Θυμάστε τον Σόιμπλε; Θυμάστε τι είχε προτείνει αμέσως μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015; Είχε προτείνει να εξέλθει για λίγα χρόνια η Ελλάδα υπό ειδικό καθεστώς από την ευρωζώνη, αλλά να παραμείνει στην ΕΕ. Να υιοθετήσει μια δραχμή παράλληλα με το ευρώ. Να περικοπεί μέρος του χρέους της ώστε να συνεχίσει η Ελλάδα να το εξυπηρετεί. Και να της δοθούν περί τα 50 δις ευρώ πιστώσεις για «ανάπτυξη».
Αυτή ήταν η εναλλακτική του Σόιμπλε κι όποιος γνωρίζει από οικονομικά, αντιλαμβάνεται αμέσως την παγίδα. Παράλληλο νόμισμα σημαίνει διπλή υποτίμηση. Μια εσωτερική – σαν αυτή που ζούμε τα τελευταία 7 χρόνια με τα μνημόνια – και μια εξωτερική, δηλαδή νομισματική υποτίμηση. Την ίδια ώρα το ειδικό καθεστώς θα εξασφαλίζει ότι η γενικευμένη εκποίηση της χώρας δεν θα μπορεί να αντιστραφεί. Αντίθετα θα συνεχιστεί με πιο έντονους ρυθμούς, μιας και το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» θα έχει αντικαταστήσει επίσημα κάθε έννοια δικαίου στις εσωτερικές και εξωτερικές σχέσεις της χώρας.
Και για όσους ορέγονται τις χρηματοδοτήσεις, ο Σόιμπλε πέταξε και το τυράκι στην φάκα: 50 δις ευρώ χρηματοδότηση. Φυσικά, ο εν λόγω κύριος δεν μιλά για απευθείας χρηματοδότηση της Ελλάδας, αλλά για πιστώσεις με διάφορες μορφές. Δηλαδή νέα δάνεια. Όσο για τον περιορισμό του δημοσίου χρέους έχει μόνο το σκοπό να βγάλει ξανά στις αγορές την Ελλάδα για ένα νέο κύκλο δανεισμού και χρεοκοπίας.
Τα λέμε όλα αυτά, όχι μόνο γιατί πρέπει να τα θυμόμαστε, αλλά και γιατί η πρόταση Σόιμπλε εμφανίζεται πλέον ως εναλλακτική στο σημερινό καταστροφικό αδιέξοδο. Φυσικά, δεν έλειψαν τα τσακάλια, που μόλις άκουσαν για 50 δις ευρώ χρηματοδότηση άρχισαν να τους τρέχουν τα σάλια. Το είδαμε αυτό με τον κ. Μιχαλολιάκο, ο οποίος ήταν από τους πρώτους που δημοσίως υιοθέτησε για το κόμμα του, τη Χ.Α., την πρόταση Σόιμπλε. (http://www.notospress.gr/article.php?id=28845) Το είδαμε και με τον έτερο Καππαδόκη του Μιχαλολιάκου, τον κ. Καρατζαφέρη, ο οποίος προσπαθεί να νεκραναστήσει το ΛΑΟΣ για να πουλήσει αυτός το εμπόρευμα Σόιμπλε.
Επειδή όμως η ΧΑ και το ΛΑΟΣ δεν αποτελούν πόλο έλξης ούτε για εκείνους που κατατάσσουν τον εαυτό τους συνειδητά στη Δεξιά, χρειάζεται επειγόντως ένα νέο κόμμα. Ένα νέο κόμμα δραχμιστών. Το λαγό ανέλαβε να παίξει ο κ. Χιόνης. Σύμφωνα με πληρωμένα δημοσιεύματα εφημερίδων και ειδησεογραφικών ιστοτόπων, έχει ξεκινήσει ήδη ο προσυνεδριακός διάλογος μεταξύ των ιδρυτικών στελεχών του.
