Μετά τα «μπράβο» στον κοκκινολαίμη Γιάνη, με το γερακίσιο μάτι και την «παλληκαρίσα περπατησά» – στάχτη στα μάτια των κοριτσόπουλων, ήρθε η αναμενόμενη ψυχρολουσία.
Ζήσαμε το φαινόμενο του αντικατοπτρισμού, όπως οι διψασμένοι ταξιδιώτες της ερήμου. Είδαμε στη φαντασία μας την όαση με τα δροσερά νερά της αισιοδοξίας της ανάπτυξης και της απεμπλοκής μας από το ΔΝΤ … Ουαί τοις ηττημένοις! Ουαί τοις φαντασμένοις !
Δια στόματος Γιάνη: «Δεν θα συνεργαστούμε με την τρόικα».
Δια στόματος του προϊσταμένου του Γιάνη (του Aλέξη) : «Σας υπόσχομαι η Ελλάδα σε έξι μήνες θα είναι μια άλλη χώρα».
Τις τελευταίες μέρες, όπου βρεθείς κι όπου σταθείς, το μόνο που κυκλοφορεί είναι «αχ τι θα μας κάνουν οι καινούργιοι», που εντελώς τυχαία υπερψηφίσθηκαν.
Αλήθεια περιμένατε να αφήσουν τίποτα όρθιο οι συνεχιστές του ξεπουλήματος της χώρας; Να ξεχάσουμε ΕΝΦΙΑ ΤΑΙΠΕΔ και τα ρέστα; να απαλλαγούμε από την εγκληματικότητα; μήπως σας πέρασε από το μυαλό ότι ο φράκτης που κατέρρευσε στον Έβρο θα ξαναστηθεί;
Λεπτομέρειες!
Και δεν σηκώνω κουβέντα για τον πρόεδρο της δημοκρατίας τους!!
Αγγίξαμε τον πάτο του βαρελιού. Οι προηγούμενοι δεν καταψηφίσθηκαν επειδή οι Έλληνες είναι ηλίθιοι ψηφοφόροι αλλά γιατί εξαπατήθηκαν, εξευτελίσθηκαν, κουράστηκαν να ελπίζουν και παρέδωσαν τα πολιτικά τους όπλα στους επόμενους. Ότι βρέξει ας κατεβάσει εν ολίγοις, ή, ακόμα καλύτερα όποιον πάρει ο χάρος.
Αντί να μιζεριάζουμε και να αλληλοκατηγορούμαστε (παλιά συνήθεια) ας το πάρουμε απόφαση ότι θα μας πάρουν και την μπουκιά από το στόμα. Αναμενόμενο, αφού το παρελθόν τους είναι καταγεγραμμένο.
Ιστορία, παιδεία, μεταναστευτικό, υγεία ….Πατρίδα όλα στο ίδιο μίξερ. Ήρθαν για να αποτελειώσουν αυτό που οι προηγούμενοι και οι προ-προ-ηγούμενοι άφησαν στη μέση: Το ξεπούλημα της Πατρίδας. Και εμείς μια από τα ίδια: «εσύ φταις για όλα», δηλαδή το κεφάλι κάτω και «yes master».
Καιρός λοιπόν να ανασκουμπωθούμε να κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες της τρομολαγνείας, γιατί η αυτοκτονία και τα αντικαταθλιπτικά μας περιμένουν στη γωνία, γιατί εκεί μας ωθούν για ακόμη μια φορά. Καιρός να δούμε τι θα κάνουμε. Η Ελλάδα πάντα είχε εχθρούς με «Δούρειο Ίππο»τους έλληνες συνεργάτες τους που κάποτε μας κατέδιδαν και τώρα μας διασύρουν και μας τρομοκρατούν, πάντα με το αζημίωτο..
Κι εμείς παραδομένοι αμαχητί;
Μας τρομοκρατούν με την χρεωκοπία και την συντέλεια του κόσμου και επιλέγουμε την κατοχή;;
Τι πάθαμε μωρέ;;
Ας τα πάρουν όλα χάρισμά τους, προμελετημένο το έγκλημα χρόοοονια τώρα, και πάνω από τις δυνάμεις μας. Αλλά εμείς ψηλά το κεφάλι βρε παιδιά γιατί «την Ελλάδα όλα τα θεριά πολεμούν να την φάνε, τρώνε, άλλα πάντοτε έμενε μαγιά».
Αν το ηθικό μας δεν πάρει τα πάνω του θα μας κλαίνε οι ρέγγες. Επιλέξτε: Θέλετε πίσω την Ελλάδα μας; Ή προτιμάτε να ανοίξετε έναν τάφο και να μπείτε μέσα, να θρηνείτε τη μοίρα σας και την άτιμη κοινωνία; Κόφτε τους τη φόρα, ο Θεός είναι μαζί μας κι ας απομακρυνθήκαμε από κοντά του.
Είμαστε Έλληνες, και όχι φοβισμένες άβουλες μαριονέτες. Τι στα κομμάτια, τζάμπα πολέμησαν για μας οι ήρωες πρόγονοί μας με λιωμένα τσαρούχια, που είχαν στρώμα τη μαύρη γη και προσκέφαλο τις πέτρες;
Ωρέ του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει, ψηλά το κεφάλι!
Χάσαμε το δρόμο μας; Καιρός να τον ξαναβρούμε.
Τότε ορκίστηκαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος και ύψωσαν το λάβαρο της Επανάστασης.
Τώρα που στα κομμάτια ορκίστηκαν;
Τα χρόνια της σκλαβιάς τους γένους μας, τους υπέρ Πίστεως και Πατρίδος πεσόντες τους έθαβαν πίσω από το Άγιο Βήμα της Εκκλησίας και κρεμούσαν τα όπλα τους μέσα στο Άγιο Βήμα και δια του λόγου το αληθές:
«Τ’ αντρειωμένου τάρματα
δεν πρέπει να πουλιώνται,
μον’ πρέπει τους στην εκκλησιά,
και κει να λειτουργιώνται.»
Ο αγώνας της εθνεγερσίας με σύνθημα «για του Χριστού τη Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την ελευθερία», ξεκίνησε από την Εκκλησία. Μέσα στον ναό των Τριών Ιεραρχών, στο Ιάσιο, ο Υψηλάντης πήρε το πολεμικό ξίφος από τα χέρια του μητροπολίτη Μολδαβίας Βενιαμίν Κωστάκη. Και ο ίδιος ο μητροπολίτης ευλόγησε τη Σημαία του αγώνα.
Τώρα που στα κομμάτια ορκίστηκαν;
Την επανάσταση του 1821 την κήρυξε επίσημα στο Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας ο δεσπότης Π. Πατρών Γερμανός γιατί ο κλήρος υπήρξε πάντοτε το μεγάλο στήριγμα του γένους μας.
Τώρα;
Ας το πάρουμε απόφαση ότι αυτή η «αρρώστια» δεν θα έχει γιατρειά, και ένα είναι το σίγουρο θα κακοφορμίσει πολύ σύντομα.
Και εμείς;
Διαλέξτε σε ποιο δρόμο θα βαδίσετε και σε ποιο στρατόπεδο θέλετε να ανήκετε. Υπάρχουν οι από δω, που θα το παλέψουν και οι από κει που θα λουφάξουν παραδομένοι στον κουρνιαχτό του φόβου και της προσωπικής τους ανασφάλειας, που θα γκρινιάζουν και θα γκρινιάζουν και θα γκρινιάζουν…
Μέλια
