Η Glencore Χstrata είναι ένας κολοσσός εμπορίας πρώτων υλών που ελέγχεται από τους Rothschild... και γι' αυτό δεν ακούγεται ποτέ και πουθενά... μέχρι να καταφέρει να ελέγχει σχεδόν τα πάντα.
Και ο Μυτιληναίος δουλεύει γι' αυτούς...
Διαβάστε σχετικά στο "NEWMONEY":
Πώς ο Μυτιληναίος έκλεισε το ντιλ των 200 εκατ. ευρώ
Αυτή η εταιρεία μαμούθ ελέγχει τις αγορές εμπορευμάτων από το γραφικό Τσουγκ της Ελβετίας.
Συμβόλαιο ύψους 200 εκατ. δολαρίων για την πώληση 75.000 τόνων αλουμινίου σε κολόνες και πλάκες υπέγραψε η Αλουμίνιον, θυγατρική του ομίλου Μυτιληναίος, με την ελβετική πολυεθνική Glencore.
Η Glencore είναι ίσως ο πιο μυστικοπαθής από τους κολοσσούς του διεθνούς επιχειρείν και των αγορών εμπορευμάτων. Από τα κεντρικά της γραφεία σε ένα ήσυχο χωριό της Ελβετίας αγοράζει και πουλά το 3% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου, καθώς και ένα μεγάλο μέρος της παγκόσμιας αγοράς πρώτων υλών, από το αλουμίνιο, το χαλκό και τον άνθρακα, έως τη ζάχαρη, το σιτάρι και το κριθάρι.
Η ανωνυμία και η μυστικοπάθεια είναι το σήμα κατατεθέν αυτού του ομίλου, ίσως γιατί στην 40χρονη ιστορία του υπήρξαν πολλά κεφάλαια τα οποία θα προτιμούσε να κρατήσει στο σκοτάδι.
Η εταιρεία ιδρύθηκε –αν και αρχικά κάτω από άλλο όνομα- το 1974 από τον Marc Rich, έναν πραγματικό θρύλο της αγοράς του πετρελαίου. Γιος Εβραίων από το Βέλγιο, ο Rich εγκατέλειψε την Ευρώπη και εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ το 1942, σε ηλικία 7 ετών, για να διαφύγει από τους Ναζί. Η ιστορία θέλει τον Rich να φέρνει την επανάσταση στο trading εμπορευμάτων κατά τη δεκαετία του 1970, ουσιαστικά δημιουργώντας την spot αγορά του αργού πετρελαίου.
Το προσωπικό του success story, όμως, έχει και πολλές σκοτεινές σελίδες. Μία από τις μεγαλύτερες κινήσεις του στην αγορά ήρθε κατά τη διάρκεια της πετρελαϊκής κρίσης του 1973, όταν ο Rich χρησιμοποίησε τις διασυνδέσεις του στη Μέση Ανατολή για να παραβιάσει το εμπάργκο και να αγοράσει πετρέλαιο από το Ιράν και το Ιράκ, το οποίο πούλησε –σε διπλάσια τιμή, όπως λέγεται- στις αμερικανικές πετρελαϊκές. Κατά τις δεκαετίες του 1970 και του 1980 ο δισεκατομμυριούχος trader δωροδοκούσε ηγέτες κρατών, έσπαγε εμπάργκο και έδινε πληροφορίες στις μυστικές υπηρεσίες τόσο των ΗΠΑ όσο και άλλων χωρών. Για περισσότερα από 15 χρόνια πούλαγε το ιρανικό πετρέλαιο τόσο στο Ισραήλ όσο και στις ΗΠΑ. Τελικά, το 1983 κατηγορήθηκε από τις αμερικανικές αρχές για φοροδιαφυγή, κάτι που τον ανάγκασε να διαφύγει στην Ελβετία, όπου και έζησε για 17 χρόνια ως φυγάς –αν και μέσα στην πολυτέλεια. Οι υπόγειες σχέσεις του με τις υπηρεσίες πληροφοριών αλλά και οι τουλάχιστον γενναιόδωρες πολιτικές δωρεές της πρώην συζύγου του οδήγησαν στην έντονα αμφιλεγόμενη απόφαση του Bill Clinton να του δώσει χάρη, κατά την τελευταία ημέρα της προεδρίας του.