Τα αποκαλυπτήρια του νέου φορέα αναμένεται να γίνουν τον Οκτώβριο, όπου, σύμφωνα με τον προγραμματισμό των ιθυνόντων, θα πραγματοποιηθεί το ιδρυτικό του συνέδριο. Το νέο κόμμα θα έχει σαφείς αναφορές στην έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη, ενώ στο βασικό του αφήγημα, σύμφωνα με στέλεχος του νέου φορέα, είναι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.
«Προσέξτε, εμείς δεν μιλάμε για ρήξη με την ΕΕ, όπως οι αριστεροί. Εμείς μιλάμε για επιστροφή στο εθνικό νόμισμα ύστερα από συνεννόηση με τους εταίρους. Δεν είναι καινούργια αυτή η πρόταση, καθώς έχει προταθεί και στο παρελθόν η έξοδός μας από το ευρώ με παράλληλη χρηματοδότηση από τους εταίρους μας», αναφέρει χαρακτηριστικά ένα από ιδρυτικά στελέχη του νέου φορέα.
Τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια; Το κόμμα των δραχμιστών του Σόιμπλε. Ιδρυτές του μορφώματος αυτού φέρονται να είναι οι κ. Χιόνης, Κατσανέβας, Καπερνάρος, Μπουλούκος. Επίσης, δεν κρύβουν – σύμφωνα πάντα με τα δημοσιεύματα – τον δίαυλο επικοινωνίας που έχουν με κέντρα τόσο στη Γερμανία (βλέπε Σόιμπλε), όσο και πέραν του Ατλαντικού (βλέπε ΔΝΤ).
Φυσικά, πατήρ και ανάδοχος του νέου κόμματος των δραχμιστών είναι ο ίδιος ο Σόιμπλε, του οποίου την πρόταση παπαγαλίζουν οι ιδρυτές του. Ο στόχος τους είναι σαφής. Να οριοθετήσουν και το χώρο των δραχμιστών σε δεξιά και αριστερά.
Οι εντολείς τους τρέμουν την εκλογική και πολιτική κατάρρευση των αναχωμάτων της δεξιάς με πρώτη τη Νέα Δημοκρατία, η οποία ακολουθεί κατά πόδας τα χνάρια του ΠΑΣΟΚ. Παρά την προσωρινή ανάσα που έδωσε στον υπό διάλυση δικομματισμό η κυβέρνηση Τσίπρα. Τρέμουν το γεγονός ότι όσο οι ηγεσίες τους εμφανίζονται βασιλικότεροι του βασιλέως στην εφαρμογή των πολιτικών κατοχής της πατρίδας μας, δεν θα μπορέσουν να συγκρατήσουν ακόμη και τους πιο κολλημένους δεξιούς.
Και νάσου το νέο φρούτο. Ένα Κόμμα δραχμιστών από την δεξιά και ειδικότερα την καραμανλική δεξιά. Με τις ευλογίες του Πάπα της ελληνικής χρεοκοπίας, κ. Κωνσταντίνου Καραμανλή. Έτσι δεξιοί δραχμιστές είναι εκείνοι που θέλουν να τα βρουν με τους εταίρους γιατί δεν θέλουν ρήξη με την ΕΕ, ενώ αριστεροί είναι εκείνοι που την επιδιώκουν.
Για να δούμε, είναι έτσι; Η αλήθεια είναι διαφορετική. Αυτός που επιδιώκει τη ρήξη στα λόγια με την ΕΕ μπορεί να έχει αφετηρία τις ιδεοληψίες της αριστεράς και του ΚΚΕ. Όμως κανένας από τους ιδεοληπτικούς της αριστεράς, που λέει ότι είναι υπέρ της εξόδου από την ΕΕ, δεν θέτει θέμα ευρώ. Ο κ. Κουτσούμπας μάλιστα μας το έχει ξεκαθαρίσει: η έξοδος από το ευρώ σήμερα ισοδυναμεί με καταστροφή. Τύφλα να έχει ο σύντροφος Στουρνάρας. Σύντροφος εν οφσόροις, όπως λέμε εν όπλοις.
