Τελειώνουν με αριστερό πρόσημο όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων-Ετοιμάζουν τη νέα κοινωνική τάξη των φτωχών πριν το Μνημόνιο 4.
Κατερίνα Γκαράνη-Μαρία Τσολακίδη
Το 2016 θα είναι η αρχή του τέλους της εποχής της ελπίδας. Οι Έλληνες πολίτες πρέπει να είναι έτοιμοι για την πραγματοποίηση όλων των μνημονιακών υποχρεώσεων των τριών μνημονιακών συμβάσεων το πρώτο εξάμηνο του 2016 και να ετοιμάζονται για ένα νέο μνημόνιο που θα έρθει ως "σωτηρία" αφού για πολλοστή φορά ο λογαριασμός δεν θα βγαίνει.
Ο κ. Τσίπρας θυμήθηκε την παλιά τακτική της Άνοιξης του 2015 και στην πρώτη συνέντευξή του για το 2016 δήλωσε ότι η κυβέρνησή του θα τηρήσει το πρόγραμμα αλλά δεν θα δεχθεί αδικίες από τους δανειστές. Οι λεονταρισμοί είναι ένα παιχνίδι του νηπίου της πολιτικής αλλά στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή απλά προετοιμάζει τους Έλληνες ότι οι αδικίες είναι το μόνο σίγουρο που θα δουν στην από εδώ και πέρα ζωή τους. Οι αδικίες για τις οποίες μιλά ο κ. Τσίπρας δεν είναι τίποτε άλλο από την υλοποίηση όλων των μνημονιακών νόμων που έχουν ψηφιστεί μέχρι σήμερα από το 2010 και οι πολίτες έχουν πάρει μέχρι στιγμής μόνο μία γεύση και όχι το κυρίως πιάτο του τεράστιου πάρτι δις ευρώ στο οποίο συμμετέχουν αποκλειστικά δανειστές και κυβερνώντες.
Αποχαιρέτα την σύνταξη που ήξερες
Το συνταξιοδοτικό που λύνεται άμεσα απλά θα είναι η αρχή του τέλους των συντάξεων εφόσον θα στηρίζεται αποκλειστικά στην εθνική σύνταξη (πρόκειται για ένα επίδομα) το οποίο θα αναπροσαρμόζεται βάση της ρήτρας ανάπτυξης της χώρας. Οι κυβερνητικοί το παρουσιάζουν ως την τέλεια λύση προβάλλοντας το επιχείρημα ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης της χώρας από το 2016 θα ανεβαίνουν με αποτέλεσμα να ανεβαίνει και το ποσό των 384 ευρώ (ποσό που υπόσχεται η κυβέρνηση ως "εθνική σύνταξη"). Δηλαδή, η κυβέρνηση δηλώνει ότι έχει ως σίγουρο ποσό το περίπου 1 δις για την σύνταξη των 2,656,007 (αριθμός συνταξιούχων τον Ιούνιο του 2015) το μήνα. Θέλει να πείσει πως το πτωχευμένο και χρεοκοπημένο κράτος θα καταφέρει να εισπράττει από φόρους πάνω από 12 δις ευρώ το χρόνο για να καλύπτει το κατώτατο ποσό συντάξεων διαχωρίζοντας τα δανεικά των μνημονίων για την πληρωμή τους.
Οι δανειστές θέλουν να τελειώνουν το θέμα των δημόσιων ασφαλιστικών ταμείων τάχιστα και να μπει η χώρα σε μια νέα πραγματικότητα, αυτή της ιδιωτικής ασφάλισης για τις επόμενες γενιές και όχι όπως λέει ο κ. Τσίπρας ότι φτιάχνει ένα ασφαλιστικό που να καλύψει τους συνταξιούχους του αύριο. Από την ρήση του "αν δεν αλλάξουμε το ασφαλιστικό σε 5 χρόνια δεν θα υπάρχουν συντάξεις" και από την τελευταία δήλωση του Γ.Γ του υπουργείου Εργασίας, Α. Νεφελούδη ότι "αν δεν αλλάξει το ασφαλιστικό του χρόνου δεν θα υπάρχουν συντάξεις", ας κρατήσουμε ότι τελικά δεν θα υπάρχουν συντάξεις από του χρόνου μέσω ασφαλιστικών φορέων όπως μέχρι σήμερα γνωρίζουμε.
Το τέλος του συνταξιοδοτικού και ασφαλιστικού έρχεται από την στιγμή που όλοι οι πολίτες θα πληρώνουμε φόρο σύνταξης και ιατροφαρμακευτικής κάλυψης μέσω των τραπεζικών συναλλαγών. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα κόλπα που έχει σκεφτεί τεχνοκρατικός νους. Η ασφάλεια και η σύνταξη των πολιτών θα είναι αλληλένδετα με την τραπεζική συναλλαγή και οι Τράπεζες θα είναι ένας νέος φορέας μεταφοράς του ασφαλιστικού φόρου προς το κράτος. Αν μιλούσαμε για εθνικές τράπεζες ή για τράπεζες που ελέγχονταν από το κράτος ίσως αυτό να ήταν μια λύση. Όμως από την στιγμή που όλες πλέον οι Τράπεζες είναι κράτος εν κράτη στην χώρα και έχουν ως μητρικές εταιρείες ασφαλιστικές τότε το πράγμα αρχίζει να βρωμάει πολύ άσχημα.
