Το σημαινόμενο των Ολυμπιακών αγώνων σκοπεύει τον Όλυμπο από την Ολυμπία.
Γιατί ο απώτερος στόχος τους αφορούσε (και αφορά) την εννοιακή διασύνδεση της βιο-πεδιάδας της Ολυμπίας με τη σημαντική οροκορφή του Ολύμπου.
Οι Σοφοί Ονοματοθέτες θέλησαν σκόπιμα να τραβήξουν μια Σημαντική γραμμή σκέψης και δράσης μεταξύ Ολυμπίας και Ολύμπου.
Με την κοινή ονοματοποίηση επεσήμαναν την αναγκαιότητα διασύνδεσης με το άχρονο, της ανθρώπινης συνείδησης που ενοικεί στο έγχρονο.
Γι’ αυτό και ένας λόφος, παραπλήσιος του Ολυμπιοσταδίου, έφερε το όνομα «Κρόνιον» (λόφος του Χρόνου).
Με τον τρόπο αυτό υποδήλωσαν πως οι Ολυμπιακοί αγώνες έχουν άμεση διασύνδεση με το εξελικτικό «θέειν» (τρέχειν).
Με την υπέρβαση δηλαδή των ανθρώπινων χωρο-χρονικών περιορισμών και την ανύψωση της συνείδησης από το τέταρτο ανθρώπινο πεδίο της βιο-Ολυμπίας, στον Όλυμπο των Αθανάτων και της Αθανασίας.
Αφού ο «Όλυμπος», στην ανώτερη σημαντική του έκφανση, δεν είναι ένα συνηθισμένο φυσικό όρος.
Είναι ο αιθερικός και ανώτερος τόπος (ή Ου-τοπία) όπου δεν
«πίπτει χιών ή όμβρος».
Αν συνυφάνουμε δε τη σημαντική αυτή δήλωση με εκείνη που υπογραμμίζει πως ο κορυφαίος των Θεών – Δίας – είναι «αιθέρι ναίων» και «αιθεροβάμων», κατανοούμε αμέσως πως ο «Όλυμπος» είναι ένα αιθερόχυτο και όχι φυσικό όρος.
Γι’ αυτό αποτελεί την «κατοικία» των δώδεκα Θεών ή πλανητών:
Εκείνων που θέουν ( τρέχουν ) στο Ηλιοστάδιο.
Σύμφωνα άλλωστε με μία εκδοχή, τους Ολυμπιακούς αγώνες ίδρυσαν Θεοί ( Απόλλων – Ερμής – Άρης, με πρώτο νικητή τον Απόλλωνα ).
Αυτός επίσης είναι ο σημαντικός λόγος για τον οποίο η Ολυμπία είναι τοπολογημένη στην Ηλεία.
Πασίδηλο πλέον στους ομιλούντας και γράφοντας την Ελληνική πώς :
ΟΛΥΜΠΟΣ – ΟΛΥΜΠΙΑ και ΑΠΟΛΛΩΝ (ΗΛΙΟΣ) – ΗΛΕΙΑ είναι μεγέθη όχι μόνον ομόηχα, αλλά, κάτω από ορισμένες σημαντικές προϋποθέσεις, ανταλλάξιμα.
Έτσι υπάρχει άμεση και λειτουργική διασύνδεση :
Των αγώνων της Ολυμπίας με την Ολυμπιάδα των δώδεκα Θεών – Πλανητών που τρέχουν (θέουν) στο Ηλιοστάδιο.
Κατ΄απομίμηση αυτής της Ουράνιας Ολυμπιάδας καθιερώθηκαν οι Αγώνες της Ολυμπίας στην περιοχή που ονομάστηκε Ηλεία, ενώ την αρχηγία τους είχε η Ήλιδα.
Η άλλη σημαντική εκδοχή (για να πάρουμε μόνο δύο εκ των Μυθολογικών) ιδρύσεως των Ολυμπιακών αγώνων είναι εκείνη των πέντε «Ιδαίων».