Μέχρι σήμερα, η Glencore προσπαθεί να αποσιωπήσει τους δεσμούς της με τον Rich. Το όνομα του ιδρυτή της δεν αναφέρεται στο ιστορικό της εταιρείας στο site της, ενώ όπως συνηθίζουν να λένε πηγές προσκείμενες στην Glencore στους ξένους δημοσιογράφους, η εταιρεία είναι ανεξάρτητη εδώ και 17 χρόνια.
Η Glencore είναι σήμερα μία ιδιωτική εταιρεία που ανήκει στα στελέχη της. Όσοι κερδίσουν τον τίτλο του partner μοιράζονται τα κέρδη της με βάση ένα πρόγραμμα οικονομικών κινήτρων που διαμορφώνονται ανάλογα με τις επιδόσεις του καθενός. Η εταιρεία απασχολεί 50.000 άτομα σε περισσότερες από 40 χώρες.
Τα κεντρικά της γραφεία βρίσκονται στο καντόνι Τσουγκ της Ελβετίας, που εκτός από θέα στη λίμνη προσφέρει βέβαια και ένα ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς. Μέσα στο μοντέρνο κτίριο, traders αναζητούν πρώτες ύλες ανά τον πλανήτη και τις πωλούν στους πελάτες τους –ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγονται όλοι οι μεγάλοι πετρελαϊκοί όμιλοι του κόσμου- αντί υψηλότερης τιμής, χρησιμοποιώντας σύνθετα παράγωγα προϊόντα για να αντισταθμίσουν τους κάθε λογής κινδύνους που μπορεί να αναλαμβάνουν, από τις μεταβολές του καιρού, έως την πειρατεία ή τις ανατροπές των καθεστώτων.
Για μια εταιρεία που ειδικεύεται στο trading, η ησυχία και η τάξη που επικρατεί στα γραφεία της προκαλεί μάλλον εντύπωση. Όμως, όπως λένε όσοι είναι σε θέση να γνωρίζουν, πίσω από τη φαινομενική ηρεμία της Glencore κρύβεται μία κουλτούρα που δεν διαφέρει ιδιαίτερα από εκείνη που επικρατεί στα dealing rooms των μεγάλων χρηματιστηριακών εταιρειών της Wall Street. Για πολλούς, μάλιστα, η Glencore είναι για τον κόσμο των εμπορευμάτων ό,τι είναι η Goldman Sachs για την τραπεζική.
Η Glencore απαιτεί από τους υπαλλήλους της να είναι οι καλύτεροι του είδους και αμείβει τους πιο ικανούς από αυτούς με μπόνους δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων. Οι περισσότεροι προσλαμβάνονται από την εταιρεία σε μικρή ηλικία, με την προσδοκία ότι θα παραμείνουν σε αυτήν για μεγάλο μέρος της καριέρας τους. Οι υπάλληλοί της χωρίζονται ανάμεσα στους «στοχαστές», τους ειδικούς που σχεδιάζουν τα πολύπλοκα οικονομικά deals της εταιρείας και στους «στρατιώτες», δηλαδή τους σκληροπυρηνικούς traders που αναλαμβάνουν να φέρουν σε πέρας τις συναλλαγές.
Χαρακτηριστικό δείγμα ενός τέτοιου trader, που υπήρξε «γέννημα – θρέμμα» της Glencore δεν είναι άλλος από το σημερινό διευθύνοντα σύμβουλό της, τον Ivan Glasenberg, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του αγοράζοντας και πουλώντας άνθρακα για λογαριασμό της εταιρείας στη Ν. Αφρική.
Μάλιστα, με την εισαγωγή της Glencore στο χρηματιστήριο, μέσα στο 2011, γεννήθηκε ένας νέος Έλληνας μεγιστάνας του πλούτου, ο έως πρότινος άγνωστος στην Ελλάδα, Τέλης Μυστακίδης.
Με τη δημόσια εγγραφή της εταιρείας, ο 50χρονος Έλληνας, που είναι υψηλόβαθμο στέλεχος της Glencore, έγινε ο δεύτερος πλουσιότερος Έλληνας.
