούν, αλλά τα συγκεκριμένα σύμβολα δεν τοποθετήθηκαν τυχαία. Μια μικρή αναφορά όμως στο τελευταίο σύμβολο που διαβάζεται ως «16», είναι επιβεβλημένη καθόσον είναι και το πιο σημαντικό από τα τρία. Το «16» είναι στην πραγματικότητα το σύμβολο του Αιγόκερω στα ζώδια. Είναι «Ο», αρσενικό, ο Αιγόκερως. Είναι δηλαδή η αρσενική αίγα (κατσίκα) με κέρατα. Δηλαδή ο τράγος και ο τράγος ως γνωστόν συμβολίζει τον διάβολο. Όταν ο Χριστός, μιλώντας συμβολικά και όχι επειδή δεν ήταν οικολόγος, ξεχώρισε τους αμνούς από τα ερίφια, αυτό ακριβώς ήθελε να τονίσει. Οι αμνοί θα πάνε στον παράδεισο και τα ερίφια στην κόλαση. Τα ερίφια είναι τα κατσικάκια και ποιος είναι ο πατέρας τους; Πάτερ αυτών είναι ο τράγος. Επίσης, σύμφωνα με την αστρολογία, ο πλανήτης που κυβερνά το ζώδιο του Αιγόκερω είναι ο Κρόνος. Έχουμε δηλαδή, Ο αιγόκερως > τράγος > Κρόνος. Όλα σε ένα!
Οι Ολυμπιακοί αγώνες έχουν καταντήσει μέσον επίδειξης και προπαγάνδας αυτών που έφεραν τον πλανήτη σ’ αυτήν την κατάσταση. Εν τούτοις, όσο ισχυροί και αν φαίνονται, δεν μπορούν να απαλλαγούν από τα έργα των Ελλήνων.
Χρήστος Μαντζιάρης
