Ποιος "ξερίζωσε" εκατομμύρια ανθρώπων, για να τους φέρει στη Μακεδονία να προστατεύουν τα εβραϊκά "βρακιά";
Ποιος τόλμησε και "ξερίζωσε" μια ακμαιότατη ελληνική παρουσία 2500 χρόνων στη Μικρά Ασία;
Ποιος τόλμησε να ακυρώσει το έργο του Μεγάλου Αλεξάνδρου;
Αυτό δεν είναι και τόσο δύσκολο να το ανακαλύψεις.
Ψάχνεις να βγεις ποιους βόλευε η μικρασιατική καταστροφή.
Αν το βγεις, μπορείς να κατάλαβες ποιοι και πού την σχεδίασαν.
Ο Θεσσαλονικέας Κεμάλ πού και με την προτροπή ποιών αποφάσισε να την πραγματοποιήσει;
Ο Βενιζέλος με την κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης πού και με ποιους "συσκεπτόταν" για τον έλεγχο των Νέων Χωρών;
Ποιοι ενθάρρυναν έναν ηλίθιο δικηγοράκο, να σκέπτεται σαν αυτοκρατορικός στρατηγός;
Οι Δυτικοί γιατί ενθάρρυναν την αυτοκρατορική εκστρατεία της "Ψωροκώσταινας" στη Μικρά Ασία και γιατί μετά άλλαξαν τη στάση τους στο όλο εγχείρημα;
Την ελληνική ιστορία ποιοι την "γράφουν" και υπό την επίβλεψη ποιών; Κάποτε όλα αυτά και χωρίς κανένα μίσος και πάθος δεν θα πρέπει να τα βρούμε;
Δεν θα πρέπει να βρούμε ποιοι και πώς μας "δουλεύουν";
Γιατί στη Μακεδονία θα ισχυροποιούνταν οι κεφαλαιοκράτες κι αυτό θα έκανε τα πράγματα δύσκολα για τους "κηφήνες" της βαλκανικής περιφέρειας.
Η Θεσσαλονίκη θα "χτιζόταν" πάνω σε νέες βάσεις και με μια εντελώς διαφορετική κοινωνική σύνθεση.
Μια σύνθεση όμως, που δεν θα επέτρεπε ούτε στην Αθήνα ούτε σε κάποια άλλη βαλκανική πρωτεύουσα ν' αμφισβητήσουν την πρωτοκαθεδρία και άρα τη θέλησή της.
Αν τη Νέα Θεσσαλονίκη της κεφαλαιοκρατίας και όχι των εμπόρων τη συνέφερε το ενιαίο των Βαλκανίων, αυτό θα ήταν η συνέχεια για το μέλλον της περιοχής.
Αυτό ήταν όμως ο τρόμος της Ρώμης, γιατί δίπλα της θα ορθωνόταν σε μηδέν χρόνο ένα εχθρικό κράτος όμοιο σε ισχύ με μια Γερμανία ή με μια Γαλλία.
Ένα εχθρικό κράτος, που ήδη είχε μπει σε τροχιά εκβιομηχάνισης και με τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής έξω από την "πόρτα" του.
Αυτόν τον εφιάλτη τον απέφυγε, προστατεύοντας τους Εβραίους και πιέζοντας τους Τούρκους να μην "κάψουν" την πόλη.
Με βάση όλα αυτά αντιλαμβανόμαστε και πολλά άλλα πράγματα.
Όταν για παράδειγμα σε μια περιοχή υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ κεφαλαιοκρατίας και εμπορικής πλουτοκρατίας, πάντα η έκβαση της μάχης είναι υπέρ της πρώτης.
Πώς λοιπόν στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης είχαμε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα;
Πώς "ξεδοντιάστηκε" η κεφαλαιοκρατία της βόρειας Ελλάδας και τέθηκε υπό τον έλεγχο της Θεσσαλονίκης;
Αυτό που αναζητούμε δηλαδή είναι να μάθουμε ποιοι διέσπασαν τη δύναμή της και ποιοι πληθυσμοί αποτέλεσαν την "ασπίδα" της Θεσσαλονίκης.
Ποιοι πληθυσμοί και υπό ποιους όρους πήραν το μακεδονικό κεφάλαιο που απειλούσε τη Θεσσαλονίκη;
Ποιοι κεφαλαιοκρατικοί πληθυσμοί δηλαδή λειτουργούν εις βάρος των ταξικών τους συμφερόντων;
Τέτοιοι πληθυσμοί είναι μόνον οι πληθυσμοί των εποίκων, που στο όνομα της προστασίας αυτού του οποίου απέκτησαν υποτάσσονται σ' αυτούς που τους προστατεύουν.
