H Ρωμαϊκή αυτοκρατορία το 116 μ.Χ.
Θυμίζει κάτι από τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση. Με τη διαφορά ότι σήμερα είναι η Γερμανία αντί της Ιταλίας που κάνει την αυτοκρατορία...
Δεν υπάρχει ρήτρα βοήθειας ή αλληλεγγύης στους θεσμούς της ΕΕ
Oι Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχουν ρήτρα οικονομικής αλληλεγγύης, ή βοήθειας, ή δικαιώματος χώρας-μέλους σε τέτοια βοήθεια, ή αλληλεγγύη από τις υπόλοιπες χώρες-μέλη, ή από τους θεσμούς της ΕΕ. Η χρεοκοπία κράτους-μέλους θεωρείται από τους θεσμούς της ΕΕ εσωτερικό πρόβλημα της χώρας-μέλους.
Επίσης, στις Συνθήκες της ΕΕ, έχει θεσπιστεί η πλήρης νομική ασυλία της ΕΕ και των χωρών-μελών από ενδεχόμενη χρεοκοπία μιας χώρας-μέλους της ευρωζώνης.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απαγορεύεται να δανείζει χρήματα στην ΕΕ ή στις χώρες-μέλη σύμφωνα με το Άρθρο 123 της Συνθήκης της Λισαβόνας (TFEU). http://www.lisbon-treaty.org/wcm/the-lisbon-treaty/treaty-on-the-functioning-of-the-european-union-and-comments/part-3-union-policies-and-internal-actions/title-viii-economic-and-monetary-policy/chapter-1-economic-policy/391-article-123.html
Ο μόνος υπαινιγμός για πιθανότητα βοήθειας της ΕΕ σε χώρα-μέλος που αντιμετωπίζει πρωτοφανείς φυσικές καταστροφές είναι στο Άρθρο 122 της Συνθήκης αυτής, αλλά δεν συνιστά δικαίωμα της πληττόμενης χώρας-μέλους. Επαφίεται στη καλή θέληση των θεσμών εάν θα το δώσουν.
Μόνο ΕΞΩ από ΕΕ και ευρώ μπορεί ένα κράτος να κάνει επανεκκίνηση της οικονομίας του.
Επειδή οι χώρες-μέλη της ευρωζώνης δεν μπορούν να κόβουν ευρώ, ούτε έχουν ανεξάρτητη οικονομική πολιτική, δεν μπορούν να χρεοκοπήσουν εντός ευρώ. Μόνο με εθνικό νόμισμα μπορούν να το κάνουν. Μια χώρα-μέλος μπορεί να αποχωρήσει από το ευρώ αφού αποχωρήσει πρώτα από την ΕΕ, βάσει του Άρθρου 50 της Συνθήκης της Λισαβόνας. http://www.lisbon-treaty.org/wcm/the-lisbon-treaty/treaty-on-European-union-and-comments/title-6-final-provisions/137-article-50.html
Πως στραγγαλίζει το ευρώ και η ΕΕ τις χώρες-μέλη
Αρχικά, για να μπει μια χώρα στην ευρωζώνη, πρέπει να πληροί ορισμένα αυστηρά οικονομικά κριτήρια, με μειωμένα ελλείμματα κρατικών προϋπολογισμών, συγκεκριμένα ποσοστά ΑΕΠ και ανάπτυξης που είναι γνωστά ως "κριτήρια Μάαστριχτ".
Έτσι, τα μεγάλα ελλείμματα στους προϋπολογισμούς των χωρών-μελών της ΕΕ κατ’ αρχήν απαγορεύονταv μέσω των κριτηρίων της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Στη πορεία, επειδή ούτε η Γερμανία ούτε η Γαλλία μπόρεσαν να εκπληρώσουν τα κριτήρια αυτά, κι επειδή δεν μπορούσαν να τα διαγράψουν από τη Συνθήκη, πρόσθεσαν εξαιρέσεις που δικαιολογούσαν τις παρεκκλίσεις τους.
Επιπλέον, επινόησαν και εξωθεσμικούς μηχανισμούς δανειοδότησης των χρεωμένων χωρών-μελών (ΕFSF, ESM) ώστε να κερδίζουν μέσω της γνωστής τοκογλυφίας των κρατικών ομολόγων και των κρατικών περιουσιακών στοιχείων που έχουν αυτά τα ομόλογα ως εγγύηση. Οι μηχανισμοί αυτοί στην ουσία απέφεραν τεράστια κέρδη από τη πίσω πόρτα, δηλαδή παράνομα, στη μοναδική τράπεζα που μπορεί να κόβει ευρώ ή να δίνει άδεια κοπής ευρώ σε άλλες κεντρικές τράπεζες, δηλαδή στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα η οποία εδρεύει στη Φραγκφούρτη, χάρις στους τόκους και στις κατασχέσεις των εγγυήσεων (κρατικών περιουσιών υπερχρεωμένων χωρών-μελών) των ομολόγων.
