Η απόφαση του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν να αποσύρει τις μάχιμες εναέριες μονάδες από τη Συρία ήταν μια λαμπρή κίνηση που λαμβάνει χώρα ακριβώς τη σωστή στιγμή, όπως δήλωσε ο βετεράνος συνταγματάρχης των ΗΠΑ και στρατιωτικός ιστορικός Doug Macgregor στο Σπούτνικ.
Ωστόσο, τα Δυτικά Μέσα αντί να αναγνωρίσουν την επιτυχημένη ρωσική αποστολή, άρχισαν αμέσως τις εικασίες για την αιφνιδιαστική ανακοίνωση του Προέδρου Πούτιν για δήθεν «ρήγμα» μεταξύ Μόσχας και Δαμασκού.
Η κυβέρνηση της Συρίας επισήμως στηρίζει τις ειρηνευτικές συνομιλίες που συνεχίζονται στη Γενεύη αυτή την εβδομάδα. Χωρίς την στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας, δεν θα υπήρχε η ευκαιρία να ακολουθηθεί μια πολιτική διευθέτηση σε μια τέτοια σταθερή βάση.
Το συριακό κράτος ήταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης μέχρι, δηλαδή, η Ρωσία να παρέμβει στο τέλος του Σεπτεμβρίου του περασμένου έτους, όπως γράφει για το RΤ ο αρθογράφος Finian Cunningham.
Συνεχίζουμε τώρα με την συνέντευξη του στρατηγού MacGregor στο site Sputnik όπου δήλωσε πως τα εναέρια μέσα της Ρωσίας έπληξαν με ακρίβεια τους στόχους και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ενεργήσει υπέρ του τακτικού συριακού στρατού κατά τους τελευταίους επτά μήνες.
Επίσης η Ρωσία κατάφερε να σταματήσει τους σουνίτες ισλαμιστές από το να ανατρέψουν το πρόεδρο της Συρίας Άσαντ και ταυτόχρονα εξουδετέρωσε τις εντάσεις με τους Τούρκους που απειλούσαν να βάλουν φωτιά σε ολόκληρη την περιοχή.
Ο MacGregor πρόσθεσε ότι ο Πούτιν επικεντρώθηκε σε στρατηγικούς στόχους και η κίνησή του αποτελεί ένα καλό παράδειγμα για τους πολιτικούς ηγέτες των ΗΠΑ. Είναι σημαντικό να ξέρεις πότε πρέπει να αποσύρεις τις στρατιωτικές σου δυνάμεις και τους καλεί να τον μιμηθούν.
«Αν είχαμε παρόμοια ευφυή εθνική ηγεσία, θα έπρεπε να είχαμε κάνει το ίδιο στο Ιράκ. Θα πρέπει να είχαμε εγκαταλείψει το Αφγανιστάν το 2002. Αντ’ αυτού επιδεινώσαμε τις περιφερειακές εντάσεις και παραδώσαμε στο Ιράν τον έλεγχο του Ιράκ. Το Αφγανιστάν είναι τώρα πολύ πιο διχασμένο και διεφθαρμένο από ό,τι ήταν το 2001. «
Ο θεμέλιος λίθος όπως γράφει ο Finian Cunningham για το RT είναι ότι η Ρωσία από την αρχή είχε ως κίνητρο την υποστήριξη τoυ Συριακού έθνους με σκοπό να υποσκελίσει την απειλή της τρομοκρατίας. Ενώ οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους ήταν τελικά η πηγή της απειλής.
Πρέπει να έχουμε κατά νου το μακροπρόθεσμο στόχο της αλλαγής της κυβέρνησης της Συρίας, την οποία είχαν συγγράψει Ουάσιγκτον, Λονδίνο και Παρίσι.
Γνωρίζουμε, για παράδειγμα, την αποκάλυψη του Wesley Clark το 2007, ότι η Συρία ήταν στο στόχαστρο του Πενταγώνου ήδη από το 2001, μαζί με το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Λιβύη, μεταξύ άλλων.
