Έχουμε πόλεμο, μωρό μου!
Σε αντίθεση με τους μαστουρωμένους νεοέλληνες (που δεν ψήφισαν γιά πρωθυπουργό, αλλά γιά μπέϋμπη σίττερ – γιά να μη φύγουν απ’ τον παιδότοπο, που έχουν κατασκευάσει στα μυαλουδάκια τους), συμφωνώ απόλυτα με το σύνθημα στους τοίχους. Μόνο που θα διαφωνήσω με πολλούς, ως προς την έκταση αυτού του πολέμου.
Βλέπετε, κάθε πόλεμος έχει καί την προπαγανδιστική πλευρά του. Την ψυχολογική. Τη διαμάχη ανάμεσα στ’ αρχέγονα σύμβολα των αντιπάλων.
Την οποία, όμως, παρά το ότι βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, ελάχιστοι βλέπουν. Κι ακόμη λιγώτεροι κατανοούν άριστα τα αίτιά της καί την έκτασή της, ή προβλέπουν την εξέλιξή της – αλλά εδώ ακριβώς θα βάλει ένα χεράκι ο γράφων.
Τρείς πρόσφατες ειδήσεις δείχνουν περίτρανα το πού βρισκόμαστε:
- Στο Οξαποδουήλ, έρχονται οξαποδαίοι μπάτσοι καί κλείνουν -με το «έτσι γουστάρουμε»- τον Πανάγιο Τάφο (δηλ. τον ναό με το Άγιο Φώς).
- Καθάρματα της «Ίσις» κομματιάζουν αρχαία αγάλματα στο Ιράκ. (Αυτή η «Ίσις» θά ‘πρεπε κανονικά να λέγεται «Αϊσά», δηλ. νά ‘χει το όνομα μιάς απ’ τις συζύγους του καραοβραίου προφήτη τους. Αλλά τα «παλληκάρια» τις σημαντικές εντολές τις λαμβάνουν απ’ αλλού, όχι απ’ το Κοράνι.)
- Καλόγερος στην Ανάφη κομματιάζει ό,τι βρέθηκε απ’ τον αρχαίο ναό του Απόλλωνα, γιά ν’ αποκτήσει τζάμπα οικοδομικά υλικά γιά τον ναό του προφήτη Ηλία. (Αυτή η είδηση είναι πεντέμιση χρόνια μπαγιάτικη, αλλά την ανέσυραν μερικά ιστολόγια -πχ εδώ- ως «ηχώ» της προηγούμενης.)
Προσωπικά, αμέσως έριξα φώς στα «παρασκήνια» των παραπάνω ειδήσεων. Όμως, με προβληματίζει (ελαφρώς) το γεγονός ότι, ενώ πολλοί συν-Έλληνες καί πολλές συν-Ελληνίδες έχουν αρχίσει να ξυπνάνε, δεν κάνουν τα αμέσως επόμενα λογικά βήματα. (Η εμπειρία του καθενός μας στον χειρισμό τέτοιων θεμάτων δεν αποτελεί καθοριστικό παράγοντα.)
Γιά παράδειγμα, διαβάζοντας την πρώτη είδηση, ουδείς, επαναλαμβάνω: ουδείςαναρωτήθηκε ποιός έδωσε την εντολή γιά το κλείσιμο του ναού του Παναγίου Τάφου. Τί, δηλαδή; Έτσι, ξαφνικά, τους τσίμπησε μυίγα τους οξαποδαίους; Πιό πριν, επί …αιώνες ολόκληρους, δεν τους ενοχλούσε ο ναός μέχρι …κλεισίματος;
Ακόμη κι όσοι γνωρίζουν καλά Ιστορία, πιστεύω πως θεωρούν εντελώς φυσιολογικό το γεγονός αυτό (κάπως σαν φυσικό φαινόμενο, δηλαδή), εφ’ όσον οι σιωνιστές εξ ορισμού δεν γουστάρουν την Ορθοδοξία των Ελλήνων.
Άμ, δέ!
Όχι πως δεν ισχύουν τα περί σιωνιστών, αλλά σας δίνω έτοιμη την απάντηση, γιά να μην ψάχνετε (κι οι εξηγήσεις παρακάτω) : Η εντολή ήρθε κατ’ ευθείαν απ’ το Βατικανό.
Χαμογελάτε ειρωνικά; Μην το κάνετε – θα σας τα σβήσω τα χαμογελάκια! Διότι, στην περίπτωση της Ανάφης, όλοι θυμήθηκαν το περιβόητο φιλμάκι του σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά (με τη σκηνή, όπου καλόγεροι καταστρέφουν τις μετόπες του Παρθενώνα), αλλά ουδείς, επαναλαμβάνω: ουδείς θυμήθηκε τον Ιάσονα με τους Αργοναύτες. Αυτοί ανήγειραν τον πρώτο γραπτώς αναφερόμενο βωμό του Απόλλωνα στο νησί, από τον οποίο καί ονομάστηκε το νησί «Ανάφη», ανιστόρητε καί τεμπέλαρε τυχαίεαναγνώστη μου. Που βαρυέσαι να ρίξεις μιά ματιά έστω καί στη Γουΐκι, να δεις πώς στην ευχή βρέθηκε ναός του Απόλλωνα σ’ ένα τόσο δα -κι άνευ σημαντικής ιστορικής παρουσίας- νησάκι στη μέση του Αιγαίου. (Μπας καί σε καταδεχτεί, να ρίξει φως στο μυαλουδάκι σου ο Αιγλήτης-Αναφαίος Απόλλων.)
