Μάλλον όχι, αν κρίνουμε από το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ. Στην πιο σημαντική σύνοδο του ΝΑΤΟ μετά τον ψυχρό πόλεμο, όπως διαφημίστηκε η πρόσφατη σύνοδος ηγετών του στη Βαρσοβία, η Ουάσινγκτον πέρασε αυτά που ήθελε. Και τι ήταν αυτό που ήθελε;
Το ΝΑΤΟ να επαναπροσδιορίσει την αποστολή του. Από την κατά προτεραιότητα αντιμετώπιση της "τρομοκρατίας" και των απειλών "χαμηλής έντασης", όπως έλεγε το ίδιο, στην αντιμετώπιση πιθανής απειλής "υψηλής έντασης" από την Ρωσία.
Δηλαδή με άλλα λόγια το ΝΑΤΟ προετοιμάζεται ακόμη και για μετωπική αναμέτρηση με τη Ρωσία, την οποία μάλιστα για πρώτη φορά χαρακτηρίζει επίσημα ως τη Νο 1 απειλή, μετά τους χαλιφάτους. Έτσι το ΝΑΤΟ επαναφέρει επίσημα πια την εποχή του ψυχρού πολέμου εναντίον της Ρωσίας. Και μάλιστα θεωρεί ως πιθανό θέατρο αναμέτρησης με τη Ρωσία, την Ευρώπη.
Με τον τρόπο αυτό το ΝΑΤΟ πήρε δυο πολύ σημαντικές αποφάσεις: Αφενός την ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Αφετέρου, την ενοποίηση των αμυντικών χώρων ευθύνης των κρατών μελών της συμμαχίας, σε έναν ενιαίο επιχειρησιακό χώρο υπό την ευθύνη του ΝΑΤΟ.
Στα πλαίσια αυτά το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ έδωσαν το πράσινο φως και για την δημιουργία του λεγόμενου ευρωστρατού στα πλαίσια της ΕΕ, προκειμένου να λειτουργήσει συμπληρωματικά στη συμμαχία. Με τον τρόπο αυτό τα επιτελεία του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ επιδιώκουν την ουσιαστική κατάργηση των εθνικών πολιτικών άμυνας και τη δημιουργία ενός ενιαίου - λίγο ως πολύ - στρατιωτικού σώματος υπό υπερεθνική διοίκηση με ισχύ αριθμών και πυρός ικανή να αντιμετωπίσει τη Ρωσία.
Το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ δεν μένει μόνο στην αντιμετώπιση πιθανής εισβολής της Ρωσίας σε κάποια χώρα μέλος του, όπως επίσημα αναφέρει. Για πρώτη φορά μετά την εισβολή των ναζί στη ΕΣΣΔ, οργανώνεται σε βάθος διετίας - έως το τέλος του 2018 - στρατιωτική δύναμη ικανή να εισβάλει, αν απαιτηθεί, στην ίδια την Ρωσία.
Για να είναι σε θέση το ΝΑΤΟ να κάνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει, εκτός από την δραστικά ενισχυμένη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ με προσωπικό και οπλικά συστήματα στην Ευρώπη, οι ένοπλες δυνάμεις των υπολοίπων χωρών να αλλάξουν χαρακτήρα. Από ένοπλες δυνάμεις με πρωτεύουσα αποστολή την εθνική άμυνα, σε δυνάμεις επικουρικές της αποστολής του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας.
Το τελευταίο προπύργιο της αυθυπαρξίας του έθνους κράτους, δηλαδή η εθνική άμυνα, χάνεται δια παντός. Λέτε να αντέδρασε κανένας Τσίπρας; Όχι βέβαια. Η Ελλάδα έχει ήδη παραδώσει εν λευκώ τον επιχειρησιακά πιο κρίσιμο τομέα της εθνικής της άμυνας - το Αιγαίο - στο ΝΑΤΟ. Το επίσημο Στρατηγικό Στρατιωτικό Δόγμα το ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, φαίνεται να έχει αλλάξει από την εποχή που Α/ΓΕΕΘΑ ήταν ο κ. Κωσταράκος. Με σκοπό βέβαια να εξυπηρετηθούν τα σχέδια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Μην ξεχνάμε ότι ο κ. Κωσταράκος, προήχθη σε αρχηγό του ευρωστρατού. Αφού πρώτα υπήρξε ο πρώτος εν ενεργεία αρχηγός ΓΕΕΘΑ, που κατέθεσε στεφάνι με απόδοση στρατιωτικών τιμών σε δικασμένους και εκτελεσμένους εγκληματίες πολέμου στο Γερμανικό νεκροταφείο του Διονύσου. Σε τελετή μάλιστα που η Γερμανική πρεσβεία είχε οργανώσει με τίτλο "για τον στρατιώτη που πολέμησε για την πατρίδα, μακριά απ' αυτήν"!
