Τι γίνεται εάν πατήσεις νεοταξικές λέξεις-κλειδιά στηνεπίσημη ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου;
Στην λέξη “illuminist” βλέπουμε:
«Είναι τώρα αρκετός καιρός από τότε που η Ευρωπαϊκή Ένωση έπαψε να είναι απλώς ένας κοινός οικονομικός χώρος και άρχισε να υιοθετεί κοινές αξίες. Είναι πρόοδος ως προς τον στόχο της για τη θέσπιση μιας πολιτικής κοινότητας που επιδιώκει το πεφωτισμένο ιδανικό (illuminist ideal) της υψηλής αξιοπρέπειας του ανθρώπου και βαθμιαία θεσπίζει κατανομή της πολιτικής εξουσίας μεταξύ των κρατών μελών της, συνεργασία μεταξύ των θεσμικών οργάνων και ένα νομικό σύστημα που είναι και κοσμοπολίτικο και έχει επίκεντρο τον άνθρωπο».
«Πεφωτισμένο ιδανικό»! Ας θυμηθούμε ότι ο Philippe-Frédéric de Dietrich, ένας Ιλλουμινάτος (κωδικό όνομα: Omarius), ήταν ο πρώτος δήμαρχος του Στρασβούργου και ήταν η αφορμή για τη δημιουργία του διάσημου ύμνου των επαναστατών, τη Μασσαλιώτιδα. (Τροφή για σκέψη: Η Μασονική Επίδραση στην ΕΕ). Η «Παγκοσμιοποίηση»(“Globalization”), δεν είναι παρά το “newspeak” για ό, τι ο Διαφωτισμός είχε προσηλυτίσει ως «κοσμοπολιτισμό» (ένας όρος που αναφέρεται επίσης στο παραπάνω απόσπασμα).
Από το 1786, ο πρώην Ιλλουμινάτος Ernst von Göchhausen, στο “Exposure of the Cosmopolitan System: In Letters from ex-Freemasons” («Ξεσκέπασμα του Κοσμοπολίτικου Συστήματος: Με γράμματα από πρώην Ελευθεροτέκτονες»),είχε ρίξει φως στο δόγμα των Illuminati:
«Παγκόσμια υπηκοότητα. Τι σημαίνει αυτό; Είστε είτε πολίτης, είτε επαναστάτης. Δεν υπάρχει τρίτη επιλογή. [...] [Μία κοσμοπολίτικη] χωρίς δεσμά ανθρωπότητα, επιστρέφει πίσω στα αρχικά δικαιώματά της στην απαραβίαστα ιερή ελευθερία, και επαναφέρει τη Χρυσή Εποχή».
- Όπως αναφέρεται από τον Reinhart Koselleck, τον μεγάλο Γερμανό ιστορικό στο “Critique and Crisis: Enlightenment and the Modern Society”, MIT Press, 1988.
Η «Νέα Τάξη Πραγμάτων» είναι μια άλλη αγαπημένη έκφραση όσων επιθυμούν μια παγκόσμια κυβέρνηση. Υπάρχουν 211 αποτελέσματα για αυτό το ερώτημα στην ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Εδώ είναι μερικά:
«Κοιτάξτε τις ΗΠΑ στο Ιράκ, όλοι ήταν αντίθετοι, ακόμη και οι σύμμαχοί τους, αλλά δεν άκουσαν και τι έγινε; Δεν ξέρουν πώς να βγουν από αυτό τώρα. Τώρα καταλαβαίνουμε ότι ... όλοι είμαστε συνδεδεμένοι με τις ΗΠΑ και εάν καταρρεύσουν θα ήταν μια πραγματική κατάρρευση. Πρέπει να τους βοηθήσουμε για να βγουν από εκεί. Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται συνεργασία, μια νέα παγκόσμια τάξη είναι απαραίτητη και παγκόσμιοι μηχανισμοί για να το διαχειριστούν».
«Μετά τον Ψυχρό Πόλεμο όλοι μιλούσαν για τη νέα παγκόσμια τάξη, ακόμα και ο Πάπας ήρθε μαζί μας και είπε ότι μια νέα παγκόσμια τάξη είναι απαραίτητη, πιο σταθερή, πιο δίκαιη, πιο ανθρώπινη».
- “10 λεπτά Glasnost με τον Γκορμπατσόφ”, στο Κοινοβούλιο της ΕΕ, 27-05-2008
«Εξ αιτίας του συνόλου των αρμοδιοτήτων που μας έχουν μεταφερθεί στις Βρυξέλλες, ιδιαίτερα όσον αφορά τον ανταγωνισμό, δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε αν δούμε τις δημόσιες υπηρεσίες μας να δέχονται προκλήσεις, τις επαγγελματικές μας οργανώσεις να δέχονται αντίθεση και τα χαρακτηριστικά μας να αγνοούνται. Η νέα παγκόσμια τάξη δεν επιτρέπει εθνική αντίσταση. Όλα πρέπει να τυποποιηθούν από το νόμο ή από την αγορά. Λόγω έλλειψης χρόνου, η αγορά θα φροντίσει να καταστρέψει τα κοσμήματα της βιομηχανίας μας, του εμπορίου μας, της βιοτεχνίας μας και των ελευθέριων επαγγελμάτων μας, προτού επιτεθεί στις υπηρεσίες υγείας και της εκπαίδευσης και του πολιτισμού μας. Εναντίον όλων αυτών παλεύουμε».
(- Marine Le Pen).
«Η Ευρώπη θα πρέπει, στη νέα παγκόσμια τάξη που έρχεται σε ύπαρξη, να μιλά με μία φωνή».
«Ποιος είναι ο ρόλος της Ευρώπης στο νέο αυτό κόσμο; Δεν πρέπει η Ευρώπη, τώρα που είναι επιτέλους ενωμένη, να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια νέα παγκόσμια τάξη, τη θέση μιας δύναμης που μπορεί να διαδραματίσει σταθεροποιητικό ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο και να δείξει το δρόμο σε πολλές χώρες και λαούς; [...] Η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της στη διακυβέρνηση της παγκοσμιοποίησης. ... Μια δύναμη που θέλει να αλλάξει την πορεία των παγκόσμιων υποθέσεων ... Μια δύναμη που θέλει να εντάξει την παγκοσμιοποίηση σε ηθικό πλαίσιο, με άλλα λόγια, να βασίζεται στην αλληλεγγύη και την αειφόρο ανάπτυξη».
«Η πρώτη πρόκληση είναι το θέμα της μεταρρύθμισης των Ηνωμένων Εθνών και η δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας τάξης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να διαδραματίσει βασικό ρόλο σε αυτή τη μεταρρύθμιση».
«[...], το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Λάακεν ζήτησε συγκεκριμένα από τη Συνέλευση να εξετάσει το ζήτημα του κατά πόσον η Ευρώπη έχει “πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια νέα παγκόσμια τάξη, τη θέση μιας δύναμης που μπορεί και να διαδραματίσει σταθεροποιητικό ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο και να δείξει τον δρόμο μπροστά για πολλές χώρες και λαούς;”»
«Αν η Ευρώπη θέλει να συνεχίσει να διαδραματίζει ηγετικό οικονομικό, πολιτικό ή στρατιωτικό ρόλο σε αυτή τη νέα παγκόσμια τάξη, τότε η πολιτική ένωση αποτελεί τη μόνη εναλλακτική λύση. Κανένα μεμονωμένο κράτος μέλος, ούτε καν τα μεγάλα, μπορούν να τρέφουν αυταπάτες ότι μπορούν να προχωρήσουν μόνα τους στην παγκόσμια σκηνή».