Όταν, λοιπόν, κάποιος δεν βλέπει τα εύκολα, πώς μπορεί να (δοκιμάσει να) δει τα δυσκολώτερα;
Προσωπικά, αντιπαθώ τη θολούρα. Τις «φλού» καταστάσεις, τα ψέμματα, τις μή πλήρεις αλήθειες, τα δήθεν. Κι ακόμα χειρότερα, τις αλήθειες «εξ αποκαλύψεως», ή όσες «εξηγήσεις» ρίχνουν την ευθύνη στην τύχη. Οι καταστροφές αγαλμάτων καί το κλείσιμο του ναού της Αναστάσεως δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε μεμονωμένα, ούτε περιστασιακά, ούτε ασύνδετα μεταξύ τους γεγονότα. Έτσι, βάζω τα πράγματα στη θέση τους μία καί καλή… ξεκινώντας με λίγη θεωρία.
……………
Η ευθεία Γής-Ηλίου κατά την 21η Μαρτίου εκάστου έτους δείχνει ένα σημείο του ζωδιακού κύκλου, που ονομάζεται «εαρινόν σημείον». Η τροχιά, τώρα, της Γής είναι μία έλλειψη, της οποίας οι «μύτες» κάθε χρόνο μετατοπίζονται δεξιοστρόφως (όπως κοιτάζουμε την τροχιά της Γής σε κάτοψη από πάνω – βλέπε κόκκινο βέλος στο σχήμα), δηλαδή ανάστροφα στον ζωδιακό κύκλο, με ρυθμό μία μοίρα κάθε 72 έως 75 χρόνια. Εφ’ όσον περιστρέφονται οι «μύτες» (κι ολόκληρη η έλλειψη της τροχιάς), τότε περιστρέφεται καί το «εαρινόν σημείον» με την ίδια φορά καί με τον ίδιο ρυθμό.
Όλο αυτό το φαινόμενο ονομάζεται «μετάπτωση των ισημεριών». Το «εαρινόν σημείον» στο σχήμα πέφτει πάνω στην προέκταση της ευθείας 21 Μαρτίου – 23 Σεπτεμβρίου προς το μέρος του θεατή. (21 Σεπτεμβρίου γράφεται συνήθως, 23 λέει το σχήμα. Μικρό το κακό.)
Τώρα, αφού η περιστροφή αυτή των «μυτών» (καί του «εαρινού σημείου») διαρκεί περίπου 26,000 χρόνια (συν ή πλην κάτι ψιλά), τότε το «εαρινόν σημείον» σημαδεύει ένα ζώδιο γιά κάποιες χιλιάδες χρόνια, καί μετά σημαδεύει το προηγούμενο. Καί ούτω καθ’ εξής. Η περίοδος αυτή, κατά την οποία το «εαρινόν σημείον» παραμένει σ’ ένα ζώδιο, ονομάζεται «Εποχή του… (συν όνομα ζωδίου)«, ή «μεγάλος μήνας». Πχ «Εποχή του Ταύρου».
Εάν, λοιπόν, διαιρέσουμε την περίοδο πλήρους περιστροφής διά του 12 (ζώδια), τότε βρίσκουμε 2,167 χρόνια ανά «Εποχή». Αλλά, γιά μερικούς ερευνητές, η διάρκεια κάθε τέτοιας «Εποχής» είναι συζητήσιμη, εφ’ όσον τα ζώδια δεν έχουν όλα ίσο πλάτος. Γιά παράδειγμα, τώρα που διανύουμε την «Εποχή των Ιχθύων», πρέπει να θυμόμαστε πως οι Ιχθύες είναι ένας από τους μεγαλύτερους σε έκταση ζωδιακούς αστερισμούς,…
…καταλαμβάνοντας ένα ουράνιο «παραλληλόγραμμο» περίπου 70° πλάτος x 30° ύψος. (Στο σχήμα, παρμένο από το πρόγραμμα Stellarium, κάθε κουτάκι είναι 10 επί 10 μοίρες ουρανογραφικών συντεταγμένων.) Εάν, λοιπόν, η «Εποχή των Ιχθύων» άρχισε το -ανύπαρκτο- «έτος μηδέν» της χρονολογίας μας, τότε πρέπει να τελειώσει κάπου το 5,050 μΧ!
Ωστόσο, επειδή ακριβώς η ζωδιακή μυθολογία αναφέρεται σ’ έναν ιδεατό ζωδιακό κύκλο με 12 ζώδια ίσου πλάτους 30 μοιρών, καί όχι στον πραγματικό ζωδιακό, τότε η Εποχή των Ιχθύων σταματάει κάπου το 2,150 μΧ.
Ν’ αναφέρω εδώ την προσωπική μου πεποίθηση, ότι πίσω από την Αστρολογία κρύβεται κάτι άλλο, άγνωστο ακόμη (πιθανώς εναλλαγή κάποιων ηλεκτρομαγνητικών πεδίων) – καί η Αστρολογία απλώς προσφέρει μιά όμορφη ορολογία, γιά να περιγράφουμε αυτό το φαινόμενο. Όθεν, συμφωνώ με τον ιδεατό ζωδιακό των 12 ζωδίων των 30 μοιρών πλάτους. (Υπάρχει κι ακόμη ένας λόγος, περί του οποίου λίγο παρακάτω.)