Πολύ σύντομα οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις θα μετατραπούν οριστικά σε δυνάμεις αντιμετώπισης απειλών από τη Ρωσία και καταστολής του ελληνικού λαού. Υπό τη συνδυασμένη διοίκηση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Αλλά μην ανησυχείτε. Όλα αυτά είναι για το καλό μας. Τα παιδιά μας δεν θα κάνουν θητεία. Δεν θα έχουμε χώρα για να φυλάμε τα σύνορά της. Δεν θα έχουμε καν κυβέρνηση για να μας ταλαιπωρεί ο εθνικισμός. Θα έχουμε μόνο απρόσωπες αγορές και ένα πολιτικό προσωπικό που θα τις υπηρετεί. Η πεμπτουσία του ευρωπαϊσμού, της παγκοσμιοποίησης, του κοσμοπολιτισμού, που οι απάτριδες αριστεροί χαρακτηρίζουν πρόστυχα "διεθνισμό".
Και είναι αλήθεια. Ο ελληνικός λαός δεν έχει καμιά ελπίδα. Αν δεν μάθει να μάχεται για τα στοιχειώδη, δηλαδή για την εθνική κυριαρχία, για την ανεξαρτησία, για την εθνική του αυτοδιάθεση, για τη δική του πατρίδα που οφείλει να διαφεντεύει ο ίδιος, δεν θα μπορέσει ποτέ του να διεκδικήσει ούτε καν το δικαίωμά του στη ζωή.
Όσοι σήμερα ταυτίζουν το έθνος, την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία με τον εθνικισμό, πάσχουν από μια βαριά και ανίατη ασθένεια: τον ολοκληρωτισμό της κρατούσας τάξης. Διότι μόνο ο ολοκληρωτισμός στην ιστορία ταύτισε το έθνος με τον εθνικισμό κι έτσι γέννησε τον φασισμό και το ναζισμό.
Και ειλικρινά χρειάστηκε δεκαετίες υποβάθμισης του διανοητικού επιπέδου των λαών και πρωτίστως της διανόησης. Χρειάστηκε δεκαετίες υποβάθμισης των σπουδών σ' όλα τα επίπεδα. Χρειάστηκαν εκατοντάδες δις να δαπανηθούν σε πτυχία, διδακτορικά και προγράμματα μαζικής εκπαίδευσης, για να οδηγηθούμε να πιστεύουμε ως νεωτερισμό την ίδια αποστροφή προς το έθνος που ένιωθαν οι παλιοί χρεοκοπημένοι εκπρόσωποι του οικουμενισμού της απολυταρχίας. Πριν οι μεγάλες εθνικές απελευθερωτικές επαναστάσεις των λαών τον 19ο αιώνα τους οδηγήσουν στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Εκεί απ' όπου ξέθαψαν τις θεωρίες τους οι σύγχρονοι αρνητές των εθνών.
Και όντως πρέπει να είναι κανείς ιδιαίτερα αμόρφωτος, τραγικά χαμηλού επιπέδου και προκλητικά διεστραμμένος για να ταυτίζει το έθνος με τον εθνικισμό, μόνο και μόνο επειδή έτσι το θέλει η κρατούσα τάξη. Σε μια εποχή όπου τα μεγαλύτερα αρπακτικά που γνώρισε ποτέ η ανθρώπινη ιστορία, απαιτούν ανοιχτά σύνορα και υποβιβασμό των κρατών σε απλά εργαλεία άσκησης της κυριαρχίας των αγορών, το έθνος, η εθνική αυτοδιάθεση, η λαϊκή κυριαρχία συνιστά το Νο 1 εχθρό τους. Κι επομένως το επίπεδο όλων μας οφείλει να επιστρέψει στην εποχή του μεσαίωνα. Τότε όπου κυριαρχούσε ο οικουμενισμός της μοναρχίας και ο οποίος θεμελιωνόταν στον οικουμενισμό της θρησκείας ως μέσο πνευματικής καταστολής των καταπιεσμένων.
Σήμερα στη θέση των παλιών μοναρχών και μοναρχιών έχουμε τους βαρόνους του χρήματος, που αγοράζουν και πουλάνε ολόκληρες χώρες και περιοχές του πλανήτη. Ενώ στη θέση της θρησκείας έχουμε τη θεολογία της αγοράς, η οποία δεν έχει ούτε καν την ελεήμονα διάθεση της παλιάς θεολογίας του μεσαίωνα.
Χρειάστηκε μια ανίερη ταξική συμμαχία δεξιάς και αριστεράς για να ξεχάσουμε αυτό που συνιστούσε την άλφα-βήτα για κάθε φιλελεύθερο μορφωμένο διανοούμενο της εποχής που οι λαοί διέθεταν ακόμη εθνική συνείδηση και στη βάση της πάλευαν για τη δημοκρατία και την κυριαρχία στον τόπο τους, την πατρίδα τους.
Δημοσιεύτηκε στην kontranews, 17/7/2016
