Εγγυάσαι προεκλογικά στους Έλληνες πως δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να μην δεχθούν οι δανειστές την πρότασή σου. Δαπανάς έξι μήνες σε σούρτα-φέρτα και καταλήγεις τελικά σε μια συμφωνία της συμφοράς, η οποία επιβαρύνει τους φορολογούμενους με 8 δις. Οι αντίπαλοι σου σε χλευάζουν. Το κόμμα σου βράζει. Τι κάνεις;
Σκηνοθετείς -με τη σύμφωνη γνώμη των θεσμών, οι οποίοι σε θέλουν προς το παρόν στη θέση σου- μια ξαφνική εμπλοκή. Τους εμφανίζεις να απαιτούν και πρόσθετα μέτρα. Να ρίχνουν αλάτι στις πληγές μας. Τηρείς άτεγκτη, παλικαρίσια στάση. Οι Έλληνες συσπειρώνονται και πάλι γύρω σου.
Στο παραένα, οι δανειστές υποχωρούν -όπως είναι προαποφασισμένο- από τις επιπλέον απαιτήσεις τους. Τα αρχικά 8 δις, φαντάζουν πλέον σαν κατάκτηση. Επιστρέφεις θριαμβευτής.
Τίτλοι τέλους. Μέχρι το φθινόπωρο, που θα έρθουν τα σημειώματα της εφορίας, ο λαός θα απολαύσει τα μπάνια του.