Όπως γράφει η αστρολογική θεωρία, κάθε τέτοια «Εποχή» χρωματίζει τους λαούς με τα χοντρά χαρακτηριστικά του αντιστοίχου ζωδίου. (Δες πχ εδώ, αν καί το άρθρο υποστηρίζει επίσης την πολική δυϊκότητα του φαινομένου.) Έτσι -καί ως παράδειγμα-, από την έναρξη της (τωρινής) Ιχθυακής Εποχής, οι λαοί συμπεριφέρονται σαν κοπάδια ψηφοφόρωνψαριών: άγονται καί φέρονται ανερμάτιστοι, όπου φυσάει ο άνεμος.
Εκείνο που δεν γράφει η αστρολογική θεωρία (αλλά τό ‘γραψα εγώ), είναι πως κάθε τέτοια «Εποχή» έχει τον αρχηγό της. Τον θεό της, ο οποίος τυγχάνει (ως ομώνυμος πλανήτης) κύριος του «κατοπτρικού» ζωδίου της «Εποχής» αυτής, με «καθρέφτη» τον άξονα 15° Λέοντος-15° Υδροχόου. (Το «κάτοπτρο των θρησκειών», όπως το ονόμασα.) Καί ο οποίος επιβάλλει την κυρίαρχη θρησκεία της «Εποχής».
(Μην απορείτε με το σχήμα. Αναφέρεται σε περίοδο μετάπτωσης 27,000 χρόνια,
εξ ής καί η μεγαλύτερη αναγραφόμενη διάρκεια των «Εποχών»,
καί απεικονίζει τον ζωδιακό «από πάνω». Σαν να τον έβλεπε ο Θεός από πολύ ψηλά!)
Πχ η Ιχθυακή Εποχή έχει αφεντικό τον (κύριο του Αιγόκερω) Κρόνο, η προηγούμενή της Εποχή του Κριού τον (κύριο του Τοξότη) Δία, καί ούτω καθ’ εξής. Η Ιχθυακή Εποχή έχει επίσης ως κύριο θεό της «κρατούσας θρησκείας» της τον Κρόνο. (Γιά την ακρίβεια, είναι ο -φανερός, ή συγκαλυμμένος- θεός καί των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών – ιουδαϊσμού, χριστιανισμού, μωαμεθανισμού.)
Όχι πως οι θεοί αυτοί δεν λατρευόντουσαν / λατρεύονται καί σ’ άλλες περιόδους (προγενέστερες, σύγχρονες, ή μεταγενέστερες), ανεξαρτήτως «Εποχής», αλλά η κυρίαρχη θρησκεία παγκοσμίως έχει τα κύρια χαρακτηριστικά του «αφέντη» της κάθε Εποχής. Γιά να είμαι ακριβής, η θρησκεία των Ελλήνων καί των λαών γύρω από την Ελλάδα – διότι πχ το Σίντο δεν έχω μελετήσει σε τί νόμους μεταβολών υπάγεται. Αλλά μάλλον, αφού η γνωστή («Δυτική») Αστρολογία είναι παιδί της Ελλάδας, τότε ορίζει ένα «μάτριξ» που αφορά κατά κύριο λόγο εμάς τους Έλληνες.
Οι αστρολογικές «Εποχές» εναλλάσσονται ομαλά, όσον αφορά τη δημιουργία καί τη διάχυση των ιδεών/θρησκειών, κι ανώμαλα, όσον αφορά την αποδοχή αυτών των ιδεών/θρησκειών. Δηλαδή: Οι ιδέες της Ιχθυακής Εποχής άρχισαν να γεννιούνται καναδυό αιώνες πριν το επίσημο ξεκίνημά της, συνυπήρξαν επί αρκετούς αιώνες με τις παλιότερες ιδέες/θρησκείες, αλλά δεν επικράτησαν αναιμάκτως. (Βλέπε διαμάχη χριστιανισμού με «εθνικούς».) Οι δε ιδέες της Υδροχοϊκής Εποχής βλέπουμε όλοι πως έχουν ήδη ξεκινήσει εδώ καί δεκαετίες. (Αυτός είναι ο λόγος, που ανέφερα παραπάνω, που δείχνει ότι η διάρκεια κάθε «Εποχής» δεν υπερβαίνει το ένα δωδέκατο της διάρκειας της μετάπτωσης.)
Πάντως, ειδικά ο Κρόνος είναι άγριος θεός, καί δεν φημίζεται γιά ευγένειες. Γιά να επιβληθεί η λατρεία του Κρόνου (ο πρώϊμος χριστιανισμός, που ήταν συγκαλυμμένος ιουδαϊσμός – και το ισλάμ, έξι αιώνες αργότερα), η αρχαία θρησκεία των Ελλήνων (δηλ. η θρησκεία του Διός) δολοφονήθηκε, όπως καί οι πιστοί της. Οι τελευταίοι σε μερικές περιπτώσεις όχι απλά δολοφονήθηκαν, αλλά γενοκτονήθηκαν από τους επιφανείς πιστούς του Κρόνου, τους ιουδαίους. Οι αρχαίοι Ελληνικοί ναοί έγιναν κομμάτια, τα αγάλματα το ίδιο. Γνωστά αυτά, καί χρειάστηκε κυρίως η μεγαλοφυΐα του Βασιλείου του Μεγάλου, ο οποίος (δίκην Ηρακλή …αντίστροφου) άλλαξε τον ρούν στο ποτάμι με τα ιουδαιόσκατα, που κόντευε να μας πνίξει.
