Ας δούμε τι λέει και ο εβραϊκής καταγωγής Νόαμ Τσόμσκυ (Noam Chomsky) στις 22/10/1986 σε συνέντευξη προς τον David Barsamian:
«Τα ΜΜΕ είναι, κατ΄ αρχήν, μεγάλες εταιρείες. Αποτελούν μέρος του μικρού δικτύου ατόμων και συμφερόντων, επιτυχημένων ιδιοκτητών της ιδιωτικής οικονομίας και κυβερνητικών στελεχών. Αν δείς τους ανθρώπους που βρίσκονται στις υψηλές θέσεις προγραμματισμού του κρατικού μηχανισμού κάτω από οποιαδήποτε κυβέρνηση, θα διαπιστώσεις ότι προέρχονται από τις αίθουσες συμβουλίων των επιχειρήσεων, των τραπεζών επενδύσεων, μισής ντουζίνας δικηγορικών εταιριών οι οποίες υπηρετούν τα επιχειρηματικά συμφέροντα κ.ο.κ… Αυτή είναι η ίδια ομάδα ανθρώπων, τα ίδια συμφέροντα, που είναι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ.΄Ετσι, φυσιολογικά, μοιράζονται την ίδια αντίληψη για τον κόσμο και το γενικό συμφέρον. Αυτό σε ανώτατο επίπεδο. Τώρα ας υποθέσουμε ότι βρισκόμαστε χαμηλά, στο επίπεδο των συντακτών ύλης ή στο επίπεδο των δημοσιογράφων. Σ΄αυτό το σημείο ανακαλύπτεις πιέσεις για να συμβιβαστείς.΄Ενας νέος δημοσιογράφος θα μάθει γρήγορα ότι ορισμένα πράγματα είναι προς παρουσίαση και άλλα όχι. Μπορείς να πεις πράγματα μ΄έναν συγκεκριμένο τρόπο και δεν μπορείς να τα πεις με άλλους τρόπους. Κι αυτό το μαθαίνεις από τους συντάκτες της ύλης σου, τους ανθρώπους ακριβώς πάνω από σένα, οι οποίοι το έχουν μάθει από τους αποπάνω τους. Θυμήσου, οι εταιρείες είναι το ιδιωτικό ισοδύναμο αυτού που αποκαλούμε φασισμό στην πολιτική σφαίρα. Η διαδικασία λήψης των αποφάσεων σε μια εταιρεία, είναι από τα πάνω προς τα κάτω. Δίνεις διαταγές που εκτελούνται από τους κάτω κ.λ.π. και οι διαταγές τελικά έρχονται από τους ιδιοκτήτες. Παραπέρα, τα ΜΜΕ έχουν μια αγορά. Αυτή η αγορά είναι οι άλλες εταιρείες. Η αγορά για τα ΜΜΕ είναι οι διαφημιστές. Θυμήσου, τα ΜΜΕ δεν βγάζουν τα λεφτά τους πουλώντας σε σένα και σε μένα... Η αγορά τους είναι οι διαφημιστές, η οποία τους θέτει έναν ακόμη περιορισμό. Θέλουν να διατηρήσουν μια σχέση με το κράτος, το οποίο διατίθεται φιλικά απέναντί τους… Υπάρχει μια συνεχής ροή ανάμεσα στις αίθουσες συμβουλίων των εταιρειών, τους ανώτερους κρατικούς υπαλλήλους, τα διευθυντικά στελέχη των ΜΜΕ και τους ανθρώπους που βρίσκονται στις κορυφές των ΜΜΕ, τις πανεπιστημιακές ελίτ που παίζουν το παιχνίδι σύμφωνα με τους κανόνες κ.λ.π. ΄Ολοι αυτοί ανήκουν στην ίδια προνομιούχο ελίτ. Κερδίζουν όλοι με τον ίδιο τρόπο. Αντιλαμβάνονται τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο. Εάν κάποιος απ΄ αυτούς βγει από τη γραμμή, αποκλείεται. Αυτό μπορεί να συμβεί ακόμη και σε πολύ υψηλό επίπεδο… αν αποφασίσεις και πεις καλά, θα προσαρμοστώ λιγάκι, θα κάνω ότι λένε αλλά θα κρατήσω την ανεξαρτησία της σκέψης μου, αν αρχίσεις να κάνεις κάτι τέτοιο, είσαι χαμένος, εκτός αν είσαι πολύ ιδιαίτερο άτομο… όταν αρχίζεις να αποκτάς τα προνόμια της προσαρμοστικότητας... γίνεσαι πρόθυμο μέλος των προνομιούχων ελίτ που ελέγχουν τη σκέψη και τη διδασκαλία».