Διαθέτει κι αυτή την ίδια σκόπευση και το ίδιο υψηλό σημαινόμενο.
«Ιδαίος» είναι αυτός που βλέπει, γνωρίζει και βούλεται να διατρέξει το δρόμο από την Ολυμπία στον Όλυμπο, τον «τόπο» του Κυβερνήτη Δία ( ΔΙΑ – ΙΔΑ ).
Κι αυτή η Ιδαιο-θέληση γιά άνοδο στον Όλυμπο και η συνακόλουθη Θέωση, συνιστά προέκταση του ενστίκτου της αυτοσυντηρήσεως.
Έτσι ο ρόλος και ο στόχος των πέντε «Ιδαίων», σύμφωνα με τη Σημαντική εμβέλεια του ονόματός τους, είναι ο εξής:
* Του Ηρακλή, να εκδηλώσει το κλέος της ψυχής του.
* Του Επιμήδη, να σκέφτεται (μήδομαι) και να κυριαρχεί (επί) της σκέψεώς του, κατευθύνοντάς την προς τον «Όλυμπο».
* Του Ίδα, να βλέπει πέρα από τον ορατό, στον κόσμο των Ιδεο-Προτύπων που ενυπάρχουν στο αιθερικό Διάστημα.
* Του Ιάσιου, που γίνεται Ιήιος (Ιατρός) της θνητότητας, με το τρέξιμο ή την επέκταση της συνείδησής του προς την πύρινη ενδοχώρα της Αειζωίας.
* Του Παιωναίου που μεταλλάσσεται ο ίδιος και μεταμορφώνει άλλους, από παιδιά του θνητού τροχού σε παιδιά του αιώνιου μεγακύκλου.
Ο στόχος των πέντε Ιδαίων ήταν επίσης η αναβάθμιση των καθ’όλου αγώνων.
Παλαιότερα ο άνθρωπος κατέφευγε σε βάρβαρα αγωνίσματα, όπως άγρια και θανάσιμη πάλη με ζώα, υπερδιεγείροντας έτσι ο,τι αιμοδιψές είχε μέσα του.
Γι΄ αυτό οι πέντε Ιδαίοι καθιέρωσαν ορθότερα πρότυπα δράσης, άμιλλας και θεάματος.
Στόχος τους ήταν η αυτοπειθαρχία, η εντατική ρυθμική εξάσκηση, ο εξαγνισμός και, τελικά, κάτι υπέρτερο:
Προπαρασκευή γιά Μύηση.
Γιατί αγωνίσματα που υπερεντείνουν και τους τρεις ανθρώπινους φορείς (φυσικό, συγκινησιακό και νοητικό) συναποτελώντας ένα τελετουργικό θέαμα γιά πολλούς άλλους, ενώ τα ίδια στηρίζονται σε κοινά αποδεκτές αρχές και σε μια Ευρύδικη κρίση, είναι καθαρή προετοιμασία για Μύηση.
Κι έτσι πρέπει να ξαναγίνουν.
Επαναλαμβάνουμε, για να κατανοηθεί απ’ όλους, οτι οι Ολυμπιακοί Αγώνες ετελούντο στην Ολυμπία της Ηλείας με τη διεύθυνση της Ήλιδας, ώστε να διασυνδεθεί το ανώτερο νόημα και η σκόπευσή τους με το εξελικτικό τρέξιμο :
Από τη θνητότητα προς τον Όλυμπο της Αθανασίας.
Στο νομό του Ηλίου (Ηλιακό Σύστημα) συντελείται μία Ολυμπιοδρομία των πλανητών (που τρέχουν γύρω από τις «τροχιές» τους) για να προσηλιωθούν.
