Συμβαίνει
το εξής: όταν έχουμε περιπλανηθεί σε άλλες «γειτονιές», η επιστροφή στον οικείο
χώρο μας γεννά ιδιαίτερη ευχαρίστηση -αγαλλίαση είναι η πιο σωστή λέξη -μαζί με
την αίσθηση του δεσμού μας με αυτόν. Και μάλιστα η αίσθηση αυτή είναι πιο έντονη
σε κάθε νέα «προσάραξη» στο προσφιλές λιμάνι. Φυσικά, μιλάμε για πνευματικούς χώρους
και πνευματικές περιπλανήσεις. Και μπορεί στην περιδιάβασή μας να συναντήσουμε όμορφα,
ενδιαφέροντα και αξιόλογα «τοπία», αλλά πάντα σιγοκαίει η φωτιά της νοσταλγίας και
ο πόθος της επιστροφής στο «πάτριο έδαφος» της Διδασκαλίας μας. Κι από κάθε σύγκριση
βγαίνει ενισχυμένη! Πώς συμβαίνει αυτό; Με ποια ακαταμάχητη μαγεία μας έχει δέσει;
Βέβαια, καθένας
θα πει πως ο επιλεγμένος δρόμος του είναι ο πιο μαγικός για εκείνον, γι΄αυτό άλλωστε
και τον διάλεξε. Πράγματι, έτσι συμβαίνει. Παρ΄όλα αυτά, και -πιστεύουμε- αντικειμενικά,
η Άγκνι Γιόγκα έχει μια ισχύ, η οποία την καθιστά μοναδική. Είναι αλήθεια ότι πολλοί
θα αντιδράσουν με αρνητικότητα ή με αδιαφορία και μόνο στο άκουσμα του ονόματος
της Διδασκαλίας, απλώς και μόνο επειδή δεν ανήκει στην εθνική τους γλώσσα και επειδή
δεν γεννήθηκε στη δική τους χώρα. Βέβαια, άτομα αυτής της νοοτροπίας, τόσο περιορισμένης
αντίληψης, χωρίς περιεκτικότητα, δεν είναι κατάλληλα για την ατραπό αυτή, η οποία
εισάγει κατ΄ευθείαν στην Απειροσύνη, στο απεριόριστο, και καλλιεργεί στη συνειδητότητα
κατ΄εξοχήν τις ιδιότητες της περιεκτικότητας και της σύνθεσης.
Τα ονόματα,
οπωσδήποτε, δεν έχουν μεγάλη σημασία, δεν είναι παρά ονόματα. Εντούτοις, η σημασία
της Άγκνι Γιόγκα, πέραν του ότι είναι τόσο εύηχη, δεν είναι ξένη γλώσσα για κανέναν
μορφωμένο -ιστορικά και γλωσσολογικά- άνθρωπο, αφού ανήκει στη σανσκριτική, τη μητέρα
όλων των γλωσσών, και ηχεί τόσο πολύ σαν ελληνική ή λατινική, τις δύο αυτές αδελφές
γλώσσες, άμεσες θυγατέρες της σανσκριτικής. Και, πάντως, οι ρίζες των λέξεων όλων
των γλωσσών έχουν αναγωγή σ΄αυτή τη γλώσσα των Θεών, τη σανσκριτική.
Σε κάθε περίπτωση
όμως, αυτό το ζήτημα δεν έχει ιδιαίτερη σημασία παρά μόνο όσον αφορά το χαρακτήρα
αυτής της Διδασκαλίας, ο οποίος είναι υπερεθνικός, παγκόσμιος και πανανθρώπινος.
Και μπορεί όποιος θέλει να την αποκαλεί Επιστήμη της Ζωής, Τέχνη του Ζειν ή του
Σκέπτεσθαι, Ζωντανή Ηθική, Γιόγκα του Πυρός, κ.τ.λ.