Ιστορικώς, οι πιστοί του Κρόνου έδωσαν «τα ρέστα τους» στην αρχή της Ιχθυακής Εποχής, όταν κατάφεραν με διαρκείς δολοφονίες / γενοκτονίες των Ελλήνων (της υποχωρούσας εποχής του Κριού) σχεδόν να μηδενίσουν όλες τις εκφράσεις του μέχρι τότε Ελληνικού πολιτισμού, του πολιτισμού του Διός. Γιά κάμποσους αιώνες αισθανόντουσαν νικητές, οπότε δεν ανησυχούσαν ιδιαιτέρως μ’ εμάς. Φυσικά, εάν έβλεπαν έστω υποψία αναβίωσης της Ελλάδας, επενέβαιναν με άγριες διαθέσεις καί καταστροφικά (γιά εμάς) αποτελέσματα.
Όμως, ακριβώς τα ίδια κάνουν καί τώρα. Όχι επειδή η Ελλάδα έγινε ξαφνικά υπερδύναμη, αλλά επειδή ο Κρόνος καταλαβαίνει την αδήριτη νομοτέλεια, που του λέει πως οσονούπω πρέπει να ξεκουμπιστεί απ’ τον θρόνο, διότι τέλειωσε η βασιλεία του.(Κατ’ αναλογίαν, θυμηθείτε πως οι Γερμαναράδες του Γ’ Ράϊχ διέπραξαν τα χειρότερα εγκλήματά τους το καλοκαίρι καί το φθινόπωρο του 1944, όταν τα μάζευαν να ξεκουμπιστούν απ’ την Ελλάδα.) Κι επειδή -επιπλέον- η Ελλάδα το 1829, με «ψευτορωμαίϊκο» ή μη, όχι απλώς «αναβίωσε»… Γι’ αυτό κι η λύσσα των σημερινών πιστών του Κρόνου εναντίον μας είναι αβυσσαλέα. Εν όψει της Εποχής του Υδροχόου, παίζουν τα ρέστα τους οι άνθρωποι ( ; ) – κατά το κοινώς λεγόμενον.
Υπενθυμίζω ότι η διαμάχη των πιστών του Δία καί του Κρόνου (κι όχι μόνο των πιστών, αλλά καί των αντιστοίχων ιδεών τους) είναι αρκετά παλιότερη, καί ανεξάρτητη «Εποχών». Μόνο που -ένας λόγος παραπάνω!- εντάθηκε τα τελευταία τέσσερεις χιλιάδες (καί κάτι) χρόνια, κατά την Εποχή του Κριού καί αυτή των Ιχθύων. Αφού οι αντίστοιχοι θεοί-κυβερνήτες αυτών των «Εποχών» συμβαίνει να είναι (διαδοχικά) ο Ζεύς καί ο Κρόνος.
Τους εικοσιέναν αμέσως προ Χριστού αιώνες, λοιπόν, η λατρεία του Διός καί το μεγαλείο της Ελλάδας έφτασαν στην κορύφωσή τους. Αλλά δεν εξοντώσαμε το «αντίπαλον δέος», τους οπαδούς του Κρόνου. Κι έτσι, αυτοί βρήκαν την ιστορική τους ευκαιρία να μας επιτεθούν, γιά να πάρουν τη ρεβάνς τους επόμενους 21 αιώνες, μέχρι σήμερα – με τα γνωστά αποτελέσματα.
Ωστόσο, η Ελλάδα παρέμεινε Ελλάδα, καί οι Έλληνες παρέμειναν Έλληνες. Που σημαίνει ότι ουδέποτε παραιτηθήκαμε των εθνικών καί λοιπών αξιών / αξιώσεών μας.
Εφ’ όσον, λοιπόν, με τη βοήθεια των παραπάνω, συνειδητοποιήσετε πως ο εχθρός είναι ο Κρόνος, τότε όλα μα όλα θα ξεκαθαρίσουν. Θα διαλυθεί η ομίχλη! Κι εφ’ όσον αντιλαμβάνεστε πως (στις ειδήσεις της αρχής του άρθρου μας) βλέπετε το καθαρά θρησκευτικό μέρος του ήδη μαινομένου πολέμου των πιστών του Κρόνου με τους πιστούς του Διός Έλληνες, τότε όλα μα όλα θα μπούν στη θέση τους…
…καί θα γνωρίζετε άριστα τί να πράξετε στο εξής.
Αλήθεια, με τί μοιάζουν οι πιστοί του Κρόνου; Πώς είναι;
Τα σωματικά τους χαρακτηριστικά μπορεί να είναι οποιαδήποτε, καί δεν τους διαφοροποιούν από τους ομοφύλους τους πιστούς οποιασδήποτε άλλης θρησκείας. Όμως, τους διαφοροποιούν απόλυτα τα ψυχικά τους καί συμπεριφορικά τους χαρακτηριστικά.