Κανένας δεν θέτει θέμα δημοκρατίας και εθνικής κυριαρχίας για τον ελληνικό λαό. Ενώ όλοι τους ακούνε νέα κατοχή και βγάζουν φλύκταινες. Ο αγώνας τους είναι να πείσουν ότι η κατάσταση που βιώνει ο ελληνικός λαός υπό κατοχή των δανειστών και της ΕΕ είναι απολύτως φυσιολογική και μονόδρομος για όσο είμαστε στο έδαφος του καπιταλισμού. Η λύση γι' αυτούς βρίσκεται στο Κόκκινο Άστρο του Μπογκάντοφ.
Η αριστερά αυτή είναι η ίδια με εκείνη την αριστερά που θεωρούσε ότι πάνω στο έδαφος της Ενωμένης Ευρώπης των ναζί, όπου τα έθνη και τα εθνικά σύνορα θα είναι παρελθόν, θα μπορούσε να οικοδομήσει το σοσιαλισμό. Και γι’ αυτό αυτή η αριστερά των απάτριδων και των φαλαγγιτών, θεωρεί σήμερα – όπως έκανε και τότε – ως κύριους εχθρούς όσους αγωνίζονται να ξεσηκώσουν τον πατριωτισμό του ελληνικού λαού για να τον ενώσουν με κοινό σκοπό την ανατροπή του καθεστώτος κατοχής. Για μια Ελλάδα λεύτερη, δημοκρατική, ανεξάρτητη και ευημερούσα για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού της.
Αυτή είναι η αριστερά που ταιριάζει απόλυτα ως προσχηματικός αντίποδας στο νέο κόμμα των δραχμιστών του Σόιμπλε. Οι ιδρυτές όμως του συγκεκριμένου μορφώματος δεν μπορούν να ξεγελάσουν πολλούς. Όταν λένε ότι η ρήξη με τους εταίρους και την ΕΕ είναι της αριστεράς, δείχνουν ποια είναι τα αληθινά τους χρώματα. Επιχειρούν να απευθυνθούν στη δεξιά του εμφυλίου. Στη δεξιά που απέκτησε δικαίωμα εξουσίας μέσα από την αλληλοσφαγή του ελληνικού λαού με ξένες πλάτες από εταίρους και συμμάχους. Αυτή τη δεξιά αντιπροσωπεύουν.
Θέλουν να ξεχνάνε ότι η έξοδος από την ευρωζώνη και την ΕΕ δεν είναι σήμερα διεκδίκηση της αριστεράς, αλλά ένα βαθύτατα πατριωτικό αίτημα, που υπερβαίνει μέσα στον λαό τις διαχωριστικές γραμμές της δεξιάς και της αριστεράς. Σαν αφετηρία έχει το καθεστώς της νέας κατοχής που έχουν επιβάλλει οι δανειστές στην πατρίδα μας. Σαν αφετηρία έχει το καθεστώς γενοκτονίας που έχουν επιβάλλει οι δανειστές στο λαό μας. Σαν αφετηρία έχει την κατάλυση κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας και εθνικής αυτοδιάθεσης του ελληνικού λαού.
Νοιάζονται για όλα αυτά οι κύριοι του κόμματος των δραχμιστών του Σόιμπλε; Πάντως οι απλοί δεξιοί νοιάζονται. Το είδαμε όταν με κυρίαρχο σύνθημα την εθνική αυτοδιάθεση της Βρετανίας, οι περισσότεροι τόρυδες (δεξιοί) ενώθηκαν με εργατικούς (αριστερούς) παρά και ενάντια στις ηγεσίες τους για να επικρατήσει το ΟΧΙ στην ΕΕ.