Ένα περιστατικό που καταδεικνύει την αλήθεια των λεγομένων του Chomsky, είναι η τύχη που είχε ο Lord Northcliffe, ιδιοκτήτης αρκετών εφημερίδων και συνιδιοκτήτης των Times όταν εξέφρασε την ειλικρινή ανησυχία του για το περιεχόμενο των Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών, δημοσιεύοντας το 1920-21 τα σχετικά άρθρα του στους Times για τον «Ιουδαϊκό κίνδυνο». Στη συνέχεια φιλοεβραϊκά άρθρα των Times τον Αύγουστο του 1921 υποστήριξαν ότι τα Πρωτόκολλα ήταν πλαστά αντίγραφα από το βιβλίο του Μaurice Joly κι ότι ο μύθος τους θα έπρεπε να χαθεί για πάντα. Καθώς όμως ο Northcliffe επέμενε με άρθρα του κατά του Σιωνιστικού κινδύνου (Φεβρουάριος 1922) κατηγορήθηκε από τον εκδότη των Times H.W. Steed ως ψυχοπαθής και του απαγορεύθηκε η είσοδος στα γραφεία της εφημερίδας. Τον δε Αύγουστο του ίδιου έτους πέθανε από καρδιακό επεισόδιο. Ένα πρόσωπο που στάθηκε με σθένος ενάντια στο Διεθνή Σιωνισμό και που απευθυνόταν σε μεγάλο αριθμό αναγνωστών, είχε χαθεί. Αυτή η ιστορία δημοσιεύθηκε μόνο 30 χρόνια αργότερα στην «επίσημη ιστορία των Times» (1952).
Ποια ήταν όμως η παρασκηνιακή ιστορία; Είναι γεγονός ότι οι Times ήταν πάνω από 50 χρόνια όργανο του Milner Group, δηλ. της ομάδας του Cecil Rhodes που κάποιο διάστημα λεγόταν και «The Times Crowd». Το 1908 όταν ένας αγοραστής γνωστός μόνον ως «Χ» πήρε τον έλεγχο των Times, ο Lord Esher που ήταν υψηλός παράγοντας του Milner Group εκπρόσωπος του βασιλιά Εδουάρδου VII πλησίασε τον Northcliffe για να τον διαβεβαιώσει ότι η πολιτική της εφημερίδας δεν θα άλλαζε. Ο Νorthcliffe που ήταν ο «Χ» του έδωσε τα ανάλογα διαπιστευτήρια όπως υποστηρίζει η επίσημη ιστορία των Times. Όταν όμως ο Νorthcliffe εναντιώθηκε στην πολιτική του Group μετά το 1917 τον αποξένωσαν και μέσα σε 3 χρόνια αγόρασαν τις μετοχές του στην εφημερίδα μέσω των εβραίων τραπεζιτών αδελφών Astor που είχαν προσχωρήσει στην ομάδα.
«Τα ΜΜΕ είναι, κατ΄ αρχήν, μεγάλες εταιρείες. Αποτελούν μέρος του μικρού δικτύου ατόμων και συμφερόντων, επιτυχημένων ιδιοκτητών της ιδιωτικής οικονομίας και κυβερνητικών στελεχών. Αν δείς τους ανθρώπους που βρίσκονται στις υψηλές θέσεις προγραμματισμού του κρατικού μηχανισμού κάτω από οποιαδήποτε κυβέρνηση, θα διαπιστώσεις ότι προέρχονται από τις αίθουσες συμβουλίων των επιχειρήσεων, των τραπεζών επενδύσεων, μισής ντουζίνας δικηγορικών εταιριών οι οποίες υπηρετούν τα επιχειρηματικά συμφέροντα κ.ο.κ… Αυτή είναι η ίδια ομάδα ανθρώπων, τα ίδια συμφέροντα, που είναι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ.΄Ετσι, φυσιολογικά, μοιράζονται την ίδια αντίληψη για τον κόσμο και το γενικό συμφέρον. Αυτό σε ανώτατο επίπεδο. Τώρα ας υποθέσουμε ότι βρισκόμαστε χαμηλά, στο επίπεδο των συντακτών ύλης ή στο επίπεδο των δημοσιογράφων. Σ΄αυτό το σημείο ανακαλύπτεις πιέσεις για να συμβιβαστείς.΄Ενας νέος δημοσιογράφος θα μάθει γρήγορα ότι ορισμένα πράγματα είναι προς παρουσίαση και άλλα όχι. Μπορείς να πεις πράγματα μ΄έναν συγκεκριμένο τρόπο και δεν μπορείς να τα πεις με άλλους τρόπους. Κι αυτό το μαθαίνεις από τους συντάκτες της ύλης σου, τους ανθρώπους ακριβώς πάνω από σένα, οι οποίοι το έχουν μάθει από τους αποπάνω τους. Θυμήσου, οι εταιρείες είναι το ιδιωτικό ισοδύναμο αυτού που αποκαλούμε φασισμό στην πολιτική σφαίρα. Η διαδικασία λήψης των αποφάσεων σε μια εταιρεία, είναι από τα πάνω προς τα κάτω. Δίνεις διαταγές που εκτελούνται από τους κάτω κ.