Όποιος έχει πάει στην Μήλο γνωρίζει το έγκλημα της εξορύξεως που συμβαίνει εκεί εδώ και πολλές δεκαετίες. Αυτό το ηφαιστειακό νησί που θα έπρεπε να ανακηρυχθεί ΜΝΗΜΕΙΟ της Φύσεως κατεδαφίζεται σιγά-σιγά για να μετατραπεί σε βιομηχανικά υλικά. Η ελληνική εταιρεία του Κυριακόπουλου S&B είχε παρουσιάσει τρομερή ανάπτυξη εξαιτίας της αφθονίας , της σχεδόν μηδενικής τιμής και της πανεύκολης εξορύξεως των υλικών από τα βουνά της Μήλου. Μάλιστα εντελώς …«συμπτωματικά» μόλις πριν από έναν χρόνο οι προδότες της πολιτικής μαφίας θυμήθηκαν τα θέματα υγείας και προστασίας του περιβάλλοντος και πήγαν το θέμα στην Βουλή.
Η αριστερά της Μοσάντ βλέπει παντού μονοπώλια αλλά ποτέ δεν έχει βάλει στο στόμα της την λέξη του πατέρα του Κομμουνισμού ……. Rothschild.
Μονοπώλια για την αριστερά είναι ΜΟΝΟΝ αυτά που ΔΕΝ ελέγχονται από τους βρυκόλακες Rothschild.
Και με τις δράσεις του ΠΑΜΕ φροντίζουν ώστε όλες οι επιτυχημένες Ελληνικές βιομηχανίες να μαραζώνουν και να παραδίδονται στα χέρια των τοκογλύφων. Όπως ακριβώς κάνουν με τους προσχεδιασμένους πολέμους …που οδηγούν σκόπιμα τα κράτη σε χρεωκοπία κι από εκεί στα δόντια των βρυκολάκων.
Γι’ αυτό οι τοκογλύφοι έχουν εκπαιδευμένα Doberman έτοιμα να πιάσουν δουλειά είτε εναντίον προσώπων, είτε εναντίον εταιρειών, είτε εναντίον ολόκληρων κρατών.
Το όνομα του Κτήνους δεν θα το βάλουν ΠΟΤΕ στο στόμα τους κάποιος από αυτούς.
Ούτε φυσικά κάποιος από τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε από τους Οικολόγους.
Εννοείται ότι τώρα που ΑΛΛΑΞΕ χέρια η S&B ΤΕΛΟΣ στα οικολογικά προβλήματα.
Τέλος στα προβλήματα υγείας των κατοίκων της Μήλου.
Με Οικολόγους χαρτζηλικωμένους από τον Soros και την Mossad, με τους δημοσιογράφους-πράκτορες το ίδιο δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσετε το παραμικρό ποτέ ξανά για την IMERYS SA….
Ενημερωτικά… Τα έσοδα της IMERYS SA ήταν ΜΟΝΟΝ €3,885,000,000…
Ναι, σχεδόν 4 ΔΙΣ ευρώ…
Και ποιος από εμάς γνώριζε ότι υπήρχε τέτοια εταιρεία;
Για τους χοντροκομένους μπράβους της Χρυσής Αυγής όμως θα μάθουμε τα πάντα…
Θα τους κτυπήσουν κάτω σαν χταπόδια για να πάρουν το μάθημά τους όλοι οι υπόλοιποι που αρνούνται να προσκυνήσουν στους βρυκόλακες της τοκογλυφίας και θα μας πρήζουν νύκτα-ημέρα.. Κάθε ημέρα.
Οι αριστεράντζες της λαμογιάς δεν μπορούν να δουν ποιος ελέγχει το Παγκόσμιο Τραπεζικό Σύστημα, δεν τους αφορά ΠΟΙΟΣ είναι ο ιδιοκτήτης της Τράπεζας της «Ελλάδος», δεν τους νοιάζει το ότι το μονοπώλιο πρώτων υλών και τροφίμων μαζεύεται επίσης στα χέρια των τοκογλύφων, αλλά …«τρέμουν» το φάντασμα του Χίτλερ και του Μουσολίνι.
Όχι γιατί είναι ΗΛΙΘΙΟΙ αλλά γιατί απλά ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ γι’ αυτό πολύ καλά!!!
