Η τηλεφωνική επικοινωνία Πούτιν-Τσίπρα και η πρόσκληση να επισκεφθεί την Μόσχα ο Έλληνας πρωθυπουργός την “σημαδιακή” 9η Μαίου -επέτειος της νίκης κατά του ναζισμού- δεν προέκυψε καθόλου ξαφνικά. Αφορμή για την αναθέρμανση των “παγωμένων” επί κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά ελληνορωσικών σχέσεων ήταν η στάση που κράτησε η Αθήνα, μόλις εξελέγη η κυβέρνηση Τσίπρα σχετικά με τις ευρωπαϊκές κυρώσεις κατά της Μόσχας. Όμως η αιτία είναι η δύσκολη θέση στην οποία επιχειρεί πρωτίστως η Γερμανία -με την ανοχή ή την αμέριστη συνεργασία όλων των δυτικών- να φέρει την ελληνική κυβέρνηση. Οι μόνοι που έχουν καταλάβει ότι η στάση του Βερολίνου και των δορυφόρων του οδηγεί την Ελλάδα αναγκαστικά στην “αυλή του Πούτιν” είναι οι Αμερικανοί. Το λένε και το γράφουν δημοσίως αλλά στην Γερμανία ούτε ακούν, ούτε διαβάζουν.
Οι αμερικανοί ανησυχούν γιατί πιθανότατα γνωρίζουν ότι αυτή την φορά η ελληνική στροφή προς την Μόσχα είναι “δουλεμένη” πολύ πριν προκηρυχθούν οι εκλογές και άρα είναι πολύ πιο ουσιαστική από άλλες προσπάθειες του παρελθόντος.
Δεν είναι τυχαίο ένα γεγονός που έγινε αρκετούς μήνες πριν τις εκλογές, την περίοδο που ακόμη ο Αντώνης Σαμαράς κατηγορηματικά απέκλειε κάθε ενδεχόμενο εκλογών.
Ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμαζόταν να επισκεφθεί το ΥΠΕΘΑ για να ενημερωθεί από την στρατιωτική ηγεσία. Στην Κουμουνδούρου είχε κληθεί μια ολιγομελής ομάδα απόστρατων με αξιόλογη σταδιοδρομία στις Ένοπλες Δυνάμεις,για να ενημερώσουν τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό που εντυπωσίασε τους απόστρατους ήταν ότι ο Τσίπρας επέμεινε πολύ σ΄ ένα θέμα που έμοιαζε -και μοιάζει- άκαιρο. Στην πιθανότητα εξοπλισμού της χώρας από την Ρωσία αν βέβαια αυτό κριθεί αναγκαίο . Το αναγκαίο είχε να κάνει με την ακραία πιθανότητα η Δύση στο πλαίσιο των πιέσεων που ο Τσίπρας ανέμενε ότι θα υπάρξουν, προχωρούσε όχι μόνο στο “οικονομικό στραγγάλισμα” της χώρας αλλά και στο “εξοπλιστικό εμπάργκο” ακόμη και για την προμήθεια ανταλλακτικών .
Όλοι οι απόστρατοι εξέφρασαν τις απόψεις τους οι οποίες λίγο πολύ ήταν ίδιες. Το ρωσικό οπλοστάσιο έχει αξιόλογη ποιότητα αλλά η προμήθεια οπλικών συστημάτων δεν είναι μια διαδικασία που μπορεί να εξελιχθεί με ρυθμούς τόσο γρήγορους όσο απαιτεί μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης σαν αυτή που τους τέθηκε ως σενάριο εργασίας. Επεσήμαναν βεβαίως ότι δεν ισχύει το ίδιο με την προμήθεια των απαραίτητων ανταλλακτικών για τα υπάρχοντα ρωσικά οπλικά συστήματα που διαθέτει η χώρα. Και πρώτα απ΄ όλα οι S-300. Αν λειτουργούν άψογα αυτά τα συστήματα δεν λύνεται το αμυντικό πρόβλημα της χώρας, αλλά σίγουρα πάρα πολλοί θα ανησυχήσουν. Κι όχι μόνο στην “γειτονιά” μας.
Η επιμονή Τσίπρα να ενημερωθεί για τις προοπτικές μιας στενής αμυντικής συνεργασίας με την Ρωσία λοιπόν δείχνει ότι η “στροφή προς το Κρεμλίνο” η οποία εκδηλώθηκε σχεδόν αμέσως από τις εκλογές και την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τυχαία.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι η προοτπική αυτή κρατά σε εγρήγορση τους αμερικανούς που δεν θέλουν ούτε γι΄ αστείο να σκέφτονται ότι η Ελλάδα θα έρθει πιο κοντά στην Ρωσία του Πούτιν. Και είναι επίσης σίγουρο ότι θα κάνει τα πάντα για να αποφευχθεί αυτό το ενδεχόμενο. Αυτό περιλαμβάνει και τις πιέσεις στην “γερμανική Ευρώπη” να πάψει να φέρεται “εμμονικά” και αυτοκαταστροφικά. Κανείς δεν μπορεί να στοιχηματίσει ότι οι αμερικανοί αυτή τη φορά θα τα καταφέρουν.