λ.π. και οι διαταγές τελικά έρχονται από τους ιδιοκτήτες. Παραπέρα, τα ΜΜΕ έχουν μια αγορά. Αυτή η αγορά είναι οι άλλες εταιρείες. Η αγορά για τα ΜΜΕ είναι οι διαφημιστές. Θυμήσου, τα ΜΜΕ δεν βγάζουν τα λεφτά τους πουλώντας σε σένα και σε μένα... Η αγορά τους είναι οι διαφημιστές, η οποία τους θέτει έναν ακόμη περιορισμό. Θέλουν να διατηρήσουν μια σχέση με το κράτος, το οποίο διατίθεται φιλικά απέναντί τους… Υπάρχει μια συνεχής ροή ανάμεσα στις αίθουσες συμβουλίων των εταιρειών, τους ανώτερους κρατικούς υπαλλήλους, τα διευθυντικά στελέχη των ΜΜΕ και τους ανθρώπους που βρίσκονται στις κορυφές των ΜΜΕ, τις πανεπιστημιακές ελίτ που παίζουν το παιχνίδι σύμφωνα με τους κανόνες κ.λ.π. ΄Ολοι αυτοί ανήκουν στην ίδια προνομιούχο ελίτ. Κερδίζουν όλοι με τον ίδιο τρόπο. Αντιλαμβάνονται τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο. Εάν κάποιος απ΄ αυτούς βγει από τη γραμμή, αποκλείεται. Αυτό μπορεί να συμβεί ακόμη και σε πολύ υψηλό επίπεδο… αν αποφασίσεις και πεις καλά, θα προσαρμοστώ λιγάκι, θα κάνω ότι λένε αλλά θα κρατήσω την ανεξαρτησία της σκέψης μου, αν αρχίσεις να κάνεις κάτι τέτοιο, είσαι χαμένος, εκτός αν είσαι πολύ ιδιαίτερο άτομο… όταν αρχίζεις να αποκτάς τα προνόμια της προσαρμοστικότητας... γίνεσαι πρόθυμο μέλος των προνομιούχων ελίτ που ελέγχουν τη σκέψη και τη διδασκαλία».
Ένα περιστατικό που καταδεικνύει την αλήθεια των λεγομένων του Chomsky, είναι η τύχη που είχε ο Lord Northcliffe, ιδιοκτήτης αρκετών εφημερίδων και συνιδιοκτήτης των Times όταν εξέφρασε την ειλικρινή ανησυχία του για το περιεχόμενο των Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών, δημοσιεύοντας το 1920-21 τα σχετικά άρθρα του στους Times για τον «Ιουδαϊκό κίνδυνο». Στη συνέχεια φιλοεβραϊκά άρθρα των Times τον Αύγουστο του 1921 υποστήριξαν ότι τα Πρωτόκολλα ήταν πλαστά αντίγραφα από το βιβλίο του Μaurice Joly κι ότι ο μύθος τους θα έπρεπε να χαθεί για πάντα. Καθώς όμως ο Northcliffe επέμενε με άρθρα του κατά του Σιωνιστικού κινδύνου (Φεβρουάριος 1922) κατηγορήθηκε από τον εκδότη των Times H.W. Steed ως ψυχοπαθής και του απαγορεύθηκε η είσοδος στα γραφεία της εφημερίδας. Τον δε Αύγουστο του ίδιου έτους πέθανε από καρδιακό επεισόδιο. Ένα πρόσωπο που στάθηκε με σθένος ενάντια στο Διεθνή Σιωνισμό και που απευθυνόταν σε μεγάλο αριθμό αναγνωστών, είχε χαθεί. Αυτή η ιστορία δημοσιεύθηκε μόνο 30 χρόνια αργότερα στην «επίσημη ιστορία των Times» (1952).
Ποια ήταν όμως η παρασκηνιακή ιστορία; Είναι γεγονός ότι οι Times ήταν πάνω από 50 χρόνια όργανο του Milner Group, δηλ. της ομάδας του Cecil Rhodes που κάποιο διάστημα λεγόταν και «The Times Crowd». Το 1908 όταν ένας αγοραστής γνωστός μόνον ως «Χ» πήρε τον έλεγχο των Times, ο Lord Esher που ήταν υψηλός παράγοντας του Milner Group εκπρόσωπος του βασιλιά Εδουάρδου VII πλησίασε τον Northcliffe για να τον διαβεβαιώσει ότι η πολιτική της εφημερίδας δεν θα άλλαζε. Ο Νorthcliffe που ήταν ο «Χ» του έδωσε τα ανάλογα διαπιστευτήρια όπως υποστηρίζει η επίσημη ιστορία των Times. Όταν όμως ο Νorthcliffe εναντιώθηκε στην πολιτική του Group μετά το 1917 τον αποξένωσαν και μέσα σε 3 χρόνια αγόρασαν τις μετοχές του στην εφημερίδα μέσω των εβραίων τραπεζιτών αδελφών Astor που είχαν προσχωρήσει στην ομάδα.