Παρένθεση: Δεν υπεισέρχομαι στη (λίαν ενδιαφέρουσα) αφήγηση της φυλετικής προέλευσης των πιστών του Κρόνου. Έχω μαζέψει υλικό γιά ένα εκτενές άρθρο, καί επιπροσθέτως προετοιμάζω ένα αφήγημα. Επιτροχάδην, θα πω ότι οι πρώτοι ιστορικώς ανιχνεύσιμοι πιστοί του Κρόνου είναι οι Άτλαντες, οι οποίοι επί της βασιλείας του Κρόνου έβλεπαν ν’ ανατέλλουν χρυσές αυγές ημέρες – όπως λέει κι η Μυθολογία μας. Αργότερα, γύρω στο 5,500 πΧ, οι απόγονοι των υπολειμμάτων του πάλαι ποτέ στρατού των Ατλάντων του 9,600 πΧ, που έκαναν επιδρομές στην Ελλάδα από τις βάσεις τους στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, επέβαλαν (βιαίως, εννοείται) τη θρησκεία τους μαζί με τα βάρβαρα έθιμά της (ανθρωποθυσίες, κτλ) σε μιά μερίδα Ελλήνων Πελασγών. (Παράβαλε τον εξισλαμισμό των Ελλήνων μετά το 1453.) Κι από τους κρόνιους Πελασγούς (κυρίως τις πελασγικές φυλές Βενιαμίν καί Ιούδα) προήλθε η σημερινή ιουδαϊκή θρησκεία… συν το Σχίσμα των Εκκλησιών.
Αν απορείτε γι’ αυτό το τελευταίο, θα σας πω ότι το Βατικανό ουσιαστικά είναι η θρησκευτική έκφραση των παναρχαίων κρονίων Πελασγών της Ιταλικής χερσονήσου. Γι’ αυτό καί (ισχυρίζομαι πως) κατέχει την πρωτοκαθεδρία ανέμσα στους πιστούς του Κρόνου, καί οι ραββίνοι είναι παρακάτω ιεραρχικώς. Καί γιά να μη σας μείνει καμμία αμφιβολία: ο διαμήκης άξονας του Αγίου Πέτρου της Ρώμης δείχνει κατ’ ευθείαν προς τη μαθηματική Δύση. (Πολύ «χριστιανικός » ναός, τί να σας πω!) Προς την πάλαι ποτέ Ποσείδια, πρωτεύουσα της Ατλαντίδας, σε γεωγραφικό πλάτος 41° 54′.
(Βέβαια, γιά να οριστεί ακριβώς η θέση της Ποσείδιας, χρειάζεται τουλάχιστον ακόμη μία -γεωδαιτική- ευθεία. Όντως υπάρχει αυτή, καί ορίζεται από εδώ. Υφίσταται καί κάτοψη του ναού του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, αλλά δυστυχώς τα σχεδιασμένα σημεία του ορίζοντα είναι εντελώς αλαλούμ.)
Όσον αφορά το ποιόν των πιστών του Κρόνου, η Ελληνική Μυθολογία δεν αφήνει κενό γιά παρερμηνείες καί σούξου-μούξου κουβεντολόϊ. Ο Κρόνος τρώει ζωντανά παιδιά (ακόμη κι αν είναι τα δικά του), μισεί τη νεολαία καί την ελευθερία, όπως μισεί κάθε αμφισβήτηση στο πρόσωπό του, όντας άκρως αρχομανής. (Θυμηθείτε: «Ουκ έσονταί σοι θεοί έτεροι, πλην εμού.» Η ψευδεπίγραφη «πανθρησκεία» δεν είναι τίποτ’ άλλο, παρά η ενοποίηση καί υποταγή όλων των θρησκειών σε μία θρησκεία, τη θρησκεία του Κρόνου.) Το δε ισλάμ αποκαλεί τους πιστούς του «μουσλίμ», δηλαδή υποταγμένους – καί φυσικά, η όποια ατομική τους ελευθερία πάει περίπατο μπροστά στον θεό-αφέντη (με τον βούρδουλα καί τα «ού» αυτό, «ού» εκείνο). Μην απορείτε, λοιπόν, όταν βλέπετε τα μούσλιμζ να προβάλουν αιτήματα εντελώς ακατανότητα γιά τον Έλληνα του Διός.
Εφ’ όσον, τώρα, οι πιστοί του Κρόνου πάνε να μοιάσουν στον θεό τους, πράττουν διάφορα προς τούτο. Πχ, σάν καλές κι υποταγμένες μαϊμούδες, περιτέμνονται (οι άρρενες) – γιά να αποδείξουν συμβολικώς πως δεν θα κάνουν παιδιά, που θ’ απειλήσουν τον Κρόνο. (Συμβολικώς, διότι κυριολεκτικώς έπρεπε να την κόψουν σύρριζα… τη δυνατότητα τεκνοποιΐας τους! ) Υποταγμένοι στον θεό τους, να εξηγούμεθα – διότι, με όλους τους αλλοπίστους είναι τρομερά εξουσιαστικοί.
Επίσης, όπως ο θεός τους, τρώνε ζωντανά παιδιά – ειδικά αγόρια. Αν όχι οι απλοί πιστοί, το κρόνιο ιερατείο οπωσδήποτε.