Ενώ οι αγώνες και τα αγωνίσματα της Ολυμπίας αποτελούσαν μια ολοφάνερη προετοιμασία για να αρχίσει η εξελικτική πλέον (ή μυητική) διαδρομή τού νικητή από την Ολυμπία προς τον Όλυμπο της Αθανασίας.
Γιατί οι πέντε Ιδαίοι που ίδρυσαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ήσαν εκπρόσωποι του πεντάκτινου αστέρα της ανθρώπινης Ψυχής.
Γι’ αυτό και επισημαίνεται πως τα ανθρώπινα επιτεύγματα πρέπει να αξιολογούνται με την ταχύτατη διάνυση της βιο-διαδρομής μας από τη χρονο-πεδιάδα της Ολυμπίας στον φαεινό άχρονο Όλυμπο.
Και μόνο τότε οι Νικηταί του Χρόνου θα δικαιούνται τον Διόσδοτο τίτλο : Ο λ υ μ π ι ο ν ί κ η ς.
Διαφορετικά, αυτοί που νικούν στην Ολυμπία (με τη συμμετοχή των τριών κατώτερων φορέων τους και όχι των πέντε : φυσικού – συγκινησιακού – νοητικού – ψυχικού και πνευματικού ) δικαιούνται τον τόσο άξιο, επίσης, τίτλο του Ο λ υ μ π ι α ν ί κ η, κρινόμενοι από ανθρώπινους κριτάς («Ελλανοδίκες»).
Ενώ, Ο λ υ μ π ι ο ν ί κ η ς είναι μόνον εκείνο το Θείο Ον (Ολύμπιος) που ανήλθε εξελικτικά την πύρινη κλίμακα της Αθανασίας, κρινόμενο πλέον από Θείους Κριτάς.
Γι αυτό προτείνουμε οι αγωνιζόμενοι στην απανταχού πλέον χρονοπεδιάδα της Ολυμπίας, να ονομάζονται κυριολεκτικά : Ο λ υ μ π ι α ν ί κ ε ς.
Γιατί στην αρχαιότητα δίνοντάς τους τον τίτλο του Ολυμπιονίκη, ασφαλώς γνώριζαν οτι σκοπεύουν εξελικτικά στον Όλυμπο.
Κι αυτό έχει σήμερα εντελώς ξεχαστεί.
Εκτός εάν διαλαληθεί σε όλη τη Γη ( από τη φωτογωνιά αυτή της Ελλάδος που ίδρυσε, «μετ’ ευτελείας» επίσης, τους Ολυμπιακούς αγώνες) πως χρειάζονται αναβάθμιση σημαντική.
Κι αυτή μπορεί να επέλθει με την εννοιακή διασύνδεση : ΟΛΥΜΠΙΑΣ – ΟΛΥΜΠΟΥ.
Ενώ οι πολυδάπανες, πολυπράγμονες και πολυθεάμονες επινοήσεις, που συχνά τους πλαισιώνουν, είναι ξένες προς τη σημαντική διασύνδεση Ολυμπίας – Ολύμπου και προς το Απολλώνιο ή Δωρικό Ελληνικό Πνεύμα.
Ας διδάξουμε, συνεπώς, όλους τους λαούς ένα νέο – και μαζί πανάρχαιο – Ελληνικό Αγώνισμα :
Το τρέξιμο ανάμεσα στο Σημαίνον (Ολυμπία) και τοΣημαινόμενο (Όλυμπος) των Ολυμπιακών Αγώνων.
Και τότε ο Απόλλων που « σημαίνει » μόνο ( «χωρίς να λέγει ή να κρύπτει», κατά τον Ηράκλειτο ) θα τους Ευφλογεί, αφού υπήρξε συνιδρυτής και πρώτος Νικητής σ΄αυτούς, ασφαλώς Σημαντικός. >>
απόσπασμα από :«ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΟΛΥΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ»
ΕΝΩΔΩΝ
ΤΡΙΣΗΛΙΟΝ 2002
