ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ

«Ἔξω ἀπὸ τοὺς δρόμους τῶν ἀστόχαστων,
λειτουργὸς καὶ ψάλτης ὀρφικός,  

ἕναν ὕμνο ξαναφέρνω  

μιᾶς λατρείας πανάρχαιας πρὸς τὸ φῶς.  

Ἔτρεξε ὡς τὰ τώρα ὁ λογισμός μου,  

καταχωνιασμένος ποταμὸς  

ξάφνισμα στὸ βούισμα τῶν ἀνθρώπων  

τῆς κιθάρας μου ὁ ρυθμός.  

Νύχτα ξεκινῶ, νύχτ᾿ ἀνεβαίνω  

τὴ δυσκολανέβατη κορφὴ  

θέλω μόνος, θέλω πρῶτος  

τ᾿ ἀπολλώνιο φῶς νὰ χαιρετίσω,  

ἐνῶ κάτου στοὺς ἀνθρώπους  

θὰ εἶν᾿ ἀκόμα ὁ ὕπνος καὶ τὸ σκότος».  

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