Νομίζετε πως αστειεύομαι; Νομίζετε πως κάτι ιστορίες τελετουργικών φόνων παιδιών χριστιανών το Πάσχα από ιουδαίους είναι υπερβολές θρησκολήπτων χριστιανών συγγραφέων; Αν ναί, τότε δεν διαβάζετε ειδήσεις. Δεν διαβάζετε ούτε γιά τις θηριωδίες των μούσλιμζ της σκατο-«Ίσις», που τρώνε ζωντανά τα θύματά τους, ούτε γιά τους βιασμούς (καί φόνους, άμα λάχει) αγοριών, που διαπράττουν συστηματικά τα μέλη του κρόνιου ιερατείου της Ρώμης. Ορίστε καί πρόσφατη είδηση από σύγχρονα «θυέστεια δείπνα». (Ναί, ακριβώς: οι Ατρείδες ήταν πιστοί του Κρόνου οικογενειακώς. Κρόνιοι Πελασγοί της Μυσίας. Γι’ αυτό καί στην κινηματογραφική «Τροία» ο Έλλην Αχιλλέας -Μπράντ Πίττ- λέει στον Πρίαμο -Πήτερ Ό’ Τούλ- ότι είναι πολύ καλύτερος βασιλιάς από τον των Αχαιών.)
Σ’ αυτό το σημείο (κι εντελώς εγκυκλοπαιδικώς), μπορεί κάποιος να με ρωτήσει πώς μπορούμε να γνωρίζουμε, αν η περιγραφή μου των οπαδών του Κρόνου είναι σωστή. Εάν τα χαρακτηριστικά αυτά (περιτομή, εξουσιομανία, μισαλλοδοξία, ανθρωποφαγία) τα έχουν όλοι ανεξαιρέτως οι οπαδοί του Κρόνου, τότε -πχ- μήπως το κρόνιο ιερατείο της Ρώμης περιτέμνεται κι αυτό; Απαντώ: επισήμως, όχι. Ανεπισήμως, όμως, πιθανότατα. Ουδέποτε κατέβασα το βρακί κανενός καρδιναλίου, αλλά προσωπικά καθόλου δεν θα εκπλαγώ, αν μάθω ότι καρδινάλιοι καί πάπες περιτέμνονται κι αυτοί. (Ίσως ν’ αποφεύγουν την περιτομή …δογματικώς, διότι παραμένουν άγαμοι.)
Όταν, τώρα, οι οπαδοί του Κρόνου δεν έχουν μικρά παιδιά μπροστά τους, σπάζουν αγάλματα. Καί διότι η θρησκεία τους απαγορεύει την κατασκευή καί ύπαρξη αγαλμάτων, αλλά καί διότι -ο βαθύτερος, πραγματικός λόγος- το άγαλμα αναπαριστά τη ζωή… την οποία ο Κρόνος μισεί. (Καί ποιός είσ’ εσύ, που κατασκευάζεις αγάλματα ανθρώπων; Ο θεός …Κρόνος; Ούκ έσονταί σοι!… είπαμε.) Συνεπώς, μην απορείτε γιά τη συμπεριφορά των μούσλιμζ της «Ίσις», ή την αντίστοιχη συμπεριφορά μερικών αναρχοάπλυτων ιουδαιοφρόνων αλητών, που επιτίθενται στα έργα τέχνης. Ο ίδιος κρόνιος βόθρος τους ξερνάει καί τους μεν, καί τους δε.
Εδώ πρέπει να κάνουμε μία στάση, γιά να παρατηρήσουμε καλύτερα τον καλόγερο της Ανάφης.
Δεν γνωρίζω αν είναι ιουδαίος, που ξαφνικά αποφάσισε να παραστήσει τον Έλληνα μοναχό. Αν πράγματι είναι Έλληνας, τότε είναι ένας ανιστόρητος μαλάκας, που δεν δείχνει κανέναν σεβασμό στο παρελθόν του τόπου μας. Καί τί παρελθόν!… Ολόκληρον αγώνα έκαναν τα παλληκάρια της Αργούς, να συμμαζέψουν σ’ όλο το Αιγαίο τ’ ασυμμάζευτα του Μίνωα καί των κρονίων Πελασγών, κι έρχεται τώρα ένας θρασύς απαίδευτος άνθρωπος, να μας πεί πως δεν τρέχει τίποτε! Πως πρέπει ν’ αναιρεθούν όλ’ αυτά.
Βέβαια, από ναό του Απόλλωνα σε ναό του προφήτη Ηλία, η συμβολική διαφορά είναι σχεδόν μηδαμινή. Ο (καί κάτοχος της μαντικής) Απόλλων, οδηγός του άρματος του Ηλίου, που λατρεύεται σε ψηλά βουνά, μετεβλήθη σε …προφήτη Ηλία. Μικρό το κακό. Αλλά…
…Προσωπικά έχω υπολογίσει πως η Αργώ έφτασε στην Ανάφη κάπου το 2,170 πΧ. Από τότε, μέχρι το 2009 (που ο καλόγερος διέπραξε την ιεροσυλία του), μεσολαβούν 4,179 χρόνια. Πολύ κοντά στο 4,236 (με σφάλμα 1.4%), που είναι 1000*φί*φί*φί. Δηλαδή, τί μας λέει η πράξη του καλόγερου; Ότι -συμβολικώς- κλείνει τον κύκλο, που άνοιξε ο Ιάσων με τους Αργοναύτες του. Καί τον κλείνει προς χάριν του Κρόνου.
(Ακόμη μία φορά δεν επεκτείνομαι σ’ ένα θέμα που θίγω: εν προκειμένωι, στον «ματριξιανό» υπολογισμό των χρονικών περιόδων των σημαντικών ιστορικών φαινομένων. Αλλά από τα γραπτά μου ήδη θα γνωρίζετε πως συνεχώς βρίσκουμε μπροστά μας το 1.618 καί τα πολλαπλάσια του 10.)
