ΤΟ ΣΑΪΤΕΜΑ

«Καὶ χαμήλωσες, ὦ Φοῖβε, ἀπὸ τὰ ὕψη
τῶν Ὀλύμπων τῶν ἁγνῶν  

πρὸς τοῦ χαύνου τὴν πατρίδα,  

πρὸς τὴ χώρα τῶν ὀκνῶν.  

Κ᾿ ἔπαιξες τὴ λύρα, ἀνάβρυσμα  

παναρμονικῶν πηγῶν!  

Λόγια σ᾿ ἀπαντήσανε βαρήκοων  

καὶ περίγελα τυφλῶν.  

Τότε, σὰ νὰ γύρευες τὴν πλάση  

νὰ λυτρώσης ἀπὸ μόλυσμα,  

κι ἀπ᾿ τ᾿ ἀκάθαρτα ὅλα τὸν ἀέρα,  

ἔρριξες τὴ λύρα, κ᾿ ἔγινες  

σαϊτευτής, καὶ τὰ σαΐτεψες  

τῶν ἀνοήτων τὰ κοπάδια πέρα ὡς πέρα!» 

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