Η κυβέρνηση σπρώχνει το θέμα του ασφαλιστικού σε ιδιωτικούς φορείς με την ασφάλεια του τραπεζικού συστήματος. Αυτό σημαίνει ότι βάση του εισοδήματός σου, που πλέον μέσω αποκλειστικά της χρήσης τραπεζικής κάρτας για τους κάτω των 75 χρόνων ελέγχεται και χρησιμοποιείται, θα έχεις και την ανάλογη ασφαλιστική κάλυψη. Αυτή είναι η "δίκαιη" λύση που θέλει η σημερινή κυβέρνηση. Έχεις εισόδημα μεγάλο θα έχεις μεγάλη ασφαλιστική κάλυψη, έχεις εισόδημα φτωχού θα έχεις φτωχή κάλυψη η οποία θα σού παρέχεται μέσω των ασφαλιστικών εταιρειών που στηρίζονται αποκλειστικά από τράπεζες. Η εθνική σύνταξη δεν θα είναι τίποτε παραπάνω από το επίδομα φτωχού ή με μνημονιακή ορολογία "επίδομα ελάχιστου εισοδήματος" που αυτή την στιγμή φτάνει έως τα 370 ευρώ. Πρόκειται για μια λύση για τα εκατομμύρια ανέργων και αναξιοπαθούντων. Ένας μισθός για να μην κοιμάσαι κάτω από τα αστέρια και να μην εξαθλιώνεσαι από την πείνα. Αν "κάτσει η μπίλια" της εθνικής σύνταξης στα 370 ευρώ τότε τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα από ποτέ και η αρχή του τέλους θα έχει ξεκινήσει.
Το εργασιακό είναι ο πραγματικός εφιάλτης
Όμως το 2016 δεν θα είναι η λύση του ασφαλιστικού αλλά του σημαντικότερου τομέα ενός κράτους που δεν είναι άλλο από το εργασιακό. Καθόλου τυχαία οι κυβερνήσεις δεν έβαλαν αντίστροφα τις λύσεις των προβλημάτων της χώρας. Πρώτα έκαναν ισχυρές και ανεξάρτητες τις τράπεζες, επέβαλλαν την χρήση πλαστικού χρήματος, λύνουν το συνταξιοδοτικό το οποίο είναι άμεσα συνδεδεμένο με τις τράπεζες και τελευταίο έβαλαν το εργασιακό.
Η κυβέρνηση στηρίζει όλο το μέλλον της εργασίας στην χώρα μόνο σε ξένες επενδύσεις και μόνο σε επιδοτήσεις μέσω ΕΣΠΑ, δηλαδή μέσω τραπεζών και πάλι. Με την ανεργία να κινείται από το 26% με 28% στα επίσημα στοιχεία, η Ελλάδα έχει γίνει μια χώρα των μεγάλων ευκαιριών για φθηνά εργατικά χέρια με την προϋπόθεση οι επενδυτές να έχουν τα κεφάλι τους ήσυχο από όλους τους εργασιακούς νόμους που κατοχύρωναν τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Ο μνημονιακός νόμος που ο Λοβέρδος ξεκίνησε με την ευθυγράμμιση της νομοθεσίας για ομαδικές απολύσεις και για τον κατώτατο μισθό μέσα στο 2016 πρέπει να γίνουν καθεστώς. Οι δανειστές έχουν στρώσει όλο το έδαφος για την μεγαλύτερη αλλαγή που θα έρθει στην ζωή των Ελλήνων πολιτών. Ξεκαθαρίζουν ότι ανάπτυξη, επενδύσεις και μικρό ποσοστό ανεργίας σημαίνει ότι το δικαίωμα για εργασία θα στερήσει πολλά από τα εργασιακά δικαιώματα που είναι συμβεβλημένα με τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Δεν συμφέρουν ούτε τα ταμεία ανεργίας, ούτε το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα όταν μπορούν να έχουν δούλους που θα παίρνουν λίγο παραπάνω από τα 370 ευρώ (ως κατώτατο μισθό) και θα παράγουν χωρίς το δικαίωμα απεργιών και όλων των ασφαλιστικών δικλείδων που μπορεί να έχει ένας εργαζόμενος. Το απίστευτο στα χρονικά για μια λεγόμενη αριστερή κυβέρνηση είναι ότι βάζει ως δίκαιο αίτημα της στις διαπραγματεύσεις ότι οι συντάξεις των μελλοντικών συνταξιούχων θα είναι είναι αλληλένδετες με τις εισφορές τους για την ασφάλεια και την σύνταξή τους. Από την στιγμή που ο εργοδότης-επενδυτής θα έχει την εξουσία του μισθού τότε ο εργαζόμενος θα δουλεύει μόνο και μόνο για να μπορεί στα 70 του να μην ζει στον δρόμο ενώ για την ιατροφαρμακευτική του κάλυψη τον πρώτο λόγο θα έχει το ποσό που δίνει στην ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία και όχι η αξία της ζωής του. Πάμε ολοταχώς για εργαζόμενους δύο ταχυτήτων και για Υγεία δύο ταχυτήτων.