Από την είδηση αυτή βγάζουμε κι άλλον λαγό απ’ το καπέλλο: ότι ακόμη καί οι αρχαιολογικοί χώροι μπορούν ν’ αποτελούν αντικείμενα αγοραπωλησιών κι ενοικίων. (Διότι, λέει, ο καλόγερος ενοικίασε τον χώρο με τον ναό του Απόλλωνα από κάποιον «ιδιοκτήτη» του.) Καί μάλιστα, προ της δημιουργίας του αισχρού ΤΑΙΠΕΔ.
Τί να πεί κανείς!… Μόνο να πράξει μπορεί. Λόγια δεν χωράνε πλέον.
Τί πρέπει να κάνουμε, λοιπόν;
Κατ’ αρχήν, αφού συνειδητοποιήσαμε το ποιός είναι ο εχθρός, το γράφουμε …τιμωρία χίλιες φορές, μέχρι να μας γίνει δεύτερη φύση! Μέχρι να μη μας ξεφεύγει η γλώσσα, όταν μας ρωτάνε, καί κατονομάζουμε άλλ’ αντ’ άλλων. Ο μεγαλύτερος κι άνευ όρων θανάσιμος εχθρός της Ελλάδας καί των Ελλήνων είναι ο Κρόνος, το κρόνιο ιερατείο, καί οι πιστοί του. Σε κάθε μορφή τους.
Μετά, κρατιέμαστε μακριά από πιστούς του Κρόνου. Δεν έχουμε καμμία σχέση μ’ αυτούς. Κι αν είχαμε (πχ μιά επαγγελματική καλημέρα), την κόβουμε με το μαχαίρι. Αυτά τα άτομα είναι θανάσιμοι εχθροί μας, πάρτε το χαμπάρι. Ούτε τους βοηθάμε, ούτε τους λυπόμαστε, ούτε τους διευκολύνουμε σε ο,τιδήποτε. Ούτε δίνουμε προσοχή στα ύπουλα χαμόγελά τους καί την προπαγάνδα τους.
Ένα μέρος της επιλεκτικής μας προσοχής έχει να κάνει με το να γράφουμε τα όποια διχαστικά ανθελληνικά κηρύγματα εκεί που δεν πιάνει το μελάνι. Ειδικά στον τομέα της θρησκείας μας, πιστοί του Διός καί πιστοί του Τριαδικού Θεού (όχι του «Σαββαώθ») είμαστε ένα καί το αυτό. Τώρα, αν αυτό προξενεί ειρωνικά χαμόγελα σε μερικούς, κανένα πρόβλημα. Την πολλάκις διατυπωμένη θέση μου την ξέρετε. Οπότε, αν θέλετε να βρείτε αλήθειες αλλού, τραβάτε. Δεν σας κρατάω.
Ακόμη πιό μετά, ψάχνουμε τρόπο ν’ αντιδράσουμε. (Όσοι δεν αρχίσαμε ήδη, εννοείται.)
Εδώ, πολλοί θα προτείνουν πολλά: από εγχειρίδια επιβιώσεως (καί δή, αχρήματης), μέχρι προσευχές, μέχρι εναλλακτικά διαδικτυακά νομίσματα, μέχρι συστηματική καταπάτηση του (καθαρά κρόνιου) θεσμού του κοπυράϊτ, μέχρι δημιουργία κόμματος αμιγώς ελληνικού προσανατολισμού, μέχρι στρατιωτική εξάσκηση, μέχρι… μέχρι… Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να προσθέσω τον δικό μου τρόπο αντίδρασης.
Είναι η επανενεργοποίηση του απώτατου παρελθόντος μας!
Απορείτε; Δεν θά ‘πρεπε.
Μιά απλή ματιά στην ιστορία καί τη Μυθολογία μας πείθει πως, όσο πιό πίσω πάμε στο παρελθόν, τόσο γνησιώτερους Έλληνες συναντάμε. Πχ συγκρίνετε τους Αργοναύτες με τους κρόνιους Πελασγούς, που κατείχαν τη Μικρά Ασία καί το μισό Αιγαίο (σας θυμίζει τίποτε αυτή η κατάσταση;…), ή συγκρίνετε τον Πεισίστρατο με τους λαοπλάνους κι ανακατωσούρες Αλκμαιωνίδες. Όμως, γιά τους Έλληνες που χτυπήθηκαν με τους Άτλαντες, δεν έχει γραφεί κάτι γιά μη ύπαρξη ομοψυχίας.
Επίσης… Όσο πιό πίσω στο παρελθόν, τόσο υψηλότερη τεχνολογία υφίσταται.
Δεν απαντώ στο ερώτημα γιατί, εφ’ όσον ήμασταν βασιλιάδες, καταντήσαμε ζητιάνοι. Κάποιοι λόγοι θα υπήρξαν – καί γνώμη μου, πως είναι κυρίως μεταφυσικοί. (Πάλι δεν θα σας πω περισσότερα, διότι ακόμη καί η δική μου έρευνα στο θέμα είναι πολύ πρώϊμη.) Ίσως καί να θεωρούσαν πως η ώρα γιά τα μεγάλα όνειρα της Ελλάδας δεν είχε έρθει ακόμη τότε, αλλά θά ‘ρθει τώρα. Στην εποχή μας. Να θεωρούσαν, ή να γνώριζανσυμπαντικές αλήθειες, που ούτε κάν υποψιαζόμαστ’ εμείς σήμερα.