Γιατί οι βασανισμένοι και ξεριζωμένοι Μικρασιάτες και οι Πόντιοι έπαιζαν κι εξακολουθούν να "παίζουν" τον ρόλο των εποίκων;
Ποιος τους "ξερίζωσε" από τα μέρη τους και τους έφερε στη Μακεδονία να παίξουν αυτόν τον ρόλο και να προστατεύουν τη Θεσσαλονίκη;
Ποιος "ξερίζωσε" εκατομμύρια ανθρώπων, για να τους φέρει στη Μακεδονία να προστατεύουν τα εβραϊκά "βρακιά";
Ποιος τόλμησε και "ξερίζωσε" μια ακμαιότατη ελληνική παρουσία 2500 χρόνων στη Μικρά Ασία;
Ποιος τόλμησε να ακυρώσει το έργο του Μεγάλου Αλεξάνδρου;
Αυτό δεν είναι και τόσο δύσκολο να το ανακαλύψεις.
Ψάχνεις να βγεις ποιους βόλευε η μικρασιατική καταστροφή.
Αν το βγεις, μπορείς να κατάλαβες ποιοι και πού την σχεδίασαν.
Ο Θεσσαλονικέας Κεμάλ πού και με την προτροπή ποιών αποφάσισε να την πραγματοποιήσει;
Ο Βενιζέλος με την κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης πού και με ποιους "συσκεπτόταν" για τον έλεγχο των Νέων Χωρών;
Ποιοι ενθάρρυναν έναν ηλίθιο δικηγοράκο, να σκέπτεται σαν αυτοκρατορικός στρατηγός;
Οι Δυτικοί γιατί ενθάρρυναν την αυτοκρατορική εκστρατεία της "Ψωροκώσταινας" στη Μικρά Ασία και γιατί μετά άλλαξαν τη στάση τους στο όλο εγχείρημα;
Την ελληνική ιστορία ποιοι την "γράφουν" και υπό την επίβλεψη ποιών; Κάποτε όλα αυτά και χωρίς κανένα μίσος και πάθος δεν θα πρέπει να τα βρούμε;
Δεν θα πρέπει να βρούμε ποιοι και πώς μας "δουλεύουν";
Ποιοι είναι οι μόνιμοι "τυχεροί", που τους "βολεύουν" οι καταστάσεις οι οποίες δεν βολεύουν κανέναν άλλο;
Ποιοι δημιουργούν εκείνες τις συνθήκες, που δεν θ' αφήσουν σε ησυχία ούτε τα παιδιά μας;
Ο δεύτερος τομέας που η Ρώμη παραδοσιακά χρησιμοποιούσε τους Εβραίους αφορούσε τον τρόπο λειτουργίας των χριστιανικών κρατών.
Δεν τους χρησιμοποιούσε μόνον για να "κάψει" τους εξωτερικούς της εχθρούς, αλλά και για να διευθετήσει τις εσωτερικές ταξικές αντιπαλότητες, που υπήρχαν μέσα στην κάθε χριστιανική κοινωνία.
Μέσω των Εβραίων διαιώνιζε τη χριστιανική "αρρώστια".
Χρησιμοποιούσε έναν ακμαίο "καρκίνο" με τάσεις υποτροπιασμού, για να μεταφέρει την "αρρώστια" στο σύνολο του χριστιανικού "σώματος".
Πώς γινόταν αυτό;
Με τον εξής απλό τρόπο.
Η Ρώμη, όπως είπαμε, φοβόταν μόνιμα τους μορφωμένους αλλά άκληρους χριστιανούς, που θα στρέφονταν εναντίον της. Για να τους αποφύγει ως αντιπάλους, τους διέφθειρε.
Πώς;
Με τον εξής απλό τρόπο.
Τους μετέτρεψε σε μια ξεχωριστή κοινωνική τάξη, που ονομάστηκε "αστική".
Αυτή η τάξη λειτουργεί κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν των εβραϊκών κοινοτήτων. Είναι μια τάξη εργαζομένων, που ζουν όμως ως πλούσιοι κι αυτό είναι που τους διαφοροποιεί από τους κοινούς εργαζόμενους, οι οποίοι συνθέτουν την εργατική τάξη.
Είναι μια ευνοημένη κοινωνική τάξη, που ασκεί ταξικό ιμπεριαλισμό και είναι αυτή που δίνει τα επιθυμητά χαρακτηριστικά στην κοινωνική "αρρώστια" που μαστίζει τον χριστιανισμό.