Το Μνημόνιο 4 θα αφορά την Πολιτεία της Ελλάδας
Παρόλα αυτά τα μέτρα οι στόχοι δεν βγαίνουν. Μπορεί η κυβέρνηση με το αριστερό πρόσημο (όπως λέει και η κυβερνητική εκπρόσωπος) να δίνει μάχες για τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα αλλά η αλήθεια είναι ότι η νυν κυβέρνηση συνεχίζοντας το έργο των προηγούμενων θέλει το 80% του ελληνικού λαού να καταστεί το χαμηλότερο κοινωνικό στρώμα. Αυτό σημαίνει ότι η πλειοψηφία του λαού να μην μπορεί να εκπληρώσει τις υποσχέσεις που δίνει η κυβέρνηση για στόχους και για για αποπληρωμή των δανειακών υποχρεώσεών της. Οι συντάξεις και οι μισθοί θα πέφτουν και οι υποχρεώσεις θα ανεβαίνουν. Αυτή την στιγμή δημιουργείται η νέα μεγάλη κοινωνική τάξη της χώρας αλλά παράλληλα φορτώνει με χρέος την χώρα απαιτώντας από την νέα χαμηλή τάξη να πληρώσει από το 2022 μέχρι το 2024 μαζεμένους λογαριασμούς που φτάνουν τα 86,33 δις μόνο σε τοκοχρεολύσια. Στα έξι αυτά χρόνια ακόμα και επενδύσεις να γίνουν, ακόμα κι αν ξεκινήσει η οικονομία να παίρνει μπροστά δεν θα προλάβει την αλήθεια των αριθμών. Η κυβέρνηση στηρίζει την ανάπτυξή της σε ξένους επενδύτες που τους ζητά εμμέσως ότι θα πρέπει να πληρώσουν τα δάνεια των δικών της πολιτικών λαθών. Οι επενδυτές θα έρθουν αλλά έχοντας την διασφάλιση των Ευρωπαϊκών Θεσμών ότι θα αρμέγουν την Ελλάδα αλλά το χρέος θα πρέπει να το φορτώνονται οι Έλληνες και ο μόνος τρόπος να γίνει αυτό είναι η χώρα να μπει, αφού ολοκληρωθεί το ασφαλιστικό και εργασιακό, σε ένα άλλο μνημόνιο το οποίο δεν θα είναι απλά δανειοδότηση της χώρας αλλά αποκλειστική διαχείριση της χώρας από τους ίδιους τους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς.
Ο διοικητής της ΤτΕ έκανε την προαναγγελία σε αυτό που έρχεται και το Μνημόνιο 3 που "αναγκάστηκε" να υπογράψει ο κ. Τσίπρας με την στήριξη όλων των φιλοευρωπαϊκών ελληνικών κομμάτων θα μοιάζει μια πολύ όμορφη ανάμνηση σε αυτό θα υπογραφεί όταν ο λογαριασμός για πολλοστή φορά δεν θα βγαίνει:
«Μια ενδεχόμενη αποτυχία στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης θα λειτουργήσει αποσταθεροποιητικά, επαναφέροντας στη μνήμη την αρνητική εμπειρία του πρώτου εξαμήνου του 2015. Επανάληψη αυτής της εμπειρίας εμπεριέχει μεγάλους κινδύνους που δύσκολα θα τους αντέξει αυτή τη φορά η ελληνική οικονομία. Τα προβλήματα θα εμφανιστούν στο τραπεζικό σύστημα, οι έλεγχοι στην κίνηση κεφαλαίων θα πρέπει να ενταθούν αντί να χαλαρώσουν, η μείωση της εμπιστοσύνης θα οδηγήσει σε νέο κύμα μη εξυπηρετούμενων δανείων, η δημοσιονομική κατάσταση θα επιδεινωθεί και οι χρηματοδοτικές ανάγκες του Δημοσίου θα οδηγήσουν εκ νέου σε πρακτικές συσσώρευσης ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας και, τελικά, σε όξυνση των συνθηκών ύφεσης".
Η φιλοσοφία του κ. Στουρνάρα δεν απέχει καθόλου από την γραμμή του κ. Σόιμπλε ο οποίος αναμένει την στιγμή στην οποία η Ελλάδα δεν θα μπορεί να βγει από το αδιέξοδο με καμία κυβέρνηση και οικονομικό πρόγραμμα βάζοντας την χώρα σε κατάσταση πλήρους εποπτείας με μία χρεοκοπία εντός του ευρώ δίνοντας λύση στις απαιτήσεις των ελληνικών κυβερνήσεων για μείωση του χρέους προσφέροντας όμως ως εγγύηση όχι μόνο την χώρα αλλά και τις ζωές των ίδιων των Ελλήνων εις το διηνεκές.