Επιπλέον, τα δάνεια με ομόλογα των χωρών-μελών πηγαίνουν μόνο για σώσιμο των ιδιωτικών τραπεζών τους με συνεχή ανακεφαλαίωσή τους. Για να ξεπληρώνουν τις δόσεις των δανείων οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών-μελών φορολογούν τους λαούς τους αντισυνταγματικά, κι έχουμε στην ουσία ύφεση, κατασχέσεις ιδιωτικής περιουσίας, καλπασμό ανεργίας, απολύσεις, λιμοκτονίες και αυτοκτονίες στους λαούς γι αυτό το λόγο.
Η συνεχής επιτήρηση της Commission στις χώρες-μέλη είναι θεσμοθετημένη
Το Άρθρο 126 παρ. 1 της Συνθήκης TFEU http://www.lisbon-treaty.org/wcm/the-lisbon-treaty/treaty-on-the-functioning-of-the-european-union-and-comments/part-3-union-policies-and-internal-actions/title-viii-economic-and-monetary-policy/chapter-1-economic-policy/394-article-126.html επιβάλλει στις κυβερνήσεις των χωρών-μελών να αποφεύγουν υπερβολικά δημόσια ελλείμματα. Και αυτό όχι μόνο για τις χώρες-μέλη της ευρωζώνης, αλλά και για τις χώρες που είναι στην ΕΕ έχοντας διατηρήσει το εθνικό τους νόμισμα. Για τις πρώτες επιβάλλει δημοσιονομικό έλεγχο προϋπολογισμών κι ελλειμμάτων για την τήρηση των κριτηρίων. Εάν η Commission διακρίνει μεγάλα ελλείμματα σε μία χώρα-μέλος, υποβάλλει σχετική έκθεση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Εάν και το Συμβούλιο κρίνει ότι η χώρα-μέλος όντως έχει παρεκκλίνει, της κάνει αρχικά συστάσεις συμμόρφωσης εντός ορισμένης χρονικής προθεσμίας. Εάν η χώρα-μέλος δεν συμμορφωθεί, τότε το Συμβούλιο της επιβάλλει μέτρα μείωσης του ελλείμματός της εντός ορισμένης προθεσμίας.
Η Commission σε συνεχιζόμενη μη μείωση ελλείμματος μιας χώρας-μέλους και μη τήρηση των προθεσμιών, επιβάλλει γενικό έλεγχο, πρόστιμα, και εμπράγματες εγγυήσεις για να επιτρέψει την δανειοδότηση της υπερχρεωμένης χώρας-μέλους μέσω των μηχανισμών που δημιούργησε εξωθεσμικά (ΕFSF, ESM) και που στο άρθρο 126 διαφαίνονται. Τέλος, η Commission έχει, όπως λέει στο τέλος του Άρθρου 126 της Συνθήκης της Λισαβόνας (TFEU), επισυνάψει στις Συνθήκες της ΕΕ ένα ξεχωριστό Πρωτόκολλο Διαδικασίας Υπερβολικών Ελλειμμάτων.
Την παραπάνω διαδικασία έχουμε ήδη βιώσει στην Ελλάδα από το 2010 συνεχώς.
EΓΚΑΘΙΔΡΥΘΗΚΕ
ΘΕΣΜΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΕ ΑΠΟ ΤΗΝ COMMISSION
Με το Άρθρο 121 ΤFEU της Συνθήκης της Λισαβόνας http://www.lisbon-treaty.org/wcm/the-lisbon-treaty/treaty-on-the-functioning-of-the-european-union-and-comments/part-3-union-policies-and-internal-actions/title-viii-economic-and-monetary-policy/chapter-1-economic-policy/389-article-121.html και με το Άρθρο 136 της ίδιας Συνθήκης http://www.lisbon-treaty.org/wcm/the-lisbon-treaty/treaty-on-the-functioning-of-the-european-union-and-comments/part-3-union-policies-and-internal-actions/title-viii-economic-and-monetary-policy/chapter-4-provisions-specific-to-member-states-whose-currency-is-the-euro/404-article-136.html
θεσπίζεται η συνεχής οικονομική επιτήρηση όλων των χωρών-μελών της ευρωζώνης από την Commission.
Ο ρόλος του Συμβουλίου είναι υποβαθμισμένος.