Εκείνο που
είναι ιδιαίτερης σημασίας και συνιστά τη δυναμική της Άγκνι Γιόγκα είναι το ότι
χτυπά τη νότα του Νέου Κύκλου, του Νέου Κόσμου, του Νέου Ανθρώπου. Είναι ακριβώς
ο πρόδρομος αυτής της Νέας Ζωής. Σκοπός και ρόλος της είναι ακριβώς να εισαγάγει
στην Νέα Ζωή. Και πώς το κάνει αυτό; Διαμορφώνοντας την ανάλογη συνειδησιακή ποιότητα,
η οποία προϋποθέτει ένα νέο τρόπο σκέψης. Η σκέψη αποκτά τεράστια και καθοριστική
σπουδαιότητα στην Άγκνι Γιόγκα. Τα πάντα θα κριθούν και θα εξαρτηθούν από την ποιότητα
και το περιεχόμενο της σκέψης. Η σκέψη που θα γεννήσει το Νέο Ον είναι απεριόριστη,
παμπεριεκτική, σταθερή, δυναμική, καθαρή, πύρινη.
Βέβαια, θα
μπορούσαμε να πούμε απλώς: πύρινη. Επειδή ο τελευταίος προσδιορισμός εμπεριέχει
όλους τους άλλους, και πολλούς ακόμη. Γιατί πύρινη σκέψη σημαίνει σκέψη της καρδιάς.
Και η καρδιά είναι το όργανο, το οποίο μας συνδέει με όλα τα όντα και όλους τους
κόσμους. Έτσι, είναι και η γέφυρα για τους ανώτερους κόσμους. Και όταν μιλάμε για
«Νέο Κόσμο», αυτό σημαίνει ότι θα υπάρξει μια ριζική αναμόρφωση και μεταμόρφωση
της ζωής στη Γη. Δηλαδή θα υπάρξει μια μεγάλη αναβάθμιση σε όλους τους τομείς. Αναβάθμιση
σημαίνει εισαγωγή ποιοτήτων και τρόπων του ανώτερου Κόσμου στη γήινη ζωή. Το ωραιότερο
στοιχείο της Νέας Ζωής θα είναι το σπάσιμο των συνόρων. Όχι απλώς ανάμεσα στα έθνη
και στους λαούς, αλλά και ανάμεσα στους κόσμους. Ακόμα και ανάμεσα στο πριν και
το τώρα, στο τώρα και το μετά. Η ζωή θα φανεί ως μια ατέρμονη συνέχεια, μια ατέρμονη
εμπειρία. Υπάρχει μεγαλύτερη ευδαιμονία από τη βίωση αυτής της απειροσύνης; Ποια
ζωντανή ψυχή δεν θα ριγήσει από χαρά, δεν θα κατακλυστεί από ενθουσιασμό μπροστά
σε μια προοπτική; Αυτό το θαυμαστό πεπρωμένο είναι δυνατόν, είναι μέσα στο κοσμικό
σχέδιο και μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο από τη συνειδητότητα. Τόσο απλά! Αρκεί
να καταλάβει κανείς τη μεγάλη αλήθεια: ότι η συνειδητότητα είναι ο δημιουργός όλων
των πραγμάτων, όλων των καταστάσεων. Παν ό,τι υπάρχει δεν είναι παρά αποτέλεσμα
σκέψης, δηλαδή όλο το Σύμπαν δεν είναι παρά καταστάσεις της συνειδητότητας.
Αυτή λοιπόν
η θαυμαστή προοπτική είναι το πύρινο δώρο της Άγκνι Γιόγκα στην ανθρωπότητα. Είναι
τόσο απίστευτα ωραία, κι όμως αληθινή! Δεν έχουμε παρά να δεχτούμε το δώρο.
