Για να ελέγξεις την ανθρωπότητα μέσω του νου και των συναισθημάτων, το μόνο που χρειάζεται είναι να ελέγχεις τα ΜΜΕ. Η ελίτ των ακαδημαϊκών του κόσμου από τη μία και τα ΜΜΕ από την άλλη είναι οι στυλοβάτες του συστήματος παραπληροφόρησης.
Κάποια νύκτα ο John Swinton, Αρχισυντάκτης των New York Times, (Chief of Staff for the New York Times) αποκαλούμενος από τους ομoτίμους του ως ο Κοσμήτωρ του επαγγέλματός του, ήταν επίσημος προσκεκλημένος σε ένα γεύμα που δόθηκε από τους προύχοντες της συντεχνίας του προς τιμήν του το 1953. Κάποιος που όπως φαίνεται δεν γνώριζε καθόλου ούτε από δημοσιογραφία ούτε τον χαρακτήρα του Swinton έκανε μια πρόποση για τον ανεξάρτητο τύπο. Ο Swinton προσέβαλε τους συναδέλφους του λέγοντας:
«Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, σ΄αυτή την περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας, που να αποκαλείται ανεξάρτητος τύπος. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω. Ούτε ένας ανάμεσά σας θα τολμούσε να εκστομίσει μια έντιμη γνώμη. Κι αν τολμούσατε να την εκφράσετε γνωρίζετε εκ των προτέρων ότι ποτέ δεν θα εμφανιζόταν τυπωμένη στο χαρτί. Πληρώνομαι αρκετά ώστε να κρατάω την τίμια άποψή μου έξω από την εφημερίδα για την οποία γράφω. Εσείς επίσης παίρνετε ικανοποιητικούς μισθούς για παρόμοιες υπηρεσίες και αν κάποιος θα τολμούσε ή είναι τόσο τρελός ώστε να γράψει την τίμια γνώμη του θα βρισκόταν πολύ σύντομα στο δρόμο ψάχνοντας για άλλη δουλειά. Αν επρόκειτο να επιτρέψω έστω και μόνο μια έκδοση της εφημερίδας μου που να περιείχε μια έντιμη άποψη θα έχανα την θέση μου σε λιγότερο από 24 ώρες. Είναι η δουλειά και καθήκον κάθε δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται, να διαστρεβλώνει, να εξυβρίζει, να κολακεύει γονυπετής τον Μαμμωνά και να πουλάει την πατρίδα του και τη φυλή του για τον άρτο τον επιούσιο – ή οτιδήποτε αντιστοιχεί σ΄αυτόν, το μισθό του. Είμαστε υποτελείς και όργανα των πλουσίων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε καραγκιόζηδες. Αυτοί κινούν τα νήματα κι εμείς χορεύουμε στο ρυθμό τους. Οι ικανότητές μας, οι δυνατότητές μας και οι ζωές μας αποτελούν ιδιοκτησία αυτών των ανθρώπων. ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΕΣ ΠΟΡΝΕΣ».
Κάποια νύκτα ο John Swinton, Αρχισυντάκτης των New York Times, (Chief of Staff for the New York Times) αποκαλούμενος από τους ομoτίμους του ως ο Κοσμήτωρ του επαγγέλματός του, ήταν επίσημος προσκεκλημένος σε ένα γεύμα που δόθηκε από τους προύχοντες της συντεχνίας του προς τιμήν του το 1953. Κάποιος που όπως φαίνεται δεν γνώριζε καθόλου ούτε από δημοσιογραφία ούτε τον χαρακτήρα του Swinton έκανε μια πρόποση για τον ανεξάρτητο τύπο. Ο Swinton προσέβαλε τους συναδέλφους του λέγοντας:
«Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, σ΄αυτή την περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας, που να αποκαλείται ανεξάρτητος τύπος. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω. Ούτε ένας ανάμεσά σας θα τολμούσε να εκστομίσει μια έντιμη γνώμη. Κι αν τολμούσατε να την εκφράσετε γνωρίζετε εκ των προτέρων ότι ποτέ δεν θα εμφανιζόταν τυπωμένη στο χαρτί. Πληρώνομαι αρκετά ώστε να κρατάω την τίμια άποψή μου έξω από την εφημερίδα για την οποία γράφω. Εσείς επίσης παίρνετε ικανοποιητικούς μισθούς για παρόμοιες υπηρεσίες και αν κάποιος θα τολμούσε ή είναι τόσο τρελός ώστε να γράψει την τίμια γνώμη του θα βρισκόταν πολύ σύντομα στο δρόμο ψάχνοντας για άλλη δουλειά. Αν επρόκειτο να επιτρέψω έστω και μόνο μια έκδοση της εφημερίδας μου που να περιείχε μια έντιμη άποψη θα έχανα την θέση μου σε λιγότερο από 24 ώρες. Είναι η δουλειά και καθήκον κάθε δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται, να διαστρεβλώνει, να εξυβρίζει, να κολακεύει γονυπετής τον Μαμμωνά και να πουλάει την πατρίδα του και τη φυλή του για τον άρτο τον επιούσιο – ή οτιδήποτε αντιστοιχεί σ΄αυτόν, το μισθό του. Είμαστε υποτελείς και όργανα των πλουσίων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε καραγκιόζηδες. Αυτοί κινούν τα νήματα κι εμείς χορεύουμε στο ρυθμό τους. Οι ικανότητές μας, οι δυνατότητές μας και οι ζωές μας αποτελούν ιδιοκτησία αυτών των ανθρώπων. ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΕΣ ΠΟΡΝΕΣ».
"JEWISH CHRONICLE", 25/8/1995 p.19.
Το παραπάνω κείμενο είναι από την «Ανείπωτη ιστορία της εργασίας» από τον Richard O. Boyer και τον Herbert M. Morais, που εκδόθηκε από τους United Electrical, Radio & Machine Workers of America, NY, 1955/1979.
Οι δημοσιογράφοι χορεύουν στο σκοπό που τους παίζουν οι επίσημοι και γίνονται αντιγραφείς και κράχτες της επίσημης απόψεως για τη ζωή. Είναι αυτοί που κάνουν τη δουλειά για όσους βρίσκονται ψηλότερα στην πυραμίδα των ΜΜΕ. Στην κορυφή βρίσκονται οι τραπεζίτες οι οποίοι προσφέρουν τα κεφάλαια για την εξαγορά των ΜΜΕ. Αυτοί ελέγχουν και τις μεγάλες βιομηχανίες και τα δίκτυα επιχειρήσεων, και έτσι οι εφημερίδες, η τηλεόραση και το ραδιόφωνο δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς τα έσοδα από τις διαφημίσεις αυτών των ανθρώπων.
Κάτω από τους τραπεζίτες και τους βιομηχάνους βρίσκονται οι βαρόνοι των ΜΜΕ. Τηρούν πιστά τις εντολές των χρηματοδοτών και διαφημιζομένων και διατάζουν τους συντάκτες τους να βεβαιώνονται ότι η ίδια πολιτική θα περνάει στα ΜΜΕ κάθε μέρα. Ο συντάκτης δίνει εντολές στους δημοσιογράφους, και αυτοί ακολουθούν τη γραμμή που τους υπαγορεύει. Οι δημοσιογράφοι λογοδοτούν στον συντάκτη, ο συντάκτης λογοδοτεί στον ιδιοκτήτη, ο ιδιοκτήτης στους τραπεζίτες και τούς επιχειρηματίες. Αυτό είναι που ονομάζουμε ειδήσεις.