Η ζωή τους και η καριέρα τους απογειώνονται όταν στρώνουν τον δρόμο του θηρίου της Νέας Τάξεως…
Άλλωστε ξέρουν…
Αρκεί μία λέξη παραπάνω στο facebook για να πάρει τηλέφωνο ο θείος Harris από το Lobby και να κανονίσει την καταστροφή τους….
Στην «τσέπη» του Οδ. Κυριακόπουλου 525 εκατ. ευρώ
Στα «νύχια» των πολυεθνικών γερακιών της οικογένειας Rothschild παραδίδει τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας ο Οδυσσέας Κυριακόπουλος, μετά την εξαιρετικά επικερδή (και αφορολόγητη) για τον ίδιο συμφωνία, που έκλεισε με την γαλλική Imerys για την εξαγορά της S&B.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του γαλλικού κολοσσού, η Imerys απορροφά την S&B έναντι 525 εκατ. ευρώ. Από αυτά, η οικογένεια Κυριακόπουλου θα πάρει 311 εκατ. ευρώ σε μετρητά και τα υπόλοιπα 214 εκατ. ευρώ σε μετοχές. Έτσι, η οικογένεια Κυριακόπουλου θα βρεθεί με το 4,4% της Imerys, αποκτώντας και δικαίωμα συμμετοχής στο Διοικητικό Συμβούλιο.
Υπενθυμίζεται ότι η μεταλλευτική βιομηχανία του ομίλου Κυριακόπουλου έχει μεταφέρει εδώ και καιρό την έδρα της στο Λουξεμβούργο, ώστε να μην φορολογείται στην Ελλάδα αλλά να επωφελείται από το ευνοϊκό καθεστώς –αντίστοιχο σχεδόν των γνωστών φορολογικών παραδείσων- της ευρωπαϊκής αυτής χώρας.
Εκτός από τα φορολογικά έσοδα που έχει χάσει το ελληνικό δημόσιο το προηγούμενο διάστημα, τώρα χάνει και από το τεράστιο deal του κ. Κυριακόπουλου με την Imerys. Ούτε σεντ από τα 525 εκατ. ευρώ θα έρθει στα κρατικά ταμεία, την στιγμή, όμως, που τα τεράστια κέρδη της S&B προέρχονταν από την εκμετάλλευση του ελληνικού ορυκτού πλούτου και των Ελλήνων εργαζομένων.
Όσο για την οικολογική καταστροφή που συντελείται όλα αυτά τα χρόνια από την βιομηχανική δραστηριότητα της S&B, αυτή θα συνεχιστεί και από τους νέους ιδιοκτήτες. Χαρακτηριστική είναι η ιδιαίτερη αναφορά στην Μήλο, που κάνει η Imerys στην ανακοίνωσή της. Για την περίπτωση της Γκίωνας, τις επεμβάσεις σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος θα συνεχίσει να τις κάνει η οικογένεια Κυριακόπουλου, καθώς οι βωξίτες εξαιρέθηκαν από την συμφωνία.
Οι περίπου 600 εργαζόμενοι της S&B δε, θα πρέπει αυτή την στιγμή να αρκεστούν στην αόριστη διαβεβαίωση του κ. Κυριακόπουλου ότι «οι δραστηριότητες στην Ελλάδα συνεχίζονται κανονικά χωρίς να επηρεάζεται η λειτουργία της εταιρείας». Το αν οι «δραστηριότητες» και η «λειτουργία» θα συνεχίσουν με τους ίδιους εργαζόμενους, αν θα επηρεαστεί ο αριθμός των θέσεων εργασίας ή οι μισθοί, παρέμεινε μετέωρο.
Με όλα αυτά, ο Οδυσσέας Κυριακόπουλος αυξάνει εντυπωσιακά τα εισοδήματά του και αποκτά καρέκλα δίπλα σε εκπροσώπους της -κατά πολλούς- διαβόητης οικογένειας Rothschild, η οποία φέρεται να κινεί πολιτικά και οικονομικά νήματα παγκοσμίως. Άλλωστε, ο πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ έδωσε την ευκαιρία στους Rothschild να κάνουν πραγματικότητα ένα όνειρο που κρατά από τον Μεσοπόλεμο, να βάλουν χέρι, δηλαδή, στον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας.
