Δηλαδή η πολύ αριστερή κυβέρνηση της Ελλάδας, σε συνεργασία με την πολύ ναζιστική »Ενωμένη» Ευρώπη, αποφάσισαν να κάνουν την χώρα στρατόπεδο συγκέντρωσης καθε είδους μεταναστών και προσφύγων, για να μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι ο γερμανός, ο γάλλος, ο δανός, και οι λοιποί δορυφόροι τους.
Αυτό μαζί με το υπόλοιπο πακέτο της βίαιης εξαναγκαστικής φτωχοποίησης του ελληνικού λαού, το κυριολεκτικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, και το ουσιαστικό χάρισμα των πλουτοπαραγωγικών της ενεργειακών πηγών της παραχώρησης δικαιώματος στο ΝΑΤΟ της »φύλαξης» του Αιγαίου δεν συνιστούν τίποτε άλλο παρά ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ.
Το έγκλημα αυτό υφίσταται, δεν είναι ρητορικό, και επιδέχεται δίκης και καταδίκης στην έσχατη των ποινών σε καιρό ειρήνης ή λαϊκό δικαστήριο και άμεση εκτέλεση της ποινής σε καιρό πολέμου ή κατοχής όπως σήμερα.
Πέρα όμως από το ποιόν και την τύχη που αξίζει στους προδότες, η ουσία παραμένει.
Και αυτή είναι πως χωρίς λόγο και αιτία, για ένα αμφισβητούμενο ιδιωτικό χρέος των τραπεζών, που εκ των υστέρων μετατράπηκε σε δημόσιο μία χώρα και ο λαός της μετατρέπονται σε χωματερή προσφύγων και ντόπιων εργαζόμενων, χωρίς να αντιδρά κανείς από τους διεθνείς οργανισμούς όπως είναι ο ΟΗΕ, η UNESCO, ο WHO (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας), το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, η Διεθνής Διαφάνεια οργανισμοί που έχουν ιδρυθεί υποτίθεται ως δεικλίδα ασφαλείας, για να προστατεύσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ιδέα του ουμανισμού παγκοσμίως.
Αποδεικνύεται έτσι ότι σε παγκόσμιο επίπεδο δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη, καμία οργανωμένη άμυνα της ανθρωπότητας εναντίον μιάς ενδεχόμενης επιβολής μιάς Ολικής Δικτατορίας τύπου »Παγκοσμιοποίησης», ή »Νέας Τάξης Πραγμάτων» από τον διεθνή πλούτο.
Οι λαοί παρ’ όλη την τεχνολογική πρόοδο και έναν κατ’ επίφαση πολιτισμό παραμένουν έρμαια, ανυπεράσπιστα υποχείρια των ισχυρών τούτης της γης.
Η ανθρωπότητα έστω και αν για λίγο κατέβηκε από τα δέντρα, δείχνει να έχει ξανανέβει σ’ αυτά οπισθοδρομώντας προς χρόνους σκοτεινούς, προς εποχές που η αξία της ανθρώπινης ζωής ήταν μηδαμινή.
Κι όλη αυτή η επιστροφή στον βίαιο πρωτογονισμό, προς χάρην μερικών εκατοντάδων όντων (όχι ανθρώπων) του πλούτου.
Στην Ευρώπη, μπροστάρης σ’ αυτή την οπισθοδρόμηση η φυλή των Βησιγότθων που έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν κατέβασε και τα δυό της πόδια από τα δέντρα.
Αλλά να βρίσκει και σύμμαχους μέσα στην Ελλάδα;
Ντροπή και όνειδος!
Ο λαός τούτος παρ’ όλες τις αδυναμίες και τα ελαττώματά του πρέπει να δείξει και πάλι τον δρόμο.
Τον δύσκολο δρόμο, αλλά τον ανθρώπινο.
Το έχει κάνει κι άλλες φορές.
Γιατί όχι και τώρα;