Έτσι, εκείνοι οι πρόγονοί μας ήξεραν πολύ καλύτερα από μένα τί έρχεται (στο δικό τους μέλλον, στο δικό μας παρελθόν), καί …πήραν τα μέτρα τους! Είμαι απόλυτα πεπεισμένος, ότι μας άφησαν τα μέσα να ξεπεράσουμε τα σημερινά προβλήματά μας.
Αρκεί να τα βρούμε αυτά τα μέσα.
Λοιπόν… Το παρόν κείμενο γράφεται λίγο πριν αρχίσει στην Ελλάδα να εμφανίζεται συστηματικά το φαινόμενο άκρως καταρρακτωδών βροχών. Δε λέω ότι θα βρέχει κάθε μέρα τόσο πολύ, μέχρι να γίνουμε πάπιες καί να κάνουμε «- Πά πά πά!», αλλά όποτε θα βρέχει, θα ρίχνει κατακλυσμό. Με αστραπόβροντα. (Τώρα, αν σ’ αυτά τα φαινόμενα δεν βλέπετε τον μέγιστο θεό μας, τον Δία, δεν μπορώ να σας βοηθήσω περισσότερο.)
Οι καταρρακτώδεις βροχές, με τη σειρά τους, παρασύρουν χώματα. Καί τα παρασυρμένα χώματα αποκαλύπτουν από κάτω τους αρχαία. (Γιά την ακρίβεια, αυτή είναι μία απ’ τις μεθόδους των αρχαιολόγων να γνωρίζουν πού υπάρχουν αρχαία: όταν η βροχή παρασύρει πχ θραύσματα αγγείων, καί τα βγάζει παραέξω. Έτσι ανακαλύφθηκε το Ακρωτήρι της Θήρας.)
Κι ωραία, βγήκαν τα θαμμένα αρχαία. Καί τα βρίσκετε εσείς πρώτοι-ες. Τότε, τί;
Εδώ, υπάρχουν δύο απαντήσεις:
- Είτε θα καθοδηγηθείτε εγκαίρως «άνωθεν», τί να κάνετε μ’ αυτά. (Κυρίως με τα μεγάλα κτίρια, όπως οι ναοί.)
- Είτε δεν θα γνωρίζετε ακόμη τί να κάνετε (εσείς – «άνωθεν» θα γνωρίζουν άριστα, γι’ αυτό θα σας στείλουν εκεί που πρέπει, όταν πρέπει), αλλά πρέπει να ενεργήσετε. Τάχιστα. Κυρίως γιά τα μικρά αντικείμενα, πχ κρυστάλλους ή πανάρχαιες επιγραφές.
Αυτά τα τελευταία καταχωνιάστε τα στο σπίτι σας, καί μη λέτε τίποτε σε κανέναν.Ούτε κάν στην Αρχαιολογική Υπηρεσία. Οι οδηγίες γιά περαιτέρω ενέργειες θα σας έρθουν όταν πρέπει. (Κυρίως στα όνειρά σας.)
Ο παρατηρητικός αναγνώστης στο σημείο αυτό θά ‘χει ήδη καταλάβει πως μιλάμε γιά μιά υψηλότατη νοημοσύνη, ανθρώπινη κι υπερανθρώπινη μαζί, που μας έρχεται από αμέτρητο βάθος χιλιετιών του παρελθόντος μας. Πού γνωρίζει άριστα πότε να δράσει καί πώς, καί πότε ν’ αδρανήσει. Καί σε ποιούς ΕΛΛΗΝΕΣ ν’ απευθυνθεί.
Εν όψει της αναμενόμενης βροχής …αρχαίων, λοιπόν, μήπως σας συστήνω να διαπράξετε μιά μορφή αρχαιοκαπηλίας; Σαφώς καί ναί, δε λέω… Αλλά θυμηθείτε ποιόςέβγαλε νόμο, να παραδίδουμε «στο κράτος» όσα βιβλία άνω των εκατό ετών έχουμε στην κατοχή μας. (Καί τζάμπα, έ; )
Παρένθεση: Είναι φανερό γιατί τό ‘κανε. Επειδή οι παλαιές εκδόσεις πρώτον κράζουν άγρια τους ιουδαίους, ενώ σήμερα φοβόμαστε μη μας χαρακτηρίσουν «ρατσιστές». Καί δεύτερον επειδή περιγράφουν τις διασωθείσες αρχαιότητες από τότε, που η (νηπιώδης) Αρχαιολογία ήταν ρομαντική ενασχόληση καί δεν έκρυβε σκοπιμότητες – πολιτικές, ή άλλες. Έτσι, αν διαβάσουμε παλαιά βιβλία, θ’ αναρωτηθούμε πχ γιά το ποιός εργολάβος έθαψε κάτω απ’ το τσιμέντο το τάδε αρχαίο κτίριο, που σήμερα δεν αναφέρεται πουθενά. Τέλος παρένθεσης.
Πείτε μου, λοιπόν: Σ’ αυτό το άτομο έχετε περισσότερη εμπιστοσύνη, ή σ’ εμένα;
Εφ’ όσον απαντήσατε όπως ελπίζω, αναμείνατε.
Το παμπάλαιο δέντρο του έθνους μας θα ξαναβγάλει φύλλα καί λουλούδια. Άλλως τε, μπαίνουμε στην Άνοιξη!