Στη Γαλλία αρκετοί παλιοί Γκολιστές δίνουν τη μάχη μαζί με παλιούς κομμουνιστές και αριστερούς για την εθνική αυτοδιάθεση της Γαλλίας ενάντια στο ευρώ και τη ΕΕ. Και μπορεί ακόμη το νεοσύστατο καθεστώς Βισύ στη Γαλλία υπέρ της ΕΕ να μπορεί να τους καπελώνει με καθεστωτικές δυνάμεις της δεξιάς και της αριστεράς, αλλά ο καιρός γαρ εγγύς.
Ιδίως τώρα που η Λεπέν απέδειξε ότι κι αυτή ανήκει στην ίδια κατηγορία με τους κυρίους του δικού μας νεοσύστατου κόμματος των δραχμιστών. Είναι κι αυτή οπαδός του διπλού ή παράλληλου νομίσματος σε συνεννόηση με τους Ευρωπαίους εταίρους της Γαλλίας, όπως ακριβώς προτείνει ο Σόιμπλε.
Επομένως σε ποια δεξιά ανήκουν οι κύριοι του κόμματος των δραχμιστών του Σόιμπλε; Στη δεξιά της υποτέλειας, του δοσιλογισμού και του ξεπουλήματος. Πασχίζουν να αναχαιτίσουν την πατριωτική έξαρση του δεξιού. Το ίδιο ακριβώς όπως επιχειρούν να κάνουν τα επίσημα κόμματα της αριστεράς με πρώτο το ΚΚΕ στους χώρους των αριστερών.
Επιχειρούν να υποβαθμίσουν το όλο πρόβλημα σε ένα αποκλειστικώς τεχνικό ζήτημα, που δήθεν μπορεί να λυθεί σε συνεννόηση με τους εταίρους. Λες και το νόμισμα είναι ένα απλό εργαλείο. Όπως μας λέει μέσα από την θαυμαστή εμβρίθεια των γνώσεών του κι ο κ. Κουτσούμπας.
Θέλουν να ξεχνάνε ότι εθνικό κρατικό νόμισμα,
- Προϋποθέτει άλλη κεντρική τράπεζα, που θα είναι πλήρως εθνικοποιημένη και απόλυτα ελεγχόμενη από το κοινοβούλιο της Ελλάδας.
- Προϋποθέτει αποκλειστική κυκλοφορία εντός της εθνικής οικονομίας με αποκλειστικό εκδοτικό δικαίωμα στο κράτος.
- Προϋποθέτει άλλο χρηματοπιστωτικό σύστημα απ’ αυτό που έχουμε σήμερα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της ελληνικής οικονομίας κι όχι στα μέτρα των ευρωπαϊκών χρηματαγορών.
- Προϋποθέτει έλεγχο στην κίνηση του κεφαλαίου, τι κεφάλαια εισέρχονται και τι εξέρχονται από την Ελλάδα.
- Προϋποθέτει καθεστώς προστασίας του εθνικού νομίσματος και απαγόρευση της κυκλοφορίας συναλλάγματος για δοσοληψίες εντός της εθνικής οικονομίας.
Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να υπάρξει εθνικό νόμισμα σε συνεννόηση με τους εταίρους και εντός ΕΕ; Ποιος δουλεύει ποιόν; Αν δεν υπάρχουν αυτές οι ελάχιστες δυνατές προϋποθέσεις, τότε δεν μιλάμε για εθνικό κρατικό νόμισμα, αλλά για κάτι άλλο. Τελείως διαφορετικό. Ενδεχομένως κάτι σαν τη μεσογειακή δραχμή που εξέδωσαν οι ιδεολογικοί και πολιτικοί πρόγονοι του Σόιμπλε στην Ελλάδα της ναζιστικής κατοχής προκειμένου να ξεκληρίσουν τη χώρα.