Βέβαια, μανιασμένη
είναι η αντίδραση των παλιανθρώπων -παλιών ανθρώπων- στην νέα προοπτική. Αλλά έτσι
γίνεται πάντα: το παλιό αντιτίθεται στο νέο, δεν παραδίδει τα σκήπτρα. Επικράτηση
όμως του παλιού σημαίνει καταστροφή. Πρέπει να αγωνιστούμε σθεναρά για τη νίκη.
Ποια τα όπλα μας; Η πληροφόρηση, η κατανόηση, η αποδοχή. Η πίστη και η αγωνιστικότητα.
Ποια η πανοπλία μας; Η πρόσδεση στην πνευματική μας Ηγεσία.
Η σύγκρουση
βέβαια θα είναι σκληρή, αδυσώπητη. Ήδη βιώνουμε μια χαοτική παγκόσμια κατάσταση.
Αυτή δεν έχει να κάνει μόνο με την οικονομική κρίση, η οποία άλλωστε αφορά κυρίως
το λεγόμενο δυτικό ημισφαίριο με το νοσηρό καπιταλιστικό του σύστημα, αλλά με τη
γενικότερη κλιματολογική και γεωλογική αναστάτωση -όλα αυτά τα αναμενόμενα, αφού
η χαοτική σκέψη γεννά χαοτικές καταστάσεις.
Κάθε οξυδερκής
παρατηρητής μπορεί να δει πώς τα διάφορα κατεστημένα -συνειδητοί και μη εκπρόσωποι
και υπηρέτες του παλιού- αγωνίζονται να παραμείνουν στην εξουσία (πολιτική, οικονομική,
θρησκευτική και κάθε είδους) σε βάρος της κοινής ευημερίας που την ποδοπατούν ανελέητα.
Όπλα τους η παραπληροφόρηση, η παραποίηση, η διαφθορά, η καταπάτηση κάθε ηθικού
νόμου.
Παρ΄όλα αυτά,
μέσα από την κρίση και το χάος, κάποια στιγμή θα ανατείλει ο Ήλιος του Νέου Κόσμου.
Η Κοινότητα, η Παγκόσμια Αδελφότητα του Φωτός, η Γενική Ευημερία, η Ομορφιά, η Πνευματικότητα
θα είναι βιωμένες πραγματικότητες. Αυτή είναι η διακήρυξη της Άγκνι Γιόγκα, της
Ατραπού της Καρδιάς. Αυτό το Κάλεσμα έχει σαλπίσει -και «ανάξιος όποιος ακούει τη
σάλπιγγα και δεν λέει παρών».
Ο μαγνήτης
της καρδιάς θα προσελκύσει τους αγωνιστές του Κοινού Καλού. Η Νέα Φυλή θα ευδοκιμήσει
και θα χτίσει τον κόσμο της. Αυτή τη νότα ηχεί η Διδασκαλία της Εποχής του Πυρός.
Γι΄αυτό είναι τόσο μαγική, τόσο μοναδική για όποιον μπορεί να αντιληφθεί την ήχησή
της. Κι εμείς, με τις μικρές μας δυνάμεις, αγωνιζόμαστε να κάνουμε αυτόν τον ήχο
πιο ευδιάκριτο, πιο προσιτό. Γιατί αυτόν τον ήχο τον αγαπάμε όσο τίποτε στον κόσμο.
Είναι η ψυχή μας, η χαρά μας, η δύναμή μας.
Αλλά αυτός
ο πολυαγαπημένος και ακριβός ήχος, ο Λόγος της Διδασκαλίας, εκτός από τον πανίσχυρο
κραδασμό του, διαθέτει και άλλη μια μαγεία -την κρυμμένη του ποίηση, άλλοτε αφανέστερη
και άλλοτε εμφανέστερη, αλλά πάντα υπαρκτή.
Κι έτσι, κάθε
φορά που επιστρέφουμε, μετά από περιηγήσεις σε άλλους κήπους, στον Κήπο του Μ.,
βλέπουμε τον ήλιο του να λάμπει ακόμη πιο φωτεινά!