Θεωρητικά κεφαλαιοποιεί τη γνώση της, ενώ πρακτικά διαπραγματεύεται με εμπορικούς όρους την αξία της εργασίας της. Απλά, επειδή αυτή η "διαπραγμάτευση" γίνεται σε συλλογικό επίπεδο, τα κοινά συμφέροντα των ευνοημένων δημιουργούν μια "ψευδοκοινωνική" τάξη, που ονομάζεται "αστική".
Όμως, για να λειτουργήσει μαζικά μια τάξη, θα πρέπει να υπάρχουν μαζικά πρότυπα. Πρότυπα συμπεριφορών ατομικών και συλλογικών, που να ευνοούν τα ταξικά συμφέροντα των αστών.
Πρότυπα, που να οδηγούν σε κοινές μαζικές συμπεριφορές των μελών αυτής της "ψευδοτάξης". Το ζητούμενο δηλαδή ήταν να βρεθεί ένα πρότυπο ευνοημένης ιμπεριαλιστικής μειονότητας, την οποία να μιμείται η "μειονότητα" των αστών.
Αυτά τα αστικά πρότυπα ανέλαβαν να ενσαρκώσουν μέσα στις χριστιανικές κοινωνίες οι Εβραίοι, τόσο ως άτομα όσο και ως κοινότητα.
Ο "καρκίνος" με τον τρόπο αυτόν γίνεται ο οδηγός της "αρρώστιας".
Οι βασικοί πυρήνες δηλαδή και τα πρότυπα όλων των αστικών τάξεων μέσα στα χριστιανικά κράτη στην πραγματικότητα είναι οι Εβραίοι.
Αυτό είναι κάτι που βολεύει απόλυτα καί τους δύο. Οι αστοί προστατεύουν τους Εβραίους και οι Εβραίοι υποστηρίζουν σθεναρά με το σύνολο των "όπλων" τους τούς αστούς.
Πώς γίνεται αυτό;
Η κλοπή των αστών έχει ως κύριο στόχο την κεφαλαιοκρατία.
Ισχυρό ταξικό σύμμαχο όμως εναντίον της κεφαλαιοκρατίας δεν μπορείς να βρεις εύκολα.
Οι πιο ισχυροί εχθροί των κεφαλαιοκρατών είναι οι έμποροι.
Οι Εβραίοι, ελέγχοντας το εμπόριο, "πουλάνε" στήριξη στους αστούς. Αυτήν την στήριξη την ανταλλάσσουν με προστασία και εύνοια.
Από εκεί και πέρα τα πάντα λειτουργούν όπως τους βολεύουν.
Οι μορφωμένοι υποτίθεται αστοί, στο όνομα του "πολιτισμού" και του "ανθρωπισμού", τους προστατεύουν από τα θύματά τους και οι Εβραίοι τούς προσφέρουν το "know how" του αναίμακτου ιμπεριαλισμού.
Από τους "τω πνεύματι" Εβραίους χριστιανούς ιερείς έως τους "τω αίματι" Εβραίους, οι ταξικοί κλέφτες μέσα στην κάθε χριστιανική κοινωνία λειτουργούν με πανομοιότυπο τρόπο.
Όπως ένας ιερέας θεωρεί τον προσωπικό του βασανισμό σαν καλή δικαιολογία για να πλουτίζει, έτσι θεωρούν και οι Εβραίοι τον δικό τους βασανισμό σαν μια καλή δικαιολογία για να πλουτίζουν.
Οι πρώτοι είναι "κολλητοί" του Θεού και οι δεύτεροι είναι "κολλητοί" του ανθρώπινου πολιτισμού.
Αυτοί είναι τα πρότυπα των αστών και αυτοί τους "διδάσκουν" πώς να φέρονται μέσα στην κοινωνία.
Αυτοί τους διδάσκουν πώς να δικαιολογούν τα "αδικαιολόγητα".
Πώς να ασκούν τον ταξικό ιμπεριαλισμό τους εις βάρος των υπολοίπων τάξεων.
Οι αστοί, ως καλοί μαθητές των Εβραίων, κλέβουν μόνιμα και πάντα εμφανίζονται σαν οι "καλοί" άνθρωποι της κοινωνίας.
Οι μορφωμένοι, οι ανθρωπιστές, οι κοσμοπολίτες, οι ειρηνιστές κλπ..
Αρκούσε όμως αυτό; Όχι βέβαια. ...
Fnous Fnous