Ένα άλλο σημαντικό σημείο αναφοράς είναι η μαρτυρία του πρώην Γάλλου υπουργού Εξωτερικών Roland Dumas, ο οποίος αποκάλυψε το 2013 ότι είχε προσεγγιστεί από Βρετανούς αξιωματούχους δύο χρόνια πριν ξεσπάσει η συριακή σύγκρουση με σχέδιο την ανατροπή της κυβέρνησης Άσαντ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι από την αρχή της σύγκρουσης, η Ουάσιγκτον με τους δυτικούς συμμάχους της, δεν έχασε χρόνο να κάνει πιο έντονο το αίτημα για τον Πρόεδρο Άσαντ ότι «έπρεπε να φύγει».
Τα αιτήματα αυτά είχαν γίνει πιο ήπια καθώς η Ουάσιγκτον προσπάθησε να συμμετάσχει δήθεν στην ειρηνευτική διαδικασία της Γενεύης. Παρ’ όλα αυτά, ο κραυγαλέος στόχος των δυτικών κυβερνήσεων ήταν η «αλλαγή καθεστώτος», όπως γράφει ο Finian Cunningham.
Εν ολίγοις η ρωσική επέμβαση ήταν άκρως αποτελεσματική, καθώς η κρατική υπόσταση της Συρίας δεν κατέρρευσε, παρότι από το περασμένο καλοκαίρι Αμερικανοί διπλωμάτες εκμυστηρεύονταν σε ομολόγους τους, σύμφωνα με τον Ρώσο πρεσβευτή στο Λονδίνο, ότι τον Οκτώβριο το Ισλαμικό Κράτος θα έμπαινε στη Δαμασκό.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να προστεθεί και ο άμεσος στόχος του Πούτιν, που αφορούσε την εξόντωση των τζιχαντιστών από τον Καύκασο που δρούσαν στη Συρία και αποτελούσαν μελλοντική απειλή για τη Ρωσία. Και φυσικά ο πιο σημαντικός στρατηγικός του στόχος ήταν να υποχρεωθεί η Ουάσιγκτον να αντιμετωπίσει τη Μόσχα ως συνομιλητή – για τα θέματα της Μέσης Ανατολής και όχι μόνο, κάτι που το κατάφερε στο μέγιστο.
Η Ρωσία κατάφερε να πλήξει την χρηματοδοτική ροή και τις εφοδιαστικές γραμμές των ισλαμιστών καταστρέφοντας υποδομές όπως διυλιστήρια και βυτιοφόρα που χρησιμοποιούσε το ISIS για το λαθρεμπόριο καυσίμων με Ιράκ και Τουρκία.
Αμέσως μετά την ανάληψη ευθύνης από το ISIS τόσο για την κατάρριψη του ρωσικού επιβατικού αεροσκάφους στο Σινά όσο και για την τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι τον περασμένο Νοέμβριο, η Ρωσία ενέτεινε τους βομβαρδισμούς της κατά στόχων των ισλαμιστών. Τα ρωσικά βομβαρδιστικά διεξήγαγαν πολλές επιχειρήσεις στη Συρία, ρίχνοντας «έξυπνες» βόμβες κατά στόχων των ισλαμιστών.
Οι εξελίξεις βέβαια είναι ραγδαίες και ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί όλα να αλλάξουν άρδην. Ίσως αποτελεί και μια στρατηγική κίνηση της Ρωσίας ούτως ώστε να μπερδέψει φίλους και εχθρούς. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα συνεχίσει να υποστηρίζει διπλωματικά την Συρία, ενώ στρατιωτικά έχει εξοπλίσει την Δαμασκό με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας.
Ίσως Ρώσοι και Αμερικανοί να έχουν συμφωνήσει στον επανασχεδιασμό του χάρτη της Μ. Ανατολής, που θα συμπεριλαμβάνει αυτόνομο Κουρδικό κράτος, κάτι που θα αλλάξει τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην περιοχή. Το iThesis παρακολουθεί τις εξελίξεις και θα σας ενημερώνει άμεσα για το τι πραγματικά λαμβάνει χώρα.
Πληροφορίες: Sputnik, RT
